Φέτος το καλοκαίρι μας είδαν βρεγμένους, παραξενεύτηκαν, διστακτικοί στην αρχή όντως, μας έδωσαν όμως ρούχα χωρίς πολλά πολλά και παρά την δική μας επιφύλαξη γιατί δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοια καλοσύνη, μας κέρασαν και ένα τσίπουρο, γελάσαμε με την τρέλα μας, ευχαριστήσαμε και φύγαμε όταν έκοψε η βροχή. Ακούω που μου λες, δεν το βλέπω στην πράξη όμως.
Το ότι δεν σου ανοίγουν άγνωστοι άνθρωποι το σπίτι τους είναι γιατί τους το έχουν "ανοίξει" πολλάκις άλλοι. Είναι γιατί πλέον βγαίνεις βόλτα και έξω από τη γειτονιά σου και δεν ξέρει κανείς ποιός είναι ο Νίκος με το τιντιέμ, εδώ πλέον δεν ξέρεις ποιός μένει δίπλα διαμέρισμα. Είναι γιατί πλέον φοβούμαστε τη σκιά μας. Είναι γιατί έχουν γίνει όλοι ιδιώτες και εγωιστές. Γιατί ο γάιδαρος του γείτονα πρέπει να ψοφήσει και αν δεν ψοφήσει θα τον σκοτώσουν για να νιώθουν καλά με το δικό τους χάλι. Και δεν ήταν καλύτερα τα παλιά τα χρόνια. Ίδιοι ηλίθιοι και άσχετοι ξερολοβαρύμαγκες στο τιμόνι, ίδιες "κοντρες" μέσα και ανάμεσα στις παρέες, ίδια αρχηγηλίκια, κλίκες και παπαρΓιές, τα πάντα όλα για την μούρη στη γειτονιά, τη μαγκιά την κλανιά την εξάτμιση, τα λιλιά. Το ότι αγοράζατε κασέρι και όχι με εκατό δόσεις δεν μου λέει κάτι ούτε σας κάνει καλύτερους σε οτιδήποτε, ήταν λιγότεροι με οχήματα γενικώς.
Έχεις φαγωθεί να με κάνεις να πιστέψω ότι πριν είκοσι χρόνια αποτελούσατε τα παιδιά που έπιαναν σφιχτά τα χέρΓια κι ολόκληρη τη γη μας κυκλώνατε θαρρώ; Επειδή πήρα μηχανή όταν όλοι οι άλλοι στην ευρύτερη οικογένεια την είχαν εγκαταλείψει, δεν σημαίνει πως δεν μάθαινα τι γινόταν τότε στα "αθώα χρόνια". Απλά τώρα οι διάφοροι φελλοί έχουν τον τρόπο να δειχθούν περισσότερο. Ευτυχώς, το ίδιο και οι λίγοι καλοί. Θα επιμείνω στο να θαυμάζω τους δεύτερους όπου τους βρίσκω και τους πρώτους απλά να τους έχω χεσμένους.
Πικολο Κλαρινέτο μπιτσιλίντρικο τσινκουετσέντο οτοβαλβόλε.
Δεν είναι κακό το να θυμάσαι κάτι κάπως, στην τελική κάθε γεγονός όλοι μας το θυμόμαστε διαφορετικά, επιστημονικά αποδεδειγμένο. Σίγουρα υπήρχαν ΚΑΙ αυτά που λέει. Αν έζησε σε παρέα ή κοινωνία τέτοια, όντως τύχη μεγάλη.
12σελίδες για να πούμε επιτέλους μια αλήθεια που ισχύει για όλα γύρο μας και εκεί τελιώνουν ΟΛΑ...
Ρομαντισμοί και ερασιτέχνες με μεράκι και αγάπη χάνονται όταν γίνουνται πολλά τα λεφτά Άρη...σόρρυ, Νίκο ήθελα να πω...
σχετικά με την "κόντρα" τι να πεις...φανατισμοί και ξερολιάσεις δια πληκτρολογίου...και καλά από κανα εικοσάρι το δικαιολογώ, αλλά οι υπόλοιποι "ώριμοι" τι κολάνε...Τεσπά...ελπίζω να σοβαρευτούμε γενικώς...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Πανω-κατω ειναι οπως τα λεει ο αμυρου.
Και παλια η ιδια αναλογια σκ@ταδων-καλων υπηρχε. Το θεμα ειναι αλλου.
Παλια ηταν πιο κοινωνικοι οι ανθρωποι και πιο δεμενοι μεταξυ τους σε επιπεδο οικογενειας, συγγενων, παρεας, γειτονιας κλπ. Τωρα εχουν αποξενωθει ο ενας απο τον αλλο και κλειστηκε ο καθενας στον εαυτο του κοιτωντας μονο τη παρτη του.
Και σε αυτο επαιξε ρολο και η εμπεδωση του οτι πρεπει να πατησεις πανω στους αλλους για να πετυχεις, πρεπει να ανταγωνιζεσαι τον υπολοιπο κοσμο θεμιτα ή αθεμιτα και πρεπει σωνει και καλα να βγαζεις μπολικα λεφτα για να εισαι "καποιος".
Γενικοτερα θεοποιηθηκαν τα υλικα αγαθα εναντι των πνευματικων.
Και αλλο που δεν θελαμε και οι περισσοτεροι, τα καναμε σημαια και παμε!
Και επαιξε ρολο και η δυσαναλογα γρηγορη αστικοποιηση του πληθυσμου, και η προβολη του αμερικαν ντριμ και αλλων νοσηρων προτυπων απο την tv και απο αλλα μεσα.
Ξεχασαμε γενικα σαν κοινωνια οτι η ευτυχια μας ειναι κυριως οι συνανθρωποι μας και οι σχεσεις μας με αυτους και οχι το "υλικο".
Εγω ειμαι νεωπας. Δεν εζησα τα "παλια τα χρονια" που λενε αλλα βλεπω ψυγματα αυτης της κοινωνιας σε καποια μερη της επαρχιας και σε πιο "υποαναπτυκτες" ομαδες πληθυσμων που διατηρουν την εννοια της κοινοτητας και ειναι ευτυχισμενοι παρ'ολες τις ελειψεις τους σε υλικα αγαθα.
edit: Θα μου πειτε: "καλα ρε μαστορα και ο Ροσσι που κολλαει με ολα αυτα;;" και θα εχετε απολυτο δικιο!
MADE IN JAPAN 日本製