Αργύρια - Αγ.Παρασκευη
Οι σκηνες στηθηκαν ...
(Σημειο φωτο σε Χαρτη 03_07)
Χωματινη διαδρομη Άθηνα-Ψαράδες. 6η Μερα (Δε 11/7/05)
Ο δρομος διπλα στον οποιο κοιμηθηκαμε, αποδειχτηκε πολυσυχναστος!
Απο τις 04:30 ειτε με τα ποδια, ειτε με παλια διαλυμμενα "Datsun" ανεβοκατεβαινε κοσμος και ντουνιας πηγαινοντας στις δουλειες τους, στις στανες πιο πανω.
Αυτο ομως τελικα δεν χαλασε κανεναν απ' οτι διαπιστωσα κατα τις 07:30 που σηκωθηκαμε ολοι χορτασμενοι υπνο και ξεκουραση.
Μετα τον πρωτο (τον ξυπνητικο) καφε, κι αφου μαζεψαμε και ντυθηκαμε, ο δευτερος (ο απολαυστικος) ηταν μια πραγματικη απολαυση, κατω απ' τον ελατο, διπλα στην βρυση ...
(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 06_01)
Ξεκιναμε για αλλη μια ομορφη μερα, κι αφου βαλουμε βενζινη στο χωριο (Βλάσι) απο κατω μας, παιρνουμε τον παραποταμιο (διπλα στον Πετριλιώτη) δρομο.
Δεν στριβουμε προς το Δροσάτο ή προς το Πετρίλο αλλα προχωραμε και φτανουμε μεχρι τα Ματζουραίικα (940μ).
Βγαινοντας απο τον μικρο οικισμο, μας κανουν εντυπωση τα πολλα (για την περιοχη) φορτηγα κυριως αλλα και μερικα ΙΧ που ειναι παρκαρισμενα (χωρις οδηγους) στις ακρες του δρομου.
Η απορια μας λυθηκε πολυ γρηγορα!
Στην επομενη στροφη για την ακριβια ...
Απλα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ!
(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 06_01)
Δυο μπουλντοζες, ενα γκρεϊντερ, κι ενας εκσκαφεας απο την απο 'δω πλευρα του δρομου, και τα ιδια μηχανηματα απο την αλλη μερια του προσπαθουσαν να τον ξανακατασκευασουν.
Το λεω ετσι μιας κι ο δρομος ηταν εκει που ειναι ο εκσκαφεας (κοκκινος) κι επειδη ΔΕΝ διορθωνοταν φτιαχναν καινουργιο 10μ χαμηλοτερα, γκρεμιζοντας εντελως τον παλιο.
Το πρωτο που κανω ειναι να κοιταξω τον χαρτη και το GPS για εναλλακτικη διαδρομη και βλεπω οτι ΔΕΝ υπαρχει (γι' αυτο εβαλα και λιγο μεγαλυτερο τον χαρτη 06_01, για να φανει).
Η μια διαφυγη ειναι απο το Πετρίλο να ξαναγυρισουμε στ' Άγραφα κι η αλλη (για να προχωρησουμε κι ολας) ειναι να κατεβουμε ασφαλτινα μεχρι την Καρδίτσα πισω μας κι απο 'κει Τρίκαλα - Πύλη - Περτούλι - Μεσοχώρα.
Ενας τεραστιος ασφαλτινο κυκλος που και την μερα θα μας ετρωγε αλλα και χαναμε ενα πολυ αγριο κι ομορφο κομματι της διαδρομης.
Μεσα στην αρχικη (και βιαστικη οπως φανηκε) απελπισια μου, εκανα την επομενη πιο λογικη κινηση.
Πλησιασα να ρωτησω τι γινεται ...
(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 06_01)
Μας ειπαν οτι οπου να' ναι (σε κανα μισαωρο) θα εχει γινει το υποβαθρο και θα εχουν "κολλησει" οι δυο πλευρες και θα μπορουμε, εμεις με τις μηχανες να περασουμε.
Τσιγαρακι λοιπον και αναμονη, για να μας "φτιαξουν" δρομο ... :wacko:
(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 06_01)
Οι ανθρωποι πρεπει να ειχαν μια ιδιαιτερη συμπαθεια προς τους μηχανοκινητους ταξιδιωτες, μιας κι ο εκσκαφεας σταματησε αμεσως την δουλεια του (να γκρεμιζει τον παλιο δρομο) για να μην ριχνει καινουργια μπαζα, αλλα κι η μπουλντοζα σταματησε να ξεχωνει βραχια κι αφιερωθηκε στο να στρωσει ενα μονοπατι, ωστε να ενωσει για να περασουμε εμεις, πριν συνεχισουν την κανονικη τους δουλεια.
Αν τυχει και πεσει αυτο το κειμενο στην αντιληψη καποιου γνωστου τους ...
Ενα μεγαλο "ευχαρισουμε" στους αγνωστους και φιλικους αυτους ανθρωπους!
Τελικα γρηγοροτερα (σ' εικοσι λεπτα περιπου) απο το μισαωρο που μας ειχαν πει, η μπολντοζα βαζει την τελευταια πινελια ...
(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 06_01)
... και κανοντας πισω, μας κανει σημα να περασουμε!
Εκτος απο το "καινουργιο" κομματι, τον δρομο μεχρι το Παλιοχώρι (850μ) μπορω να τον χαρακτηρισω ανεκτο. Για την ομορφια του βεβαια δεν γινεται λογος μιας και βαδιζει συνεχεια μεσα σε ελατοδασος.
Απο 'κει και μετα ηταν γεματος κατολισθησεις και ευκολο να χαθει καποιος στις αρκετες διασταυρωσεις.
Ο γενικος κανονας παντως ειναι οτι ακολουθουμε τις (πεσμενες οι μισες) πινακιδες για Κουμπούριανα.
Δεν ανεβαινουμε στα Κουμπουριανά, αλλα συνεχιζουμε προς την Κρανιά, ενα οικισμο στα 790μ., με τον δρομο να μην καλυτερευει.
Ειδικα στα αρκετα ρεματα που περναμε εχουν κατεβει κροκαλες μεσα στον δρομο, με αποτελεσμα αυτος να μοιαζει με ποταμιά περισσοτερο ...
Πλησιαζοντας προς την Ρόγκια που ειναι μια περιοχη με σκορπιες στανες στα 900μ περισσοτερο παρα οικισμος, κι αλλα (απλουστερα) εμποδια εμφανιζονται ... :smilea:
(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 06_02)
Μεχρι την Καρυά (780μ) ο (ομορφος κατα τα αλλα) δρομος ειναι ακριβως της ιδιας βατοτητας.
Μιας κι εχουν πονεσει τα χερια μας, σταματαμε στην πλατεια του χωριου για ενα καφεδακι.
Το καφενειο και κοινοτικο γραφειο ταυτοχρονα ειναι συνεχεια της αυλης ενος σπιτιου, ενω η γιαγια που μας εφτιαξε τους καφεδες καθαριζε φασολακια παρεα με την ΜΑΝΑ της!!!
(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 06_02)
Αφου αρχισαμε να ξανανιωθουμε τα χερια μας, κατεβαινουμε ασφαλτινα πλεον μεχρι το ποταμι στα 550μ αφηνοντας πισω μας την Καράβα (2184μ) στην οποια περπαταγαμε απο το πρωι και πιανοντας την Καραβούλα (1862μ), ετσι για να μην ξεχναμε και τα βουνα που μας φιλοξενουσαν ...
Η ασφαλτος διπλα απ' το ρεμα μας ανεβαζει ηπια μεχρι τα 800μ του Ανθηρού.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Χαρτης 06_01