Πάααλι Ιράν;

[wanaka]

Κάποιες μικρές πεδιάδες άρχισαν να σχηματίζονται, ενώ τα ρέματα είχαν ξαναζωντανέψει με το νερό που κυλούσε μέσα τους. Αστραφτερά βράχια που λαμπύριζαν από τις σταγόνες της βροχής, μικρά «ανάγλυφα» λοφάκια με σμιλεμένους από το νερό διαδρόμους ανάμεσά τους, συστάδες από φοίνικες συνέθεταν μια καινούργια εικόνα που πάλι δεν είχα ξαναδεί.





Πολύ ενδιαφέρον κομμάτι αυτό σκέφτηκα. Και πραγματικά ήταν αφού κυριολεκτικά από το πουθενά σηκώνει έναν απίστευτο αέρα ο οποίος σε λιγότερο από ένα λεπτό εξελίχθηκε σε αμμοθύελλα. Γαμώ την κηδεία μου λέω τώρα την γάμησα, θα μπει άμμος στα καρμπυρατέρ και θα τελειώσω εδώ. Χωροταξικά είχα βγει στην ευθεία και στο βάθος της, και στην αριστερή πλευρά του δρόμου (δηλαδή στο αντίθετο ρεύμα) είχα διακρίνει, πριν αρχίσει το πατιρντί, κάποια κτίρια τα οποία πιο πολύ ευχόμουν, παρά πίστευα ότι ήταν βενζινάδικο. Η θολούρα, ο θόρυβος, οι ριπές τις άμμου που πονούσαν στα χέρια μου με έκαναν να πραγματοποιήσω μία αλλά Τσάκι Τσαν καρατιά. Κατεβάζω τρίτη, δίνω τα τελευταία γκάζια στο μηχανάκι, φορτώνω 4η και με το μηχανάκι να πηγαίνει βάρκα γυαλό, χωρίς να βλέπω ποιος ή τι υπάρχει μπροστά μου έχω φτάσει στο ύψος των κτιρίων.

[wanaka]

Ευτυχώς είχε αναστροφή. Από τον αέρα πλέον δεν έβλεπες στα 3 μέτρα, κάνω δεύτερη καρατιά και διασχίζω κάθετα τον δρόμο ξερά χωρίς να δω αν ερχόταν κάποιος(δεν μπορούσα άλλωστε) και εισέρχομαι στα κτίρια. Με το που πάω να σβήσω το μηχανάκι, αυτό με προλαβαίνει και σβήνει μόνο του. Ωραία σκέφτομαι τέτοιο timing… Με την ορμή που είχα στριμώνω μηχανάκι και εμένα σε ένα τοίχο, κατεβαίνω, και με τα χέρια μου προσπαθώ να κλείσω όσο καλύτερα μπορώ τους αεραγωγούς του v strom ενώ παράλληλα προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκομαι. Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα ο αέρας αρχίζει να κοπάζει η ορατότητα αρχίζει να επανέρχεται και βλέπω πλήθος αυτοκινήτων και κόσμου στο χώρο.





Για καλή μου τύχη είχα όντως «προσγειωθεί» σε βενζινάδικο. Πως όμως είχαν καταλάβει όλοι αυτοί ότι έρχεται αμμοθύελλα και είχαν καβατζωθεί εκεί δεν έμαθα ποτέ. Σε δύο λεπτά όλα είχαν τελειώσει το ίδιο ξαφνικά όπως άρχισαν. Ο κόσμος άρχισε να κινείται κανονικά χωρίς να δείχνει σημάδια έκπληξης. Κρίνοντας από τις αντιδράσεις του συνειδητοποίησα ότι το φαινόμενο αυτό δεν ήταν κάτι ξένο για αυτούς. Καθάρισα κράνος, ζελατίνα, μπουφάν, μπότες κοίταξα λίγο το φίλτρο αέρα έβαλα βενζίνη και συνέχισα προς Μπαντάρ Αμπάς.

[wanaka]

Η πόλη του Μπαντάρ Αμπάς «χωρίζεται» από το υπόλοιπο Ιράν από μία εκτεταμένη οροσειρά (οροσειρά Geno κορυφή στα 2.437 μέτρα). Η οροσειρά αποτελεί προστατευόμενη περιοχή συνολικής έκτασης 350 τ.χλμ. Λόγω της ιδιόρρυθμης θερμοκρασίας που αναπτύσσεται από τις ζεστές πηγές του βουνού, του κλίματος και της ύπαρξης νερού επιτρέπει σε πολλά είδη λουλουδιών να αναπτύσσονται εκεί και αποτελεί έναν παράδεισο για τους βοτανολόγους. Επίσης έχει και κάποιο γκέιζερ.



