Μάνη- Μονή Κουρνού- Αρχαία Αίγιλα 19-11-2023

[billy84]

Περίπου 4 χρόνια πριν, έχοντας ολοκληρώσει το 1ο εγχείρημα που αφορούσε τα 53 ψηλότερα βουνά της Ελλάδας ( άνω των 2.000m ), είχα ξεκινήσει να πηγαίνω σε προορισμούς που είχα αφήσει στο περιθώριο, καλή ώρα όπως τώρα. Είχα κατέβει ξανά στη Μάνη για να δω το Κάστρο του Πασσαβά, τον Πολυάραβο, τη Μονή Τσίγκου και σαν τελικό στόχο την Αρχαία Αίγιλα και τη Μονή Κουρνού. Τότε είχα δοκιμάσει να ανέβω από το Νύφι και λόγω λανθασμένης τοποθεσίας στο google maps έχασα πολύ χρόνο και απέτυχα να προσεγγίσω αυτές τις τοποθεσίες. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα επιστρέψω καλύτερα διαβασμένος και προετοιμασμένος. Πέρασαν τα χρόνια, ανέβηκα σε σχεδόν 150 βουνά, κατέβηκα στη Μάνη ακόμη δύο φορές για διαφορετικούς προορισμούς, έκανα παιδί, το NC έφτασε 400.000km και μέχρι την Κυριακή που μας πέρασε δεν είχα καταφέρει να πάω. Στο μυαλό μου εν τω μεταξύ πίστευα ότι είχε περάσει κανάς χρόνος ξέρω γω... πως περνάνε τα άτιμα τα χρόνια γαμώτο.

Σύντομη στάση στους πρόποδες του Προφήτη Ηλία. Στο βάθος οι νότιες απολήξεις του Ταύγετου.










Πήρα τον κλασσικό δρόμο από Αρεόπολη προς Γερολιμένα μέχρι που συνάντησα τον Άγιο Γεώργιο και έκοψα αριστερά προς Μερμυγκιάνικα.

[billy84]

Λίγο μετά τα Μερμυγκιάνικα, στο βάθος το κάστρο Τηγάνι










Από τα Μερμυγκιάνικα συνέχισα μέχρι τη βάση του Αγριόκαμπου από όπου ξεκινά το μονοπάτι για την Αρχαία Αίγιλα και τη Μονή Κουρνού. Η τοποθεσία είναι μέσα στις 3 καταπράσινες της κατά τα άλλα ''άγονης'' χερσονήσου.











Στη βάση του Αγριόκαμπου ατενίζοντας την ανατολική πλευρά της Μάνης. Ο Αγριόκαμπος είναι ένας ορεινός όγκος του όρους Σαγγιάς με υψόμετρο 789m











Διακρίνεται η συνέχεια του Σαγγιά προς τα νότια με τις κορυφές Μακρυά ράχη, Λιακός και Νικόλακκος. Αμφότερες στο εύρος των 750m.










Μια υποτυπώδης ταμπέλα που γράφει ''Κουρνός'' σηματοδοτεί την έναρξη του μονοπατιού.











Η ατμόσφαιρα ήταν απίστευτα καθαρή. Στο βάθος διακρίνονται τα Κύθηρα.










Κοιτώντας πίσω. Ήθελα να ξερα ποιος έκατσε και έσκαψε ολόκληρη πλαγιά δημιουργώντας μεγάλα ''σκαλοπάτια''. Και γιατί? Τρομερά πράγματα!

[billy84]

Ουσιαστικά το μονοπάτι τραβερσάρει τον ορεινό όγκο του Αγριόκαμπου.











Κάποια παλιά χτίσματα, πιθανώς πύργοι.









Η κορυφή του Αγριόκαμπου. Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής αναρωτιόμουν για ποιό λόγο η συγκεκριμένη τοποθεσία τράβηξε τους αρχαίους αλλά και τους επόμενους. Η απάντηση βέβαια βρισκόταν μπροστά στα μάτια μου από την ώρα που οδηγούσα κιόλας στον χωματόδρομο, αλλά δεν την πήρα χαμπάρι.










