Ζώντας στη Θεσσαλονίκη έχω συνηθίσει στην άσπρη, λεία και γεμάτη σκόνη και ατέλειες άσφαλτο που έχουν όλοι οι δρόμοι της πόλης, μηδενός εξαιρουμένου. Αλλά όποτε κατεβαίνω στην Αθήνα νομίζω ότι βρίσκομαι σε άλλη χώρα, και εξηγούμαι...
Πάντα κατηγορούσα τους Σαλονικιούς οδηγούς για νωθρότητα σε σχέση με τους Αθηναίους (ξερετε το κλασσικό στερεότυπο του χαλαρά με τη φραπεδούμπα στο χέρι). Αλλά πως να είναι διαφορετικά, αφού στη Θεσσαλονίκη αν φρενάρεις ή ξεκινήσεις λόγο απότομα, κινδυνεύεις με ολίσθηση.
Αντιθέτως, όλοι οι κεντρικοί δρόμοι στην Αθήνα, αλλά και πολλοί μικρότεροι, έχουν μαύρη αντιολισθητική άσφαλτο, και είναι τις περισσότερες ώρες καθαροί, χωρίς σκόνη. Επι'πλέον τα ποσοστά σε ατέλειες, λακκούβες, σαμαράκια και γρανάζια, είναι μια τάξη μεγέθους λιγότερα.
Δεν έχω ιδέα αν είναι ευθύνη των δήμων ή της νομαρχίας ή της κεντρικής εξουσίας κάτι τέτοιο, αλλά τέλος πάντων, τους ίδιους φόρους πληρώνουμε, έχουμε δικαίωμα και εδώ στην Ψωμιάδα να απολαμβάνουμε της ίδιας ποιότητας δρόμους με αυτούς της Πρωτεύουσας.