Στραβά και αστεία ταξιδιωτικά

[Tsber]

Καλημέρα σε όλους, ένα θέμα για τα ενσταντανέ από τα ταξίδια ή τις βόλτες σας που δεν μοιραστήκατε ποτέ ή δεν χωρούσαν στις περιγραφές σας


Θα αρχίσω εγώ με τους Πολωνούς κατάσκοπους!

Είμαι στη δεύτερη ημέρα μίας περιοδείας στα Βαλκάνια και καθώς λαδώνω την αλυσίδα μου λίγο πριν "επιτεθώ" στην υπέροχη Οδό Ηρώων στο Μαυροβούνιο, σταματάνε δίπλα μου δύο GS και ένα Varadero με πολωνικές πινακίδες. Κατεβαίνουν τρία θηρία, χαιρετιόμαστε και ο Varaderoς λαδώνει και αυτός την αλυσίδα ενώ οι άλλοι δυο μάς κοροϊδεύουν, για αυτό άξονας κλπ.

Πολύ ευχάριστοι τύποι, με ρωτάνε για την Ελλάδα, τους λέω κι εγώ τα δικά μου, θα περάσω από το πάρκο Ντουρμίτορ και θα διανυκτερεύσω στο Κότορ και αυτοί θα γυρίσουν όλο τον δρυμό σε μεικτή διαδρομή.

Η μέρα κυλάει όμορφα και την επομένη το πρωί βάζω πλώρη για Κροατία και την κορυφή του Άη Γιώργη στις Δειναρικές Άλπεις και σταματώ στη Μάκαρσκα, ένα παραθαλάσσιο χωριό στους πρόποδες, για να βρω δωμάτιο. Με πλησιάζει ένας παππούλης, "σόμπα, σόμπα" μου λέει, "κολίκο" του λέω, είκοσι ευρώ - μια χαρά, πάμε.

Ξαρματώνω λοιπόν, και πριν προλάβω να βγάλω το δερμάτινο ακούω κάτι γνώριμες φωνές να έρχονται από το σαλονάκι...

Βγαίνω έξω, τι να δω, οι τρεις Πολωνοί με τις μπύρες τους - με βλέπουν και αυτοί και μένουν κάγκελο!


"Ρε παλαβέ, μας ακολουθείς;!"

"Εγώ ρε ή εσείς; Εσείς είστε οι κατάσκοποι!"


Γουατ αρ δε τσανσις λοιπόν και πολύ γέλιο, κι έτσι έμειναν και τα παρατσούκλια, εγώ ο τρελός με το Ε - ΑΡ - ΣΕΣΤ, έτσι το λέγανε, και οι Πολωνοί κατάσκοποι...

Το επόμενο πρωί κανονίσαμε να ανέβουμε στην κορυφή μαζί, αυτοί είχαν ξανανέβει όμως και βάλανε κάμερες πριν ξεκινήσουμε και ευτυχώς τους είπα ότι εγώ θα ανέβω με την ησυχία μου για να βγάλω φωτό και να ευχαριστηθώ τη διαδρομή.

Από την αρχή φαινόταν πολύ έμπειροι ταξιδευτές και μοτοσικλετιστές και στο λίγο που τους ακολούθησα στην αρχή της διαδρομής ήταν πραγματικοί "δολοφόνοι", αντί να βγάζουν σώμα στις φουρκέτες έκαναν counter balancing και πραγματικά δεν έχω ξαναδεί να πηγαίνουν έτσι τέτοιες μοτοσικλέτες

Όταν έφτασα κι εγώ με το καλό στην κορυφή της απίθανης διαδρομής έπεσε χειροκρότημα , και κάπως έτσι βρεθήκαμε με μία ωραία φωτογραφία για να θυμόμαστε και μία ωραία ιστορία για να μοιραζόμαστε






Για όποιον ενδιαφέρεται, ολόκληρο το ταξίδι εδώ - Μαγικά Βαλκάνια με το Er6-n:

https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=157024

[Tsber]

Μια που δεν βλέπω να γράφει κανείς άλλος, θα βάλω εγώ άλλη μία ιστορία από το ένδοξο παρελθόν

Περούτζια...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο προσόν από το να ταξιδεύει κανείς με σύντροχους με τους οποίους ταιριάζει οδηγικά αλλά και σε θέματα χαρακτήρα και νοοτροπίας.

