Όλα είναι δρόμος. Βαλτική και πίσω Ffw...

[PanVas]

Λάντς μπρέικ ρε...!!!!




Όλα ξεκίνησαν με ένα τσακωμό…
-Μας πήρα εισιτήρια για το μότο τζιπί στο Μπρνό σαν δώρο για την γιορτή σου…
-Και ποιος σου είπε ότι φέτος το καλοκαίρι θέλω να κάνω δεκαπενταύγουστο στην κεντρική Ευρώπη;
Και ποιος σου είπε ότι καίγομαι να πάω να δω το μοτό τζιπι..;
Και ποιος σου είπε ότι αν ήθελα να δω Μοτο Τζιπι θα πήγαινα στο συγκεκριμένο… ;;;;;

-Τι είναι δεκαπενταύγουστος;
-Άστο καλύτερα.
Καταλαβαίνεις γιατί λέω ότι υπάρχει τεράστιο κενό; Δυσκολίες στην επικοινωνία;
Για να δω τα εισιτήρια… !…! Τις θέσεις εσύ τις διάλεξες;
-Ναι…
-Χμ…
-Τι;
-Άστο. Δεν θα το κουβεντιάσω άλλο.
-Μα γιατί εξήγησέ μου.
-Δεν εξηγούνται αυτά μάτια μου. Τι να κουβεντιάσω, ότι οι στροφές έχουν περισσότερο ενδιαφέρον σε έναν αγώνα ταχύτητας..;
-
-Είπα άστο. Ξέχνα το.
- Όχι! Όχι!

Και πάλι - Όχι! Όχι! Για τις επόμενες δυο τρεις μέρες…


- Να δούμε για αεροπορικά εισιτήρια της λέω…
- Όχι! Όχι! Οδικώς!
- Αν θες πάμε με το αυτοκίνητό σου.
-Όχι.. Όχι! Θα πάμε με την μηχανή.
-Κοπέλα μου… Δεν μπορούμε να πάμε με την μηχανή.
-Μα γιατί…
-Γιατί φέτος πήγα το ταξίδι που δικαιούμαι με μηχανή, είχε επιτυχία και ένα ακόμα τρίτο μεγάλο μέσα στην ίδια χρονιά είναι ενάντια στα στατιστικά… Και μετά τι θα πω στην μάνα σου αν γίνει κάτι; Συγνώμη αλλά η κόρη σου είναι στο νοσοκομείο; Δεν παίρνω τέτοια ευθύνη.
-Έλα τώρα. Δεν τα πιστεύεις αυτά… Θα είναι τέλεια… θα ακούμε την μουσική μας, θα είμαστε ελεύθεροι να χαράξουμε πορεία και να πάμε όπου θέλουμε… Όπως τόσες και τόσες φορές μου έχεις διηγηθεί από τα ταξίδια σου και τις εμπειρίες σου… Θα έχουμε και την σκηνή μας… Τώρα που έμαθα πως την στήνουν…!!! Θα είναι τέλεια τη νύχτα σε κάποια λίμνη δίπλα από την φωτιά…
-Κοπέλα μου δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα…
-Είναι είναι!!!

Τα μάτια της λαμπύριζαν από την λαχτάρα. Μία θέληση σπάνια…
Γνωρίζοντας την σχεδόν ένα χρόνο ήξερα ότι δεν θα απέφευγα το σχέδιό της εύκολα…



Περιμένοντας να διασχίσουμε τον Δούναβη.

[PanVas]

-Πάμε με το αυτοκίνητό σου ρε παιδί μου… Είναι μεγάλο, ασφαλές… Θα το φορτώσουμε με σκηνές, καρέκλες, μπάρμπεκιου… Θα είναι μεγάλη άνεση… Θα είσαι βασίλισσα!
-Όχι. Με την μηχανή… Θα είναι τέλεια! Θα κάνουμε και βζιιιιιιν!!!!
-Τι βζιιιν ρε… Εδώ με δυσκολία επικοινωνούμε για τα καθημερινά. Σε ένα τέτοιο ταξίδι θέλει σχεδιασμό, οργάνωση, θέλει με ένα βλέμμα ο ένας να καταλαβαίνει τον άλλο…