Σύμφωνα με τον ορειβατικό χάρτη που είχα δει, κάπου εδώ θα συναντούσα την Αρχαία Αίγιλα. Για την ώρα το μόνο που έβλεπα ήταν ένας πετρόχτιστος μαντρότοιχος
















Η μάντρα δεν ήταν ψηλή οπότε στάθηκα λίγο να αξιολογήσω την κατάσταση. Μερικά γελάδια βοσκούσαν μέσα και δεν έβλεπα πουθενά κάτι που να μοιάζει με αρχαίο. Βέβαια το τοπίο ήταν γεμάτο πέτρες ακανόνιστου σχήματος αλλά φαντάστηκα πως ο χώρος θα είναι μαντρί, έτσι συνέχισα την πορεία μου προς τη Μονή Κουρνού και θεωρητικά θα τη συναντούσα λίγο πιο πέρα.












Συνάντησα έναν παλιό πύργο

[billy84]

Στο βάθος διέκρινα κάποια χτίσματα και υπέθεσα ότι κάπου εκεί θα βρισκόταν η Αρχαία Αίγιλα.











Διακρίνεται το ακρωτήριο Μούντες και ο δρόμος που πάει από τον Κότρωνα στο Σκουτάρι.










Πλησιάζοντας τα χτίσματα αυτά όλο και απομακρυνόταν το ενδεχόμενο να σχετίζονται με αρχαίες κατασκευές.












Αυτό δείχνει σαν παλιά εκκλησία πάντως.












Η ανατολική Μάνη σε μια φωτογραφία!












Τελικά η Αίγιλα ήταν κάπου μέσα στο μαντρί που βοσκούσαν τα γελάδια. Θα πήγαινα αργότερα αφού ούτως ή άλλως το μονοπάτι περνά υποχρεωτικά από εκεί. Στο βάθος φάνηκε η Μονή Κουρνού και τα σιδερένια άσπρα εκτρώματα που έχουν τοποθετηθεί στον Σαγγιά. Πραγματικά τραγικό το θέαμα.











Πάνω στο μονοπάτι προς τη μονή υπάρχει ακόμα ένα βυζαντινό εκκλησάκι.










Απέραντο γαλάζιο. Διακρίνεται καθαρά το πόδι της Νεάπολης.











Πλησιάζοντας. Από αυτήν την οπτική γωνία μπορώ να απολαύσω καλύτερα την απίθανη τοποθεσία που επέλεξαν να χτίσουν το μοναστήρι.

[billy84]

Όπως είπα νωρίτερα, το γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη τοποθεσία βρισκόταν μπροστά στα μάτια μου. Το ότι ακόμα και στη δορυφορική εικόνα βλέπεις μερικές εκατοντάδες πράσινα τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ σχεδόν ολόκληρη η χερσόνησος δείχνει ξερή, είναι μια ένδειξη ότι υπάρχουν πηγές νερού.










Η ίδια η ονομασία ''Κουρνός'' είναι ένας αναγραμματισμός του κρουνού. Οι πληροφορίες μάλιστα λένε ότι υπάρχουν δύο πηγές νερού πλησίον της μονής.












Φυσικά η μονή είναι ακατοίκητη σήμερα.


















Το παράξενο είναι ότι δε βρήκα πολλές πληροφορίες για αυτήν πέρα από το ότι χτίστηκε κατά τους Βυζαντινούς χρόνους.










Εντός του ιερού συνάντησα αγιογραφίες εκατοντάδων ετών!

[billy84]

«έσται δε Αίγιλα της Λακωνικής ένθα ιερόν ίδρυται άγιον Δήμητρος» (Λακωνικά IV 17,7). Ο μέγας περιηγητής Παυσανίας ανέφερε την αρχαία αυτή πόλη και ότι υπήρχε ιερός ναός προς τιμήν της Δήμητρας. Κουίζ, που βρίσκεται αυτή η αρχαία πόλη? Άντε βγάλε άκρη σε αυτό το τερέν.










Αφού προχώρησα φυσικά ήταν αδύνατο να μη διακρίνω αυτούς τους δωρικούς κίονες. Η τοποθεσία ονομάζεται Κιόνια ενώ οι ντόπιοι τη λένε ''Βασιλικές Πέτρες''.










Το ιερό εντοπίστηκε το 1843 από την αρχαιολογική αποστολή του Γάλλου Φιλίππου Le Bas










Το 1975 το μελέτησαν και το παρουσίασαν σε δημοσίευμα, η αρχαιολόγος Λήδα Μόσχου - Τσιώμη και ο αρχιτέκτων Π. Ν. Μόσχος. Η έρευνα - μελέτη συνεχίζεται, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι οι δύο Έλληνες επιστήμονες μιλούν για δύο δωρικούς ναούς (δίστυλος εν παραστάσει που χρονολογείται στην περίοδο Οκταβιανού Αυγούστου ή Τιβερίου και περίπτερος ναός του Βʼ μισού του 2ου αιώνα π.Χ.) με περίοδο ακμής τα χρόνια του Κοινού των Λακεδαιμονίων - Ελευθερολακώνων.















Η τοποθεσία είναι το λιγότερο ειδυλλιακή!


















Σε αυτό το σημείο πρέπει να βρισκόταν ο 2ος ναός.

[billy84]

Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν μερικά βράχια που δείχνουν σαν να έχουν σμιλευτεί από ανθρώπινο χέρι.











Η επιστροφή ήταν λίγο περίεργη λόγω της ελλιπούς σήμανσης του μονοπατιού. Κατάφερα βέβαια και έφτασα στον χωματόδρομο και λίγο παρακάτω συνάντησα ένα ενδιαφέρον μνημείο που έμοιαζε σαν πολυβολείο του Β παγκοσμίου πολέμου.









Στην αρχή πίστευα πως θα ήταν κάποιος ήρωας από εκείνη την εποχή αλλά μου φάνηκε κάπως ποιητική αυτή η επιγραφή











Τελικά το μνημείο ανήκει σε έναν ποιητή-συγγραφέα, τον Ιωάννη Μπαρμπαγιάννη και αυτό το μνημείο είναι ο τάφος του.













Υπάρχει και φωτογραφία του σε μια εσοχή.












Ο χωματόδρομος που με έφερε από τον Αγριόκαμπο.













Χωμάτινη συνέχεια προς Παχιάνικα και Κοκκάλα.

[billy84]

Ανεβαίνοντας προς Γύθειο είχα σημαδέψει μια χωμάτινη διαδρομή που ξεκινά από τη Χιμάρα και καταλήγει στη Δροσοπηγή.











Η διαδρομή ήταν φουλ σαθρή με αρκετά μεγάλες κλίσεις σε ορισμένες φουρκέτες.












Ήταν σαν ένα μικρό ορεινό πάσο το οποίο με ανέβασε και με κατέβασε από την άλλη πλευρά. Εκεί, λίγα μέτρα πριν τη Δροσοπηγή ξεπρόβαλλε ο νότιος Ταύγετος σε όλο του το μεγαλείο. Τι μαγεία!












Επιστρέφοντας επέλεξα σοφά να περάσω από Αχλαδόκαμπο-Κωλοσούρτη και να θαυμάζω τον Κτενιά λουσμένο με τις τελευταίες αχτίδες φωτός. Αυτό το χρυσό-πορτοκαλί χρώμα μοιάζει σαν ψεύτικο αλλά είναι κάτι που μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη!


















Μια ακόμη εξόρμηση-απωθημένο έφτασε στο τέλος της και μου υπενθύμισε ότι ο χρόνος τρέχει πολύ ταχύτερα από εμένα. Ο Παυσανίας αν μπορούσε να δει σήμερα, θα πάθαινε σοκ με το πόσο γρήγορα μπορεί πλέον να ταξιδέψει ο μέσος άνθρωπος. Αν πήγε εκεί που πήγε τότε με τα πόδια, φανταστείτε τι θα έκανε τη σημερινή μέρα! Βέβαια θα πάθαινε σοκ και με την αδιαφορία του σημερινού ανθρώπου να μάθει, να ταξιδέψει και να εξερευνήσει.

Ευτυχώς που διασώθηκαν τα έργα του καθώς ο ελλαδικός χώρος θα ήταν ένας λαβύρινθος χωρίς ενδείξεις όπως σωστά είχε επισημάνει κάποτε κάποιος ξένος μελετητής. Η Αίγιλα αναφέρθηκε μόνο από αυτόν. Χωρίς τον Παυσανία θα ήταν απλώς μια άγνωστη αρχαία πόλη που δε θα γνωρίζαμε ούτε το όνομά της. Θα είχε χαθεί στην ιστορία όπως τόσα άλλα...



