Χωμάτινε...

[Acacius]

Κρίμα το παιδί. Δεν τον ήξερα αλλά από τα γραφόμενα ένοιωσα την οδύνη της απώλειας των φίλων του.

Καλοτάξιδος. Κουράγιο στους δικούς του.

[TROOPER]

Πρωτη φορα ειδα τοσες εξατμισεις να κανουν τοση ησυχια!Και πρωτη φορα τοση ησυχια ηταν τοσο εκκωφαντικη!
Οι σκεψεις απειρες.Ο πονος πολυς και βαρυς.Τεσσερις μερες τωρα,από τη στιγμη που μαθαμε το νέο πινουμε και ξενυχταμε προσπαθωντας να δωσει κουραγιο ο ενας στον άλλο.Σημερα τα καταφεραμε καλα φιλαρακο.Περασαμε δια πυρος και σιδηρου τη δοκιμασια που παρουσιαστηκε.Και γιναμε πιο δυνατοι και πιο καλοι.Σε ευχαριστουμε γι’ αυτό.
Επιτελους οι αγκαλιες αποκτησανε νοημα!Αγγαλιασε ο ενας τον άλλο με στοργη.Καταλαβαμε ότι μπορει να είναι η τελευταια φορα!Χαιδεψε ο ενας το μαγουλο του αλλου και του σκουπισε τα δακρυα με αγαπη περισση.Ακριβως όπως θα εκανες και εσυ.Γιναμε ολοι πιο γλυκοι σημερα Μανο μας.Το ειδες αλλωστε.Ησουν και εσυ εκει.Σε χαιρετησαμε με αξιοπρεπεια.Με ψηλα το κεφαλι.Καποιοι με δακρυα,αλλοι με χαμογελο μα ολοι με θλιψη βουβη.Θλιψη γιατι ειμαστε εγωιστες και θα μας λειψεις ρε τσογλανε!
Δεν περιμενες ρε ανυπομονο πλασμα να κανουμε πραγματικοτητα το σχεδιο μας…Θυμασαι?Μια ετησια εκδρομη με τη συμμετοχη λεσχων και φορουμ μαζι.Να ενωσεις την οικογενεια σου ηθελες.Τα αδερφια σου…Θα το καναμε την ανοιξη…Το εκανες νωριτερα!Ας είναι…Πετυχες.
Ερωτησεις ψαχνουν απαντησεις.Σπαστικο που δεν θα τις παρουμε ποτε.Πως εγινε?Που εισαι τωρα?Τι εισαι τωρα?Θελω να αλλαξω τη κοσμοθεωρια μου.Θελω να πιστεψω ότι θα σε ξαναπετυχω καποτε.Ειμαι όμως καταραμενος και εγω…Δεν μπορω και στη προκειμενη περιπτωση με ποναει ακομα πιο πολύ γιατι,όπως ειπε και ο Φιλλιπας,ειμαι ένα εγωιστικο τομαρι.Μικρο το κακο.
Σημερα λυτρωθηκα φιλαρακι.Ηθελα να σε δω μια τελευταια για να το συνειδητοποιησω.Δεν ειχα αναστολες στο να σε αντικρισω.Ηξερα ότι θα μου εκανε καλο.Χαμογελουσες και ‘κει ρε κερατα!Χαιδεψα το τζαμι και βγηκα εξω.Η ωρα μεχρι να τελειωσει το βασανιστηριο δεν περναγε με τιποτα.Μαδουσα αργα αλλα σταθερα τα λουλουδια που σου πεταξα μετα.Και όταν επεσε και η τελευταια φτυαρια…ΛΥΤΡΩΘΗΚΑ!Ψελισα ένα ‘’Αυτό ηταν.Σφυριξε το ματς.Τελειωσε’’ εριξα ένα τελευταιο βλεμα και πηρα το δρομο για την εξοδο.Τα δακρυα στερεψανε στα ματια οσων ηταν εκει.Και ηταν ολοι εκει.Ακομα και αυτοι που τα σωματα τους δεν ηταν εκει,ηταν το μυαλο τους και η ψυχη τους.Πηγαμε για καφε οσοι μπορουσαμε και γελασαμε λιγακι.Ξεραμε ότι το ηθελες και δε σου χαλασαμε χατηρι.Τωρα οφειλουμε να συνεχισουμε.Χωρις τη παρουσια σου δυστυχως.Αλλα παντα θυμούμενοι το χαμογελο σου που μας εκανε καλυτερους και που οφειλουμε να προσπαθουμε να ειμαστε ακομα καλυτεροι,ακομα και αν ξερουμε ότι την καλοσυνη σου δε θα τη πιασουμε ποτε.
Αντιο ομορφε.Θα μας λειψεις.

[vaska]

Δεν σε ήξερα, αλλά 4 μέρες τώρα διάβασα και ξαναδιάβασα όλα αυτά που γράφτηκαν με αφορμη αυτό που σου συνέβη. Έκλαψα στεναχωρήθηκα, ένας κόμπος μόνιμος υπάρχει στο λαιμό μου κάθε που ανοίγω να μπώ εδω μέσα. Σε νοιώθω δικό μου άνθρωπο, φίλο μου και η απώλεια είναι μεγάλη. Είδα όλες τις φωτογραφίες σας αυτές που έχουν βάλει όλοι αυτοί οι φίλοι σου από το σπίτι μου ή από το γραφείο μου και σας αισθάνθηκα "κολλητούς μου". Αυτό είναι η μαγεία της μοτοσυκλετιστικης παρέας. ΦΙΛΕ ένα μόνο θα σου πώ που πιθανότατα εσυ το ξέρεις καλύτερα από εμένα. ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ και κοντά τους σε αγαπήσαμε κι εμείς που δεν σε ξέραμε.

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

[z_armagedon]

Να 'σαι καλα εκει που πήγες φιλε. Και να μας σκεφτεσαι. Θα σε σκεφτομαστε. Να προσεχεις και να μας προσεχεις.
Και να μας περιμενεις Μανο. Θα ερθουμε.

Στο επανειδείν φίλε...

[castoras]

Αρχικά δημιουργήθηκε από vaska
Δεν σε ήξερα, αλλά 4 μέρες τώρα διάβασα και ξαναδιάβασα όλα αυτά που γράφτηκαν με αφορμη αυτό που σου συνέβη. Έκλαψα στεναχωρήθηκα, ένας κόμπος μόνιμος υπάρχει στο λαιμό μου κάθε που ανοίγω να μπώ εδω μέσα. Σε νοιώθω δικό μου άνθρωπο, φίλο μου και η απώλεια είναι μεγάλη. Είδα όλες τις φωτογραφίες σας αυτές που έχουν βάλει όλοι αυτοί οι φίλοι σου από το σπίτι μου ή από το γραφείο μου και σας αισθάνθηκα "κολλητούς μου". Αυτό είναι η μαγεία της μοτοσυκλετιστικης παρέας. ΦΙΛΕ ένα μόνο θα σου πώ που πιθανότατα εσυ το ξέρεις καλύτερα από εμένα. ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ και κοντά τους σε αγαπήσαμε κι εμείς που δεν σε ξέραμε.

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

Τα είπες όλα...Εδώ και δύο μέρες θέλω να γράψω κάτι γι' αυτό τον άνθρωπο κι ας μη τον ήξερα,όμως η σκέψη μου ήταν αόριστη.Σήμερα πήγα με το αμάξι στη δουλειά,δεν ήθελα να καβαλήσω,δε μπόρεσα.Κάνω το σταυρό μου για το Μάνο κι εύχομαι να είμαστε όλοι καλά

[Maira]

Μάνο...... συγχώρα με..... είμαι πολύ μικρή για να το αντέξω...... Ξέρω, μα είναι δύσκολο να το δεχτώ....... Σήμερα ήμασταν όλοι εκεί! Μα εσύ δεν ήσουν. Αυτό ήταν απλά το περίβλημα που σε φυλάκιζε. Και ήταν κενό, μας κοιτούσε και απορούσε, γιατί δεν έχει ψυχή, δεν μπορεί να καταλάβει! Απλά είχες δανειστεί την μορφή του, για να μπορείς να μας χαμογελάς, να μας μιλάς, να μας αγγίζεις........

Εσύ ήσουν παντού..... Και πάνω από όλους εμάς! Το χώμα......ο ήχος του όταν σκάει στο ξύλο......δεν μπορεί να σε κρατήσει εκεί! Εκεί ήταν μόνο η εικόνα σου. Εσύ μέρες τώρα μας συντροφεύεις........όλους! Και μας δίνεις κουράγιο για να αντέξουμε το χαμός σου! Για να μας δείξεις πώς να χαμογελάμε πάλι, να μας δείξεις ότι είσαι μαζί μας ακόμα!

Και για μια στιγμή σε είδα..........εκεί ψηλά, ανάμεσα από τα σύννεφα.......και σου χαμογέλασα! Και ξέρω πως κάθε φορά που θα κοιτάω ψηλά, θα είσαι κάπου εκεί, θα κρύβεσαι μέσα στα δάση, στις μυρωδιές, στην αγνή χαρά, στο αθώο γέλιο, στην πρώτη αχτίδα, στο χρώμα του φεγγαριού........

Έφυγες και ήρθες πιο κοντά μας! Συγχώρα με μόνο που ακόμα δακρύζω.........Είμαι πολύ μικρή για να μου αρκούν τόσα πολλά.........

[road spirit]

προσπάθησες αρκετές φορές να με πείσεις να έρθω μαζί σας χωμάτινη βόλτα, άλλοτε δεν μπορούσα, άλλοτε κότευα και έβρισκα δικαιολογίες...

και τι στο καλό το πήρα το ον-οφφ? για να κάνω και τέτοιες βόλτες σου έλεγα, αλλά ρε συ θα σας χαλάσω τη βόλτα, εσείς ξέρετε ... εγώ άσχετος στο χώμα, ποιος θα με μαζεύει, ποιος θα με περιμένει, θα σας χαλάω τα γούστα...

Μου έλεγες "δεν υπάρχει περίπτωση να μας χαλάσεις τίποτα! ΈΛΑ! και θα πηγαίνουμε μαζί! στο υπόσχομαι!"

Είμαι σίγουρος ότι εσυ θα το χαιρόσουνα για μένα περισσότερο απο μένα ! Είμαι σίγουρος ρε παλίκαρε !

Καλή αντάμωση!

[Tigas]

κρίμα

[LINA]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Μάνο...... συγχώρα με..... είμαι πολύ μικρή για να το αντέξω...... Ξέρω, μα είναι δύσκολο να το δεχτώ....... Σήμερα ήμασταν όλοι εκεί! Μα εσύ δεν ήσουν. Αυτό ήταν απλά το περίβλημα που σε φυλάκιζε. Και ήταν κενό, μας κοιτούσε και απορούσε, γιατί δεν έχει ψυχή, δεν μπορεί να καταλάβει! Απλά είχες δανειστεί την μορφή του, για να μπορείς να μας χαμογελάς, να μας μιλάς, να μας αγγίζεις........

Εσύ ήσουν παντού..... Και πάνω από όλους εμάς! Το χώμα......ο ήχος του όταν σκάει στο ξύλο......δεν μπορεί να σε κρατήσει εκεί! Εκεί ήταν μόνο η εικόνα σου. Εσύ μέρες τώρα μας συντροφεύεις........όλους! Και μας δίνεις κουράγιο για να αντέξουμε το χαμός σου! Για να μας δείξεις πώς να χαμογελάμε πάλι, να μας δείξεις ότι είσαι μαζί μας ακόμα!

Και για μια στιγμή σε είδα..........εκεί ψηλά, ανάμεσα από τα σύννεφα.......και σου χαμογέλασα! Και ξέρω πως κάθε φορά που θα κοιτάω ψηλά, θα είσαι κάπου εκεί, θα κρύβεσαι μέσα στα δάση, στις μυρωδιές, στην αγνή χαρά, στο αθώο γέλιο, στην πρώτη αχτίδα, στο χρώμα του φεγγαριού........

Έφυγες και ήρθες πιο κοντά μας! Συγχώρα με μόνο που ακόμα δακρύζω.........Είμαι πολύ μικρή για να μου αρκούν τόσα πολλά.........

μην ανησυχεις Ιωαννα μου, ειναι σιγουρα ακομα εδω και σημερα ηταν αναμεσα μας εξω απ το κορμι του , ως ψυχη θα ειναι ακομα μαζι μας για 36 μερες , μετα η ψυχη του θα μας αφησει για να συνεχισει το ταξιδι του στη χωρα των αγγελων. Οταν εφυγε ο αντρας μου, η κορη μας, 2χρονων τοτε, τον ειδε 3 φορες , του μιλουσε , του χαμογελουσε και τον περιεγραφε σε εμενα πως ειναι και τι κανει εκεινη τη στιγμη, εκεινη τον εβλεπε και με πηγαινε στο σημειο που ηταν μεχρι να κλεισει 40 μερες, αρα αυτο ισχυει τελικα , η αγνοτητα ενος παιδιου εγινε η εμφανιση της ψυχης του. Μετα τις 40 μερες δεν τον ξαναειδε.... πηγε στους αγγελους.

[christostr]

Ήμουν εκεί... Ήθελα να σε συνοδεύσω στη στερνή σου επίγεια βόλτα. Ήταν όλοι εκεί. Πρόσωπα γνωστά, οικεία, βουβά, σκυθρωπά και ναι... αυτό που σου είπε ο φίλος σου ο TROOPER είναι αλήθεια. Έπρεπε να δεις με πόση αγάπη και στοργή αγκάλιαζε ο ένας τον άλλον. Πόσο τρυφερές ήταν οι ματιές, πόση αγάπη... σκόρπισες γύρω σου. Πόσα "πρόσεχε ρε" ακούστηκαν από φίλους σε φίλους.
Και ξέρεις κάτι ρε Μάνο; Κάτι άλλαξε μέσα μου.
Μια ζωή τρέχω σαν μαλάκας να προλάβω αυτό που μου έχουν μάθει ότι είναι ζωή, καταξίωση, ευπρέπεια και τόσες άλλες παπαριές... Δουλειές, υποχρεώσεις, γκελ στο πάτο του βαρελιού και πάλι από την αρχή. Σκατά!!!
Δεν ξέρω αν θέλω πια τα... "μεγάλα" και τα "σωστά", δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω για όσα "καλά" κατέκτησα... τοις εκείνων ρήμασιν πειθόμενος, δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω για όσα γούσταρα και δεν πάλεψα... δεν ξέρω αν γουστάρω άλλο το τερατάκι των 1300 κυβικών... ΞΕΡΩ όμως ότι γουστάρω ένα μηχανάκι να κάνω ταξίδια, να μπω σε δάση, να ακολουθώ ορεινά στροφιλίκια και να είμαι χαρούμενος.
Το μόνο που μπορώ τώρα να κάνω (και το έκανα μόλις γύρισα σπίτι), είναι να συμβουλεύσω το γιο μου να μην κάνει φτηνούς συμβιβασμούς και να κατακτήσει την ευτυχία του, να είναι πάντα γελαστός, όπως εσύ.
Φιλαράκι... σε ευχαριστούμε που σήμερα γίναμε πιο ανθρώπινοι, σε ευχαριστώ για το μάθημα ζωής, που μακάρι να μην είχα πάρει ποτέ.

Καλό σου ταξίδι

[Yianni]

Καλά τι νόμιζες? Οτι πέρα από την σημερινή ημέρα θα πάψουν να σου γράφουνε? Φιλαράκο δεν έχεις ακούσει ακόμα ούτε τους μισούς. Ξέρεις φίλε... κάθε ένας που γράφει γιά τον Μάνο, έχει ίσως και κάποιον άλλο Μάνο στο μυαλό του. Φίλους που έφυγαν πρόωρα, αγαπημένα πρόσωπα που δεν προλάβαμε να αποχαιρετήσουμε. Σε σένα έλαχε ο κλήρος να τους βρείς έναν προς ένα... Να τους πεις πως είμαστε καλά τους αγαπάμε ακόμα, και τους σκεφτόμαστε.
Εκει που πας ζήτα τον Σπυράκο, Πίπη γιά τους φίλους... Μιά ακόμα χρυσή ψυχή, ένα ακόμα μεγάλο χαμόγελο.
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι Αυτός εκεί πάνω που ρυθμίζει τις ψυχές, διαλέγει πάντα τις πιό φωτεινές, τις πιό χαρούμενες, να τις έχει πλάϊ Του. Ισως πιστεύει ότι το Φως Τους θα φωτίζει μυστικά και τις δικές μας ψυχές. Μας βοηθάει να βρίσκουμε τον δρόμο στα σκοτεινά μονοπάτια και δεν έχει άδικο τελικά....
Είναι κι αυτή η βροχή που άρχισε να πέφτει ολοένα και πιό δυνατή μετά τον αποχαιρετισμό, ίσως γιά να ελαφρύνει το χώμα που σε σκεπάζει.
Δεν ξέρω τελικά τι υπάρχει εκεί που πας, ίσως τίποτα, ίσως... όλα αυτά να είναι ένα ασχημο παιχνίδι στο μυαλό αυτών που μένουν πίσω. Ομως όσο θα είμαστε εδώ, θα θυμόμαστε, θα γελάμε και κάπου κάπου θα μνημονευουμε το όνομά σου, εσύ θα ζεις πάντα ανάμεσά μας

