ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ...
Ταξίδεψα παρέα σας...... διαβάζοντας
Καλά χιλιόμετρα
ομορφιές !!!!
όπως είπα και στο Σωτήρη, "κρίμα που χάσαμε εμείς οι υπόλοιποι τέτοια επική βόλτα"
Ήμουν 100% σίγουρος ότι διαβάζοντας το ταξιδιωτικό σας, θα έβαζα το παραπάνω εικονίδιο...
---Dum spiro, spero---
Δώστε βόλτες!!
ΠΡΟΣΟΧΗ, ακολουθεί σεντόνι.
Σούρουπο στο χιονοδρομικό της Ζήρειας (enduro festival) και πάω να στήσω την σκηνή μου λίγο παραπέρα. Όπως στήνω βγαίνει ο Κώστας από την διπλανή σκηνή. Χαιρετούρες, λίγα λόγια για το Husqy και με ενημερώνει πως "Κάτι ετοιμάζει ο Γιαννάκης". Ο Γιάννης ετοίμαζε κάτι παρόμοιο με αυτό που σκεφτόμουν να κάνω κι εγώ. Η δική μου σκέψη έμοιαζε περισσότερο με την βόλτα του Mr Pif απλά μετά ήθελα να βρεθώ Κοζάνη και Θεσ/νίκη. Ηθελα να την κάνω κατευθείαν μετά την Ζήρεια αλλά λόγω υποχρεώσεων ήταν αδύνατον. Αφού λοιπόν μπήκε το μικρόβιο για την βόλτα του Γιάννη περίμενα πως και πως να την ποστάρει.
Η αλήθεια είναι πως μόλις είδα την διαδρομή και τους ρυθμούς που θα έπρεπε να έχουμε είχα πολλούς ενδοιασμούς. Είχα πάει και την βόλτα στα Γεράνεια όπου έγραψα 120 χλμ χώμα και στην επιστροφή προσπαθούσα να ακολουθήσω τους κανίβαλους (KaTaNaS, nibo, paraligo, dirt girl) με αποτέλεσμα να είμαι πτώμα μετά. Ο Γιάννης βέβαια με καθησύχασε αλλά σκέφτηκα πως και στην περίπτωση που δω οτι δεν μπορώ να ακολουθήσω αφήνω τους υπόλοιπους να φύγουν και το πάω με τον ρυθμό μου, αυτό ήταν το σχέδιο έτσι κι αλλιώς.
Day 1
Το βράδυ της 1ης μέρας, η οποία ήταν και η μεγαλύτερη χιλιομετρικά, ήμουν στα όρια μου. 3 βουνά πάνω - κάτω και η άσφαλτος από το Καρπενήσι μέχρι το βενζινάδικο του Κρέντη ήταν μαρτύριο. Έπειτα τα λίγα χιλιόμετρα βραδινό χώμα μέχρι τον Νερόμυλο με ξύπνησαν λίγο. Οι εικόνες της 1ης μέρας ήταν απίστευτες. Σε αλπικό τοπίο είχα να βρεθώ πολλά χρόνια, από τότε που έκανα κάτι βόλτες στα βουνά της βόρειας Ελλάδας με το Jimny. Η διαδρομή όπου έκοψε ντίζα η Μάρα (το Husqy) ήταν υπέροχη. Επίσης χαίρομαι που δεν τσιγκουνεύτηκα τα 30 ευρώ που έχει η ντίζα για να πάρω μια έξτρα όταν την είχα αλλάξει μερικούς μήνες πριν. Βλάκας που ξέχασα να πάρω 8άρι καρυδάκι μαζί (για να βγει το φιλτροκούτι), αλλά ευτυχώς είχε ο Γιάννης.
Day 2
Την 2η μέρα το main attraction ήταν τα Τζουμέρκα. Η ανάβαση ήταν όντως κόλαση αλλά μου άρεσε μια τέτοια απαιτητική διαδρομή, είχε πολλές φάσεις όπου κλείνεις μάτια, ανοίγεις γκάζι και ελπίζεις... Η θέα από την κορυφή είναι αδιανόητη, βλέπαμε Ιόνιο και Λευκάδα. Το βραδάκι στο διάσελο του Μπάρου είχα ψοφήσει από το κρύο. Βράδυ στα 1950 με αέρα να σε σπρώχνει από παντού δεν είναι ωραία, ή μάλλον είναι... τέλως πάντων! Κάπου εκεί στην 2η μέρα άρχισα να αισθάνομαι και πιο άνετα στο χώμα (ήταν η 3η μου βόλτα μετά από 8 χρόνια, μην ξεχνιόμαστε). Αυτό βέβαια σημαίνει πως δεν πρέπει να έχω 100% το μυαλό μου στην οδήγηση και μπορεί να ξεφεύγει. Και καλό και κακό.
Επίσης άρχισα να ονοματίζω διάφορα ήδη ζώων. Έχουμε τις Nightgoats οι οποίες είναι ύπουλες, τις Turncows όπου με μια ο Γιάννης πήγε να συνάψει φιλικές σχέσεις, Crossrabbits που είναι απλά ενδιαφέροντες, τον φοβερό και τρομερό Nightbull του Γράμμου (περισσότερα για αυτόν αργότερα) και ένα το μη self-explanatory Jumpsheep. Και εξηγούμαι για το τελευταίο: Περνάμε σιγά σιγά μέσα από ένα κοπάδι, είμαι δεύτερος και πάω με 5km/h βλέπω το πρόβατο στα δεξιά μου, διακρίνω την αποφασιστικότητα στην ματιά του και κοκαλώνω μπροστινό την ώρα που έχει ήδη αρχίσει την έφοδο αλλά ήταν πολύ αργά. No worries όμως, το Jumpsheep πηδάει πάνω από το φτερό της Μάρας και συνεχίζει την πορεία του.
Day 3
3η μέρα, με το Κώστα πλέον ο οποίος έβγαλε 200χλμ βόλτας ουσιαστικά άυπνος. Σκληρός. Η Βάλια Κάλντα ήταν πανέμορφη, είχε όμως και το κομμάτι που περιγράφει ο Γιάννης το οποίο ήταν πολύ δύσκολο. Η ξεκούραση στο Αρκουδόρεμα ήταν ότι έπρεπε. Η διαδρομή για Δίστρατο που μας βρήκε το Garmin με ενθουσίασε. Εκεί αποφάσισα πως προτιμώ διαδρομές που τα δέντρα κρύβουν τον ήλιο και οι φτέρες είναι ψηλότερες από εσένα από τις αλπικές διαδρομές. Στην διαδρομή αυτή είχα ξεσαλώσει, πήγαινα σβέλτα και ήθελα να πάω γρηγορότερα, έκανα γκριμάτσες και έβγαζα κραυγές μέσα στο κράνος. Είμαι εντελώς βλαμμένος τελικά. Ωραία μέρα μέχρι το απόγευμα.
Στην διαδρομή μετά την λίμνη στις Αρένες απλά δεν δούλευα σωστά. Ο δρόμος μέχρι την Αετομηλίτσα δεν ήταν απαιτητικός, απλά χαλίκι. Big deal, τόσα περάσαμε. Σε ΚΑΘΕ στροφή φλέρταρα με την τούμπα, το λούκι που πήγα και χώθηκα ήταν μόνο του στην άκρη του δρόμου ο οποίος ήταν πλατύς και πήγα και χώθηκα καρφί μέσα. Δεν ξέρω ακόμα πως κατάφερα και σταμάτησα μέσα στο λούκι σε κατηφόρα. Ακόμα και στην άσφαλτο πήγα να τσακιστώ. Οδηγούσα γρήγορα και άγαρμπα. Κακός συνδυασμός. Ο Κώστας ήταν δίπλα μου και με πρόσεχε, ειδικά όταν μπήκα στο λούκι, προσπαθούσα να το σώσω και τον έβλεπα δίπλα μου να περιμένει να βοηθήσει όταν την φάω, δεν την έφαγα όμως. Ευχαριστώ Κώστα. Δεν ξέρω τι έγινε και δεν μπορούσα να οδηγήσω, στην λίμνη είχα ένα τηλέφωνο αλλά εκείνη την στιγμή δεν με πείραξε, ίσως τελικά να έκανα λάθος. Είχα πολλά νεύρα μετά από αυτό, με τον εαυτό μου. Δεν μου δικαιολογώ τέτοια κατάσταση.
Day 4
4η μέρα και ουσιαστικά τελευταία. Η διάθεση μου σκατά. Από την πρώτη νύχτα με ενοχλούσε το αριστερό μου χέρι. Άρχισε με ένα μούδιασμα στα 2 μεσαία δάχτυλα το οποίο δεν με άφησε να κοιμηθώ καλά. Στην αρχή μου είχε φανεί αστείο γιατί τα κούναγα συνέχεια και έκανα το "σήμα" hardcore. Την 2η νύχτα με σήκωσε στις 6 αλλά κατάφερα και κοιμήθηκα λίγο ακόμα. Την 3η και 4η εκτός από μούδιασμα άρχισε και πόνος, σε όλο το χέρι και κυρίως τα βράδια. Ξύπναγα νωρίς γιατί δεν μπορούσα να κοιμηθώ. 5 το πρωί και έβλεπα την ανατολή στην Αετομηλίτσα πίνοντας τον καραβίσιο καφέ μου και τρώγοντας τα παστέλια μου ενώ περίμενα τους άλλους (τον Γιάννη κυρίως γιατί ξυπνούσε πρώτος) να σηκωθούν. Διατάσεις κτλ δεν βοήθησαν. Η συνεχής ενόχληση, ο κακός ύπνος εδώ και 4 νύχτες και τα χθεσινά χάλια μου με είχαν ρίξει πολύ. Όταν σηκώνεται ο Γιάννης και μπαίνει στο φόρουμ μαθαίνω και για τον Παναγιώτη και αυτό ήταν.
Σκεφτόμουν ακόμα και να μην πάω την βόλτα και να κάτσω στο καταφύγιο να ξεκουραστώ. Έπρηξα τον Γιάννη με ερωτήσεις για τα χιλιόμετρα, την δυσκολία κτλ. Αφού βάλαμε βενζίνη είπα "να πάει να γαμηθεί, δεν είμαι και κάθε μέρα εδώ πάνω" και ακολούθησα. Η διάθεση μου δεν είχε επηρεάσει την οδήγηση μου μεν, αλλά δεν μπορώ να πως πως απολάμβανα στο 100% τις πραγματικα υπέροχες διαδρομές. Πανέμορφα και στο παρατηρητήριο αλλά και στα βοσκοτόπια κοντά στην Αλβανία. Μετά το τσιπουράκι που κέρασε η Ειρήνη για το μηχανάκι της (καλοτάξιδο!) είχαμε το περιστατικό με τον λάθος δρόμο όπου πήγα για αναγνωριστική σε ένα μονοπάτι και αφού διαπίστωσα πως δεν πέρναγε έπρεπε να γυρίσω το μηχανάκι σε 1,5 μέτρο δρόμο με γκρεμό. Αφού το έφερα κάθετα δεν την πάλευα άλλο και ήρθε ο Κώστας και με βοήθησε. Είναι πλέον βράδυ, έχω κακή διάθεση, είμαι πτώμα, πονάω και έχουμε να κάνουμε μερικά δύσκολα βραδινά χιλιόμετρα. Ε, εκεί καταλαβαίνω το πόσο βλαμμένος είμαι.
Με το που αρχίζουμε την δύσκολη νυχτερινή που περιγράφει ο Γιάννης είχα τρελαθεί. Πάλι γκριμάτσες και κραυγές μέσα από το κράνος. Πάλι να πηγαίνω γρήγορα και σε κάθε ανηφοράκι να αφήνω και ένα τακούνι κάτω. Τα ανηφοράκια είχαν μεγάλη κλίση οπότε ένα μικρό αλματάκι ήταν επιβεβλημένο. Ο γκρεμός στα αριστερά αβυσσαλέος, σε κάθε στροφή να λείπει ο μισός δρόμος και δεξιά να έχει λασπολούκια αφήνοντας σου ένα πολύ μικρό ίχνος για να βάλεις τις ρόδες σου. Σε μια φάση ακολουθούσα τον Κώστα για να του κλέβω τις γραμμές και όπως στρίβει το Africa το φως μου πέφτει σε κάτι στο ύψος του κεφαλιού μου μισό μέτρο αριστερά μου. Ενα μεγάλο άσπρο κέρατο. Μπορώ να αναλύσω το επόμενο δευτερόλεπτο σύμφωνα με το τι έκανε το μάτι μου. Μετά την θέαση του κεράτου ψάχνει την βάση του. Βλέπει την απαθέστατη φάτσα ενός ταύρου (ο Nightbull που λέγαμε), φτιάχνει και το βάθος πεδίου μου και βλέπω όλον τον όγκο του και πέθανα από την τρομάρα μου. Αν κουνιότανε θα είχαμε γίνει σμπαράλια. Fun! Οι αδένες αδρεναλίνης μου πρέπει να δούλεψαν επιτέλους. Σε μια μικρή στάση για να ρωτήσουμε κάτι κυνηγούς αν πηγαίνουμε καλά, φώναζα στους άλλους "Πάμε, πάμε, μην κρυώνουμε!". Όταν φτάσαμε Αετομηλίτσα χοροπήδαγα μπροστά στην ταβέρνα, οι ορειβάτες με κοίταγαν και γέλαγαν.Πλοηγός στην επιστροφή ήταν η Ειρήνη. Αν είναι να πηγαίνεις έτσι μηχανάκι που δεν το ξέρεις Ειρήνη δεν θέλω να ξέρω τι θα γίνει όταν το μάθεις...