-Θα είναι τέλεια.
-Που το ξέρεις; Η μεγαλύτερη βόλτα που έχεις πάει με μηχανή είναι του 15λεπτου μέχρι την άκρη της πόλης… Το ταξίδι είναι αλλιώς. Είναι κουραστικό.
-Αντέχω!
-Δεν έχεις εξοπλισμό! Το δεύτερό μου κράνος είναι δύο νούμερα μεγαλύτερο από ότι πρέπει. Δεν γίνεται.
Ή καθόλου, ή με το αυτοκίνητο.
-Θα αγοράσω ότι χρειάζεται. Θα με βοηθήσεις και θα τα παραγγείλουμε. Έχουμε δυο βδομάδες για να φύγουμε και θα προλάβουν να έρθουν απ’ έξω…


Συζητήσεις επί συζητήσεων. Σχεδιασμοί επί σχεδιασμών. Θα της πιω το αίμα. 1000χμ την ημέρα θα κάνω μέχρι να πει δεν θέλω άλλο φέρτε μου ένα αεροπλάνο!

Παραγγείλαμε κράνος, μπότες. Παντελόνι σε σούπερ προσφορά. Πήραμε δώρο αδιάβροχο και γαντάκια. Γυναικείο μπουφάν είχα από παλιά… Ααααχ…
Θα έκανα και ένα ψευτοσέρβις στο βστρομ.



Στάση στο μοναστήρι που βρίσκεται στο φαράγγι πριν το Τάργκου Ζίου, Ρουμανία.

[PanVas]

Ο καιρός ήταν βροχερός. Η άδεια τελειωμένη προ πολλού και το πρόγραμμα πολύ σφιχτό και σχεδόν ακατόρθωτο. Με την λογική πάμε και βλέπουμε και με μοναδικό περιορισμό το μοτο τζιπι, τίποτα άλλο δεν μας περιόριζε στο σχεδιασμό. Μόνο να γυρίσουμε πίσω μετά από 10 μέρες…
Πέμπτη 8 Αυγούστου και τελικά ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να ξεκινήσουμε μετά την δουλεία. Το επόμενο πρωί πάλι το κωλοβαρέσαμε.
Η αλήθεια είναι πως σηκώθηκα στις 5 το πρωί, είδα την βροχή και ξαναχώθηκα στο κρεβάτι.
Δεν είχα τρελή θέληση γι αυτό το ταξίδι…
Ξεκινήσαμε κατά τις 9.00 υπό βροχή. Μέσα στην όλη διαδικασία ξέχασα να κάνω ρεσετ στην καταγραφή του τρακ του τζιπιες. Το θυμήθηκα κάπου στα 100χιλιόμετρα μετά, καθώς σκεφτόμουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει το βεστρομάκι δικάβαλο την λασπουριά της Τρανσαλπίνας…

Κινηθήκαμε βόρεια από την εθνική οδό. Σόφια – Βίντιν. Ο δρόμος γνωστός και πλέον αδιάφορος. Πάντα υπό βροχή. Λίγο πριν φτάσουμε στον Δούναβη ο ήλιος ξεπρόβαλε!

Το πέρασμα στην Ρουμανία από την πόλη Βίντιν, υποχρεωτικά γίνεται με την γνωστή μας πλέον παντόφλα. Η γέφυρα που θα ενώσει τις δύο όχθες του Δούναβη είναι υπό κατασκευή τα τελευταία ποιος ξέρει πόσα χρόνια… Αν είσαι τυχερός και πέσεις στην αναχώρηση μπορεί όλο το πέρασμα να μην ξεπεράσει την μία ώρα μαζί με τσεκάρισμα διαβατηρίων και έκδοση εισιτηρίων… Από την άλλη, αν είσαι γκαντέμης όπως εμείς εκείνη την ημέρα, μπορεί να ξοδέψεις και τρεις ώρες.
Ο κλέφτικος ύπνος συνιστάτε ανεπιφύλακτα, μιας και απέναντι περιμένουν οι άθλιοι δρόμοι της Ρουμανίας και το σύνθημα που επικρατεί είναι έσω έτοιμος!
Όπως όλα τα σύνορα υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για χάζεμα, με αποκορύφωση το λαντς μπρέικ ή την παρασκευή τσάι, των μουσουλμάνων ταξιδευτών στο δρόμο τους πίσω στην ξενιτιά.


