Μεγάλη Πέμπτη πρωί (πουρνο πουρνο!) αντίκριζα τα landmarks που είχα βάλει από μικρός όταν κατεβαίναμε με τους δικούς μου στο χωριό στην Καλαμάτα.Οι φραγκοσυκιές και οι φοίνικες μου φαινόταν πάντα τόσο εξωτικά (μεγαλωμένος στη μακεδονία...).
Το δρόμο τον είχα αποθηκεύσει στο τζι πι ες του μυαλού μου από πιτσιρίκι όπως απεδείχθη.Έτσι 9.30 πάρκαρα το ΕR έξω από το σπίτι των παππούδων που δεν είχαν ιδέα για την άφιξη μου.Μετά από την εμφάνιση έκπληξη στη γιαγια (ένας τύπος-αλήτης μηχανόβιος- με δερμάτινα και κράνος μπουκάρει στο σπίτι χωρίς να χτυπήσει πόρτα μετα από 2 χρόνια που έχει να τον δει) βολεύτηκα στο σπίτι και πάρκαρα τη μηχανή στο περιβόλι του παππού.