Με ψυχοθεραπεία και τη σκέψη μας σε αυτούς που αγαπάμε και μας περιμένουν...Δημοσιεύθηκε αρχικά από asxetost
Με ψυχοθεραπεία και τη σκέψη μας σε αυτούς που αγαπάμε και μας περιμένουν...
Να προσθεσω στα πολυ ωραια που γραφει ο S705 οτι τεραστιο ρολο στο πως αντιδρουμε παιζει και το πως ειμαστε εμεις ψυχολογικα/ συναισθηματικα.
Εχουμε μια μερα καλη για εμας, χαρουμενη, που παει πριμα; Δεν προκειται να μου χαλασεις την διαθεση ρε κερατα που να χτυπιεσαι!!
Εχουμε μια μερα που στραβωσε απο την αρχη της και μας πανε ολα αναποδα; Θα βριζω τον παραμπροστινο γιατι δεν εβγαλε φλας οταν αλλαξε λωριδα.
Επειδη δε οι περισσοτεροι στον δρομο ζουν την 2η περιπτωση καθε μερα, επειδη τρεχουν να καλυψουν σε 12 ωρες αυτα που κανονικα θελουν 15, γι' αυτο γινεται αυτο στους δρομους
Ο κοσμος εχει τρελαθει, οδηγουν αλαφιασμενοι και ΔΕΝ βλεπουν γυρω τους τι γινεται. Μου το ελεγαν με την μηχανη, το σκουτερ μα μου το λενε και τωρα με το αμαξι! Ρε φιλε πως γινεται να μην δεις ενα μπλε αυτοκινητο διπλα σου μερα μεσημερι; Κι ομως...
Προσωπικά είμαι άνθρωπος αποφεύγει (υπερβολικά) τις αντιπαραθέσεις, και τηρεί τους κανόνες. Ως αποτέλεσμα, στην οδήγηση μου βγαίνει όλο το κόμπλεξ και νευριάζω εύκολα. Έχω μουντζώσει οδηγό όταν ήμουν με μηχανή και πήγε να ρίξει το αυτοκίνητο πάνω μου. Κάπου εκεί είτε αγοράζεις τη χραπαχρούπα του Schwarzenegger στο Terminator 2, είτε αποφασίζεις να ελέγχεις το θυμό σου. Με τη μοτοσυκλέτα είσαι πο εκτεθειμένος από πολλές απόψεις,μαθαίνεις να αποφεύγεις τις κακοτοπιές και να δίνεις τόπο στην οργή. Δεν έχει πλάκα.
Την πιο ευχάριστη οδήγηση την έκανα με ένα Defender που είχαμε. Ράθυμο, οπότε δε βιαζόμουν, μεγάλο και κόκκινο, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να μη σε δουν, και δε χρειαζόταν φρένο/ελιγμός για να γλυτώσω από μαλακίες άλλων, αφού ελάχιστοι τολμούσαν να κάνουν όταν έβλεπαν το θηρίο να πλησιάζει αργά μεν, αμείλικτα δε. Το οδηγικό αντίστοιχο του big dick energy.
Υπάρχουν μέρες που φεύγω από τη δουλειά ευδιάθετος και μέχρι να φτάσω σπίτι θέλω να σφάξω τους μισούς οδηγούς με σκουριασμένο κουτάλι. Είναι από τα πράγματα που με κάνουν να μισώ την πόλη μου.
Από την άλλη να προσθέσω ότι οι 2 ρόδες σε εμένα δρουν σα φάρμακο. Με το που καβαλώ ξεχνάω και τα νεύρα από τη δουλειά και από το σπίτι και απλά οδηγώ.
Deλete όλα. Το φάρμακο μου από το καθημερινό άγχος.
Θυμωνω και βρίζω πολύ εύκολα χωρίς να επιζητώ τσαμπουκαδες, έχω κοντό φυτίλι που λένε. Όσο εύκολα κάνω έκρηξη άλλο τόσο εύκολα το ξεπερνάω ομως.
Παραδόξως στα πιο επικίνδυνα σκηνικά που θα μπορούσε πολύ εύκολα κάποιος να με έχει σκοτώσει, έμεινα απόλυτα ψύχραιμος και στις συγγνώμες που άκουσα απάντησα "δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά, είμαστε καλά πάμε".
Άλλα είναι τα σκηνικά που με κάνουν έξαλλο. Πχ σε δρομο κάθετα στην Ιερά οδό μποτιλιαρισμενες και οι δύο λωρίδες στο φανάρι, συνειδητοποιώ ότι ο μπροστινός μου άναψε αλαρμ και βγήκε να πάρει καφέ κόβωντας τη μια λωρίδα και φυσικά όσους ήμασταν πίσω του. Κατέβασα τζαμί και του λέω "καλά εδώ θα το αφήσετε;" Μου απαντάει ένα ξερό ναι, του λέω "καλά δεν βλέπετε τι γίνεται;" και μου απαντάει αποστομωτικά "ε και;" Ακόμα μετανιώνω που δεν κατέβηκα από το αμάξι να του σπάσω τα γόνατα. Αντίστοιχα σε δρόμο δίπλα στο σπίτι μου τύπος με αμάξι που κατέβαινε ανάποδα σε μονόδρομο. Έκανε στην άκρη για να χωρέσω να περάσω αλλά καθησα λίγο σταματημενος και τον κοίταζα. Μου έκανε ένα νεύμα και είπε άντε τελείωνε περνα ρε.... Ακόμα μετανιώνω...
