Η ώρα είχε περάσει και το μετρό είχε κλείσει. Με τα πόδια ήμασταν αρκετά μακριά, οπότε πήραμε ταξακι για μια φορά. Στην ακρίβεια δυο, γιατί ήμασταν πέντε. Ο Μιχάλης πήγε με τα κορίτσια πρώτος και μετά εγώ με τον Βουνό. Ο ταρίφας μας όμως αποδείχτηκε καλύτερος. Φτάσαμε πρώτοι και είχε και κάτι πριόνια για μουσική στο τέρμα.
Μετά από δυο βράδια ύπνου στο πλοίο όμως, μου έλειπε το κούνημα και δεν μπορούσα να αποκοιμηθώ. Σκεπτόμενος τελικά το αυριανό μενού, αποκοιμηθηκα ευτιχισμενος...:ZZZ: :ZZZ: :ZZZ:
Το ξενοδοχείο που μέναμε