Παρνηθουλα 25/3/06

[crs-k]

Η αληθεια ειναι οτι τα δυο μερων τακουνακια μου δεν ειχαν γευτει το χωματακι ...
Ευκαιρια λοιπον, μιας και "σκιαζομαι" για μακρυτερα, για μια Παρνηθούλα ...

Τελικα "τσιμπησαν" καποιοι :a029: και να 'μαστε στις 08:47 μαζεμενοι (ας περιμεναμε μεχρι τις 09:15) στο τελεφερικ, οσοι τελικα εμελλε να παμε.
Εκτος απο ενα γεροπεριεργο με μια μαϊμουδεμενη Αφρικα, ειχαν ερθει ακομα ...
Ο Μαριος (marios8) με το καινουργιο του KLE 500 κι ασφαλτινο λαστιχακι.
Ο Μανος (χωματινος) με ΧΤ 600 κι ασφαλτινο λαστιχακι.
Η Ιωαννα (maira) με TTR 250 κι ασφαλτινο λαστιχακι.
Ο Δημητρης (DimChios) με Αφρικα και τακουνακια!

[crs-k]

Επειδη χαρτες της διαδρομης σε διαφορες "εκδοσεις" εχω βαλει 3-4 φορες, βαζω τωρα μονο εναν γενικο για να παρετε μια ιδεα της διαδρομης, τονιζοντας μονο τα σημεια "κλειδια".
Με μωβ ειναι η ασφαλτινη διαδρομη (καμια σχεση με το "γκεϊκουλίστικη" ) ενω με πρασινο η χωματινη.

[rsp]

κοιτα κοσμε που και η βολτα μεχρι την Παρνηθα εγινε και ταξιδι...Αρε αμα γερασει ο ανθρωπος.....















βασικα απο ζηλια το λεω αλλα δεν εχει σημασια...

[crs-k]

Ανεβαινουμε μεχρι την Αγ.Τριάδα, με την ομιχλη να πυκνωνει συνεχεια, οσο κερδιζουμε υψος, αλλα χωρις να γινεται "απαγορευτικη". :wacko:
Στριβουμε αριστερα και στην διασταυρωση σε 120μ ξανα αριστερα για να παρουμε τον δρομο που παει για το Σπήλαιο του Πανός.

Σε καμμια 100στη μετρα τελειωνει η ασφαλτος και φτανει η στιγμη που περιμεναμε ολοι, ο καθενας για τους δικους του λογους.

Ο Μαριος κι η Ιωαννα γιατι θα μπαιναν για πρωτη φορα σε χωμα.
Ο Μανος (με λιγο περισσοτερη εμπειρια) για την διαδρομη και την αναμονη τυχουσας λασπης.
Ο Δημητρης για το παιχνιδι στις νερολασπολακουβες.
Εγω, οπως παντα, για την απολαυση του βουνου (και για να δοκιμασω τα τακουνακια, αλλα αυτο ΔΕΝ το λεμε )! :a13:

Στο πρωτο κοματι δεν μου δοθηκε η δυνατοτητα να καταλαβω την ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορα, γιατι στο ισιωμα πηγα λιγο επιφυλακτικα, μεχρι να δω που παταω και που βρισκομαι, ενω μολις αρχισα να βρισκω το στυλ μου αρχισε κι ο κατηφορος με την καρφωτη πετρα που θα μας κατεβαζε μεχρι την αρχη του μονοπατιου για την Σπηλια του Πάνα και λιγο μετα στο ρεμα Μποντιά ...

[crs-k]

... οπου κι ηταν η πρωτη σταση για τσιγαρακι ...

[crs-k]

... ενω ο Δημητρης "επαιζε" μπρος-πισω στο νερο!

[crs-k]

Ξεκιναμε και μετα απο λιγο φτανουμε στο Κλημέντι, οπου κανουμε δεξια παιρνοντας τον δρομο για την Αυλώνα.

Μικρα κομματια (λιγης) λασπης και νερολακουβες υπηρχαν παντου στον δρομο που δεν δημιουργουσαν μεγαλα προβληματα ομως, ουτε και για τα ασφαλτινα λαστιχα.

Τα τακουνακια κανανε την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ!

Απολαμβανα την διαδρομη, σχεδον χωρις να χρειαζεται να "διαβαζω" τον δρομο!!

