Γιά σου ρε ΗΛΙΑ!!!
άιντε μήπως να του κανονίσουμε σιγά σιγά μια φιέστα όταν με το καλό επιστρέψει???
εσεις οι Απριλιανοί τι λέτε? εγω ανεβαίνω Σαλόνικα που μένει χαλαρά...!!!
Γιά σου ρε ΗΛΙΑ!!!
άιντε μήπως να του κανονίσουμε σιγά σιγά μια φιέστα όταν με το καλό επιστρέψει???
εσεις οι Απριλιανοί τι λέτε? εγω ανεβαίνω Σαλόνικα που μένει χαλαρά...!!!
Κι άλλα νέα απο Ηλία!
***********************************
Ο Batman ξαναχτυπά!
Είμαι στην Ανατολική Τουρκία, σε μια πολη που λέγεται Batman!
Είχα κατασκηνώσει κοντά στο Hasankeyf, δίπλα στον ιστορικό ποταμό Τίγρη! Το τοπίο ήταν μεγαλειώδες! Το πρωί ήρθε ο δάσκαλος από ένα διπλανό χωριό και με πήρε στο σχολειό. Με γνώρισε στα παιδιά, έπαιξα μαζί τους σκάκι, μου έφεραν πρωινό, μου χάρισαν ένα ροζ τριαντάφυλλο, τους έδειξα φωτογραφίες απ' την Ελλάδα και βγήκαμε όλοι μαζί φωτογραφία! Είναι Κούρδοι και δεν είχαν ξανασυναντήσει ποτέ τους Έλληνα.
Τώρα με έφερε ο "δάσκαλος" στο σπίτι του στην πολη που μένει, στο Batman δηλαδή. Επέμενε πολύ να κάτσω εδώ το βράδυ, να κάνω ένα μπάνιο και να μου δώσει οτιδήποτε χρειάζομαι!
Πριν 3 μέρες έγινε το ίδιο περίπου όταν είχα κατασκηνώσει σε ένα χωράφι. Με βρήκε το βράδυ ένα παιδί στην ηλικία μου και με πήρε στο σπίτι του στο χωράφι. Με γνώρισε σε όλη την οικογένεια, με τάισαν και το βράδυ κοιμηθήκαμε στην ταράτσα του σπιτιού, κάτω από την πανσέληνο. Εδώ έτσι κοιμούνται τα καλοκαίρια! Το πρωί σπείραμε βαμβάκι σε ένα χωράφι και ήρθε μαζί μου στο χωριό Χαράν που ήθελα να δω, για να με ξεναγήσει. Γίναμε αδέρφια με το παιδί!
Στην Καππαδοκία ήταν πανέμορφα. Θα πετούσα με αερόστατο, αλλά αναβλήθηκε λόγο βροχής. Μετά πήγα μέχρι τι Σανλιούρφα μέσα από πανέμορφα βουνά. Από 'κει και πέρα ξεκίνησε η Ανατολή. Ο κόσμος εδώ είναι τελείως διαφορετικός από την δυτική Τουρκία. Ταξίδευα δίπλα στα σύνορα με την Συρία και το κλίμα θύμιζε καθαρά Μέση Ανατολή. Σε 2-3 μέρες, μάλλον, θα μπω στην Περσία.
Μέχρι τώρα δεν είχα κανένα πρόβλημα υγείας, ούτε μια διάρροια!
Η μοτοσικλέτα μετά το πρόβλημα με το αμορτισέρ δεν παρουσίασε τίποτα άλλο. Είναι τέλεια! Την χαίρομαι πολύ! Είτε ταξιδεύω από άσφαλτο είτε από χώμα δε με προβληματίζει καθόλου. Την απολαμβάνω σαν παιχνιδάκι και σκέφτομαι συνέχεια πόσο καλά έκανα που αφίσα την Africa στη Θεσσαλονίκη και πήρα αυτό το ωραίο παιχνιδάκι! Τώρα που έφυγα από την τουριστική Τουρκία και δεν είμαι στις μεγάλες πόλεις, δε θα αφιερώνω συχνά χρόνο στο Internet, οπότε θα γράφω πιο σπάνια.
Η φωτογραφία που στέλνω είναι από την Καππαδοκία, όπως φαίνεται άλλωστε χαρακτηριστικά από τον αλλόκοτα σχηματισμένο βράχο.
Εγώ και η ηρωική μοτοσικλέτα μου! Χαιρετίσματα,
Βροχίδης Ηλίας
Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρήτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα σε δέκα μήνες
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
kalo taxidi Hlia!
ΕΙΣΑΙ POWER ΛΕΜΕ!!!
KEEP WALKING..... HLIAS LABEL
Απλά
Καλή συνέχεια, χωρίς άλλα απρόοπτα!! Το ταξίδι να σου δώσει αυτά που θες και ψάχνεις
Τρελοκοτσιδού..!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΗΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...
ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!
Ανυπομονω καθε φορα να διαβασω απο σενα τα μερη τους τοπους,τους ανθρωπους...τα παντα
...Πολυ ωραια τα λες...συνεχισε με το ηρωικο XR
Τα λογια πρεπει να ακολουθουνται απο πραξεις.Αλλιως...τουφες :-)
"ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ,ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΝΙΚΗΘΩ"
Λάμπρο μίλα με τον Θέμη που έχει την ίδια ιδέα!Αρχικά δημιουργήθηκε από Tropeas
Γιά σου ρε ΗΛΙΑ!!!
άιντε μήπως να του κανονίσουμε σιγά σιγά μια φιέστα όταν με το καλό επιστρέψει???
εσεις οι Απριλιανοί τι λέτε? εγω ανεβαίνω Σαλόνικα που μένει χαλαρά...!!!
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Μπράβο ρε συ Λιάκο. Να συναντάς πάντα τέτοιους ανθρώπους αυθεντικούς και να έχεις μια το ίδιο υπέροχη συνέχεια.
Αλλά ας του πει κάποιος πως στην περιοχή αναζωπυρώθηκαν στα ξαφνικά οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Να προσέχει μην τον βρεί καμιά βόμβα ή τίποτα τσακαλοκομμάντος, σε μυστική αποστολή κτλ....
Ευχαριστώ τους Ιάπωνες για τα γαμηστερά εν σειρά τετρακύλινδρα που απλόχερα προσέφεραν στον πτωχό και ταπεινό τούτο πλανήτη.
Λιάκο πάλι κατάφερες και με ανατρίχιασες
ειδικά οι στιγμές που η συμπεριφορά μεταξύ των ανθρώπων φτάνει να είναι αδερφική με λίγες ώρες γνωριμίας είναι ανατριχιαστικό συναίσθημα....
Μακάρι ολοι οι άνθρωποι στον κόσμο να συμπεριφέρονταν έτσι ...
Νίκο θα τον πάρω τηλέφωνο... μάλλον θα νέβω και καμιά τσακ μπάμ Σαλόνικα στο κλείσιμο του μήνα...
Εδώ και 1 εβδομάδα έχω μπει στην Persia! Από το Batman στην ανατολική Τουρκία μέχρι τα σύνορα περνούσα από πανέμορφα βουνά μέχρι τα 2200 m υψόμετρο και είδα την τεράστια λίμνη Van στα 1700 m, όπου έκανα και μια βόλτα σε ένα νησάκι.
Λίγο πριν το Dogubayazit που είναι κοντά στα σύνορα με έπιασε δυνατό χαλάζι! Πρώτη φορά συναντούσα χαλάζι με την μοτοσικλέτα. Φόρεσα τα αδιάβροχα, έσκυψα πίσω από την ζελατίνα, γιατί το χαλάζι με χτυπούσε τόσο δυνατά που με πονούσε (ναι, και πάνω απ' το μπουφάν!!!) και Keep Walking! κανένα πρόβλημα.
Με το που μπήκα στο Iran πήγα στην Ταυρίδα (Tabriz). Η πόλη ήταν άδεια, γιατί ήταν αργία. Τιμούσαν την μνήμη του μεγάλου ηγέτη τους Ayatollah Khomeini που πέθανε στις 4 Ιουνίου 1989.
Πήγα στο "Kandovan", την "Καππαδοκία" του Iran και είδα ότι όλος ο κόσμος ήταν εκεί. Έχει τους ίδιους περίεργους σχηματισμούς στα βράχια και σπίτια μέσα σε αυτά, όπως και στην Καππαδοκία.
Την επόμενη μέρα στο χωριό "Osku", μετά το "Kandovan", σταμάτησα να πάρω ψωμί και, ως συνήθως, με κράτησαν εκεί να φάω μαζί τους πρωινό και να πιω τσάι. Εκεί ήρθε ένας τρομερά φιλόξενος συνομήλικος μου, που με πήγε στο σπίτι του.
Με κέρασε τσάι, παρήγγειλε pizza, χυμούς και 1002 άλλα. Η μάνα του μου έφερε κι εγώ δεν ξέρω πόσα κιλά ψωμί, μαϊντανό και τυρί για να τρώω στο ταξίδι! Μου γέμισαν την μοτοσικλέτα πράγματα! Ήταν απίστευτοι!
Πήρε ο Sohrab τι μοτοσικλέτα του, πήρα κι εγώ τι δικιά μου και με πήγε μια βόλτα να δω το χωριό από ψιλά. Στο δρόμο με πήγε σε ένα βενζινάδικο, γέμισα και δε με άφηνε να πληρώσω! Και ο άνθρωπος, ρε παιδιά, πριν από 2 ώρες δε με ήξερε! Πόσο φιλόξενος μπορεί να είναι κάποιος...
Ανταλλάξαμε ενθύμια και αποχωριστήκαμε με βαριά την καρδιά.
Μετά από 'κει πήρα τα βουνά. Ναι, έχει και τέτοια το Iran και μάλιστα πανέμορφα! Τις προηγούμενες 2 μέρες κινούμουν δίπλα στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν, δίπλα στον ποταμό Aras βλέποντας γέφυρες από την εποχή τον Σαφαβίδων, κάστρα, Εκκλησίες και όλα αυτά μέσα σε πανέμορφα τοπία!
Ανέβηκα μέχρι τα 2000 m, αλλά κινούμουν ήδη για μισή ώρα περίπου σε
πολύ πυκνή ομίχλη, ψιχάλιζε και δεν έβλεπα τίποτα από την ζελατίνα του κράνους και βράδιαζε κιόλας, οπότε σταμάτησα επί τόπου και κατασκήνωσα στην άκρη του δρόμου.
Σήμερα μέσα από όμορφα τοπία έφτασα στο Ardabil, που έχει ένα πανέμορφο τζαμί και αύριο θα συνεχίσω για 1-2 μέρες ακόμη μέσα στα βουνά.
Στέλνω την τελευταία φωτογραφία από την Τουρκία που είναι από το κάστρο στο χωριό Hosap, κοντά στη λίμνη Van. Είναι το πιο εντυπωσιακό κάστρο που έχω δει ποτέ και είναι χτισμένο πάνω στην κορυφή ενός βράχου!
Na 'ste panta kala,
Vrochidis Ilias
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρήτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα σε δέκα μήνες
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad