Δημοσιεύθηκε αρχικά από
Dimmanoukas
Δύο τρεις σκόρπιες εμπειρίες και από εμένα, που μόλις έκλεισε 1,5 χρόνο εμπειρίας σε δίκυκλα, αλλά στα 25 χρόνια οδήγησης αυτοκινήτου.
(Ναι πλέον είμαι 43 χαχα)
Ενώ είχα επαφή ως ανήλικος με μηχανάκια οι μηχανές ποτέ δεν με εξιταρανε, τόσο όσο ένα καλοστημένο αυτοκίνητο.
Στα 42 όμως και πες αγανακτισμένος από την κίνηση στους δρόμους, από την αδυναμία εύρεσης πάρκινγκ στην εργασία, μου μπήκε η ιδέα αγοράς μηχανής. Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος, όχι αυτό ήταν η πρόφαση.
Ο λόγος ήταν ότι έπιανα τον εαυτό μου να ξενυχτάω, κοιτώντας φωτό από μηχανές και διαβάζοντας άρθρα για αυτές. ( Ναι τα γυμνά και old school μου κινούσαν την προσοχή, είχε τύχει να δω και δύο τρία triumph Bonneville στο δρόμο και πάνε τα μυαλά).
Με την πρώτη ευκαιρία και έχοντας διαβάσει αρκετά, πήρα ένα σκούτερ (ακούγοντας κάποιους πιο "μυαλωμένους") και βουρ για δίπλωμα.
Τόσο τρελαμένος (μην πω κ@υλωμενος ναι παρεξηγηθώ) που πήγα στο πρώτο μάθημα οδήγησης με το σκούτερ και ο δάσκαλος τραβούσε τα λιγοστά μαλλιά του... χαχα (δεν το προτείνω σε καμία περίπτωση ούτε αυτό που έκανα εγώ ούτε αυτό που έκανε ο δάσκαλος γιατί θα έχανε και ότι λίγα του είχαν απομείνει)
Παράλληλα ανέβαινα στατικά πάνω σε μηχανές για να δω πως τις νιώθω.
Στην αρχή μου φαινόταν απίστευτα μεγάλες και βαριές και δεν με λες και μικροκαμωμένο (1,87 και 100 κιλά) και όντως κοιτούσα για οικονομικούς λόγους κάτι μικρό έως 350 κυβικά).
Παράλληλα τα μαθήματα, πήγαιναν εξαιρετικά και το cb 600 μοντέλο του 2007 άρχισα να το ψιλοκουμανταρω. Βέβαια μέχρι να μάθει το σώμα να χαλαρώσει πάνω στη μηχανή και με την 1:30 μαθήματος σερί που έκανα, αμέσως μετά το μάθημα ένιωθα σαν να γυρνούσα από πόλεμο)
Η όλη φάση μου άρεσε πολύ, ναι να πάρω και τον εξοπλισμό και τα σχετικά και η όλη εμπειρία απογειώθηκε - ολοκληρώθηκε όταν το τόλμησα και άλλαξα το σκούτερ με την μηχανή που έχω πλέον.
Δεν έχω καταφέρει να κάνω ταξίδι της προκοπής, γιατί υπάρχει έλλειψη χρόνου και με ένα μικρό παιδί όλος ο χρόνος αφιερώνεται εκεί, αλλά η κάθε διαδρομή είναι απόλαυση.
Ναι θα φας καυσαέριο, ναι θα βραχείς, αλλά παράλληλα θα σε χτυπήσει ο αέρας και θα νιώσεις φρέσκος κάθε πρωί για τη δουλειά, θα νιώσεις για πρώτη φορά σε μια γνώριμη κατά τα άλλα διαδρομή να ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα από την αρχή.
Στην αρχή θέλει εξοικείωση, τόσο το σώμα όσο και η αίσθηση του να κινείσαι σε δύο τροχούς με 90 χλμ στην Κηφισίας, αλλά μετά σιγά σιγά όλα έρχονται από μόνα τους.
Προσωπικά με βοήθησε αρκετά σε πρώτη φάση η κίνηση με το σκούτερ, καθώς όταν με το καλό εξοικειώθηκα με το να ελέγχω καθρέφτες και γενικά να κινούμαι με ασφάλεια σε κάθε διαδρομή, έπειτα ήρθε και ο συμπλέκτης και όλα βρήκαν νόημα.
Τώρα για το πάτημα με τα πόδια είναι πολύ σημαντικό καθώς ενώ δεν μου έχει πέσει κάτω (θέλω να πιστεύω ότι δεν θα το ζήσω) έχει χρειαστεί μια δυο φορές να πατήσω σταθερά κάτω για να μην πέσω.
Επίσης σωτήριο είναι και το abs αλλά ο συμπλέκτης ολίσθησης καθώς με έχει σώσει μια δυο φορές.
Για να το κλείσω κάπως όλο αυτό το σεντόνι, θεωρώ ότι η ενασχόληση μου με τη μηχανή είναι ότι καλύτερο έχω κάνει για τον εαυτό μετά τη διακοπή του καπνίσματος.
Ναι να το κάνεις, με το καλό όταν επιστρέψεις και να πάρει σβαρνα τις αντιπροσωπείες και να αρχίσεις να έχεις επαφή με αυτές, έστω και στατικές. Θα καταλάβεις τι σου αρέσει σε πρώτη φάση.
Έπειτα παράλληλα να κάνεις τα διαδικαστικά για το δίπλωμα και εκεί θα έχεις μια πρώτη καλή επαφή. Όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους.
Ότι και να σου πούμε εμείς το ακούς, να διαβάσεις και πολλά άλλα που έχουν γραφτεί εδώ μέσα, αλλά το θέμα είναι να έχεις και εσύ ίδια εμπειρία.
Να ξέρεις σε ζηλεύω υπό μια έννοια που θα το ζήσεις όλο αυτό από την αρχή, έχει μια άγρια ομορφιά.
τους λόγους στους είπα, στριβουν δύσκολα (ειδικά από νεοεισερχόμενους στο άθλημα), δεν κινούνται με άνεση στην κίνηση, αυτά αρκούν νομίζω.
Απάντηση με παράθεση