Το σχέδιο ήταν να πάω στο λιμάνι, να τακτοποιήσω τα εισιτήρια για το Καράτσι και να επισκεφτώ την περιοχή μετά. Άλλωστε τα 30χλμ απόσταση από την πόλη δεν ήταν απαγορευτικά όσο κουρασμένος και να ήμουνα. Συνέχισα ευθεία και μπήκα στην πόλη. Βρήκα τον πρώτο μεγάλο κάθετο δρόμο που οδηγούσε στην παραλιακή και έτσι έφτασα στον Περσικό κόλπο. Από εκεί είδα που ήταν το λιμάνι και κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Βρήκα το τελωνείο και πήγα να ρωτήσω από πού φεύγει το πλοίο για Καράτσι.

[wanaka]

Η στιγμή της ΦΑΠΑΣ ...

Εκεί με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι τελωνειακοί με νοήματα, σκίτσα, και με την βοήθεια του χάρτη μου έδωσαν να καταλάβω ότι δεν υπάρχει πλοίο για Καράτσι. Και μόνο στο άκουσμα της λέξης Πακιστάν η ένταση ανέβαινε. Ανάμεσα στους τελώνηδες υπήρχε κάποιος που μιλούσε αγγλικά (κάπως) αλλά όποτε πήγαινε να μου μιλήσει ένας ανώτερός του τον έκοβε. Περίεργο σκέφτηκα. Στο μεταξύ γύρω μου είχαν μαζευτεί καμιά δεκαριά άτομα όπως είθισται να συμβαίνει σε αυτή την χώρα. Ένας από αυτούς μιλούσε συνεννοήσιμα αγγλικά. Του εξήγησα την κατάσταση ότι πρέπει να πάρω το πλοίο που φεύγει κάθε Σαβ-Κυρ-Δευτ-Τριτ στις 09:00 και φτάνει στο Καράτσι στις 23:00. Με κοίταξε δύσπιστος και μου έκανε νόημα να περιμένω. Σήκωσε το κινητό το, μίλησε λίγα λεπτά και μετά μου είπε ότι δεν υπάρχουν πια δρομολόγια για το Πακιστάν. Οι θαλάσσιες συνδέσεις έχουν διακοπεί όλες από τον Μάρτιο του 2014. Και τα πλοία που φεύγουν από εδώ που πάνε τον ρώτησα; Απέναντι στο Qeshm(νησί μπροστά από το Μπαντάρ Αμπάς). Τον ρώτησα αν υπάρχει πλοίο που να πηγαίνει απέναντι στα Η.Α.Ε. που είναι στην άλλη πλευρά του Περσικού.



Οι Έλληνες δεν χρειάζονται βίζα και είχα διαβάσει ότι υπήρχαν και από εκεί πλοία που πήγαιναν στο Καράτσι. Πήγε μίλησε στους τελωνειακούς, μετά σήκωσε πάλι το τηλέφωνό του, μίλησε και μετά ήρθε και μου είπε πως οι τελωνειακοί του είπαν ότι πλοίο φεύγει μόνο για το Qeshm. Για τα Η.Α.Ε. δεν ξέρουν πότε φεύγει. Αλλά και από τα Η.Α.Ε. πάλι έχουν διακοπεί τα δρομολόγια. Τα μόνα πλοία τα οποία κυκλοφορούν πλέον ανάμεσα στις δύο χώρες είναι κοντεινεράδικα αλλά και αυτά δεν έχουν πλέον σταθερά δρομολόγια. Τον ρώτησα που τα ξέρει όλα και μου είπε ότι είναι φορτηγατζής και μιλάει με το πρακτορείο του. Τον ρώτησα που είναι το πρακτορείο του και μου είπε στο Bandar-e-Jask (παραθαλάσσια πόλη περίπου 330χλμ πιο ανατολικά).

[wanaka]

Την ιστορία με τα κοντεινεράδικα την είχα ψάξει από Ελλάδα. Υπάρχει μια εταιρία με γραφεία στο Ντουμπάι και στην Σερβία (Gulf Line International Trading Co LLC) στην οποία όμως για να ανέβεις εσύ και μηχανάκι στο πλοίο πρέπει να σε δηλώσουν εσένα πλήρωμα (ναύτης) που με το κατάλληλο αντίτιμο αυτό δεν είναι πρόβλημα αλλά το μηχανάκι σου δηλώνεται κάργκο. Και εδώ είναι το θέμα. Εσύ βγαίνεις στο λιμάνι με το διαβατήριό σου και περιμένεις το μηχανάκι σου να εκτελωνιστεί σαν φορτίο – εισαγωγή στην χώρα - τουλάχιστον 10 μέρες. Οπότε και το είχα αφήσει αυτό το σενάριο από την αρχή.

[wanaka]

Από την αρχή του ταξιδιού είχα στο μυαλό μου ότι μπορεί να συνέβαινε αυτό, αλλά όσο προετοιμασμένος και να είναι κανείς για την ήττα, το χτύπημα είναι πάντα σκληρό και χρειάζεσαι χρόνο για να συνέλθεις. Ξαφνικά άδειασα τελείως. Έχασα κουράγια, διάθεση, όρεξη και μου βγήκε μία απίστευτη κούραση σε σημείο να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Συνειδητοποίησα ότι έχω μουσκέψει όλος από τον ιδρώτα και πως αν έμενα λίγο ακόμα κάτω από τον καυτό ήλιο ίσως και να λιποθυμούσα. Με βαριές αργές κινήσεις ανέβηκα στο μηχανάκι και κινήθηκα κατά μήκος της παραλιακής.

Βρήκα ένα χώρο αναψυχής με σκιά, και παγκάκια αρκετά μέτρα από την θάλασσα και άραξα εκεί. Στον χώρο υπήρχαν βρύσες οπότε έβαλα το κεφάλι μου από κάτω σε μία από αυτές αρκετή ώρα για να ρίξω την θερμοκρασία μου. Κάθισα στο παγκάκι για να ανασυγκροτήσω την σκέψη μου και να διαχειριστώ την ήττα μου. Με έπιασε ένα νευρικό γέλιο, αυτό που σε πιάνει όταν νιώθεις αμηχανία, το οποίο με βοήθησε κάπως να ηρεμήσω. Κοιτούσα την θάλασσα μπροστά μου και προσπαθούσα να ηρεμήσω. Έκανα σκέψεις μήπως υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να περάσω Πακιστάν, μήπως υπάρχει κάποιο δρομολόγιο που δεν είχα προσέξει, μήπως, μήπως...

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η φιγούρα ενός μεσήλικα που πλησίασε με ένα μηχανάκι και ήρθε και κάθισε δίπλα μου στο παγκάκι. Δεν μιλούσε γρι αγγλικά αλλά η γαλήνια έκφρασή του και η ηρεμία των κινήσεών του με συνέφερε κάπως. Με νοήματα τον ρώτησα αν ξέρει κανα ξενοδοχείο και αυτός με οδήγησε σε ένα το οποίο δεν απείχε παραπάνω από 500 μέτρα από εκεί που είμασταν.

[wanaka]

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να μπω κάτω από το ντουζ όπου πρέπει να έμεινα κανα δεκάλεπτο. Προσπαθούσα να δροσιστώ αλλά μάταια. Η θερμοκρασία και η υγρασία παρόλο που δεν ήταν υψηλές (36C0 και 60% στις 19:30 τοπική ώρα) απλά σε έλιωναν. Περπατούσες 10 μέτρα και ίδρωνες απελπιστικά και δεν είμαι καθόλου υπερβολικός σε αυτό. Έκανα ένα γύρο επικοινωνίας με Ελλάδα με γνωστούς και φίλους μήπως βρω κάποια λύση αλλά μάταια. Δεν υπήρχε τίποτα. Είχαν όλα σταματήσει.

