...
...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
...πάνω στη γέφυρα
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Επιστέψαμε στο Πλαγκάι και πήγαμε για φρέσκια πέστροφα στα κάρβουνα απέναντι από το κάμπινγκ... μπύρα, ρακία και τελικά βουτιά και στο ποτάμι γιατί η ζέστη ήταν απίστευτη...Η βουτιά βέβαια ήταν στο πεταχτό εντελώς μιας και διαφορετικά μούδιαζες παντού...
Άποψη του κάμπινγκ από απέναντι...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
το καφέ μπαρ με τις φρέσκες πέστροφες
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
ήταν και ένας γάτος μαυρος πονηρός...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Το υπόλοιπο απόγευμα πέρασε στο κάμπινγκ με κουβέντα, μπυρίτσα και αραλίκι...
Ημέρα 12η
Πολύ πρωινό ξύπνημα αλλά χαλαρή διάθεση με αποτέλεσμα να αργήσουμε λίγο να ξεκινήσουμε... Η ζέστη είναι και σήμερα πολύ και το πρόγραμμα λέει Ντουμπρόβνικ, κάποιες ενδιάμεσες στάσεις και αξιοθέατα που μας είχε συστήσει ο Μότσα ματαιώθηκαν λόγω ταλαιπωρίας κάτω από τον καυτό ήλιο. Ο δρόμος επαρχιακός με στροφές και χαμηλή βλάστηση που έκανε την ζέστη ανυπόφορη. Το απογευματάκι φτάσαμε τελικά έξω από το Ντουμπρόβνικ και κατευθηνθήκαμε νοτιότερα προς εύρεση κάμπινγκ. Μετά από λίγο βρήκαμε αυτό που μας άρεσε περισσότερο και κατασκηνώσαμε προς 15 ευρώ τη μέρα.
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Μετά το στήσιμο τρέξαμε κυριολεκτικά στη θάλασσα και δροσιστήκαμε... απόλαυση. Η ακτογραμμή θύμιζε πολλή Κυανή Ακτή με κολπίσκους, βραχάκια, σπίτια και δέντρα μέχρι το νερό... Κόσμος πολύς και οι τιμές έιχαν πάρει τον ανήφορο φτάνοντας τα επίπεδα Ελλάδας.
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Το χωριό λέγονταν Mlini και ήταν σε μια σειρά χωριών που το ένα δεν ξεχώριζε από το άλλο μιας και δωμάτια, ξενοδοχεία και μαγαζιά ήταν απλώμένα κατά μήκος όλου τού παραλιακού δρόμου. Φάγαμε στο χωριό και το βραδάκι πήγαμε στο Ντουμπρόβνικ που ήταν 10χλμ μακρυά. Πανέμορφο, γραφικό, ειδικά η καστρόπολη, πολύ τουριστικό και ακριβούτσικο θύμιζε λίγο Βενετία χωρίς τα κανάλια. Μηχανές παντού και κόσμος πολύς, διαφορετικό από όσα είχαμε δει μέχρι τώρα, κοσμοπολίτικο και χλιδάτο, μας έκανε να μπούμε σε σκέψεις αλλά και συγκρίσεις... Σίγουρα αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος.
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Αφήσαμε την μηχανή σε πάρκινγκ για μηχανές και περπατήσαμε στην παλιά πολή, πανέμορφη και πολύβουη, δεν κάτσαμε σε κάποιο μαγαζί αλλά αράξαμε σε παγκάκια και σκαλάκια όπως πολύ άλλοι... αφού κουραστήκαμε την κάναμε για μια βόλτα με την μηχανή στο καινούριο κομμάτι της πόλης, στη συνέχεια τα γνωστά...:ZZZ:
Ημέρα 13η
Ξημέρωνε Κυριακή και εμείς έπρεπε να βρούμε μια μνήμη φωτογραφικής μηχανής μιας και μετά την τρομάρα που πήραμε αποφασίσαμε ότι θα ήταν φρονιμότερο να είχαμε και άλλη μνήμη στην φωτογραφική, παρά USB μνημάκι... τελικά υπήρχε σουπερμάρκετ- πολυκατάστημα δίπλα μας και ψωνίσαμε και το πρωινό μας. Στη συνέχεια, μπανάκι από νωρίς μέχρι το απογευματάκι, φαγητό και βόλτα ξανά στην πόλη... Γνώστες πλέον της πόλης, πήγαμε εκεί που άξιζε να αφιερώσεις χρόνο και ανάμεσα σε όλα ήταν και μια έκθεση φωτογραφίας σχετικά με τον πόλεμο, όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά παγκοσμίως. Ζόρικα τα πράγματα... είδαμε πολλά και καταλάβαμε ακόμα περισσότερα, ειδικά όταν συνδέσαμε και τα κομμάτια του πάζλ από τον Μότσα και τον ιδιοκτήτη του κάμπινγκ στο Πλαγκάι... Ηπιαμε ένα ποτάκι και γυρίσαμε το βράδυ στη σκηνή μας γεμάτοι σκέψεις...