Πάντα όρθιοι!

[Coyote.V]

Ξερολιθιά και βράχος
άνθρωπος και θεός μαζί
ορίζοντας που σβήνει
στιγμή που δε θα ξαναρθεί


Α, ρε πατρίδα!

[karellen]

Ξεχωρίζει πάντως το Μανιάτικο τοπίο,το μεσαίο ειδικά πόδι της Πελλοπονήσου είναι μέσα στην αντίθεση το υποπράσινο των βουνών με το απόλυτο μπλε της θάλλασας.

Μπράβο Βασίλη,μια ακόμη όμορφη εξόρμηση!

[azar41]

Πολύ ωραία βόλτα σε άγνωστα μέρη για τους πολλούς!
Αν ζούσε σήμερα ο Παυσανίας θα έπερνε NC και θα σε ακολουθούσε!
Καλή συνέχεια!

[alexis72]

μπράβο billy ,για μια ακόμα φορά μας ταξίδεψες σε υπέροχα μέρη - με ωραία video και foto

[billy84]

Ξερολιθιά και βράχος
άνθρωπος και θεός μαζί
ορίζοντας που σβήνει
στιγμή που δε θα ξαναρθεί


Α, ρε πατρίδα!

Ελα ρε φίλε Μανιάτης είσαι? Απο ποιό χωριό?

Ξεχωρίζει πάντως το Μανιάτικο τοπίο,το μεσαίο ειδικά πόδι της Πελλοπονήσου είναι μέσα στην αντίθεση το υποπράσινο των βουνών με το απόλυτο μπλε της θάλλασας.

Μπράβο Βασίλη,μια ακόμη όμορφη εξόρμηση!

Να είσαι καλά Νίκο! Πράγματι η Μάνη είναι μοναδική!

Πολύ ωραία βόλτα σε άγνωστα μέρη για τους πολλούς!
Αν ζούσε σήμερα ο Παυσανίας θα έπερνε NC και θα σε ακολουθούσε!
Καλή συνέχεια!

Δεν τα λες καλά, εγώ θα τον ακολουθούσα αυτόν τον απίθανο τύπο!

Να είσαι καλά φίλε!

μπράβο billy ,για μια ακόμα φορά μας ταξίδεψες σε υπέροχα μέρη - με ωραία video και foto

Να είσαι καλά Άλεξ! Πάντα όρθιος!

[Coyote.V]

Ελα ρε φίλε Μανιάτης είσαι? Απο ποιό χωριό?

Ναι αλλά όχι γνήσιος. Αθήνα γεννήθηκα και μεγάλωσα, η καταγωγή μου είναι από εκεί... συγκεκριμένα από τρία μέρη, Κοτρώνι (Λεύκτρου), Πλάτσα και Αερόπολη. Δηλαδή στην Αποσκερή Μάνη (δυτική), εσύ πήγες στην Προσηλιακή (ανατολική).
Όταν κατεβαίνω όμως εκεί νοιώθω λες και είμαι στον τόπο μου... πράγμα που ποτέ δεν ένοιωσα με την Αθήνα.

Στην πυραμίδα του Ταΰγετου έχεις πάει;

[karellen]

Ναι αλλά όχι γνήσιος. Αθήνα γεννήθηκα και μεγάλωσα, η καταγωγή μου είναι από εκεί... συγκεκριμένα από τρία μέρη, Κοτρώνι (Λεύκτρου), Πλάτσα και Αερόπολη. Δηλαδή στην Αποσκερή Μάνη (δυτική), εσύ πήγες στην Προσηλιακή (ανατολική).
Όταν κατεβαίνω όμως εκεί νοιώθω λες και είμαι στον τόπο μου... πράγμα που ποτέ δεν ένοιωσα με την Αθήνα.

Στην πυραμίδα του Ταΰγετου έχεις πάει;

Είσαι όντως Μανιάτης αφού ξέρεις αυτές τις εκφράσεις.
Πάρε μια μέρα τον BUlmont και ελάτε κατά κάτω.