Βρε J.T.R για βοήθα λίγο... Πιο είναι αυτό το μοναστήρι...;

[TROOPER]

μαλακα παναγιωτη αυτο δεν θα το αντεξω.δειξε ελεος !!!

[PanVas]

Συνεχίσαμε υπό βροχή το ταξίδι μας.
Χρειάστηκε να σταματήσουμε κανά δυο φορές μιας και η βροχή ήταν τόσο δυνατή που η ορατότητα περιοριζόταν το πολύ στα δύο μέτρα…

Για κάποιον λόγο που ούτε καν θυμάμαι, επιλέξαμε την Alba Iulia και όχι το Sebes για διανυκτέρευση. Ήμασταν σχετικά άτυχοι στην επιλογή του ξενοδοχείου, το οποίο προτεινόταν από τον οδηγό Λόνλι αλλά και υπήρχε στα καταχωρημένα ξενοδοχεία του τζιπιες.

Κατά τις 11.30 κατεβάσαμε διακόπτες μετά από 553κμ για την πρώτη μας ημέρα, τα περισσότερα υπό βροχή...

[PanVas]

Αρχικά δημιουργήθηκε από TROOPER
μαλακα παναγιωτη αυτο δεν θα το αντεξω.δειξε ελεος !!!

τώρα... τώρα....
Στέλνω μια προσφορά που πρέπει και συνεχίζω βρε γούτσου γούτσου μου...
Θα φτάσω κάποια στιγμή και Σουηδία...

[PanVas]

Σηκωθήκαμε το πρωί σε άθλια ομολογούμενος κατάσταση. Μαζέψαμε υπνόσακους (για τόσο άθλιο ξενοδοχείο μιλάμε) και εξαφανιστήκαμε. Πανσιόν Φλαμίνγκο για αποφυγή…

Ήμασταν στον δρόμο από τις 08.30, που άλλες φορές αποτελεί άθλος…
Προχωρήσαμε βόρεια.
Στόχος μας να διανυκτερεύσουμε στην Λβιβ, στην Ουκρανία.

[PanVas]

Ο καιρός άνοιξε και επιτέλους αρχίσαμε να νιώθουμε ότι είναι καλοκαίρι.
Όχι μέσα Αυγούστου, αλλά ηλιοφάνεια.


Η καταραμένη Σόφια καθότι μέσα σε λακκούβα τοποθετημένη, σπάνια την βλέπει ήλιος.

[PanVas]

Λίγο πριν την έξοδό μας από την Ρουμανία κάναμε στάση για αναπλήρωση υγρών.
Απίστευτη υγρασία και σε συνδυασμό με την ζέστη την πατάς εύκολα.

[ariona]

Σε ευχαριστούμε που θα μας ταξιδέψεις πάλι.....
αυτή τι φορα όμως σε πρόλαβα από την άρχει και θα γλιτώσω και το ξενύχτι....
να είσαι καλά, αναμένουμε!!!

[PanVas]

Αρχικά δημιουργήθηκε από ariona
Σε ευχαριστούμε που θα μας ταξιδέψεις πάλι.....
αυτή τι φορα όμως σε πρόλαβα από την άρχει και θα γλιτώσω και το ξενύχτι....
να είσαι καλά, αναμένουμε!!!

Έλα! Όλοι οι καλοί χωράνε.
Πάμε τρικάβαλο...

[PanVas]

Περάσαμε τα σύνορα με συνοπτικές διαδικασίες. Είμαστε συμπαθείς στους Ουκρανούς και αν τους πετάξεις και καμιά ατάκα στην γλώσσα τους μπαίνεις στην καρδιά τους.
Και βέβαια μία κοπέλα συνοδηγός σε μηχανή λειτουργεί καταλυτικά σε πολλές περιπτώσεις, όπως τα τυπικά διαδικαστικά των συνόρων.

Εικόνες βγαλμένες από μία άλλη εποχή προσφέρονται απλόχερα στην Ουκρανία.

[PanVas]

Συνεχίσαμε σε Ουκρανικό έδαφος πλέον, κάνοντας στάσεις ανάλογα με την διάθεση.
Άλλοτε κάθε 30-50 χιλιόμετρα, άλλοτε μόνο όταν ξέμενε από καύσιμα το βεστρομ. Δεν είχαμε και πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα. Δεν είχαμε καράβια να μας περιμένουν ούτε κρατήσεις σε ξενοδοχεία. Ήταν το απόλυτο τούρινγκ.


Καρπάθια ρουλς!!!
Δυστυχώς μόνο μεγάλα μεγέθη… Αν έβρισκα κάτι σε μικρότερο, άνετα το αγόραζα για την σέλα του βεστρομ.

[PanVas]

Σε μια στάση λόγο πείνας και δίψας είχαμε μία από τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού.

Το καρμπιρατέρ είχε στομώσει από διάφορα σκουπίδια.
Με ξυλαράκια προσπαθούσε να συλλέξει διάφορες σκουριές από τον πάτο του σάπιου ρεζερβουάρ. Του πρόσφερα την εργαλειοθήκη μου, αλλά δείχνοντας μία πάνινη τσάντα κατάλαβα ότι μάλλον η δικιά του ήταν πιο πλήρες.
Του πρόσφερα ένα τάι απ για να ψαρέψει τα σκουπίδια, ενώ συμφώνησε ότι ήταν καλή ιδέα μιας και το ξύλο μπορεί να αφήσει περισσότερα υπολείμματα στο σάπιο ρεζερβουάρ.

Καθηγητές πανεπιστημίου και οι δυό τους.
Μία εβδομάδα μοτο διακοπές με σκηνή στα Καρπάθια της Ουκρανίας.
Είχαν ακόμα άπειρα χιλιόμετρα για Κίεβο ενώ ήδη σουρούπωνε. Αύριο το μεσημέρι έχουμε Κυριακάτικο γεύμα με τα εγγόνια μας μας είπε. Μα θα σας πιάσει νύχτα του είπα. Δεν βγαίνουν τα χιλιόμετρα με τίποτα.
Σιγά σιγά θα φτάσουμε. Άλλωστε αν κουραστούμε θα στήσουμε την σκηνή μας δίπλα στον δρόμο και θα κοιμηθούμε. Έτσι όπως άλλωστε κάνουμε τις τελευταίες 6 νύχτες.

Θαύμασε το μπουφάν μου, το δοκίμασε ενώ ντράπηκα να του απαντήσω στην ερώτησή του για το κόστος αγοράς.
Αποτελειώσαμε όλοι μαζί τους ξηρούς καρπούς που κουβάλαγα από την Βουλγαρία. Μασουλάγαμε όλοι μέσα σε μία περίεργη σιωπή ενώ ο ήλιος έδυε.
Ψυχρές ριπές του αέρα μας θύμισαν ότι πρέπει να προχωρήσουμε, αλλά ήταν τόσο όμορφη στιγμή να τον βλέπω να συναρμολογεί τα υπόλοιπα κομμάτια από το καρμπιρατέρ που δεν ήθελα να φύγω. Με 2 μέτρα σπρώξιμο το ταλαιπωρημένο μηχανάκι πήρε μπροστά.
Μου επέτρεψαν να τους πάρω μία φωτογραφία και προχώρησαν το δρόμο τους.

Αγαπάω Ουκρανία και τους άνθρωπούς της!
Έχοντας στο μυαλό μου τον Σεργκέι και όλες τις εικόνες από την σχετικά μικρή μου εμπειρία από αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα, οι χτύποι ανεβαίνουν παρακολουθώντας αυτό το βίντεο κλιπ.
Delphic - This Momentary

[J.T.R]

Στην παλια πολη της Ριγα μηπως ειδατε και ακουσατε τον Μιτροτκιν?Τραγουδαγε πανω σε ενα πυροσβεστικο οχημα.Φοβερη κιθαρα.