Ημέρα 14η
Μάζεμα και φόρτωμα, προορισμός η Οχρίδα των Σκοπίων, χωρίς όμως να είναι και υποχρεωτικό... Περνάμε στο Μαυροβούνιο και συνεχίζουμε να κινούμαστε παραλιακά κυρίως σε δρόμους με μια λωρίδα, πολύ ζέστη αλλά και αρκετή κίνηση... κάπου εκεί, με αναμμένο το αριστερό φλας, προσπερνάω διάφορους έχοντας αναπτύξει μια κάποια ταχύτητα... Μετά από λίγα χλμ με προσπερνάει πατημένο golf με αναμένο φάρο, δεξί φλας και σήμα με το χέρι να πιάσω άκρη... οκ κατάλαβα... ευγενέστατος και τυπικότατος μου ζητάει τα χαρτιά μου, του τα δίνω και μου εξηγεί ότι δεν έπρεπε να περάσω "σουβλάκι" 3 οχήματα σε δρόμο χωρίς διαχωριστική γραμμή... του λέω ότι έχει δίκιο και τον ρωτάω αν θα μου κόψει κλήση... μου αναφέρει και άλλα που έκανα και μου εξηγεί ότι θα μου δώσει μια "ζωγραφιά" να την πάω την επόμενη μέρα στο ταχυδρομείο σε μια κοντινή πόλη να την πληρώσω και να πάρω το δίπλωμα μου... τόμπολα... Του εξηγώ ότι δεν γίνεται να μείνω στο Μαυροβούνιο και πρέπει οπωσδήποτε να βρει λύση... του προτείνω να του δώσω χρήματα να πληρώσει εκείνος την κλήση μου...Μοιάζει να μην καταλαβαίνει και τελικά μιλάω με κάποιον άλλο στο τηλέφωνο γιατί τα δικά του αγγλικα είναι φτωχά... μου λέει ότι με καταλαβαίνει αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς μιας και όλα τα άλλα είναι παράνομα... τελικά να μην τα πολυλογώ συμφώνησα να παρανομήσω και να τους δώσω 30 ευρώ χωρίς να πω τίποτα σε κανένα... η κλίση, μου είπε, που θα πλήρωνα κανονικά, θα ήταν περίπου 200 ευρώ... δεν ξανασχολήθηκα... αλλά μετά ήμουν "κυρία"...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
δείτε και ολίγο Μοντενέγκρο...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Από ότι βλέπω φίλε μου, το θέμα σου έχει αρκετή συνέχεια ακόμη.
Από εμένα ένα μεγάλο μπράβο και σε εσένα για το ταξίδι, που και μας διηγήσαι και μας χαρίζεις τις εικόνες σου αλλά και για την τύχη που έχεις να μπορείς να πάρεις μαζί σου και το... μωρό σου (την γυναίκα σου εννοώ, η οποία σημειωτέων είναι και πολύ όμορφη, ξανά συγχαρητήρια)το οποίο σε ακολουθεί σε ό,τι κι αν κάνεις.
Μακάρι όλοι μας να ήμασταν τόσο τυχεροί.
Μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο.
Όποιος πουκάμισο φορεί που έχει της νύχτας χρώμα ή έχει πόνο στην καρδιά ή άνθρωπο στο χώμα...
Όταν πεθάνω, θέλω να με θάψουν οι φίλοι μου. Δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε...
Για να κερδίσω χρόνο πήρα και ένα φέρρυ αν και θα έχανα ένα όμορφο κομμάτι διαδρομής... την επόμενη φορά ...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Δεν άργησα να φτάσω στα σύνορα με Αλβανία και να κατευθυνθώ από την ενδοχώρα προς τα Τίρανα. Η εικόνα άλλαξε ριζικά... ξεχνάμε δρόμους, υποδομές, κουλτούρα και ομορφιά... Φτώχια αλλά και εξάρσεις νεοπλουτισμού παντού στον δρόμο, χωματερές παντού όπως και αυτοσχέδια νεκροταφία αυτοκινήτων που συχνά συνδυάζονταν με συνεργεία ή μαγαζιά με μεταχειρισμένα ανταλλακτικά...Παπάκια, ποδήλατα, μουλάρια και Μερσεντές κάθε χρονολογίας ήταν τα βασικά μεταφορικά μέσα των Αλβανών...
"Πως ξεκινάει μια Αλβανική αναφορά τροχαίου... Τρακάρουν δύο Μερσεντές... "
Αυτό ήταν ένα σύντομο ανεκδοτάκι που μπόρεσα να σκαρώσω οδηγώντας...
Γεφύρι...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Στο δρόμο τα πράγματα θέλουν προσοχή... οι δρόμοι κακοί ως επί το πλείστον ή υπό κατασκευή. Μπλόκα παντού, ειδικά στο τέλος κάθε μεγάλης ευθείας αν υπάρχει και δέντρο για δροσιά υπάρχει και μηχάνημα καταγραφής ταχύτητας...Είπαμε όμως ... "κυρία" ο δικός σου...
Είσοδος στην Αλβανία...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Οι ταμπέλες για τα Τίρανα έλεγαν 15 χλμ αλλά στα δέκα είχα ήδη μπει σε αστικό περιβάλλον με δρόμους μεγάλους, αλλά και κακοχαραγμένους και χωρίς διαγράμμιση, στη μέση υπήρχαν κολώνες, μιά με Αλβανική , μία με Αμερικάνικη και μία μουσουλμανική με την ημισέληνο σημαίες, που επαναλαμβάνονταν για χιλιόμετρα... Κάποια αυτοκίνητα είχαν στην εταζέρα τους την αμερικάνικη σημαία και γενικά υπήρχε ένα κλίμα φουλ φιλοαμερικανικό...Κάπου εκεί με έπιασε και ψιλόβροχο και ταυτόχρονα χάθηκα μέσα στην πόλη ψάχνοντας τον δρόμο για Ελμπασάν. Ρωτώντας έβγαλα άκρη... πολύ πρόθυμοι οι περισσότεροι το πάλευαν με φτωχά αγγλικά ή έψαχναν κάποιον που να ήξερε για να συννεοηθούμε... προς Ελμπασάν λοιπόν και σταματάω για βενζίνη χωρίς να έχω τοπικό νόμισμα λέκι.
Αντιγράφω...
"Αλβανία, στο δρόμο προς Ελμπασάν...βενζινάδικο, γέμισμα, δεν δέχεται βίζα, δεν έχουμε λέκι, πληρώνουμε με ευρώ... πιάνουμε κουβεντούλα, είμαστε Έλληνες του λέμε... παρκάρω στην άκρη για καφέ και νερό... μόλις ξεμπλοκάρει από την δουλειά, έρχεται και λέει στον σερβιτόρο ότι ό,τι πάρουμε είναι κερασμένο... μας χαιρετάει και γυρίζει στην δουλειά..."
Περνάμε Το Ελμπασάν και κατευθηνόμαστε προς τα σύνορα και την Οχρίδα, έχει αρχίσει και σουρουπώνει... κούραση και τα χιλιόμετρα βγαίνουν αργά... τελικά φτάνουμε Οχρίδα έχοντας εγκαταλείψει την ιδέα του κάμπινγκ μιας και είναι αργά και η ξεκούραση απαραίτητη.... και την επόμενη τα χιλιόμετρα δεν θα είναι λίγα...
Μετά από διαπραγματεύσεις και παζάρι με τον ιδιοκτήτη δωματίων που ψαρεύει πελάτες στο κέντρο της πόλης, καταλήγουμε στη παλιά πόλη πάνω στο λόφο σε ένα συμπαθητικότατο δωμάτιο με όλες τις ανέσεις και θέα, προς 25 ευρώ. Μπανάκι και βόλτα στη τουριστική Οχρίδα, Πολύ κόσμος στους δρόμους και πολλά μαγαζιά, τρώμε κάτι μακαρονάδες που δεν μας εντυπωσίασαν και ξαναβολτάρουμε για λίγο μέχρι να ακούσουμε το κάλεσμα του Μορφέα, που δεν άργησε...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