Καλό δρόμο φιλαράκι, καλό δρόμο...

[Tropeas]

Σήμερα έννοιωσα ένα κομμάτι μου να χάνεται... να φεύγει...
αισθανόμουν ότι κάτι δικό μου, δικό μας, με άφησε...
έμεινα πιο λίγος, πιο άδειος... κάτι μου έλειπε ... πραγματικά...
στις τριγύρω ψυχές έβλεπα το ίδιο... μικρό κομμάτι απο τον καθένα ο Μάνος πήρε...
μικρό αλλά τόσο μεγάλο που άγγιξε τους πάντες, δεν ξέχασε κανέναν ...
ένωσε τους πάντες...
το αισθανθήκαν όλοι...
όλοι που η ψυχή τους χαμογελά σαν του Μάνου...
όλοι που η καρδιά τους χτυπάει δυνατά για το τώρα!
καλό ταξίδι... ερχόμαστε!

[gcrook]

Μανο....
Κοφ'τις μαλακιες.Σου χρωσταω ακομα μια Καλοπουλα.

[Operater]

Η τελευταία σου χωμάτινη διαδρομή... αν και εκεί πάνω θαχεις καλύτερες
βόλτες...ειμαι σίγουρος ότι θα τους τρελάνεις!

Γειά σου ρε Μάνο.. Θαρθούμε να μας πεις ιστορίες... Να μας κεράσεις ένα τσιπουράκι...

Και σήμερα, μάς είπες μια ιστορία όμως...
Να αγαπάμε τη κάθε στιγμή, να χαμογελάμε πάντα, να ζούμε την κάθε στιγμή...
Να αγαπάμε τον/την δίπλα μας, ό,τι χρώμα, φύλο, κάλλο στον εγκέφαλο έχει...
Γιατί αυτός ήσουν.. Μια μεγάλη αγκαλιά! Ενας μεγάλος άντρας!


Σ' ευχαριστώ.. για όλα! Καλό ταξίδι φίλε μου καλέ!
Καλή αντάμωση...!

[cosgili]

Το Μανο δεν τον ηξερα...τον εμαθα ομως. Και τον αγαπησα γιαυτο που ηταν και γιαυτα που προσφερε σε ολους οσους ηταν κοντα του. Δεν τον ηξερα αλλα δακρυσα και το σφιξιμο στην καρδια μου ειναι τεραστιο. Μπορει να μη σε γνωρισα ποτε αλλα ξερω πως απο δω και περα θα μου κανεις παρεα...σε καθε μου βολτα, σε καθε ταξιδι. Αδερφε μου καλο σου ταξιδι και να μας προσεχεις. Οι μοτοσυκλετιστες ειμαστε αγγελοι που ξεκλεψαν λιγο χρονο και κατεβηκαν στη γη.... Ισως γιαυτο και πολλοι απο μας επεστρεψαν εκει που ειναι η θεση τους. Χαμογελα αδερφε το χρειαζομαστε ολοι μας. Καποια στιγμη θα τα πουμε και απο κοντα... σου χρωσταω μια μεγαλη αγκαλια και ενα ευχαριστω για ολα οσα με εκανες να συνειδητοποιησω. Τι και αν δεν ησουν δικος μου ανθρωπος εχεις γινει...η μαλλον παντα ησουν απλα δεν το ηξερα!!!