Στη συνέχεια πήγαμε στην Αγια Σοφια που οι Τούρκοι έχουν μετατρέψει σε ένα είδος μουσείου.
Στη συνέχεια πήγαμε στην Αγια Σοφια που οι Τούρκοι έχουν μετατρέψει σε ένα είδος μουσείου.
Είσοδος 20 λίρες.
Στο εσωτερικό σε πιάνει πραγματικό δέος.
Το εσωτερικό είναι σοβαντισμένο και κυριαρχούν σύμβολα από το Κοράνι.
Ένα από τα ψηφιδωτά του ναού.
Περάσαμε το μεσημέρι μας στην Σκεπαστή Αγορά (Καπαλί Τσαρσί), έναν λαβύρινθο χρωμάτων με 4.500 δρομάκια, γεμάτο μικρά μαγαζάκια.
Στην Τουρκία πίνουν τσάι οποιαδήποτε ώρα της μέρας. Εδώ άποψη από ένα από τα μαγαζιά που σερβίρουν τσάι.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας προσπαθήσαμε να επισκεφτούμε το Top kapi αλλά δεν τα καταφέραμε γιατί έκλεινε.
Φτάσαμε μόνο μέχρι την είσοδο.
Αργότερα βραδινή βόλτα πάνω από το Βόσπορο και περιήγηση στην πλατεία Ταξίμ που πραγματικά έσφυζε από ζωή.
Εδώ να επισημάνω ότι το να οδηγείς μοτο στην Κωνσταντινούπολη ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Κυκλοφορούν ελάχιστες μηχανές γιατί οι Τούρκοι οδηγούν σαν δαιμονισμένοι. Εμείς μπροστά τους οδηγάμε τουλάχιστον σαν …Ελβετοί.
Την άλλη μέρα νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για Canakkale και από εκεί θα φτάναμε στην Τροία.
Δυστυχώς τα απομεινάρια των 9 πόλεων(η μία χτισμένη πάνω στην άλλη) δεν εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη.
Η βενζίνη 3,25 λίρες(περίπου 1,5?)
Κινηθήκαμε γρήγορα και νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Αϊβαλί όπου θα διανυκτερεύαμε. Το Αϊβαλί βρίσκεται απέναντι από τη Μυτιλήνη και θυμίζει έντονα νησιωτική Ελλάδα.
Βόλτα στην πόλη, μέτριο φαγητό σε ένα από τα τουριστικά εστιατόρια και ξεκούραση σε ξενοδοχείο με 100 λίρες το δίκλινο.
Τελευταία μέρα στα γειτονικά παράλια φτάσαμε στο Ισμίρ που είναι έχει περίπου 3 εκατομμύρια κατοίκους και είναι λίγο μικρότερο από την Αθήνα. Δεν είχε νόημα η προσπάθεια να δούμε την πόλη και αποφασίσαμε να καθίσουμε για ένα τσάι στην παραλία.
Γύρω στο μεσημέρι φτάσαμε στον τελευταίο προορισμό του ταξιδιού μας που ήταν τα Κουσάντασι.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση