Μην έχοντας (και μη θέλοντας) να κάνουμε τίποτα άλλο μπήκαμε στο Temple Bar, μία συνοικία που αποτελείται μόνο από μπαρ. Αυτή η περιοχή αποτελεί από μόνη της τη μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν της πόλης. Σίγουρα τα βράδια Παρασκευής & Σαββάτου δε θα είναι ό,τι καλύτερο από τις λίμνες ούρων και εμετού που θα υπάρχουν, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολύ ωραία μπαρ με πολύ καλή Ιρλανδική μπύρα και εξαιρετική ζωντανή μουσική.
Το Δουβλίνο δεν είναι η ωραιότερη πόλη που έχω δει. Οπωσδήποτε όχι η πιο άσχημη. Θα το χαρακτήριζα μάλλον όμορφο. Αυτό όμως που σε γοητεύει και τελικά σε κερδίζει είναι το πνεύμα της πόλης αυτής, ο παλμός της. Ο κόσμος που κατακλύζει τους δρόμους, με την προσιτότητά του, την ευγένεια και το χιούμορ. Και μάλλον στο Temple Bar συμπυκνώνεται το κλίμα της πόλης.
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
....and you run, and you run
to catch up with the sun....