Δεν είπα εγώ ότι καλούμε μόνο όταν ξέρουμε ότι είμαστε υπαίτιοι. Σε κάθε ατύχημα, ακόμα και με μικρές ζημιές, καλούμε την ασφαλιστική για να γίνει καταγραφή ακόμα και εάν δεν ασκήσουμε το δικαίωμα αποζημίωσης.
Το περιστατικό που έμαθα από το συνάδελφο προέκυψε καθώς είχα εγώ πρόσφατα ένα ατύχημα όπου μια βιαστικούλα έπεσε πάνω μου, ευτυχώς είχα το αυτοκίνητο εκείνη τη μέρα καθώς είχα αναρρώσει από ίωση, ενώ περίμενα πρώτος στη σειρά για να βγω από ΣΤΟΠ. Η ζημιά ήταν πολύ μικρή, ίσα ίσα είχε δύο επιφανειακές γρατσουνιές στο πλαστικό που ήταν βαμμένο μαύρο που δεν φαινόντουσαν εύκολα. Επειδή δεν ήξερα αν εσωτερικά είχε σπάσει ο προφυλακτήρας, και επειδή το έπαιζε τρελίτσα ότι εγώ έφταιγα γιατί σταμάτησα απότομα (από πλήρη στάση πήγα να ξεκινήσω από το ΣΤΟΠ αλλά σταμάτησα γιατί ερχόταν όχημα που είχε προτεραιότητα, το αυτοκίνητο να έκανε max μισό μέτρο απόσταση), κάλεσα την ασφαλιστική μόνο και μόνο για να κάνω καταγραφή του ατυχήματος.
Ο συνάδελφος μου δεν ήταν τόσο καχύποπτος οπότε δεν έδωσε βάση να καλέσει την ασφαλιστική, αλλά έδωσε προτεραιότητα στον άλλον που έπεσε πάνω του και προθυμοποιήθηκε να τον βοηθήσει να μεταφέρει την μοτοσικλέτα και να τον πάει στο νοσοκομείο. Ο άλλος το έπαιξε έξυπνα γιατί ήξερε ότι έφταιγε.
Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις, όπως λέει η παροιμία!