Θα προσπαθησω και εγω να παω εκει το καλοκαιρι να δω αν λετε αληθεια.
Μπραβο παιδια ωραιο ταξιδι
Θα προσπαθησω και εγω να παω εκει το καλοκαιρι να δω αν λετε αληθεια.
Μπραβο παιδια ωραιο ταξιδι
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΑΣ
ξανά ένα τεράστιο μπράβο πάντα με τέτοια κι ακόμα καλύτερα
Τέρμα οι χαρές τα κεφάλια μέσα!
Μπράβο παιδιά.Απολαυστικό ταξιδιωτικό.Πολύ καλή αφηγηση.
Ευγε νεοι μου!!
αντε και στα δικα μας οι α-ταξιδευτες...
Μαύρα μεσάνυχτα...
7 το απόγευμα. Την κοιτάς -οχι όπως παλιά- το ξέρετε κ οι δυο. Αυτή η νύχτα είναι δικιά σας. Και θα χαθείτε σε αυτήν πρώτη φορά με αυτό τον τρόπο. Το επόμενο πρωί θα δώσει μορφή και στους δυο σας. Πρώτη νύχτα, για όλη τη νύχτα, και οι δυο ξύπνιοι. Πρώτη φορά ο μπροστά τροχός κοιτάει δυτικά η καρδιά και το μυαλό σου ταξιδεύουν προς την ανατολή. Πρώτη φορά που βάζεις μπροστά χωρίς να θες να “φύγεις”. Χωρίς το γκάζι να υποκαθιστά κενα που ποτέ δεν γέμισαν.
Και τώρα οι δυό σας. 900 κάτι χιλιόμετρα πρέπει να διανυθούν για να φτάσεις στον προσωρινό προορισμό. Στους πιο αχαρους δρόμους. Χιλιόμετρα που πρέπει να διανυθούν. Σαν γάμος μοιάζει. Χιλιόμετρα που πρέπει να διανυθούν. Σβήνεις το τσιγάρο και ξεκινάς. Κάποιοι σε περιμένουν στην άκρη της γραμμής να γεμίσετε μαζί με τα ίχνη σας καινούργιους δρόμους. Και αυτοί με τη σειρά τους να σας γεμίσουν με εικόνες μέχρι που να μην αντέχετε άλλο τόση ευτυχία.
Σβήνεις το τσιγάρο και ρίχνεσαι στον τσακωμό. Σύντομα πέφτει η νύχτα. Ώρες ολόκληρες στο ατέλειωτο μάυρο με λευκές γραμμές να περνάνε γρήγορα δίπλα σου. Στάει για καφέ. Πιάνεις τον ευατό σου να κοιμάται. Κουνιέσαι εν κινηση για να κρατήσεις τα μάτια σου ανοιχτά. Στάση για βενζίνη. Στάση για καφέ. Στάση για να ρίξεις κάτι στο στομάχι σου. Στάση για διόδια. Στάση για να κρατήσεις τα μάτια σου ανοιχτά. Οι αρρώστιες της ερήμου χτυπάνε τη νύχτα τους πολιτισμένους αυτοκινητόδρομους. Φαντάσματα αυτοκινήτων έρχονται να σε κατασπαράξουν. Οι δρόμοι που απλά πρέπει να διανυθούν δεν τελειώνουν όπως εκείνοι που απολαμβάνεις. Στάσεις κάθε λίγο. Σώμα που πια δεν αντέχει. Λίγο ακόμα. Στάση.
Χαράματα πια. Δώδεκα ώρες και άπειρες στάσεις μετά βλέπεις αγουροξυπνημένο συνοδοιπόρο που ξύπνησε για πάρτη σου. Όλα θολά. Ξαπλώνεις ανάμεσα σε λέξεις που δεν έχουν απαραίτητα νόημα αλλα έχουν ήδη ζεστάνει ξανα την καρδιά σου. Δυο ώρες ύπνο. Πάλι το τιμόνι στα χέρια. Νικήσατε τη νύχτα μαζί. Το χρειαζόσασταν. Οχι μόνο με τις δικές σας δυνάμεις, αλλά το κάνατε. Μέχρι την επίστροφή που θα χρειαστείτε ακόμα περισσότερο κουράγιο.
γης μαδιαμ...