Day 5
Επιστροφή. Το δικό μου σχέδιο για Κοζάνη ακυρώθηκε οπότε πήγα Θεσ/νίκη που ήθελα να δω κόσμο, να κάνω ένα service στο μηχανάκι κι ένα στο χέρι μου. Το χέρι το είχα δεμένο για 3 μέρες. Μέρος της συζήτησης με τον γιατρό:
- "Πονάει μπλα μπλα μπλα, 4-5 μέρες έντονης δραστηριότητας, μπλα μπλα μπλα"
- "Πότε άρχισε να σε ενοχλεί;"
- "Την πρώτη μέρα."
- "Και δεν το θεώρησες ως σημάδι για να ηρεμήσεις λίγο, ε;"
- "Τι να κάνω, ήταν πολύ ωραία."
- "Λοιπόν επειδή του γάμησες κάτσε να στο δέσω για 3 μέρες και πάρε αυτά τα χάπια"
Η Μάρα αφέθηκε στα χέρια του Βασίλη στο XMoto Kouloukatsis για λίγη περιποίηση. Εξαιρετικό συνεργείο, ευχαριστώ για την πρόταση Ειρήνη. Είχε κάψει 200ml λαδάκι. Πφφτ, σιγά.
Κρίμα που δεν κατάφερα να δείξω στον Oldman το μηχανάκι, άντε να πιστέψει τώρα ότι κατάφερε κι έφτασε Θεσ/νίκη χωρίς να σπάσει!
Θεσ/νίκη έκατσα 1 βδομάδα και σκόπευα να γυρίσω από την Εύβοια, περνώντας από τα Γλύφα στο βόρειο κομμάτι και να κάνω μερικές μερούλες camping για κανένα μπανάκι όσο ακόμα έχει ζέστη. Τελικά γύρισα βράδυ από την Εθνική, τάπα, χωρίς πίσω φως, με ψιχάλα και νεύρα. Μια χαρά ταξιδεύει η Μάρα.
Σύνολο έκανα 1800χλμ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιάννη για την οργάνωση, την πλοήγηση, την φιλοξενία αλλά και την παρέα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στο υπόλοιπο team, για τις φωτογραφίες, την παρέα, τις συμβουλές.
Γιάννη σόρρυ που σου το χαλάσαμε σχετικά με την διαμονή σε σκηνή.
Ακολουθούν χύμα μερικές φωτογραφίες.
Στο καταφύγιο του ΠΟΑ.
Με τους συνταξιδιώτες. Κοιτάξτε χαρά ο Γιάννης!
Εδώ φύσαγε τόσο πολύ και τα σύννεφα ήταν τόσο κοντά που ήταν σαν να βλέπεις ζωντανό time-lapse.
Και φυσικά η Μάρα ποζάρει.
Τραβελινγκ τιπ: Αν έχετε ξεχάσει το buff σπίτι, οι μεγάλες (εντουράδικες ή ποδοσφαιρικές) κάλτσες κάνουν και για τα πόδια και για τον λαιμό. Αρκεί να μην έχουν μπει πρώτα στα πόδια!
Το χωμάτινο Transfagarasan, όπως το χαρακτήρισε ο Γιάννης.
Από εδώ άρχιζε η κόλαση των Τζουμέρκων.
Κορυφή. Από εδώ κατεβήκαμε.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση