το θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το 3ήμερο όπου κανείς δεν πίστευε ότι θα ξαναγύρναγε να τρέξει.
άπειρα ρισπέκτ από μένα για τότε, τις υπόλοιπες φορές μόνο κλάψα και κόμπλεξ είναι ο τυπάς.
Σταύρο είσαι θεούλης ρε συ.
Μπήκες και εσύ στο πάνθεον μαζί με αρχάγγελο, σιμοριλ και μοναχικό καβαλάρη.
αυτό θέλει πολύ προσπάθεια. ρισπέκτ