Μόλις γύρισα από Σέρρες και τα μαθήματα του CSS. Το έχουν πει πολλοί αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να το ξαναπώ.
WoW... !!!
Τι να πω... ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΛΟΙ.
Είναι μια επένδυση στον εαυτό σας και την ασφάλειά σας.
Θα πω το πως μου φάνηκε εμένα. Κατ'αρχάς μόλις την προηγούμενη Πέμπτη πήρα στα χέρια μου την πρώτη μου street μηχανή. Aprilia TUONO 1000 και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το Dakar που είχα. Άρα οδηγική εμπειρία μηδέν (δεν μετράνε σποραδικές βόλτες με δανεικά). Ε, φυσικά πήγαινα σαν κουλός, πολύ πολύ φοβισμένα ακόμη και μέσα στην πόλη. 130 Hp (στον στρόφαλο) δεν αστειεύονται!! Την επόμενη ημέρα λοιπόν, Παρασκευή, μαζί με τον φίλο Free Rider φεύγουμε για Σέρρες (και οι δυο για το CSS). Στην ευθεία φοβερός (όπως όλοι μας), στις στροφές φοβισμένος.
Στα μαθήματα λοιπόν. Φοβερό το κλίμα. Φοβερότερος από όλους ο Andy, που διδάσκει θεωρία στο level 1. Ο τύπος είναι ΜΟΡΦΗ. Τρομερή διδασκαλία, απόλυτα κατανοητή, με φοβερό χιούμορ και τρομερές γκριμάτσες. ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!! 5 θεωριες που ακολουθούνται από 5 εικοσάλεπτες επισκέψεις στην πίστα για εφαρμογή της θεωρίας. Κάθε φορά με συγκεκριμένη άσκηση για να γίνει. Όλα ερχονταν φυσιολογικά βήμα βήμα και τελικά χωρίς καθόλου άγχος. ΜΑζί σου κάθε φορά στην πίστα και ένας εκπαιδευτής (1 ανα 2-3 μαθητές) να γυρνάει μαζί σου, να σε ελέγχει και να σε διορθώνει.
Προσωπικά πρέπει να πω πως στην αρχή είχα αρκετό άγχος και πολλά ερωτηματικά ειδικά για το αν μπορώ να ανταποκριθώ. Δεν ήξερα το μηχανάκι, δεν ήξερα τα street, δεν ήξερα τι σημαίνει πίστα, φοβούμουν τα πλαγιάσματα (κι αν πέσω..?). Αλλά τελικά η πίστα είναι κάτι φοβερό. Η αίσθηση της ασφάλειας (αν είναι να πέσεις τότε πέσε εκεί), του κρατήματος της ασφάλτου (δεν είμαι ειδικός αλλά κρατάει άψογα) και της σιγουριάς του εκπαιδευτή καθώς και ότι είχες ένα στόχο κάθε φορά, ήταν το κλειδί. Από τον πρώτο γύρο αρχίζεις και εξοικειώνεσαι και γύρο με τον γύρο να βελτιώνεσαι και να εκπλήσεις τον εαυτό σου. Δεν τα καταφέρνεις όλα με την πρώτη αλλά προσπαθείς, μαθαίνεις από τα λάθη σου, μαζεύεις εμπειρίες που δύσκολα θα μαζέψεις στον δρόμο και βασικά προσπαθείς να επιτύχεις το σωστό (έτσι όπως στο δίδαξαν) χωρίς να μπερδεύεσαι ψάχνοντας να βρεις που έκανες λάθος χωρίς να ξέρεις καν το σωστό.
Στο τέλος της ημέρας μπορώ να πω ότι πήγαινα, (δεν έχει σημασία το πόσο αργά-γρήγορα) έχοντας εμπιστοσύνη στην μηχανή μου καθώς και ότι δεν με τρόμαζε ούτε αυτή ούτε και οι στροφές (ακόμη και όταν τις πήγαινα λάθος). Το κλειδί του level 1 είναι να μάθεις να έχεις την μηχανή σου σταθερή και να μην της διαταράσεις την ισορροπία. Γυρνώντας Αθήνα και μετά από όλα αυτά, αισθανόμουν πολύ άνετα πια σε όλο το δρόμο. Καμία σχέση με πριν. Δεν τα έχω μάθει όλα, ούτε και έγινα φοβερός οδηγός, ούτε καν έχω εμπεδώσει καλά αυτά που μόλις έμαθα. Σίγουρα όμως είμαι πολύ πιο ασφαλής και σίγουρα ξέρω τι πρεπει να δουλέψω και να βελτιώσω μέχρι τον επόμενο μήνα στο level 2 αλλά και γενικότερα μέσα στον χρόνο.
Αυτά τα λίγα (ίσως πολλά) κυρίως για όσους θέλουν αλλά διστάζουν να το αποφασίσουν φοβούμενοι ότι είναι κάτι έξω από τις δυνατότητές τους ή τις δυνατότητες της μηχανής τους. Όσον αφορά το τελευταίο να πω ότι υπήρχαν στα μαθήματα εως και BMW F650 Futuro, BMW 1200GS αλλά και δίχρονα.
Have a nice day people
Απάντηση με παράθεση
ΒΡΟΧΗ