Ο Μαριος, "στρωνοντας" το KLE, κρατιοταν αρκετα κοντα πισω μου, αλλα λιγο πριν την Κιάφα Μπόρσι, δεν ειδε το μικρουλι Ελαφακι που πεταχτηκε μπροστα μου, στα 30μ, και τρομαγμενο ξαναγυρισε στο δασος, μιας και παιδευοταν (ο Μαριος κι οχι το Ελαφακι ) να κρατηθει πανω στην μηχανη. :rotflmao:

Σταματαμε στην Κιάφα Μπόρσι, στην διασταυρωση διπλα απ την Αγ. Παρασκευη (μια απ' τις 4-5 που υπαρχουν στην Πάρνηθα) ...

[crs-k]

... για ανασυγκροτηση και τσιγαρακι (ξανα).

[crs-k]

Το συννεφο, μεσα στο οποιο ειμαστε ολη την ωρα, εχει μουσκεψει τα παντα και το χαρτι υγειας (ειδατε, δεν ειπα κωλοχαρτο ) που ειχε πιο προχειρο ο Μανος, εκανε υπερωριες.

Ταυτοχρονα ομως εφτιαχνε ομορφες εικονες ενα γυρω, ειτε πανω στους ιστους απ' τις αραχνες ...

[crs-k]

... ειτε στον δρομο.

[crs-k]

Λιγο μετα ξαναξεκιναμε κι σχετικα ευκολα φτανουμε μεχρι το Βούντημα, οπου δεξια παει για Αυλώνα κι εχει τις περιφημες λασπολακουβες, ενω αριστερα υπαρχει δρομος που μας βγαζει στα Δερβενοχώρια κι ηλπιζα οτι ΔΕΝ θα ειχε λασπολακουβες.

Αλλα φευ!

Με το που φτανουμε στην διασταυρωση η πρωτη μεγαλη (καμμια 30αρια μετρα) μας χαιρεταει.
Περναω πολυ πιο ευκολα απ' οτι περιμενα, αλλα μετα τα επομενα 50μ, αλλη εκπληξη με περιμενει.

Μπροστα μου το τερας! :hypnotize
Ηταν τελικα πανω απο 150μ μηκος, αλλα επειδη εστριβε ελαφρα ο δρομος δεν ειχα δει το μηκος της οταν πρωτομπηκα, ενω κανω και νοημα στα παιδια να σταματησουν.

Πηρα το αριστερο λουκι (προς τον οχθο) και με το που βλεπω ολο το μηκος, τους κανω νοημα να πανε απ' το χωραφι.

Μπροστα μου τωρα το δικο μου λουκι αρχιζει να βαθαινει πολυ.
Σταματαω και σκεφτομαι να βγω στο δεξι.
Αλλα μετα προσεξα οτι παρα το μεγαλο του βαθος, εχει κι αρκετο πλατος, προφανως ροδια απο μεγαλο τρακτερ, και συνεχιζω.

Στο βαθυτερο σημειο του, για να καταλαβετε, το τιμονι της Αφρικα, απεχει καμια 30αρια ποντους απο το εδαφος (εξω απ το λουκι), ενω τα καγκελα ξυνουν τα τοιχωματα.

Η παρακατω φωτο δειχνει τα 3/5 περιπου του μηκους της ...

[crs-k]

Ο Μαριος και ο Μανος με ακουσαν και την "εκαναν με ελαφρα πηδηματακια" (στην κυριολεξια ), απ' το χωραφι.

[crs-k]

Ο Δημητρης περασε πιο ευκολα, απο το δεξι λουκι κι αφου εφτασε στο τελος της που στριβει κι εχει και ξεραμενη λασπη, σταματαει για να γυρισει να βοηθησει την Ιωαννα, η οποια ηθελε ντε και καλα να περασει απο 'κει και το ΕΚΑΝΕ!

[crs-k]

Περιμενε μεχρι να ξαναφτασει ο Δημητρης στην μηχανη του, μιας και ΔΕΝ ειχε περασμα διπλα απ' το λουκι που την ειχε σταματημενη και παρεα στριβουν κι ερχονται μεχρι το σημειο που ειμαστε σταματημενοι οι υπολοιποι, εχοντας μοναδικο εμποδιο μια μικρη λασπολακουβα (με πηχτη λασπη ειναι αληθεια) ... :wacko:

[crs-k]

... κι αφου περασε ο Δημητρης, η Ιωαννα, κοιτοντας περισσοτερο την φωτογραφικη μηχανη ...

- Ουπς ...
- ΓΚΑΑΑΖΙ !!!