To ''χέρι του Θεού'' και το μοτοσυκλετιστικό αδιέξοδο 4-2-2024

[billy84]

Δεν πρόκειται φυσικά για το γνωστό χέρι του Μαραντόνα στον ημιτελικό με τους Άγγλους το 1986 αλλά για ένα παντελώς άγνωστο ''Χέρι του Θεού'' που βρίσκεται σε ένα μοναστήρι της Μεσσηνίας. Αρκετά χρόνια πριν είχα διαβάσει ένα άρθρο της δημοσιογράφου Marjory Mcginn η οποία είχε μείνει για 2-3 χρόνια στην περιοχή και επισκέφτηκε αρκετά μέρη. Την πλειονότητα αυτών φυσικά την είχα επισκεφθεί και εγώ όμως υπήρχε ένα παράξενο φαινόμενο το οποίο μου είχε διαφύγει. Η αλήθεια είναι πως στην περιοχή που υπήρχε το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν είχα καταφέρει να τριγυρίσω αν και κάποια στιγμή το είχα στο πρόγραμμα. Ακόμα και να πήγαινα όμως τυχαία στην περιοχή και στο μοναστήρι, δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα είχα βρει το ''χέρι του Θεού'' καθώς δε βρισκόταν σε εμφανές σημείο. Για την ακρίβεια, δε γνώριζα καν που ακριβώς βρίσκεται και προετοιμαζόμουν για πολύ ψάξιμο και με αμφίβολα αποτελέσματα. Φυσικά επειδή τα χρόνια είχαν περάσει, δε γνώριζα καν αν οι συνήθεις φωτιές είχαν επηρεάσει και τη συγκεκριμένη περιοχή.

Παρολαυτά πήρα την απόφαση στις 4 του Φλεβάρη να κατέβω εκεί κάτω με στόχο να ψάξω αυτό το σπάνιο φαινόμενο. Μέσα από τις πολλές εξορμήσεις που είχα στη λίστα, επέλεξα τη συγκεκριμένη. Ή μπορεί και να με επέλεξε, ποιός ξέρει...

Κινούμενος από την παλιά εθνική μέσω Αχλαδόκαμπου, έφτασα στην Τρίπολη και από εκεί σύντομα έφτασα στη Μεγαλόπολη.







Από εκεί συνέχισα προς Μεσσηνία με μια σύντομη στάση για να χαιρετίσω έναν φίλο από τα παλιά.









Η ουσιαστική εξόρμηση ξεκίνησε από το χωριό Χωματερό Μεσσηνίας. Το χωριό, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής. Κατά την αρχαιότητα, ήταν υπό τον έλεγχο της Ασίνης, της αρχαίας πόλης, η οποία μεταγενέστερα αναπτύχθηκε ως η σύγχρονη Κορώνη. Για 1η φορά αναφέρθηκε από τους Ενετούς το 1700 ως Comatero.









Από εκεί βρέθηκα σύντομα στη μονή Γριβιτσανής. Ο ναός είναι καλυμμένος με τοιχογραφίες, οι οποίες χρονολογούνται κυρίως από τα μέσα του 16ου αιώνα και μετά.

[billy84]

Μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ελλήνων το 1770 οι Τούρκοι της Κορώνης μαζί με πολλούς Αλβανούς που είχαν έρθει να τους βοηθήσουν βγήκαν και κατέστρεφαν τα πάντα. Έφτασαν και στη μονή Παναγία Γριβιτσιανή γιατί πίστευαν πως και οι μοναχοί αυτοί γνώριζαν και υποκινούσαν την επανάσταση. Το μοναστήρι όπως φαίνεται και σήμερα περιβαλλόταν από τείχος στο οποίο υπήρχαν και πολεμίστρες.







Μέσα απ’ αυτό οι μοναχοί αμύνθηκαν σθεναρά. Λέγεται ότι ήταν κάπου 40 καλόγηροι αλλά τελικά νικήθηκαν μετά από προδοσία κάποιου που εργαζόταν κάποτε στη μονή και γνώριζε μια κρυφή πόρτα. Η καταστροφή στο μοναστήρι ήταν ολοκληρωτική. Σκότωσαν τους μοναχούς, έβαλαν φωτιά στα κελιά τους και με τα σπαθιά τους κατέστρεψαν τα μάτια όλων σχεδόν των αγίων, που εικονίζονταν στις τοιχογραφίες του ναού.










Δυσκολεύτηκα αρκετά να βρω για ποιό ακριβώς μοναστήρι μιλούσε η Marjory γιατί το ανέφερε ως Μονή Αγίων Θεοδώρων. Μόνο που δεν υπάρχει τέτοιο μοναστήρι σε ολόκληρη τη Μεσσηνία, υπάρχει όμως ο συγκεκριμένος ναός ο οποίος είναι αφιερωμένος στους Αγίους Θεοδώρους, έτσι κατάφερα και βρήκα το σωστό μοναστήρι.









Μέσα στον οχυρωματικό περίβολο συνάντησα και το πραγματικό σπάνιο φαινόμενο που μοιάζει με ανθρώπινο χέρι και παρομοιάζεται ως το ''Χέρι του Θεού''. Ήταν πραγματικά κάτι εξόχως εντυπωσιακό! Το συγκεκριμένο δέντρο είναι Χαρουπιά σύμφωνα με τη Marjory.

[billy84]

Εκστασιασμένος από αυτό που είδα, συνέχισα με τρομερή όρεξη τη συνήθη χωμάτινη διερεύνηση της περιοχής. Από το μοναστήρι έφτασα στην Κλεισούρα.

[billy84]

Και από εκεί δοκίμασα να βγω στο Ζιζάνιο μάταια καθώς ο δρόμος ήταν τελείως παρατημένος.








Τελικά προτίμησα τη σίγουρη λύση του ασφάλτινου δρόμου.

[billy84]

Έφτασα στο Ζιζάνιο και λίγο μετά μπήκα αριστερά σε ανηφορικό χωματόδρομο












Ο οποίος με οδήγησε στην τοποθεσία ''Ράχη Λύκου''











Η συγκεκριμένη τοποθεσία ήταν μάλλον το ψηλότερο σημείο της περιοχής και παρείχε εκπληκτική θέα στον Ταύγετο











Και προς την Κορώνη










Φυσικά δεν είχα βρεθεί κατά τύχη εκεί. Περπάτησα λίγο για να βρω αυτό που ήθελα και έπεσα ξανά πάνω σε κάτι σπάνιο. Ανθρώπινη δημιουργία ή φυσική?










Στο σημείο υπήρχαν μερικοί Μυκηναϊκοί τάφοι.

















Μόλις ο ένας από αυτούς είχε διατηρηθεί σε καλή κατάσταση.

[billy84]

Επιστροφή στην άσφαλτο με εκπληκτική θέα. Στο βάθος διακρίνεται η νήσος Σχίζα.










Η εξόρμηση φυσικά δεν είχε τελειώσει ακόμα, είχα αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς στο όρος Λυκόδημο από την τελευταία φορά που είχα βρεθεί στα μέρη. Αυτή τη φορά θα το προσέγγιζα από την ανατολική πλευρά και θα έφτανα στην κορυφή όπου υπάρχουν κεραίες. Αρχικά έφτασα στη Γαμβριά.









Η θέα ανεβαίνοντας ήταν εξαιρετική.











Στην κορυφή υπάρχουν δεκάδες κεραίες και ο χώρος είναι περιφραγμένος. Ούτε καν για φωτογραφία δε σταμάτησα όπως ήταν λογικό.










Νωρίτερα όμως λίγο πριν την κορυφή είχα δει έναν δρόμο ο οποίος με οδήγησε σε ένα πυροφυλάκειο. Εκεί η θέα ήταν φανταστική!












Θαυμάστε τον Μεσσηνιακό κόλπο










Κοιτώντας βόρεια η οπτική έφτανε μέχρι και τα Όρη Κυπαρισσίας.

[billy84]

Από το Λυκόδημο κινήθηκα βόρεια προς το ερειπωμένο χωριό Τρύπες μέσα από μια πολύ ωραία διαδρομή.










Κάποια στιγμη διέκρινα κάποια πυργόσπιτα με πολεμίστρες στα αριστερά μου.












Άφιξη στις Τρύπες. Ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο.












Από τις Τρύπες ξεκίνησα να κατεβαίνω σε ύψος με στόχο να βγω στο Πέρα.











Έφτασα όμως σε ένα δύσκολο σημείο που δυστυχώς δε μπορεί να αποτυπωθεί στην κάμερα. Ο δρόμος έδειχνε να μην υπάρχει πλέον και δεν το ρίσκαρα γιατί η ώρα ήταν περασμένη. Ίσως βέβαια να έπρεπε να πάω και ας μπλέξω. Καμιά φορά είναι καλό να κάνεις το απρόβλεπτο ώστε να μπερδέψεις τον αντίπαλό σου στο σκάκι. Για ποιόν αντίπαλο μας λες ρε Billy θα αναρωτιέστε...









Κινούμενος προς Καστανιά τελικά από την ανατολική πλευρά του Λυκόδημου.














Όταν έφτασα στην Καστανιά είπα να πάω και σε ένα ενδιαφέρον γεφύρι επιστρέφοντας, τελικά το ανέβαλλα για επόμενη φορά. Πολύ κακώς. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η επόμενη φορά, κάντο εκείνη τη στιγμή!

[billy84]

Επέστρεψα τελικά από τον ίδιο παλιό δρόμο. Λίγο πριν τη Μεγαλόπολη παρατήρησα μετά από πολλά χρόνια αυτό το γερμανικό πολυβολείο. Είχα περάσει τόσες φορές, είναι ολόκληρο θηρίο και 1η φορά το πρόσεξα! Τι να πω...









Φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία να το μελετήσω λίγο καλύτερα. Να ορίστε, έκανα τελικά κάτι απρόβλεπτο, τον κορόιδεψα τον αντίπαλό μου...











Αναρωτιόμουν από που έμπαιναν τότε. Στα πλάγια υπήρχε μια πολύ μικρή είσοδος που μετά βίας χωρούσα. Έξυπνος ο σχεδιασμός για να μη μπορούν να μπουν πολλοί ταυτόχρονα μέσα.










Καλά κρατάει για τα χρόνια του. Γερή κατασκευή αν μη τι άλλο...
















Έχει και 2ο όροφο αλλά η σκάλα ήταν σάπια και δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη. Ίσως θα έπρεπε να ανέβω βέβαια (ξέρω πολύ συχνά το διαβάζετε σε αυτό το ταξιδιωτικό)

[billy84]

Και πάμε τώρα και στο τελευταίο και δύσκολο σκέλος της εξόρμησης. Έφτασα στη Μεγαλόπολη και συνέχισα τον κλασσικό παλιό δρόμο για Τρίπολη που κάνω εδώ και πολλά χρόνια. Τον ίδιο που είχα κάνει το πρωϊ. Από την Τρίπολη θα συνέχιζα στην καινούργια εθνική οδό καθώς ήταν πια απόγευμα και αν πήγαινα από Αχλαδόκαμπο ή από Κανδήλα θα με έπιανε νύχτα.

Στην Τρίπολη δεν έφτασα ποτέ, σε μια κατηφορική δεξιά στροφή μετά το Βαλτέτσι, πάτησα πετρέλαια, ο έλεγχος χάθηκε πολύ απότομα και από το πουθενά, νομίζω ξαναβρήκα πρόσφυση στο αντίθετο αλλά ήμουν ήδη πέφτοντας. Έπεσα πολύ άτσαλα από την αριστερή πλευρά και μόλις σηκώθηκα αντιλήφθηκα αμέσως πως είχα σπάσει πλευρά και κλείδα, κάτι που μου είχε συμβεί και παλιότερα και γνώριζα καλά την αίσθηση.

Κάποια αυτοκίνητα που είχα περάσει νωρίτερα σταμάτησαν. Εγώ κοίταξα το σημείο που γλίστρησα από απόσταση και είδα την αντανάκλαση του ουρανού. Να σημειωθεί πως σε εκείνο το σημείο η άσφαλτος είναι καλή και μαύρη, ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να φανεί το οτιδήποτε όπως ερχόμουν καθώς από την αλλη πλευρά βρίσκεται το βουνό. Ήρθε σύντομα ασθενοφόρο και με πήγε στο νοσοκομείο της Τρίπολης, το NC έμεινε εκεί με πολύ σοβαρές ζημιές και επέστρεψε με οδική. Αργότερα διαπίστωσα πως ήταν ασύμφορο να φτιαχτεί ξανά οπότε πουλήθηκε για ανταλλακτικά μετά από 3 βδομάδες.

Μετά από καμια ώρα μέσα στο νοσοκομείο και αφότου περίμενα τα αποτελέσματα της μαγνητικής, ξεκίνησα να φουσκώνω στην κοιλιά, στο στήθος, στο λαιμό και στο πρόσωπο. Το πρήξιμο ήταν τόσο έντονο που έφτασα να μη μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου. Μόλις είχε έρθει ένας αστυνομικός και προσπαθούσε να μάθει ποιός είμαι και αν θέλω να επικοινωνήσει με τους δικούς μου. Εκείνη την ώρα δεν καταφέραμε να συννενοηθούμε γιατί χειροτέρεψα απότομα.

Οι γιατροί που βρίσκονταν εκεί ξεκίνησαν να μου κάνουν κάποιες ενέσεις κάτω από τη μασχάλη. Ήταν για τοπικη αναισθησία, Κατάλαβα εκείνη την ώρα ότι κάτι δεν πάει καλά και μάλλον έχω τρυπήσει πνεύμονα. Ξεκίνησαν να με καρφώνουν με κάτι που δε μπορώ να προσδιορίσω ώστε να μπουν σωληνάκια και να διαφύγει τόσο ο αέρας όσο και το υγρό που διεισδύει στον πνεύμονα λόγω της τρύπας. Για τον πόνο που ένιωσα θα πω μόνο ότι δεν πίστευα ποτέ πως υπάρχει τέτοιος πόνος. Οι κραυγές μου ξύπνησαν κάθε ζωντανό στα τριγύρω βουνά της Τρίπολης. Ταυτόχρονα δυσκολευόμουν και πολύ να αναπνεύσω. Δηλαδή έπαιρνα δύσκολα αναπνοή και κατά την εκπνοή ούρλιαζα σαν τον Πάτροκλο όταν τον κάρφωσε στα πλευρά ο Έκτορας και ο ουρανός σκοτείνιασε! Ο αστυνομικός που το είδε αυτό μου είπε πως όταν πήγε στο σπίτι του ήταν σοκαρισμένος και δε μπορούσε να κοιμηθεί!

Το πρήξιμο σιγά σιγά υποχώρησε, μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά ήμουν για 3-4 μέρες λες και μπήκα στο ρινγκ με τον Μάικ Τάισον. Το πρήξιμο συνέβη λόγω του αέρα που διέφυγε από τον πνεύμονα και εγκλωβιζόταν στο υποδόριο (λίπος).

Οι δικοί μου πριν καν επικοινωνήσουν με κάποιον γνώριζαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αφού μέσω του Enduro Tracker με έβλεπαν στο νοσοκομείο της Τρίπολης. Μετά από καμιά ώρα ένας γιατρός με ενημέρωσε πως θα μεταφερθώ στο ΚΑΤ για παρακολούθηση λόγω έλλειψης Θωρακοχειρουργού στην Τρίπολη. Θα σκεφτείτε φυσικά, εφόσον δεν υπήρχε Θωρακοχειρουργός ποιος σου έκανε την επέμβαση και μπορείς και γράφεις τώρα? Η επέμβαση που μου έκαναν εμπίπτει στις πρώτες βοήθειες και τη γνωρίζει κάθε γιατρός. Είναι βασικές γνώσεις.

Στο ΚΑΤ έμεινα 8 μέρες. Μέχρι λίγο πριν βγω κυκλοφορούσα κουβαλώντας 2 κουτιά παροχέτευσης τα οποία ήταν συνδεδεμένα με σωληνάκια στους πνεύμονες. Είχα 7 κατάγματα πλευρών και καταγμα κλείδας. Καλά πήγε αυτό...

Κάπου εδώ βρίσκεται και το ''μοτοσυκλετιστικό αδιέξοδο'' που διαβάσατε σε αυτόν τον περίεργο τίτλο ταξιδιωτικού. Εδώ και 4 χρόνια είχα υποσχεθεί στην κόρη μου πως ό,τι και να γίνει πάντα θα επιστρέφω. Αθέτησα την υπόσχεσή μου, έλειψα 8 μέρες από το σπίτι μου, τρόμαξα τους γύρω μου και τους έβαλα σε διάφορες διαδικασίες. Τα όρια ξεπεράστηκαν κατά πολύ από αυτά που είχα θέσει. Εντάξει αν έμενα με μερικά σπασμένα πλευρά ή με κανένα σπασμένο χέρι ή πόδι δε θα έτρεχε και τίποτα. Όταν όμως φτάνω να τρυπάω ζωτικά όργανα είναι ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός που αν είχε συμβεί πχ στην Πίνδο θα είχε αποβεί μοιραίος. Αν δεν είχα φυσική κατάσταση ή αν ήμουν καπνιστής πχ, θα είχε μεγάλες πιθανότητες να αποβεί μοιραίος ακόμη και 15 λεπτά έξω από την Τρίπολη που έγινε το συμβάν.

Sorry bro, θα χρειαστούν περισσότερα για να με κερδίσεις. Κάποια στιγμή θα κερδίσεις ούτως ή άλλως, αλλά έχασες την ευκαιρία σου.

[billy84]

Σύμφωνα με τους γιατρούς λοιπόν, εγώ συγκεκριμένα και στο συγκεκριμένο συμβάν είχα ελάχιστες πιθανότητες να πάθω κάτι σοβαρό. Αυτή τη φορά ναι. Την επόμενη? Θα μου πει κάποιος ότι για 600.000km που έχω σαν μοτοσυκλετιστής δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο, θα μπορούσε να μην ξανασυμβεί και ποτέ. Σίγουρα ισχύει αυτό και η αλήθεια είναι ότι δεν τρόμαξα, ειδικά όταν έμαθα και τις ρεαλιστικές πιθανότητες που υπήρχαν για κάτι πολύ άσχημο. Παρολαυτά θεωρώ πως έφτασα στο μοτοσυκλετιστικό αδιέξοδο, γιατί μετά από κάτι τέτοιο δε μπορώ να υποσχεθώ ξανά πως πάντα θα επιστρέφω, ή και αν τύχει να μην επιστρέφω, τουλάχιστον θα είμαι ασφαλής.

Δυστυχώς μετά από κάτι τέτοιο και στην κατάσταση που βρίσκομαι, έχοντας ένα παιδί από πίσω στο οποίο έχω τεράστια αδυναμία, οφείλω να αλλάξω πορεία. Η σχέση πάθους με τη μοτοσυκλέτα έφτασε στο τέλος της. Μια σχέση που ξεκίνησε σχεδόν πριν από 24 χρόνια, με ταξίδεψε παντού και μου χάρισε μοναδικές εικόνες. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω θα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα, θα είχα κάνει ακριβώς τις ίδιες επιλογές. Ακόμη και αν γνώριζα το τέλος.

Δυστυχώς τώρα η κλεψύδρα της υπομονής και της εμπιστοσύνης στέρεψε. Δε μπορώ πια να εγγυηθώ για την ασφάλειά μου. Πάντα βέβαια υπήρχε στις πιθανότητες και ο παγετός και το λάδι και το πετρέλαιο, και το χώμα και τα ζωντανά που πετάγονται. Ξέρετε όμως πως είναι αυτά, αν δε σου τύχει ποτέ ή αν σου τύχει και τη βγάλεις αναίμακτα (όπως γινόταν πάντα) συνεχίζεις. Στην αντίθετη περίπτωση και με κόσμο να εξαρτάται από σένα, δε νομίζω ότι υπάρχει επιλογή.

Φυσικά δε θα σταματήσω να ταξιδεύω, απλώς τα ταξίδια μου θα αλλάξουν μορφή. Εννοείται δε θα ξεχάσω αυτό που ήμουν μέχρι τις 4 Φλεβάρη ούτε τον υπέροχο κόσμο που γνώρισα μέσω της μοτοσυκλέτας. Έχω άλλωστε περισσότερες από 500 δημοσιεύσεις ταξιδιωτικών στα ελληνικά φόρουμ. Η πορεία μας δε σβήνεται έτσι εύκολα ούτε και θέλουμε να σβηστεί άλλωστε!

Θα σας παρακολουθώ και να είστε σίγουροι ότι δε χανόμαστε. Εννοείται σε όσους έχω τάξει ότι θα περάσω από τα μέρη τους, η υπόσχεσή μου ισχύει κανονικά! Αυτό που θέλω είναι να είστε όλοι προσεκτικοί ειδικά τις στιγμές που ''δε μυρίζουν''. Εκείνες είναι οι πιο επικίνδυνες!

Να είστε όλοι καλά και πάντα όρθιοι με υγεία!

[PaNick67]

Σου ευχομαι περαστικα και αγυριστα καταρχας και γρηγορη αναρρωση.

Η ζωη ειναι πολυ μικρη και ως εκ τουτου πολυ πολυτιμη ειδικα οταν εχουμε ανθρωπους πισω μας.


Απο εκει και περα τον Jimmu Clarku τον ξερεις, αυτος ταξιδευει με αυτοκινητο και την οικογενεια πολλες φορες. Αλλωστε το ταξιδι ειναι ο δρομος και οι ανθρωποι

Σε ευχαριστω απο καρδιας για ολα αυτα τα ταξιδια που εκανα νοερα μαζι σου. Καλους δρομους!

[azar41]

Ω ρε φίλε,τι είπες τώρα,περαστικά και το τελευταίο να είναι,τυχερός μες στην ατυχία σου,αυτή τη στροφή λές,
https://www.google.gr/maps/@37.45091...cb=1&entry=ttu
είχα βγει μια φορά με το CRM μετά απο προσπέραση γιατί έχασα τα φρένα αλλά όλα καλά.
Ανατριχιαστική η περιγραφή σου γι αυτό που βίωσες,σιδερένιος εύχομαι και ποτέ ξανά!

ΥΣ. Εννοείται πως θα βρεθούμε με τον ενα η τον άλλο τρόπο!

[harris_x]

Τι λες τώρα ρε παλικάρι;

Καλη ανάρρωση και ό,τι καλύτερο στο εξής

[katsar]

Ρε billy,ρε billy..........περαστικά πω γαμ'ω τι έγινε ρε φίλε τι να πω,καλή ανάρρωση σου εύχομαι και σιδερένιος ξανά , να είσαι καλά για τα ταξιδιωτικά που μας χάρισες πω ξενέρωσα.........
Πάνω που είμαι έτοιμος να δώσω βρουμς για την βόλτα στο τέλος μου γ@μη@@κε η ψυχολογία , ε, καλή ανάρρωση ξαναλέω να γίνεις όσο πιο γρήγορα γίνεται καλά

[motojojo]

Περαστικά και αγύριστα Βασίλη.

Λίγο άδοξο το τέλος όπως το περιγράφεις. Σημασία έχει όμως πως παραμένεις κοντά μας και κοντά στην οικογένεια σου.