Κάπου εκεί το τζιπιες μας μπέρδεψε και η αλήθεια είναι πως τα κατάφερε πολύ καλά…
Κοίτα να δεις επιμονή ότι πάμε καλά για να βρούμε την Εθνική…
Μετά από πολύ όργωμα και πολύ ιδρώτα, καταφέραμε να βγούμε πάλι στον κεντρικό δρόμο…
Φτάσαμε στα σύνορα με την Πολωνία. Κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα και οι δρόμοι όλοι ανοιχτοί. Λιακάδα και τέλειες θερμοκρασίες για ταξίδι.
Φτάσαμε στην Λουμπλίν, μία πανέμορφη πόλη.
http://en.wikipedia.org/wiki/Lublin
Πύλη της Ευρώπης θα μπορούσε να αποκαλεστεί και όπου και να κοιτάξεις καταλαβαίνεις ότι η πόλη είναι ζωντανή και υπάρχει πλούσια πολιτισμική παράδοση.
Παρκάραμε την μηχανή σε έναν πεζόδρομο, δίπλα από μία ντόπια Άφρικα. Περιηγηθήκαμε στο κέντρο της πόλης με τα πόδια αλλά και στο Ιστορικό κάστρο.
Τσιμπήσαμε κάτι χαζεύοντας την περατζάδα
Όταν γυρίσαμε να πάρουμε το βεστρομ, μετά από περίπου 3 ώρες, είχε συντροφιά άλλες 6 μοτοσυκλέτες.. ίσως ήταν το σημείο, ίσως θέλησαν να δείξουν ότι υπάρχουμε σαν κοινότητα κύριε επισκέπτη.
Είχαμε πάρα πολύ καλή διάθεση. Είχαμε ανεφοδιαστεί και η όρεξη για χιλιόμετρα δεν κρυβόταν με τίποτα… Ήμασταν ήδη βόρεια και μέσα Αυγούστου. Η μέρα κράταγε μέχρι αργά.
Συνεχίσαμε χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Πάμε και όσο αντέξουμε. Καιρός να χρησιμοποιήσουμε και την σκηνή μας άλλωστε…
Η αλήθεια είναι ότι το παρακάναμε.. Είχαμε κάνει ήδη 310 χιλιόμετρα με 9.30 ώρες περίπου στον δρόμο. Φύγαμε από την Λουμπλίν στις 09.30 και οδηγήσαμε μέσα στην νύχτα για περισσότερο από 260 χιλιόμετρα κάνοντας συνολικά κάπου στα 580 χιλιόμετρα εκείνη την μέρα και βρίσκοντας ξενοδοχείο στο Bialystok στις 2.30 την νύχτα. Δεν υπήρχε νόημα σε άποψη κάλυψης χιλιομέτρων. Η λογική λέει ότι όταν πέσει η νύχτα, απλά πέσε για ύπνο. Την επόμενη μέρα το πρωί σήκω νωρίτερα, φρέσκος και ξεκούραστος. Εκείνη η νύχτα όμως ήταν τόσο όμορφη… Τα ξένον φώτιζαν τους τέλειους δρόμους από πλευράς σηματοδότησης της Πολωνίας και κανένας μας δεν ένιωθε κούραση. Ίσως τα τελευταία 20 χιλιόμετρα μας ταλαιπώρησαν ψάχνοντας για ξενοδοχείο.
http://en.wikipedia.org/wiki/Bialystok
Η επόμενη μέρα μας βρήκε πτώματα στο κρεβάτι. Μάταια χτύπαγε το ξυπνητήρι… Με μόνη δικαιολογία του πολλά υποσχόμενο πρωινό, καταφέραμε να ήμαστε στον δρόμο κατά της 10.30.
Ο καιρός τέλειος και τα τοπία μαγευτικά…
Το σκηνικό γνώριμο πλέον, με εμφανείς της επιρροές της αριστεράς και όχι της προόδου θα έλεγα…
Περάσαμε τα σύνορα με την Λιθουανία κατά τις 12.30.
Κινηθήκαμε Βορειοανατολικά προς Τρακάι και Βίλνιους.
Κάναμε στάση για μεσημεριανό στο πανέμορφο, αλλά ιδιαίτερα τουριστικό Τρακάι
http://en.wikipedia.org/wiki/Trakai
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