Αν υποστηρίζουν και την ίδια ομάδα, ακόμα καλύτερα - και εξηγούμαι.

Με τον συνταξιδιώτη Αλέξη διαπιστώσαμε από το πρώτο ταξίδι, πολλά χρόνια πριν, ότι τόσο στον δρόμο όσο και στις συζητήσεις στον ελεύθερο χρόνο μας κατά τη διάρκεια των εξορμήσεών μας συνδυάζαμε όλα τα παραπάνω αρμονικά.

Ειδικά στον δρόμο, και δη στις στριφτερές διαδρομές, ο γρήγορος αλλά όχι μανιασμένος ρυθμός και το διαρκές "σκανάρισμα" των συνθηκών με τη σωστή προσαρμογή μας σε αυτές τις κάνουν ακόμα πιο αξέχαστες και απολαυστικές, ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο είναι μπροστά και ποιος ακολουθεί.

Επιπλέον, όπως οι πιο παρατηρητικοί θα έχουν ήδη καταλάβει, είμαστε και οι δυο Αρειανοί αλλά χωρίς τους φανατισμούς και παλικαρισμούς που συνήθως πάνε πακέτο με τα οπαδικά. Κι έτσι σε κάθε μας ταξίδι θα υπάρχουν στάνταρ κάποιες φωτό με τα κασκόλ ή τα μπλουζάκια της ομάδας μας που δεν ξεχνά ποτέ να πάρει μαζί του ο Αλέξης.

Και τι σχέση έχει η Περούτζια με όλα αυτά θα μου πείτε, και δικαίως, αλλά θα φτάσουμε και εκεί σύντομα - μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Η μόνη παραφωνία στα προαναφερθέντα λοιπόν είναι τα φρένα των μοτοσικλετών μας, και ειδικά των μπροστινών.

Μαλακό και προοδευτικό του Er, άμεσο και απότομο του Fazer (πιστιάρικες δαγκάνες βλέπετε) που επιπλέον πάει πακέτο με ένα αδύναμο πίσω φρένο, με αίσθηση σαν να πατάς σε βρεγμένη σανίδα εγκαταλειμένης σκαλωσιάς

Φυσικά μετά από τόσα χιλιόμετρα μαζί έμαθα πού και πότε να κρατώ έξτρα απόσταση, μέχρι που σε ένα μεγάλο ταξίδι στον δρόμο προς την Ελβετία περάσαμε έξω από την...Περούτζια!

Και καθώς κυλάμε όμορφα και ωραία στην αμαξιτή οδό, βλέπω ξαφνικά το Fazer να βουτάει και τη μπαγκαζιέρα του να πλησιάζει ανησυχητικά γρήγορα το κράνος μου

Κάνω αστραπιαία ένα τσικ αριστερά και επιδίδομαι άμεσα σε προπόνηση endo μετ' αποσκευών και γαλλικών μέσα απ' το κράνος!

Διασταύρωση δεν υπάρχει, θα πεταχτεί κανά σκυλί σε λέω δεν πετάχτηκε, αστυνομία αν δει αυτός γκαζώνει αντί να φρενάρει, τι έπαθε και φρέναρε έτσι ξαφνικά σκέφτομαι...

Σβήνω, κατεβαίνω τι έγινε ρε, γιατί σταμάτησες έτσι;!

Από την άλλη μεριά ενθουσιασμός, Περούτζια, Περούτζια!

Τι Περούτζια ρε του λέω, στη Φλωρεντία δεν πηγαίνουμε;

Πριν τελειώσω την ερώτηση είχε βγει ήδη το κασκόλ του Άρη και μάλιστα το επετειακό

Βλέπετε κάποτε(ς) σε ένα γαλαξία πέρα μακριά ο Άρης είχε αποκλείσει την πανίσχυρη τότε Περούτζια και μάλιστα με 3-0 μέσα στην Ιταλία για το κύπελλο ουέφα...

Οπότε τι πιο φυσικό από το να φρενάρουμε επί τόπου και να σταματήσουμε στην πινακίδα Περούτζια

Τελικά φωτογραφία δε βγάλαμε, αλλά έβγαλε (προφανώς) ο Αλέξης αρκετά χρόνια αργότερα όταν ξαναπέρασε από τον τόπο του έπους με την κοπέλα του και φυσικά δεν παρέλειψε να μου τη στείλει:




Και το ταξιδιωτικό στο οποίο δεν χώρεσε η παραπάνω ιστορία:

https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=157147

[Tsber]

Να βάλω και μια συνδυαστική ιστορία βόλτα - ταξίδι, και ολίγον σεντόνι, που μου φαίνεται σα να ‘ταν χθες μα πάνε τόσα χρόνια ως συνήθως...


Πονάει πάντα η πρώτη φορά...

Γύρω στα τριάντα κάτι λοιπόν, κολλητός που με το ζόρι είχε μάθει ποδήλατο αποφάσισε ότι θέλει Moto Guzzi και τη θέλει τώρα.

Καλό παιδί και έξυπνο αλλά αγύριστο κεφάλι, οπότε εγώ τέσταρα και ενέκρινα τη μεταχειρισμένη Breva 750 που διάλεξε μέσα στο καταχείμωνο, περιμένοντας να δώσει τις εξετάσεις του για το δίπλωμα.

Για συμβουλές από εμάς τους εμπειρότερους ή πρακτική εξάσκηση ούτε που να ακούσει, ήρθε και το δίπλωμα με το καλό λοιπόν Φλεβάρη μήνα και αμέσως, πάμε βόλτα!

Τι τον έκανα να πάμε πρώτα σε ένα πάρκινγκ να κάνει λίγη εξάσκηση, είπαμε κεφάλι αγύριστο, τίποτα βόλτα, βόλτα, τελικά με πείσανε κι εμένα με τον Νίκο και το ΚΤΜ του να πάμε… Καθαρά Δευτέρα μεσημέρι λοιπόν, γιατί έκανε και ψόφο, ένα Er6-n, ένα 990 Adventure και μία Breva 750 ξεκινούν για βόλτα στα περίχωρα

Θα μπεις μπροστά του λέω για να πηγαίνεις όπως σε βολεύει, μόλις το ακούει με τίποτα αυτός, τελικά τον βάλαμε στη μέση, μπροστά το ΚΤΜ και από πίσω εγώ να επιβλέπω.

Πήραμε τον δρόμο της Χαλκιδικής και στην έξοδο για Θέρμη το ΚΤΜ στρίβει δεξιά- φέρτε στο μυαλό σας μία κλασική έξοδο από αυτοκινητόδρομο σε γέφυρα που περνάει από πάνω του στην άλλη μεριά και κυρίως το πεζουλάκι στο οποίο στηρίζεται η μπαριέρα – έχει σημασία αυτό

Στρίβουμε στην ανηφορική δεξιά λοιπόν και μέχρι το μέσον της στροφής όλα πάνε καλά, αλλά κάπου εκεί ο Δημήτρης με τη Breva αποφασίζει ότι δεν τον παίρνει, σηκώνει τη μηχανή και πάει ντουγρού για τα σίδερα, για βουτιά πολλών μέτρων και πιθανότατα για τα θυμαράκια, με εμένα ακριβώς από πίσω του να βλέπω το έργο σε HD

Και τότε γίνεται το απίστευτο, ή μάλλον το αδύνατο, γιατί με τον κύλινδρο που εξέχει από τα πλάγια αυτό απλά δε γίνεται – ανεβαίνει στο ανύπαρκτο σχεδόν κράσπεδο που στηρίζεται η μπαριέρα με τη μπροστινή ρόδα, γυρίζει το μηχανάκι, ανεβαίνει και η πίσω ρόδα, και τελικά γλιτώνει τη βουτιά και τη σύγκρουση και ξανακαταβαίνει σαν κύριος!

Μπροστά ο Νίκος με το ΚΤΜ εντωμεταξύ δεν έχει ιδέα για το δράμα πίσω του, δίνω μια γκαζιά και τον φέρνω πίσω στα φανάρια μέχρι να συνέλθει ο άλλος (κι εγώ ).

Φτάνουμε με τα πολλά σε μια καφετέρια όπου τους και τους δυο για σεβαστό χρονικό διάστημα, "έχεις καταλάβει ρε τι έκανες;!" του λέω, ενώ ο άλλος νομίζει ότι τον δουλεύουμε αφού σε τέτοιο κράσπεδο δε χωράει ούτε ποδήλατο...

Όταν τελικά τα πράματα ηρεμούν πάμε να ξεκινήσουμε για να επιστρέψουμε, πατάει τη μίζα στο Guzzi νεκρό!

Πατάει τη μίζα ο άλλος στο ΚΤΜ, τζίφος κι αυτό

Βάζω μπρος κανονικά εγώ και πηγαίνω μέσα στον ψόφο να φέρω κανένα εργαλείο – ευτυχώς ένα παλικάρι σε ένα βενζινάδικο μού δάνεισε ολόκληρο σετ χωρίς να με γνωρίζει καν.

Κλασικό ΚΤΜ το 990, πρέπει να κατεβάσεις το μισό φέρινγκ για να φτάσεις στη μπαταρία

Στο Guzzi άγνωστο το πρόβλημα – είχε ρεύμα αλλά δεν ανταποκρινόταν, τελικά η αιτία ήταν ένα καλώδιο που ακουμπούσε στο πλαίσιο και έκανε βραχυκύκλωμα – το θυμήθηκα από ένα Gilera που είχα παλιότερα, και κάπως έτσι έκλεισε αισίως η πρώτη βόλτα του Μήτσου με τη Guzzi του!

Τελικά μετά από δύο σούπες και έναν μπίστο στο ενδιάμεσο ο κολλητός πήρε το κολάι και μετά από μερικούς μήνες νατα νατα - ταξίδι, ταξίδι, ταξίδι

Τελικά πήγαμε στο Βελιγράδι Νοέμβρη μήνα και, προς τιμή της, η Breva έβγαλε όλη τη διαδρομή και κυρίως τα 712χλμ μονοκοπανιά της πρώτης μέρας απροβλημάτιστα – φωτό κάπου στη νότια Σερβία:



Περάσαμε τέλεια αλλά στον γυρισμό μάς έπιασε βροχή μπαίνοντας στη Βουλγαρία και αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στη Σόφια, ενώ ο Δημήτρης γνώρισε από πρώτο χέρι όλες τις χαρές της οδήγησης στη βροχή και, κυρίως, του μπουγελώματος που τρώνε οι μηχανές από τα φορτηγά στο αντίθετο ρεύμα

Μπαίνω λοιπόν σαν να μη συμβαίνει τίποτα στο ξενοδοχείο με το μπλε μου αδιάβροχο να κάνει έντονο κοντράστ με το σκατί της λάσπης, μαλλί Αϊνστάιν από το κράνος και βρεγμένα μποτάκια, άλλα πάντα αγέρωχος, γιατί σαν την αξιοπρέπεια δεν έχει:

“Good afternoon, we have a reservation”

“Isn’t it too cold for motorcycle traveling?” μου κάνει η κοπέλα στη ρεσεψιόν...

“It’s almost too cold, my dear” της λέω, με υφάκι Τζαιημς Μποντ

Αυτή μένει κάγκελο ενώ την ίδια στιγμή ο άλλος από δίπλα σκάει στα γέλια,

«Τι την είπες ρε!»

Και μόλις τον ακούει η κοπέλα, α Έλληνες είστε, καλωσήρθατε, δουλεύω στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι

Μετά από μερικούς ακόμα μήνες η Breva έβγαλε δυστυχώς το κλασικό πρόβλημα των Moto Guzzi, δίσκο – πλατό, και ο Δημήτρης έπιασε δουλειά στο Λονδίνο και από τότε έχουν περάσει κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια που μαζεύει σκόνη στο γκαράζ…

Θέλει όμως να την επισκευάσει και ελπίζω κάποια στιγμή να ξανακινήσουμε παρέα

[BLiTzER]

Για όσους βαριούνται να το διαβάσουν, αυτή είναι η περίληψη και η τυπική κατάληξη κάθε βόλτας ευρωπαϊκών με γιαπωνέζικα.

Όταν τελικά τα πράματα ηρεμούν πάμε να ξεκινήσουμε για να επιστρέψουμε, πατάει τη μίζα στο Guzzi νεκρό!

Πατάει τη μίζα ο άλλος στο ΚΤΜ, τζίφος κι αυτό

Βάζω μπρος κανονικά εγώ