Αυτα τα συγκινητικά σκεφτόμουνα τότενες. Γιατί αυτη τη φορά ήταν σαν να κανα 2 ταξίδια μαζί. Και επειδή για το πρώτο δεν υπάρχουν περιγραφές και σχόλια, ας πούμε για τις 10 αξέχαστες μέρες με τους πιο τυχερούς ανθρώπους του κόσμου· Καϋμένε busako εσυ ηρθες νωρίς και δεν πρόλαβες τον πιο γλυκο θου-βου της σύγχροης ιστορίας.
Ο Γιάννης περιέγραψε το σύνολο εξαιρετικά. Οι πινελιές των υπολοίπων τα ίδια οπότε να πω τις μαλακίες μου και να την κάνω σιγά σιγά…
Βρεθήκαμε λοιπόν ενας τύπος που ψάχνει δουλειά, (σπιριτ, για την ιστορία όποιος παίρνει F800GS και πάει ταξίδι μαζί μου απολύεται!), ενας τύπος που ψάχνει (και καλά κάνει γενικά, μιχαλιός), ενας τύπος που ψάχνει ποιος τον καταράστηκε (νπατ), ενας τύπος που βρήκε ότι έψαχνε (οπότε ταξιδεύει ώριμα, σονικ) και ενας τύπος που τον ψάχνουν (γενικώς για τον γαμήσουν διάφοροι)…
Γενικά ρυθμοί ανάλογα τα κέφια, κέφια ανάλογα των ρυθμών, στη Γαλλία ψύχρα, στην Ισπανία ζέστη, η θάλασσα μπλε και τα άλογα χέζουν στους επαρχιακούς.
Εμείς (εγω δηλαδής) την είχα δει κασκαντέρ αφου ξεκίνησα με μισελιν Τ-63 με μισά τακούνια, έφτασα πυρηναία σλικ και άλλαξα λάτιχα στην Ανδόρρα κι όλα αυτά γιατί είμαι απλά ξεροκέφαλος και μαλάκας. Αλλά προσέφερα άφθονο γέλιο σε διάφορους ταξιδευτές.
Και μετά από όλα αυτά, 2.30 μεσημέρι στην Ανδόρρα, αποχαιρετιόμαστε. Την είδα κι εγώ ότι θα κάνω σερί μέχρι φλωρεντία από επαρχιακούς ή εθνικούς δρόμους χωρίς διόδια. Νύχτα. Ζήτω η τρέλα λοιπόν και ξεκινάμε. Στα 150 χλμ πιάνει καταιγίς. Σταματάω. Σταματάει. Ξεκινάω, ξεκινάει. Ε, δε γαμείς που δε γαμείς δεν πας για ψάρεμα? Ξεκινήσαμε χωρίς πάνω αδιάβροχο και μπότες λόγω βαρεμάρας και μετά από 40 χλμ είχαμε γίνει παρφέ. Αλλα, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Τρώω ένα αχλάδι, αφήνω την ουρά και στεγνώνω στην αδιάφορη παράλληλη της autoroute προς Montpellier. Πριν την Arles μας έχει πιάσει νύχτα. Με φαντάζομαι ήδη να τον παίρνω λίγο στις cannes σε κανα παγκάκι, αλλα που τέτοια τύχη. Κάπου τα μπερδεύω (που να δεις το χάρτη εν κινήση βράδυ) και βλέπω μπροστά μου διόδια. Μπαίνω δεξιά για μασσαλία και θυμάμαι ότι υπάρχει δρόμος που ξαναβγαίνει στον D7n η κάτι τέτοιο για AixEn Provence. Τυχαία τον βρίσκω. Φως ούτε για δείγμα και πολύ, πάρα πολύ ζουζουνι. Κάτι σε βάλτο έφερνε η περιοχή αλλά δε μάσησα (λέμε τώρα). Και σε μια ωραιότατη στροφή κάποιος σβήνει τα φώτα· Ώπα παιδιά μας την πέσανε. Σταματάω, βγάζω το φακό του βάζω μονοτική, τον κολλάω στον ανεμοθώραξ (ακόμα εκεί είναι) και ξεκινώ. Αλλά δεν πάλευε. Βγαίνω autoroute που λέω θα χει φώτα. Παπάρια έχει. Παίρνω από πίσω (μεταφορικά) νταλίκες και όλα ζάχαρι. Πίσω φως και στοπ είχα οπότε no problem. Καμιά 70 πριν τις κάννες το ματς σφυρίζει. Την πέφτω σε παρκινγκ βενζινάδικου σε κάτι τσιμεντένιους πάγκους. Ωπ στον πρώτο έχει ψαλίδες (που είχα να δω χρόνια). Στο δεύτερο φαίνεται καθαρο. Sleeping bag, φουτερ, τσιγάρο, νανι. Όλα αυτά κατά τις 3.30 το πρωί. Κατά τις 5 με ξυπνάει Ολλανδός (μάλλον) νταλικέρης. Είναι αψηλός και γνωστό μέρος του αντρικού στόματος είναι στο ύψος του κεφαλιού μου. Μια φωνή μου φωνάζει “τώρα τη γάμησες”, αλλά συμπληρώνει η Ρίτα “να φύγω να πάω που?”. Κάτι μου λέει τελοσπάντων και από τη γλώσσα του σώματος (γιατί είμαι και κόματος) καταλαβαίνω ότι μου λέει πως έχω γεμίσει μυρμήγκια. Σωστά, αλλά από την κούραση που να καταλάβω. Σηκώνομαι ξεπλένομαι και βουρ. Ωραία λέω, χαράματα είναι θα κάνω το κομμάτι Cannes genova από τον παραλιακό. 250 χλμ είναι δεν είναι. Αν όχι τώρα πότε? 7 ώρες μετά απέχω ακόμα 70 χλμ από Γένοβα. Ναι έκανα σε 7 ώρες 150 χλμ περίπου. Βγαίνω Autostrada. Πρέπει να φτάσω φλωρεντία μέχρι το βράδυ. Πόσα είναι? Καμιά 600. Ωραία. Κάνω παράκαμψη Γένοβας και ξαναμπαίνω Ριβιέρα για να περάσω από τα ψαροχώρια που έμεινα τις πρώτες μέρες των διακοπών. Τέλος πάντων, 9 το βράδυ είμαι στο κάμπινγκ. Έκανα πάνω από μια ώρα να στήσω τη σκηνή αφού κάθε μου κίνηση απαιτούσε δεκάλεπτη στάση. Την επόμενη κοιμόμουν ολημερίς. Περάσαμε από Tavoulia, φάγαμε πίτσα, μπήκαμε καράβι φτάσαμε πάτρα αρχίσαμε τις χριστοπαναγίες και… η ζωή να περνάει λαθραία. Αυτά
Ευχαριστώ τα παιδιά που με περίμεναν να τους προλάβω, τον πανούλη τον Busa που πήγε αλλού, το ντακαράκι που σάρωσε πάλι τα βραβεία και το Θεο που δεν υπάρχει αλλιώς θα είχε ρίξει φωτιά να μας κάψει όλους αντίχριστοι.
Επίσης τα πυρηναία είναι ζούπερ και ο γιάννης βγάζει γαμώ τις διαδρομές. Αλλά τώρα που θα πέσει στην πείνα θα του στέλνω κάρτες από τα μέρη που θα πηγαίνω καθώς εγώ δεν έχω ανάγκη από λεφτά και δουλεύω για επαναστατική προπόνηση…
Αυτιά
Και να φυλάτε τους κώλους σας τώρα με την πράσινη ανάπτυξη… Ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να θέλουν να βάλουν τις ανεμογεννήτριες.
Ακολουθούν αισθησιακές φωτό.
γης μαδιαμ...
χαχαχαΑρχικά δημιουργήθηκε από thou-vou
ρε συ να το αλλάξω η βγάζει κι άλλα?
μπορεις να το σπρωξεις σε κανα τρακ ντει για ταχαμ σλικ!!
ευγε μαγκες !!!!
Dorsoduro 750 & Norton 16H
Αρχικά δημιουργήθηκε από road spirit
Πυρηναία, χώρα Βάσκων, Άλπεις 2009, Ελβετικές Άλπεις, Δολομίτες, Stelvio, Grossgklockner 2008, Misano, San Marino 2007
...ότι και να πώ είναι λίγο... αξιοζήλευτη υπογραφή!!!!!
Θέλω κ εγώωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!
Να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς...!