Το Nexus έχει πρόβλημα [nikonian ]
Το γκάζι δεν έχει επαναφορά. Άνοιξε το γκάζι ο Αρκούδος στην Αθήνα και δεν έκλεινε με τίποτα. 160 όλη την Ε.Ο., σφήνες , αντίθετο ρεύμα (ελπίζω να μη μας διαβάζει η Κατερίνα, γιατί δε θα τον αφήσει να ξαναπάει βόλτα) ωραία.
Στο δε επικίνδυνο στροφιλίκι (μην πάτε κίνδυνος -θάνατος από πέτρες , λακούβες , καθιζήσεις) , το βεσπάκι έστριβε με τον Αρκούδο σταυροπόδι και καφεδάκι στο ταμπλό
Ααααχχχ.. Πολύ μ'αρέσουν κάτι τέτοιες βόλτες! [falco ]
Εκεί που περίμενα στη γέφυρα στα Μέγαρα, που λέτε, βλέπω από μακριά 2 στρογγυλά φώτα να πλησιάζουν. Ξαφνικά, σκάει δίπλα μου και σταματάει με rolling endo ο γνωστός και μή εξαιρετέος Αρχηγός των ινδιάνων "Τρικίλυνδρος Ταύρος" Κώστας LC4!
Το ραντεβού ήταν για τις 09:00, και ομολογώ ότι όλοι ήταν "Εγγλέζοι"! Jeronimo και Niconian έσκασαν ακριβώς και είπαμε να κάνουμε ένα τσιγάρο περιμένοντας άλλους 2 που είχαν δηλώσει συμμετοχή.
Δεν ήρθαν όμως, οπότε ξεκινήσαμε, αφήνοντας μήνυμα ότι θα είμαστε για καφέ στα Mc Donalds του Κιάτου. Ωραία μέρα είχε, αέρα και κίνηση καθόλου, οπότε η Εθνική μέχρι το Κιάτο ήταν χαλαρή. Εκεί λοιπόν που πίνουμε το πρώτο καφεδάκι μας, ακούμε μια εξάτμιση να κάνει σαματά τρελλό. Και εκεί που περιμένουμε να δούμε κάποιο SM, σκάει ένα transalp με έναν τύπο τεράστιο επάνω! Ο Διονύσης, αδελφός γνωστού "μοτοσυκλετιστή εσωτερικών χώρων" του board έχει σκάσει μύτη...
Και ενώ τον παρακαλάμε να πάρει κάτι να φάει, γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας, βλέπουμε ένα Nexus να περνάει αέρα και να σταματάει τελευταία στιγμή! Ο Αρκούδος μόλις έχει αφιχθεί!
Κάποια στιγμή, αφού έχουμε πάρει την απαραίτητη δόση καφεΐνης, και αφού ο Διονύσης επιμένει να μην τρώει, λέμε να πάμε να κάνουμε και κανένα χιλιόμετρο. Έχει αρκετή Εθνική ακόμα, αλλά δεν έχει κάθόλου κίνηση οπότε το διασκεδάζουμε κι όλας! Μέχρι που βγαίνουμε στην Ακράτα και αρχίζει το πάρτυ! Ο αρκούδος πάει μπροστά και ο Ινδιάνος ακολουθεί. Ο Διονύσης, κάθε φορά που με πλησιάζει, νιώθω σαν να έχω πίσω μου τον Sete από το θόρυβο! Ο Niconian και ο Jeronimo πάνε πιο χαλαρά.
Προσπαθώ να "ξεψαρώσω" λιγάκι και τα καταφέρνω σε κάποια σημεία που η χαραξη είναι πραγματικά όμορφη. Σε κάποια άλλα όμως, είναι πραγματικά καρόδρομος!
Να μην τα πολυλογώ, μετά και από μια ωραία εντουράδα, φτάνουμε στη λίμνη και παθαίνω σοκ! Τι να λέμε τώρα... Κάπου εκεί, έρχεται και ο Ηλίας με το ασημί Ζ οπότε η παρέα έχει ολοκληρωθεί. Ο ινδιάνος φεύγει γιατί έχει να κρεμάσει (λέγε με γάμο) κάποιον το απόγευμα και οι υπόλοιποι λέμε να πιούμε μια μπυρίτσα με μεζεδάκια. Στεναχωριόμαστε αρκετά, γιατί ο Διονύσης, παρ'όλα τα παρακάλια μας, συνεχίζει να μην τρώει τίποτα και έχουμε σοβαρές αμφιβολίες αν θα αντέξει το δρόμο νηστικός...
Μετά από τη λίμνη, έρχεται το καλύτερο. Πάμε προς Ζαρούχλα για καφέ. Μπαίνει μπροστά ο Αρκούδος και ακολουθώ με σκοπό να παίρνω τις γραμμές του. Εκεί, είναι το μόνο σημείο που έχει καλή άσφαλτο και νιώθω τη Ζέττα να με ευχαριστεί! Απίστευτο! Έχω κατέβει από τη μηχανή και χαμογελάω ατελείωτα! Γιώργαρε, είσαι απίστευτος φίλε!
Αφού πίνουμε το καφεδάκι μας κάτω από κάτι πλατάνια, και ενώ ο Διονύσης ακόμα δεν έχει φάει τίποτα, ξεκινάμε για την επιστροφή όπου ήταν και το μοναδικό "επεισόδιο"...
Σε μία αριστερή επάνω στο βουνό, όπως κατεβαίνουμε προς Ακράτα, μπροστά πάει ο Διονύσης (που πάει σχετικά χαλαρά γιατί δεν έχει φάει και τίποτα), πίσω ο Niconian, ο Αρκούδος και εγώ. Ξαφνικά, βλέπω το Hornet να πετάει στην κυριολεξία! Έχει μια καθίζηση το οδόστρωμα, ο Δημήτρης έχει πέσει μέσα και το μηχανάκι αρχίζει να "χορεύει" τόσο που σκέφτομαι "πάει, το έχασε..." έχω γίνει κάτασπρος μέσα από το κράνος και είμαι σίγουρος ότι φεύγει έξω! Ο "κώλος" του Hornet έχει χαθεί τελείως, κάνει 2-3 παντιλίκια ανεξέλεκτο, μέχρι που βλέπω το Μήτσο να έχει χαλαρώσει τα χέρια και να το αφήνει. Αυτό κάνει ένα τσαφ ακόμα και έρχεται ίσια σαν Κυρία! Ούφ....
Στα Ίσθμια που σταματήσαμε και ενώ εγώ πρέπει να ήμουν λίγο άσπρος ακόμα, μας είπε τι ακριβώς έγινε... Απίστευτος Μητσάρας!
Η βόλτα τελείωσε κατά τις 20:00, που χωρίσαμε στα Μέγαρα. Σας ευχαριστώ παιδιά! Ήταν τόσο όμορφα που δεν βλέπω την ώρα να έρθει το επόμενο ΣΚ!
Ρε παιδιά, έχω μια απορία όμως... ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ, ΠΩΣ ΑΝΤΕΞΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ;
Για μένα η ιστορία ξεκίνησε... [Jeronimo ]
την Πέμπτη το απόγευμα... Ήταν η πρώτη φορά που είδα την καλή μου τόσο στενοχωρημένη...
Είχε γύρει αριστερά το τιμόνι της και στεκόταν σκεφτική... Σαν να ξανάφερνε στη μνήμη της κάθε στιγμή από τις περίπου 42000 χλμ. που είχαμε περάσει μαζί.... Πόλη, εξοχή, βουνά, στροφές, θάλλασες, ευθείες, χώμα και άσφαλτος, ένα χαρμάνι στο μυαλό μου και στο βλέμμα της... Ας περάσουμε λίγο από το "Πωλείται"...
Ακούγοντας τα πλάνα των δυο Μήτσων για Τσιβλού, γύρισα και την κοίταξα...
"Λες;;;" ...
"Γιατί όχι;;;"
Ήξερα ότι θα πάμε και οι δυο με βαριά καρδιά... Η παρέα θα ήταν εξαιρετική σίγουρα, μα η σκια του τέλους θα μας έκρυβε μεγάλο κομάτι της χαράς...
Ξέραμε και οι δυο πως ίσως να είναι η τελευταία μας βόλτα μαζί... Ξέραμε πως όταν χωριστούμε θα είναι μάλλον απίθανο να ξανανταμώσουμε... Υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλο πως θα πάμε τη βόλτα μας σαν να μη συμβαίνει τίποτα... Σκατά! Πηγαίναμε που πηγαίναμε χαλαρά πάντα, αυτή τη φορά πήγαμε ακόμα πιο αργά, προσπαθώντας να περάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα στο δρόμο... μαζί!... Και δεν της πάει καθόλου το πωλητήριο, γαμώτο...
Ευτυχώς η παρέα μας στους καφέδες, στις μπύρες, στις μηλόπιτες και σε ό,τι άλλο καταναλώσαμε ήταν παραπάνω από υπέροχη!!! Να σας ευχαριστήσουμε κύριοι έκ βάθους καρδίας ακόμα μια φορά!!!
ΥΓ. Μα να μη φάει τίποτα αυτό το παιδί, ο Διονύσης!... (Καλή η πλακίτσα Φαλκομήτσε αλλά αν τη συνεχίσεις θα ρίξει ο Θεός ΤΑ και θα μας κάψει! Άσε που ο Διονυσης μου ρίχνει ένα Μανώλη στο ύψος και δεν τα βάζω μαζί του!)
Νά'στε όλοι καλά!... Πάντα
--------------------------------------------------------------------------------
Απάντηση με παράθεση
