Έναυσμα για τη συγγραφή του παρόντος νήματος (αγγλιστί και λαϊκιστί thread) αποτέλεσαν αφ’ ενός η συμπλήρωση σε λίγους μήνες 7 ετών συμβίωσης (αλλά ουχί φαγούρας) με την μονοκύλινδρη πρόταση της ευγενούς βαυαρικής φίρμας και αφ’ ετέρου η παρατήρηση πως είναι σε ερωτήσεις νέων μελών ή αρχαρίων για την πρώτη τους μοτοσυκλέτα, η μονοκύλινδρη BMW είναι συνήθως μέσα στις προτάσεις. Οπότε σκέφτηκα να γράψω 2-3 αράδες οι οποίες ίσως φανούν βοηθητικές σε κάποιον ο οποίος ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο μοντέλο και οι οποίες απόψεις ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΟΥ, ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙ ΕΠΤΑ ΣΥΝΑΠΤΑ ΕΤΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ. Άρχεται το review λοιπόν…
Λίγα στοιχεία για τον υποφαινόμενο και ιδιοκτήτη. Τωρινή ηλικία 36, ύψος περίπου 1.70-1.72 (ελπίζω ψηλότερος από τον Κούγια), 68 χιλιόγραμμα σωματικό βάρος, απόφοιτος ημεδαπού πανεπιστημίου, αγαπημένο χρώμα το μαύρο, αγαπημένη μουσική η rock. Αναβάτης δίτροχου μετά κινητήρα εσωτερικής καύσεως από τα 12-13, έμαθα με ένα Fantic και μετά με μία βέσπα 200άρα, η οποία ήταν και η μοναδική μηχανή που είχα πριν την απόκτηση της BMW. Ως οδηγό θα με χαρακτήριζα κοινώς κουλάδι, δεν στρίβω, δεν γέρνω, δεν ξύνω γόνατο, συντηρητικός με το γκάζι, μ’ αρέσουν οι χαλαροί ρυθμοί όταν καβαλάω. Η μηχανή αγοράστηκε καινούρια τον Απρίλιο του 2006 από επίσημη αντιπροσωπεία, μοντέλο λοιπόν 2006, με έξτρα το ABS, αλάρμ, κεντρικό στάντ και θερμαινόμενα χερούλια. Έχω αναφέρει σε παλαιότερο thread το λόγο για τον οποίο επέλεξα τη συγκεκριμένη φίρμα και τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα, πολύ περιληπτικά όταν ήμουν 16-17 χρονών και πρωτοβγήκε η Funduro απλά έπαθα πλάκα, την ερωτεύτηκα, είχα και μια λατρεία για τις BMW, είχε ο πατέρας μου μία πολύύύύ παλιά και όλο μου έλεγε πόσο μετάνιωσε που την πούλησε, προσοχή παρακαλώ δε θέλω κακεντρεχή σχόλια και ειρωνικά γέλια, θα το πω και ό,τι γίνει, χμμμ, είχα συνδέσει τον όρο μοτοσυκλέτα BMW με άθραυστα και αξιόπιστα δίτροχα με τον δικό τους ιδιαίτερο χαρακτήρα. Γενικά μου άρεσαν πάντα τα ευρωπαϊκά. Τα χρόνια πέρασαν, σπούδασα, σπούδαζα και δούλευα, μετά το πανεπιστήμιο έπιασα αμέσως δουλειά και μια μέρα μετά από χρόνια η επιθυμία μου να αποκτήσω επιτέλους το δικό μου δίτροχο ξύπνησε από το βαρύ της λήθαργο, χωρίς να το ψάξω τι άλλο κυκλοφορούσε, πήγα, μπήκα σε μια αντιπροσωπεία και παρήγγειλα τον αντικαταστάτη της λατρεμένης μου Funduro. Τόσο απλά…