Το να ψάχνεις την απολογία για να δώσεις τοπο στην οργή δεν έχει και πολυ νόημα.
Αν ο αλλος κλεισει μια λωριδα και περιμενεις ,ειτε σου πει σορρυ φιλε 2 λεπτά ειτε σου πει ε και τι εγινε,τον ιδιο χρονο θα περιμένεις και την ιδια ταλαιπωρια θα φας.
Σε αυτες τις περιπτώσεις προσωπικά δεν ασχολούμαι ,ουτε τον ξέρω τον αλλο ουτε προτιθεμαι να τον μάθω αν δεν εχει γινει κατι απλά φευγω.
Το να νευριάσω σε εμένα θα κάνει κακο οχι στον αλλον.
Σε πολλές περιπτώσεις βεβαια κατι τετοια σκηνικά ειναι απλά η αφορμή για να ξεσπάσεις,οι αιτίες ειναι άλλες και απλά αυτο ειναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Προσωπικά, παλιότερα νευρίαζα πιο συχνά. Πλέον αυτή η κατάσταση έχει φτάσει να μου δημιουργεί μόνο απογοήτευση και θλίψη. Ο καθένας στον δρόμο κάνει ότι θέλει, όποτε θέλει, χωρίς να νοιάζεται για τους γύρω του και κυρίως, να μην τιμωρείται ποτέ.
Πάντα πρεπει να εχεις κατα νου, οτι ΙΣΩΣ ο αλλος που πας να ζητησεις τα ρεστα εχει τη διαθεση να παιξει πολλα παραπανω απ' οτι εσυ.
Με αυτη τη σκεψη κατα νου, αποφασιζεις πως θα αντιδρασεις.
Επισης μπορω πλεον να πω οτι εδω και 28 χρονια που οδηγαω μηχανη και κατα πλειονότητα μεσα στην πολη, ζητημα να ειναι 5 τα περιστατικα που να με εχουν κλεισει, να με εχουν τρομαξει να μου εχουν κάνει μ@λ@κι@.
Δεν ξερω πως τόσοι πολλοι εχουν απειρα περιστατικα να διηγηθουν.
ή που εγω προβλέπω τις μ@λ@κιες πριν γινουν ή που παω αρκετα προσεχτικα και αμυντικά.
Αυτο που με κουραζει εμενα και δημιουργει το 90% των προβληματων στην κινηση ειναι η ελλειψη "σβελταδας"
Ο ελληνας ειναι ψευτογρήγορος και βλάκας, αλλα όχι σβελτος.
Ειτε με το αμαξι ειτε με τη μηχανη.
Δεν κινειται με ροή, ειναι start-stop, 0-100 και 100-0, σαν σπαστικος.
Και λάτρεις του φρενου....μονιμως πανω στο φρενο...αυτο η καταραμενη καταχρηση του φρενου.
τα περισσότερα λάθη που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στους δρόμους γίνονται απο τα δίτροχα και όχι απο τα αμάξια. Συγκριτικά με άλλες χώρες ο τυπικός Έλληνας οδηγός αυτοκινήτου έχει πολύ καλύτερη αντίληψη για την ύπαρξη μοτοσυκλετών γύρω του. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο για πλάκα το χουν οι Αμερικάνοι (πχ) να περάσουν απο πάνω σου, ενώ κανένας τους δεν κοιτάει καθρέπτες. Τον τελευταίο καιρό το μόνο που βλέπω στους δρόμος είναι "χρήστες δικύκλων" να γκρινιάζουν, να βρίζουν και να τρομοκρατούν κουτάκιδες γιατί τόλμησαν να μην τους προσέξουν για λίγα δευτερόλεπτα την ώρα που αυτοί (οι "χρήστες δικύκλων" ντε) περνούσαν απο δεξιά ή έκαναν διήθηση (παράνομη σε κάθε περίπτωση)
Είσαι εγώ;
Ενω ειμαι σαν ανθρωπος πολυ της υπομονης και θα αντεξω πολλα, στον δρομο, στην Αθηνα πλεον, εκνευριζομαι παρα πολυ ευκολα. Ο λογος δεν ειναι για το ποσο κοντα η οχι εχω φτασει σε στραβη. Δεν εχω βρεθει μεχρι στιγμης σε ακραια επικινδυνη κατασταση.
