...όπου πίσω από τα χρώματα της φύσης...
...όπου πίσω από τα χρώματα της φύσης...
κρύβεται το παλιό πέτρινο γεφύρι
Προσπερνώ τη μονή Κηπίνας χωρίς να σταθώ μιας και ήταν ήδη αργούτσικα, σ'αυτόν τον προορισμό αξίζει άλλωστε να αναφερθεί κανείς με ένα ταξιδιωτικό από μόνο του.
Κατεβαίνοντας, μπροστά μας η θέα στην κοιλάδα των παραποτάμων του Αράχθου...
Φτάνοντας στους Κτιστάδες, κάνω δεξιά προς Αμπελοχώρι (a.k.a. Σκλούπος), το οποίο συναντώ λίγο πιο μετά να εμφανίζεται στην απέναντι πλαγιά
Λίγο πριν το χωριό κάνω αριστερά, προς Γιάννινα. Σε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο, η θέα σου κόβει την ανάσα. Από εδώ ξεκινά η χαράδρα του Αράχθου...
...που καταλήγει λίγο πριν το γεφύρι της Πλάκας.
Κοιτάζοντας ανατολικά, μπροστά μας η δυτική πλευρά των Τζουμέρκων
Επιστρέφω προς Αμπελοχώρι και κατευθύνομαι νότια προς Ραφταναίους.
Παρέα με το κόκκινο του φθινοπώρου...
...κατηφορίζω προς Πλάκα...
...όπου αφήνω τη μηχανή και βαδίζω γρήγορα στα καλντερίμια...
...για να προλαβω να δω το πέτρινο γεφύρι με το τελευταίο φως της ημέρας.
Ατέλειωτη η ιστορία του γεφυριού που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα (1866 αν δεν κάνω λάθος) και που γνώρισε μάχες Ελλήνων - Τούρκων (σύνορα Ελληνικού κράτους έως το 1913) αλλά και Ελλήνων - Ελλήνων (ΕΛΑΣ - ΕΔΕΣ).
Υψώνοντας την κεντρική του καμάρα στα 21 μέτρα και απλώνοντάς την στα 40, γλύτωσε ακόμη και από ανατίναξη που προσπάθησαν να κάνουν οι Γερμανοί, όπου αποκολλήθηκε ένα τμήμα της κάτω πλευράς του, χωρίς ευτυχώς να καταρρεύσει.
Αυτό που δεν κατάφεραν οι Γερμανοί, παραλίγο να το καταφέρει ο χρόνος και η αδιαφορία. Ευτυχώς που μετά από πρωτοβουλία ιδιωτών που αγαπουν τον τόπο και την ιστορία του, ορισμένα έργα αναστήλωσης του έδωσαν μια ανάσα ζωής.
Έχει αρχίσει και νυχτώνει, οπότε κατευθύνομαι προς Άγναντα μέσω Καταράκτη, όπου και διανυκτερεύω.
Ημέρα 3η
Η επιστροφή...
Η διαδρομή της ημέρας, εδώ: http://maps.google.com/maps/ms?doflg...,1.347198&z=10
Δε θα αφιέρωνα άλλη περιγραφή για το δρόμο της επιστροφής, εάν δεν έκανα μια παράκαμψη που άξιζε τον κόπο.
Αντί να κατευθυνθώ προς Άρτα από τη συνήθη οδό δυτικά του Αράχθου, έκανα μια παράκαμψη στο ύψος της Σκούπας όπου κατέβηκα στη γέφυρα Τζαρή και συνέχισα νότια από την Ανατολική πλευρά της κοιλάδας του ποταμού.
Διασχίζοντας διάφορα χωριουδάκια, φτάνω στο σημείο που τα νερά αρχίζουν και λιμνάζουν, για να δημιουργηθεί η λίμνη "Πουρναρίου" που δημιούργησε η ΔΕΗ το 1980.
Ειδυλλιακό το τοπίο από μακριά, αλλά σου επιφυλάσσει κάτι το απόκοσμο αν πλησιάσεις λιγάκι...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση