Hi High Heels !!! - The day (or month or year) after!

[crs-k]

Με το που πιάνουμε το αριστερό κομμάτι σχεδόν αμέσως κατάλαβα τι μας περίμενε...

Στα πρώτα 500μ. υπήρχε μια «ενεργή» στάνη, με πρόσβαση απ’ τα «Τρία Σύνορα» (που μπήκαμε κι εμείς.
Στα τελευταία 800μ. του δρόμου υπήρχε μιά άλλη «ενεργή» στάνη με πρόσβαση απ’ τα Πετρίλια.
Τα ενδιάμεσα 6,5χλμ, μία που ανοίχτηκαν (πριν πολλάάά χρόνια) και μία που ξεχάστηκαν!

Καθαρή εντουρο-διαδρομή όχι τόσο από πλάτος (χώραγε άνετα μηχανή ) όσο, από τα «τεχνικά» σημεία (λούκια, νεροφαγώματα, κοτρώνες, κατολισθήσεις κλπ), αααν φυσικά τα έβρισκες μέσα στα χορτάρια...

Πόναγαν τα γόνατά μου και δεν έβρισκα πέντε μέτρα να κάτσω λίγο στην σέλλα για ν’ αποφορτιστούν...

Με το που φτάσαμε στην δεύτερη («ενεργή») στάνη, ο δρόμος γίνεται και πάλι ένας υποφερτός παλιόδρομος, με τις λασπολακούβες του, τα νεροφαγωματάκια του, τις πετρούλες του, μόνο που τώρα τα βλέπαμε!

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Όλη η πορεία μέχρι τώρα ήταν ισοϋψής (στα 1600μ.) μέχρι τις «Τσούτες» κι απο ‘κει κατηφόριζε για να συναντήσει (στα 1000μ.) τον (ασφάλτινο πλέον) δρόμο που πάει απ’ την Ρώσση προς το Χαλκιόπουλο στα Πετρίλια.

Στην φωτό είμαστε στην τελευταία φουρκέτα, πριν την άσφαλτο κοντά στα Βλαχογιαναίικα, όπως φαίνεται στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Συνεχίζουμε ασφάλτινα πλέον μέσα απ’ τα Βλαχογιαναίικα και κατεβαίνουμε μέχρι τα 950μ. για να περάσουμε το ρέμα απο τσιμεντένιο γεφυράκι και να ξανανέβουμε στα 1120μ σε διασταύρωση με τον κεντρικό δρόμο στα Πετρίλια (*) που απ’ την ακριανή Χάρις πάει προς την Καρδίτσα.

Άλλο ένα λάθος που ΔΕΝ πήρε κανείς χαμπάρι (μάλλον) ήταν το ότι ανηφορίζοντας απ’ το ρεματάκι, βλέπω να έρχεται αντίθετα μπροστά μου ο Γιάννης.
Η δικαιολογία «ήθελα να βάλω βενζίνα» μου ακούστηκε εντελώς άκυρη και παιδική, μιας κι ο Γιάννης ακολούθησε άλλον δρόμο (τον βατό) ΧΩΡΙΣ να το πει σε κανέναν, με ότι κι αν συνεπάγεται αυτό, σε όποια (απευκταία) τυχούσα αναποδιά.

Στην διασταύρωση λοιπόν, στρίβουμε αριστερά (προς Καρδίτσα) και 3χλμ. πιό κάτω βρίσκουμε διασταύρωση με χωμάτινο στ’ αριστερά μας που είναι η «συντόμευση» προς το Βλάσι.
Τέσσερα μόλις χλμ. εκ των οποίων μόνο τα 1,7 πλέον χωμάτινο, αντί των 14χλμ του ασφάλτινου κύκλου.

Βγαίνουμε στην άσφαλτο και αφού περνάμε τον Πετριλιώτη στα 980μ. απο τσιμεντένια γέφυρα, ανεβαίνουμε μέχρι τα 1050μ. στο Βλάσι.


Η πρώτη (ευτυχώς) δουλειά που κάνουμε είναι να γεμίσουμε τ’ άδεια τεπόζιτά μας και μετά να κάτσουμε στο καφενεδάκι απέναντι απ’ την βρύση.

Πίνουμε καφεδάκι και περιμένουμε να έρθουν κι υπόλοιποι, αλλά αν κι έχουν έρθει πιό «αργοί» σχηματισμοί (sic ) καθυστερούν οι σκούπες.




(*) Μπορεί σε πολλούς χάρτες (ή και σε όλους) να δείτε το όνομα "Πετρίλο" αντί του "Πετρίλια" που χρησιμοποιώ. Το σωστό ειναι το δεύτερο που είναι η Σαρακατσαναίικη (και ντόπια γενικότερα) ονομασία, μιάς και ΔΕΝ υπάρχει οικισμός με τ' όνομα "Πετρίλο", αλλά απλά "Πετρίλια" ονομάζονται όλοι μαζί οι οικισμοί της συγκεκριμένης περιοχής που είναι διακριτοί και με δικά τους ονόματα, όπως ο Μάγειρος, η Χάρις, τα Βλαχογιαναίικα κ.λ.π.

[crs-k]

Αλλά ας δούμε τα πράγματα με την δική τους οπτική γωνία...



Αντώνης: «Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι?» Τι κοιτάτε εκεί κάτω ρε μάγκες?

Χορός: Νομίζουμε ότι είδαμε ένα μηχανάκι...

