Ένα με απ' όλα. Μια Ευρωπαϊκή περιπλάνηση.

[QSpec]

Χαμόγελα ικανοποίησης.

[QSpec]

Πίσω στην Ελλάδα πλέον, η διαδρομή Ηγουμενίτσα – Ρίο μου φάνηκε πολύ ωραία αλλά μας παίδεψε με μερικές μπόρες, πολύ σύντομες αλλά και πολύ δυνατές μπόρες έκπληξη. Στάση για καφεδάκι στο Αντίριο με θέα την γέφυρα και επιστροφή από την καταραμένη εθνική.

Το καλωσόρισμα στην Ελλάδα δεν ήταν ιδανικό. Κυριακή απόγευμα, απίστευτο μποτιλιάρισμα, ψιχάλα, σούρουπο και φιμέ ζελατίνα (την clear την είχα μέσα και δεν ήμουν για να σταματάω). Τα παιδιά σταμάτησαν για αδιάβροχα καμιά 80άρα χιλιόμετρα πριν την Αθήνα, εγώ συνέχισα μιας και δεν είχε νόημα να βάλω το παντελόνι και το μπουφάν cordura δεν είχε κανένα πρόβλημα.

Φτάνοντας σπίτι, η μάνα μου με περίμενε με ένα ζεστό πιάτο φαγητό και σκέφτηκα πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε, στα 16, που ανακοίνωσα πως θα πάρω μηχανάκι και η αντίδραση που έλαβα ήταν «Θα βάλω ντεντέκτιβ να το βρει και να στο κλειδώσει».

Μπαίνοντας σπίτι, δεν μου φαινόταν πλέον οικείο. 28 μέρες με συνεχείς αλλαγές περιβάλλοντος, ανθρώπων και συνηθειών είχαν αφήσει κάτι επάνω μου. Μια ανησυχία, μια αίσθηση αναζήτησης και εξερεύνησης η οποία δεν έχει φύγει ακόμα και δεν νομίζω να φύγει ποτέ. Η πρώτη φορά που κάνει κανείς ένα τέτοιο ταξίδι αλλάζει κάτι μέσα του. Κάθε μέρα σκέφτομαι για νέα ταξίδια, νέους προορισμούς, ελπίζω για νέες περιπέτειες και γνωριμίες. Είναι ίσως το δυνατότερο ναρκωτικό. Δεν σου κάνει κακό και μόλις το γευτείς, εάν ζεις χωρίς αυτό, νοιώθεις πραγματικά κενός. Και η απεξάρτηση δεν είναι λύση, η μόνη λύση είναι να παίρνεις την δόση σου ξανά και ξανά και ξανά…

[QSpec]

Τα πριν:

Όπως συνηθίζεται στα ταξιδιωτικά, αναφορές στην οργάνωση περιλαμβάνουν πρόγραμμα ταξιδιού, στόχους, εξοπλισμό και λοιπές προετοιμασίες. Εδώ δεν θα βρείτε κάτι τέτοιο. Ο βασικότερος στόχος ήταν να δω μερικές από τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Να κάνω ένα είδος scouting όσων αφορά πόλεις που θα μπορούσα να μείνω, μιας και το να δουλέψω στο εξωτερικό είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ να κάνω. Άλλοι στόχοι ήταν να βρεθώ στο Romaniacs και να επισκεφτώ και την ξαδέρφη μου στο Βέλγιο.