Είχαν όλα τελειώσει και έπρεπε να κοιτάξω και το θέμα της επιστροφής. Η βίζα μου έληγε σε 2 μέρες και τα σύνορα με την Τουρκία απείχαν περίπου 2.200χλμ. Το πλησιέστερο γραφείο ανανέωσης βίζας ήταν στην Shiraz(περίπου 600χλμ) και ελάχιστα εκτός πορείας για επιστροφή. Τα φόρουμ που μου έστειλαν όμως έλεγαν ότι έπρεπε να φας ένα πρωινό στο γραφείο εκεί και δεν ήταν και σίγουρο ότι θα σου έδιναν ανανέωση. Η ψυχολογία μου όμως δεν ήταν για συναλλαγές. Ήμουν πολύ στεναχωρημένος και προσωπικά σε τέτοιες περιπτώσεις αυτό μου βγάζει νεύρα και επιθετικότητα. Άσε που το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω από την χώρα γιατί δεν μπορούσα να διαχειριστώ την ήττα μου. Είχα πραγματικά αγριέψει…

[wanaka]

Είχε βραδυάσει για τα καλά όταν αποφάσισα να βγω από το ξενοδοχείο και να κάνω μια βόλτα στο Μπαντάρ Αμπάς. Περπάτησα καμιά ώρα περίπου ή μάλλον έσερνα τα βήματά μου στην αποπνικτική ζέστη και ατμόσφαιρα της πόλης. Βρήκα ένα μαγαζί, αγόρασα μπισκότα, νερό και ότι χρειαζόμουνα για την επιστροφή και συνέχισα την βόλτα μου κυρίως παραλιακά.

Το Μπαντάρ Αμπάς είναι η πιο εκσυγχρονισμένη Ιρανική πόλη, τουλάχιστον στο παραλιακό κομμάτι που κινήθηκα. Η ακτογραμμή χωρίζεται από την πόλη από μια λεωφόρο και από την πλευρά της θάλασσας πέρα από πλακόστρωτα, χώρους αναψυχής, κιόσκια και παγκάκια δεν υπάρχει σχεδόν κανένα κτίσμα. Σε κάποια φαρδύτερα σημεία υπάρχουν ξενοδοχεία και γραφεία αλλά μόνο σε αυτά. Η θάλασσα, θυμήθηκα όταν το μεσημέρι είχα καθίσει για να συνέλθω από το σοκ, είχε άμπωτη, ενώ είχα δει και πολύ κόσμο να κάνει μπάνιο. Οι γυναίκες φυσικά με τα ρούχα και την μπούργκα. Η ξεφτίλα σε όλο της το μεγαλείο.

[wanaka]

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι σε όλους σχεδόν τους δρόμους, ανάμεσα στην άσφαλτο και το πεζοδρόμιο υπήρχαν χαντάκια με βάθος περίπου 1,5 μέτρα και πλάτος τουλάχιστον μισό μέτρο. Η πρόσβαση στο πεζοδρόμιο γινόταν με τσιμεντένιες και σιδερένιες ράμπες. Δεν μου φάνηκαν για αγωγοί όμβριων υδάτων. Πιο πολύ μου πήγαινε για την διαχείριση της πλημμυρίδας και της άμπωτης.

Όταν γύρισα στο ξενοδοχείο ήμουν τόσο μούσκεμα λες και είχα τρέξει μαραθώνιο. Μάζεψα τα πράγματά μου, στερέωσα την στολή που δεν έλεγε να στεγνώσει από τον μεσημεριανό ιδρώτα κοντά στο air condition και ξάπλωσα να κοιμηθώ. Ελάχιστες φορές στην ζωή μου έχω κοιμηθεί με air condition. Η χθεσινή νύχτα ήταν μία από αυτές. Η υγρασία και η ζέστη απλά δεν παλευόντουσαν.


Ακολουθεί η "ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ" και το κλείσιμο του ταξιδιού μου (του κουτσουρεμένου)

[MikeG]

Περιμένω με αγωνία και συνάμα απογοητευμένος τη συνέχεια. Εύχομαι ολόψυχα να επιτύχεις το στόχο σου αυτό ή τα επόμενα καλοκαίρια, δίτροχος.

[sek]

Ωραία αφήγηση, περιμένω την συνέχεια.

[guzzistas]

Πραγματικά ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ φίλε μου... περιμένω με αγωνία την συνέχεια!!!

[taisteal]

Δεν εχω διαβασει τιποτα ακομη,περιμενω να το τελειωσεις.

[foogr01]

Δεν εχω διαβασει τιποτα ακομη,περιμενω να το τελειωσεις.

Me too, θα φύγει μονορούφι

[wanaka]

συγνώμη για τις αλλεπάληλες καθυστερήσεις, λίγο η δουλειά , λίγο το ίντερνετ που σε αφήνεις όταν το θες.. τεσπα μπαίνω στο κλείσιμο.