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Όντως το μηχανάκι του Θανάση το «κατάπιε» ένα άγριο έλατο!

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ τυχερό (το μηχανάκι), μιάς και σταμάτησε νωρίς, σ’ ένα βράχο...

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

... γιατί είχε και πολύ πιό κάτω, ακόμα κι απ’ αυτό που φαίνεται στην φωτογραφία!

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Το ατύχημα οφείλεται εν πολλοίς, στην μία και μοναδική ταχύτητα που είχε στο κιβώτιο, με αποτέλεσμα να μην έχει «γκάζι» σε πολλές περιπτώσεις!

Σ’ ένα απ’ τα χιλιάδες γλυστρίματα στο χώμα, το μηχανάκι δεν μαζεύτηκε κι ευτυχώς ο Θανάσης έφυγε γρήγορα από πάνω του και δεν το ακολούθησε!

Πως ήταν ρωτήσατε, μετά το σοκ?






Μεσ' την τρελλή χαρά !!!

:rotflmao:

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Με το κτυπημένο πόδι στο κρύο νερό, κάνουν το τσιγαράκι τους και προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας.

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Το βαμοτηλέφωνό μου δεν πιάνει και ο μόνος που μπορεί να συνεννοηθεί είναι ο Κώστας ο φροντιστηριάς.

Δεν ψάχνω να ρίξω ευθύνες πουθενά, αλλά θες η έλειψη σήματος, θες το σπασμένο τηλέφωνο που παίχτηκε, σε μένα έφτασε η πληροφορία, ότι απλώς αργούν γιατί έπεσε ο Θανάσης και κάτι είχε το μηχανάκι, ενώ ο ίδιος ήταν εντάξει.

Κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν εμφανίστηκε ο Αντώνης κι αφήνοντας τους υπόλοιπους να περιμένουν έτρεξα προς την περιοχή του συμβάντος...

Εν τω μεταξύ, ένας περαστικός κτηνοτρόφος, που είχε μαζι του και σκοικιά, βοήθησε την κατάσταση...

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

... το μηχανάκι ξαναβγήκε στον δρόμο!

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Στάθηκε στα πόδια του...

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

... αλλά παρά τις επίμονες προσπάθειες για να πάρει μπροστά, αυτό αρνήθηκε πεισματικά!

Σημείο φωτό #6 στον Χάρτη 03_02

.

[crs-k]

Ο Θανάσης που τον πονάει, όλο και περισσότερο όσο κρυώνει, το γόνατο φευγει με το μηχανάκι της Ειρήνης για το καφενείο στο Βλάσι.

Οι υπόλοιποι, αφού έβγαλε (τσουλώντας το) το μηχανάκι μεχρι την άσφαλτο η Ειρήνη και κάναμε και κάποιες ακόμα αποτυχημένες προσπάθειες, το αφήσαμε σε μιάν άκρη κι ακολουθήσαμε.

Στο καφενείο κανονίσαμε (και με την βοήθεια του καφετζή), να πάρει ένα αγροτικό το μηχανάκι και να το κατεβάσει μέχρι το πρακτορείο των φορτηγών στο Μουζάκι, όπως και το φορτηγό που θα το έφερνε στην Αθήνα και μόνο τότε ησυχάσαμε και κάτσαμε ήρεμοι να πιούμε ένα καφεδάκι. :wacko:

[crs-k]

Δεν έχουμε όμως πολύ καιρό στην διάθεσή μας,μιάς κι οι σκηνές μας περιμένουν στα Πιγγιανά, έχει αρχίσει να πέφτει ο ήλιος κι έχουμε αρκετό δρόμο μέχρι εκεί...

Ο Στέργιος δεν έχει άλλο χρόνο και πρέπει να φύγει.
Τον αποχαιρετάμε και πέρνει τον δρόμο για την Καρδίτσα κι από ‘κει για Βέροια.


Βάζουν όλοι βενζίνα κι είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε.

Ο Θανάσης θα ερχόταν δικάβαλος, αλλά στην προτασή μου για συνεπιβάτης μου (μιάς κι είχα απ’ τις μεγαλύτερες μηχανές), αρνήθηκε μετά βδελυγμίας (ου μην και τρόμου)...

Θα πηγαινε λοιπόν με την Άφρικα του Σπύρου, μόνο που κανόνισαν να οδηγάει ο ίδιος!

Κατεβαίνουμε τα πρώτα δύο ασφάλτινα χλμ. μέχρι την χωμάτινη παράκαμψη κι ο Θανάσης σταματάει κι αποφασίζει να πέσει στα χέρια μου ( ) μιάς κι ο πόνος δεν τον αφήνει να οδηγήσει!

Το πρώτο 1,5 χωμάτινο κι ανηφρορικό χλμ. ήταν κι πρώτη μου ψυχρολουσία, προσπαθώντας να οδηγήσω το τέρας ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΟΝΙ...

Περάσαμε ασφάλτινα τα Πετρίλια, φτάνοντας στην Χάρις στα 1050μ.

Γιά τα επόμενα 9 χλμ. ανηφορίζουμε σταθερά προς τα 1600μ. στα «Τρία Σύνορα».
Η οδήγησή μου έχει προσαρμοστεί στο βάρος και την έλειψη τιμονιού, απλα την ανοώ.



Αρχίζοντας το κατέβασμα η Ειρήνη σταματάει και πιάνει δουλειά...

Σημείο φωτό #4 στον Χάρτη 03_02

.