Ο εξοπλισμός δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο, ένα σετάκι της Buffalo με σαμάρια, tank bag και tail bag (το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε), ένα backpack και η μπαγκαζιέρα. Χούφτες και μεγαλύτερη ζελατίνα είχαν μπει, service και λάστιχα είχαν τακτοποιηθεί προσφάτως. Μια σκηνή, ένα sleeping bag, μερικά βασικά εργαλεία, πολλά tie-wraps, και όσα ρούχα μπόρεσα να χωρέσω στα σαμάρια. Από εξοπλισμό αναβάτη, χειμερινό μπουφάν cordura χωρίς την επένδυση, καλοκαιρινά γάντια, χειμερινά γάντια προσφορά του πατέρα ενός φίλου μου, τουριστάδικες μπότες και αδιάβροχα. 2 ζελατίνες για το κράνος (φιμέ και clear). Δεν είχα παντελόνι, δεν είχα kit επισκευής ελαστικού, δεν είχα gps. Ένας χάρτης-βιβλίο της Michelin με όλη την Ευρώπη. Οδική βοήθεια σε Ελλάδα και εξωτερικό από την ασφάλεια μου. Μερικές λέξεις στα Βουλγάρικα και στα Ρουμάνικα σημειωμένες στο τετραδιάκι μου. 3 βιβλία στα Αγγλικά: Zen and the art of Motorcycle Maintenance, 1984, Factotum. Ένα iPod touch, προσφορά του εργοδότη μου, για internet όπου χρειαζόμουν και έβρισκα WiFi. Ένα mp3 player 2gb φορτωμένο με rock, metal, punk, ska, jazz, μόνιμα στο suffle. Σαμπουάν, σαπούνι, οδοντόκρεμα, οδοντόβουρτσα, ένας νυχοκόπτης, μερικές παραμάνες. Ένα spray για λάδωμα της αλυσίδας.

Ένα budget 2500?. Μια γερή δόση αυτοπεποίθησης, εμπιστοσύνης στις ικανότητες μου, στην κοινωνικότητα μου και την τύχη μου. Μια επίσης γερή δόση αφέλειας και διάθεσης να αντιμετωπιστεί κάθε πρόβλημα όταν και εάν παρουσιαστεί. Η διαδρομή μέχρι και μια ώρα πριν την αναχώρηση δεν είχε καθοριστεί. Ούτε κατά την διάρκεια καθορίστηκε. Για τις χώρες που θα διέσχιζα δεν έκανα έρευνα. Βασιζόμουν μόνο σε όποιες γενικές γνώσεις είχα. Δεν ήξερα αξία συναλλάγματος. Δεν ήξερα τι σήματα/διόδια έπρεπε να πάρω (με αποτέλεσμα στην Ρουμανία και στην Αυστρία να κυκλοφορώ χωρίς την απαραίτητη άδεια). Δεν είχα επίσης εμπειρία στα ταξίδια. Με την Leela, η μεγαλύτερη απόσταση που είχα κάνει ήταν Αθήνα – Χαλκίδα. Με άλλη μηχανή είχα κάνει και το Καβάλα – Αθήνα. Δεν με ένοιαζε τίποτα από τα παραπάνω. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να φύγω. Να καβαλήσω και να πάω όπου με βγάλει ο δρόμος, και αυτό έκανα.

[QSpec]

Η διαδρομή.

[QSpec]

Τα μετά

Απολογισμός, σκέψεις, πράγματα τα οποία με χάλασαν, πράγματα για τα οποία μετάνιωσα, συμβουλές.

28 μέρες, 7200 χιλιόμετρα, 12 χώρες, 8 πρωτεύουσες, 1600?, 1600 φωτογραφίες, δεκάδες γνωριμίες, πολλές μπύρες, αμέτρητες συγκινήσεις και αναμνήσεις. Μια γεύση από την νομαδική ζωή, μια αίσθηση ελευθερίας που μου λείπει καθημερινά. Από τις χώρες που διέσχισα είχα επισκεφτεί παλαιότερα την Γαλλία και την Ιταλία, αλλά όχι στα μέρη που έμεινα. Πλέον έχω μια πιο ολοκληρωμένη ιδέα για την Ευρώπη, με την Σκανδιναβία και την Ανατολική Ευρώπη να περιμένουν εξερεύνηση.

Όσον αφορά το κόστος των 1600? που ανέφερα παραπάνω, το κόστος διαμονής κυμάνθηκε μεταξύ 10 (Veliko Tarnovo) και 23 ευρώ (Πράγα) την βραδιά, με εξαίρεση το ξενοδοχείο στο Στρασβούργο. Κόστος διαμονής δεν είχα στην Δράμα, στην Βιέννη και στις Βρυξέλλες. Η διατροφή μου περιελάμβανε ένα ή κανένα γεύμα την ημέρα, όταν έκανα πολλά χιλιόμετρα, χτύπαγα καμιά σοκολάτα (Twix με άσπρη σοκολάτα είναι κόλαση) στα βενζινάδικα για ενέργεια. Μουσεία δεν επισκέφτηκα πολλά οπότε τέτοια έξοδα ήταν ελάχιστα. Ως μέτρο σύγκρισης τιμών είχα τις μπύρες. Την φτηνότερη την ήπια στην Σλοβακία με 0,75? και την ακριβότερη στην Ελλάδα με 5?, ίδια τιμή με το Άμστερνταμ. Η βενζίνη (95άρα) κυμαινόταν από περίπου 1? στα Βαλκάνια μέχρι 1,40? στις βορειότερες χώρες. Στην Πράγα που τσέκαρα λίγο πως πάω από έξοδα είχα χαλάσει περίπου 600 ευρώ.

Το σημαντικότερο στοιχείο του ταξιδιού ήταν οι άνθρωποι. Όλοι όσοι γνώρισα έκαναν το ταξίδι μου να έχει νόημα. Οι ταξιδιώτες απολαμβάνουν κάποια προνόμια στις συναναστροφές τους. Για κάποιον λόγο που δεν μπορώ ακόμα να προσδιορίσω όταν είσαι ταξιδιώτης, όλοι φαίνεται να είναι προθυμότεροι στα πάντα. Δεν υπήρχε στιγμή στο ταξίδι που να ένοιωσα μόνος και συμπέρανα ότι η επιθυμία για να ακούσουμε ιστορίες από έναν ταξιδιώτη ίσως να είναι ένστικτο. Όποτε μιλούσα για το ταξίδι τα μάτια των ανθρώπων λάμπανε και άκουγαν με πραγματικό ενδιαφέρον, έτσι έβλεπα και το πώς ήμουν εγώ όταν οι άλλοι ταξιδιώτες μου διηγιόντουσαν τα ταξίδια τους. Στα hostels υπήρχε πάντα ένα θέμα συζήτησης, «Από πού είσαι, από πού ήρθες και που πας». Οι ιστορίες που ακούς από τον καθένα είναι δυνατότερες από κάθε τουριστικό οδηγό και κάθε ντοκυμαντέρ. Η ευκολία με την οποία γνωρίζεις ανθρώπους και περνάς ατελείωτες ώρες μαζί είναι εκπληκτική. Είναι αυτή η ανάγκη για επικοινωνία που έχουμε όλοι μας και οι όποιες ανασφάλειες είχαμε, έχουν μείνει σπίτι. Είναι κρίμα που αυτό δεν το ζούμε και στην καθημερινότητα μας. Αυτό το μπουλούκι εθνικοτήτων, απόψεων και κουλτούρας σου ανοίγει τα μάτια σε πολλά ζητήματα. Κάθε φορά που αποφάσιζα να φύγω από ένα μέρος ήθελα να κάτσω παραπάνω, αλλά κάθε φορά που έφτανα στο επόμενο χαιρόμουν που τελικά έφυγα.

Αν ήταν κάτι που με πείραξε στο ταξίδι, ήταν ένα υποτυπώδες πρόγραμμα που είχε. Το γεγονός για παράδειγμα πως το Romaniacs άρχιζε στις 15 και δεν μπορούσα να περάσω άλλη μια μέρα στο Veliko Tarnovo. Το ότι ο Manfred έφευγε από την Αυστρία και έπρεπε να πάω πριν από μια συγκεκριμένη ημερομηνία για να τον προλάβω. Το ίδιο και με τον Δημήτρη στο Βερολίνο και την Ιωάννα στις Βρυξέλλες, όπου για να προλάβω να πάω δεν έκατσα για την συναυλία του Marky Ramone στο Βερολίνο. Το γεγονός ότι οι φίλοι μου θα βρισκόντουσαν στο Μόναχο στις 2 Σεπτεμβρίου και δεν πήγα βορειότερα. Τα πάντα βέβαια ήταν θέμα επιλογών και φυσικά όταν συμπεριλαμβάνονται άλλοι άνθρωποι δεν γίνεται να έχεις τον έλεγχο.

Μετανιώνω που δεν πήρα περισσότερες φωτογραφίες. Που δεν είχα πάρει και μια δεύτερη, μικρότερη φωτογραφική μηχανή για να έχω πάντα μαζί μου. Μετανιώνω που δεν κράτησα στοιχεία επικοινωνίας από τον καθένα που γνώρισα. Μετανιώνω που δεν εξάντλησα το θράσος (ή θάρρος) και την κοινωνικότητα μου όσον αφορά τις γνωριμίες. Μετανιώνω που δεν επισκέφτηκα περισσότερες πόλεις σε κάθε χώρα αλλά δυστυχώς δεν προλάβαινα.

Όσον αφορά τις συμβουλές, το σημαντικότερο που μπορώ να μοιραστώ είναι ότι τελικά ένα τέτοιο ταξίδι είναι πολύ πιο εύκολο από όσο ακούγεται. Αφήστε όποιες προκαταλήψεις και ανασφάλειες έχετε, ανεβείτε στην μηχανή και ξεκινήστε «προς τα εκεί», με το «εκεί» να είναι όπου μπορείτε να φανταστείτε. Αφήστε, όσο είναι δυνατόν, τα προγράμματα, τις κρατήσεις και τις καθορισμένες διαδρομές. Δεν είναι δυνατόν να προβλέψεις το τι μπορεί να συναντήσεις και είναι κρίμα να μην ακολουθήσεις μια νέα ιδέα, μια νέα πρόκληση, μια πρόσκληση απλά γιατί έχεις κανονίσει να πας αλλού. Μην βασίζεστε σε GPS, το να έχεις μαζί σου για λόγους ασφάλειας είναι άλλο θέμα. Ρωτάτε, χαθείτε, εξερευνήστε. Όταν επέστρεψα και με ρωτούσαν γιατί δεν πήρα GPS, απαντούσα «Γιατί τότε δεν θα γνώριζα τον Adam, δεν θα γοητευόμουν από την Βελγίδα και τον «χορό» της, δεν θα συζήταγα για το χάος της Αθήνας με ένα ζευγάρι Βέλγων που επισκέπτονται κάθε χρόνο την Ελλάδα με τροχόσπιτο και δεκάδες άλλες περιπτώσεις».

Στο θέμα της ασφάλειας δεν μπορώ να πω πολλά. Δεν ένοιωσα στιγμή ανασφάλεια και κίνδυνο, πουθενά. Ίσως να είχε να κάνει με την αφέλεια μου, ίσως να ήμουν απλά τυχερός. Η Leela, τις περισσότερες νύχτες, βρισκόταν έξω, με έναν συναγερμό, ένα disclock και την αβάσιμη σιγουριά πως δεν θα πάθει τίποτα.

Αυτή μου η περιπλάνηση είχε πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Είχε Βαλκάνια, με την μυστηριώδη γοητεία τους, είχε κεντρική Ευρώπη, με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, βόρεια Ευρώπη με τις καινοτομίες της και τον διαφορετικό τρόπο ζωής. Είχε αγώνες, γιορτές, πυροτεχνήματα. Είχε μοναχικό ταξίδι, ταξίδι με παρέα. Είχε camping, hostel, ξενοδοχείο, φιλοξενία. Είχε στροφές, επαρχιακούς, εθνική, βουνά και πεδιάδες. Είχε αφυδάτωση στους 38 βαθμούς και οδήγηση κάτω από «καταρράκτη». Είχε εικόνες από μέρη που δεν είχα ξαναδεί και γνωριμίες με ανθρώπους από όλο τον κόσμο.

Πριν κάνω το ταξίδι είχα μια έντονη ανησυχία, έναν φόβο. Όχι για τις όποιες καταστάσεις μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσω, αλλά για την περίπτωση που η όλη εμπειρία δεν θα ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μου. Κάτι που ονειρεύεσαι για τόσο καιρό πρέπει να βγει καλό. Σε αντίθετη περίπτωση η απογοήτευση θα ήταν καταστρεπτική. Στην δικά μου λοιπόν περίπτωση, πήγε καλύτερα από τις προσδοκίες μου. Και αυτό είναι και το ζητούμενο. Να λάβεις αυτό που ελπίζεις, και γιατί όχι, και παραπάνω. Εμπρός για τα επόμενα.

Ευχαριστώ για την υπομονή σας, ελπίζω να μην σας κούρασα.

Βασίλης.

[hidefnick]

Ωραία διαδρομή, ωραία περιγραφή, και απο τα λίγα ταξιδιωτικά εδώ που με έκαναν να ζηλέψω, μιας και έδειξες να περάσατε ΚΑΛΑ.

Πάντα τέτοια και πάντα όρθιος.

Αρχικά δημιουργήθηκε από road spirit
...Ξενύχτισα παρέα σου χτες πατώντας refresh κάθε λεπτό διαβάζοντας, και σήμερα που ξύπνησα το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω με το καφέ στο χέρι ήταν να συνεχίσω το ταξιδιωτικό σου...

Μία απο τα ίδια

[christostr]

Μπράβο φίλε μου. Πάντα τέτοια. Και που ξέρεις... ίσως ο αναβάτης που θα σε χαιρετήσει σε κάποιο ταξίδι σου... να είμαι εγώ.

[road spirit]

Μπορεί να ήταν το πρώτο σου ταξίδι αλλά έχεις δώσει ένα πολύ δυνατό ταξιδιωτικό ! Έχεις γράψει μερικές φράσεις που κάλλιστα θα μπορούσαν να μπουν στο εγχειρίδιο του ταξιδιώτη, σκέψεις και συναισθήματα που κάνουν αυτά τα ταξίδια να αξίζουν τόσο πολύ!

Ξενύχτισα παρέα σου χτες πατώντας refresh κάθε λεπτό διαβάζοντας, και σήμερα που ξύπνησα το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω με το καφέ στο χέρι ήταν να συνεχίσω το ταξιδιωτικό σου...

Μπράβο!

[guzzistas]

ΕΙΣΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ!!!! RESPECT!!!!

ενα μεγάλο ευχαριστώ για το ωραίο πρωινό Κυριακής που πέρασα διαβάζοντας το ταξιδιωτικό σου και κοιτάζοντας τις φωτό....




φίλε μου σου εύχομαι να συνεχίσεις και τις άλλες εξερευνήσεις που έχεις στο μυαλό σου!!!!
:a19: :a19:

[tamar]

Ξεκίνησα να διαβάσω το ταξιδιωτικό σου με την πρόθεση να δω απλά τι είναι και να το διαβάσω κάποια άλλη στιγμή που θα διέθετα περισσότερο χρόνο.

Φυσικά το διάβασα μονορούφι. Το ταξιδιωτικό που μας χάρισες δεν είναι "απίστευτο" γιατί πολύ απλά είσαι πραγματικός τουτέστιν απόλυτα πιστευτός. Μπράβο όχι για το ταξίδι σου αλλά για το χαρακτήρα σου να υπερβείς τις εδώ συμβάσεις και το πρώτο σου ταξίδι με μηχανή να είναι μεγάλο (λόγω χιλιομέτρων), απρόβλεπτο (λόγω της διάθεσής σου) και σίγουρα υπέροχο. Πολλά συγχαρητήρια από εμένα.



ΥΓ: Μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες σου, ο τρόπος γραφής σου είναι όμως καθηλωτικός.

[Sapadak]

Απλα, μεστά, κατανοητα


Στα επομενα με υγεια φιλε

[billakis]

Με εκανες πραγματικα με τα λογια σου να ταξιδευω και εγω μαζι σου. Μπραβο και ελπιζω να μπορεσω και εγω καποια στιγμη να εχω παρομοια εμπειρια. Keep walking......(riding)......

[o_gavros]

Αρχικά δημιουργήθηκε από QSpec
Επίσκεψη στο χωριό Μπελογιάννης, ένα χωριό ιδρυμένο από πολιτικούς πρόσφυγες κατά την διάρκεια του εμφυλίου στην Ελλάδα.

Μας ταξίδεψες φίλε!
κι εγω,όπως ο άλλος φίλος,του έριξα μια ματιά με σκοπό να το διαβάσω αργότερα,αλλά φευ.
μονορούφι κατέβηκε.
Ελπίζω η νεράιδα του αψεντιού να σε ακολουθεί πάντα και να έρθουν και άλλα τέτοια στολίδια!

[MikeG]

Συνέχισε να ταξιδεύεις ! Είσαι ταγμένος σε αυτό! Το έχεις!
Ξεκίνα ήδη να σχεδιάζεις το επόμενο.

[DimChios]

Αξιος!!!