Εκνευριζομαι ομως για το ποσο αδιαφοροι ειμαστε ολοι για οτι κανουμε. Αυτο το "ε, και" οταν καποιος απανταει οταν κανει μαλακια, και που πλεον συμβαινει στις περισσοτερες των περιπτωσεων, με βγαζει εκτος εαυτου. Αισθανομαι οτι υπαρχει μαι γενικοτερη "παραιτηση" για οτι συνεπεια και αν εχουν στους γυρω μας οι πραξεις μας. Αυτο δεν αντεχω.
Θυμαμαι παλια εκεινο το "Η λεξη φιλοτιμο δεν μεταφραζεται σε αλλες γλωσσες" που λεγαμε και κομπαζαμε.. Ε δεν υπαρχει αυτο και αμφιβαλλω αν υπηρξε και ποτε.. Φιλοτιμο ειναι μεταξυ αλλων να λειτουργεις με ενεργειες και πραξεις που δεν εχουν μονο το δικο σου οφελος ως επικεντρο. Στο δρομο εχει χαθει προ πολλου.
Quod me nutrit... me destruit.....
Ότι είπε ο portishead.
Με τα χρόνια αποκτάς μαλακιόμετρο. Αν είσαι Αθήνα πολλά χρόνια μέσα σε κίνηση μποτιλιαρισματα απεργίες,περιστοιχισμενος από ψυχοπαθείς,μεθυσμένους,αφηρημένους κτλ κτλ το μαλακιομετρο είναι με έξτρα προειδοποίηση και πολύ ευαίσθητο. Αργά ή γρήγορα μαθαίνεις να οδηγείς παντού αμυντικά (ακόμα και όταν βιαζεσαι) και να προβλέπεις την πιθανή δολοφονία σου αρκετά μέτρα πριν συμβεί. Και κάτι τελευταίο,για κανένα λόγο μην μπαίνετε σε λογομαχία στο δρόμο,τα πράγματα είναι αι πολύ άγρια πια και ο κόσμος έχει πολλά θέματα.
Δεν υπάρχει ακατάλληλος καιρός για ταξίδι με μοτοσυκλέτα, υπάρχουν μόνο ακατάλληλα ρούχα και εξοπλισμός.
Ημουν ανεκαθεν μηχανοβιος,αμαξι επαιρνα περιστασιακα.Τους τελευταιους μηνες να φανταστεις πηρα το πρωτο μου αμαξι στα...38 και τωρα πια παιρνω μια το αμαξι μια το μηχανακι.
Να πω οτι με το αμαξι ασχολουμαι με το τι κανουν οι αλλοι.Κι αυτο γιατι πας σαν ολους τους αλλους,σα το προβατο στην ουρα,στην κινηση κτλ.Ενας να αλλαξει λωριδα και να ερθει μπροστα μου θα πω ''κοιτα ο μλκας'' αχαχαχα
Με το μηχανακι ολα τα αμαξια μου φαινονται σαν bots.Δεν εχουν οδηγο μεσα.Δεν ασχολουμαι.....100% συγκεντρωμενος στο γκαζι,στο φρενο στο τιμονι,στα ελαστικα,στις κακοτεχνιες της ασφαλτου και στο τι μπορει να κανει ενα αυτοκινητο bot στο δρομο.Ενα T-800 πρεπει να εισαι,ενας υπολογιστης που αναλυει τα παντα χωρις συναισθηματαhttps://www.youtube.com/watch?v=zzcd...channel=HardiK.
Μάλλον παρεξηγήθηκε αυτό που έγραψα, δεν επιζητώ την απολογία ούτε την περιμένω. Καταλαβαίνω ότι στο δρόμο όλοι κάνουμε λάθη, ακόμα και στα πιο επικίνδυνα λάθη έμεινα ήρεμος και ψύχραιμος. Αυτό που δεν αντέχω είναι η συνειδητή καφριλα του μάγκα που μας έχει όλους για μαλακες, που θα κάνει ότι του κατέβει γιατί "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;", δεν αντέχω πλέον τον ωχαδερφισμό του παρτάκια που λειτουργεί βαθειά αντικοινωνικά.
Με τα χρόνια και την απόκτηση εμπειρίας δεν καρδιοχτυπάς τόσο συχνά, πολύ σπάνια θα έλεγα γιατί μαθαίνεις να προβλέπεις κάθε μαλακία που θα κάνουν αλλά τοποθετείσαι και πιο σωστά στον δρόμο. Επίσης κάποτε διαπιστώνεις ότι τα προβλήματα που συναντάς στον δρόμο δε λύνονται με τα χέρια (άσχετα αν μηχανικά ένας εκρηκτικός άνθρωπος μπορεί να χιμήξει σαν άγριο ζώο με άγνωστες συνέπειες).
Γενικά συνιστώ ψυχραιμία και κατανόηση των βαθύτερων προβλημάτων που υπάρχουν πίσω απο όλα τα λάθη που βλέπουμε καθημερινά.
Οι δυσκολίες συχνά προετοιμάζουν ένα συνηθισμένο άτομο για ένα ξεχωριστό πεπρωμένο. https://www.youtube.com/watch?v=kZmuVMXEZdE
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση