Η ψυχολογία του... πέφτουλα / the soup aftermath

[anf125]

Είναι αποδεδειγμένο ότι η οδήγηση μηχανής είναι και θέμα ψυχολογίας σε μεγάλο βαθμό... τόσο σε αγωνιστικό όσο και ερασιτεχνικό επίπεδο.

Μια πρόσφατα πτώση, ιδιαίτερα αν είναι επώδυνη αλλάζει πολλά στον τρόπο σκέψης του οδηγού, παράλληλα ασφαλώς με την προηγούμενη εμπειρία του, ηλικία, χαρακτήρα κλπ.

Εγώ μετά από δύο πρόσφατες (ανώδυνες ευτυχώς - γρατζουνιές στα πόδια) πτώσεις είδα μεγάλη διαφορά στον τρόπο οδήγησης τις πρώτες εβδομάδες, οδηγούσα πολύ συντηρητικά, σχεδόν όπως στην αρχή (πριν 2 χρόνια), φοβόμουν ιδιαίτερα να πατήσω πολύ τα φρένα, άφηνα μεγαλύτερες αποστάσεις από προπορευόμενα οχήματα, κοιτούσα περισσότερο καθρέφτες και έλεγχα πιο προσεκτικά τις διασταυρώσεις ακόμα και όταν είχα προτεραιότητα. Προφανώς παίζει ρόλο ότι μπήκα μεγάλος στο σπορ (άρα πιο χέστης) και δεν είχα προηγούμενα κλίση.

Από όσα έχω διαβάσει στο forum, κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό, ειδικά μετά από σοβαρότερα ατυχήματα. Κάποιοι αποφάσισαν να μην ξαναοδηγήσουν μηχανή ή να το κάνουν μετά από καιρό.

Σκοπός του topic είναι να συνεισφέρει όποιος μπορεί με συμβουλές και ψυχολογική υποστήριξη για... επανένταξη και βελτίωση των εκάστοτε παθόντων, από προσωπικές εμπειρίες ή εγκυκλοπαιδικές γνώσεις ή ακόμα εξειδικευμένα μαθήματα ασφαλούς οδήγησης και γενικότερα να συμβάλλει στην αγάπη για τη μοτοσυκλέτα και την -ασφαλή- δίτροχη οδήγηση.

[Ταξιδευτής]

Κοιτα φιλε Γιαννη να σου πω. Ειναι αναλογα με τον ανθρωπο πιστευω...

Προσωπικα την μηχανη την πηρα στα 29 μου (οποτε οχι μικρος).
Δεν ειχα ΠΟΤΕ πριν μηχανη, και πηγα και πηρα μια μηχανη που και θηριακι ειναι και δεν νομιζω να προτεινε κανεις σε καποιον που δεν εχει ξαναπιασει μηχανη στα χερια του. (Συγκεκριμενα μου ειπαν πανω απο 5 φορες το "Τιιιι πηρεεες;;; Καλα εισαι ΤΡΕΛΟΣ;;!!")

Με ριξανε με 80 χλμ στο τσιμεντενιο στηθαιο στην Αττικη Οδο ενα μηνα αφου ειχα αρχισει να την οδηγαω.

Μου εχει πεσει 4 φορες σε μανουβρα κατω και εχω πληρωσει μεχρι στιγμης κανα χιλιαρικο στα περαστικα.

Και ομως: τι εκανα; Τα παρατησα; Οχι! Αντιθετως! Την αγαπησα με ΑΚΟΜΑ πιο μεγαλο παθος (ειμαι γνωστος μαζοχας τι να κανουμε; ) και δεν το βαζω κατω με τιποτα.
Κανω συνεχεια χιλιομετρα για να την μαθω, σε καθε ειδους συνθηκες και δρομους, και θελω στην πρωτη ευκαιρια να κανω το riding school και τα 3 Levels του CSS (Πρωτα ο Θεος).

Σε αντιθεση με αυτα, φιλος του αδερφου μου με VFR. "Πορωμενος" μηχανοβιος επι χρονια, και επεσε ΜΟΝΟΣ του ανωδυνα προχθες το πρωι περνοντας αναμεσα σε αμαξια. Δεν επαθε τιποτα, η μηχανη εχει σπασμενα πλαστικα, αλλα το παιδι Ξενερωσε και τωρα θα την πουλησει λεει για να παρει αμαξι!

Τι του λες τωρα αυτουνου; Στην πρωτη στραβουλα και παει τελειωσαμε!

Γενικα λοιπον νομιζω οτι ειναι στον ανθρωπο. Αν ο αλλος ειναι αυτο που λεμε μηχανοβιος "του γλυκου νερου" τοτε οση ψυχοθεραπεια και να του κανεις στην πρωτη στραβη θα λακισει... Αντιθετως, ο Καπετανιος στην φουρτουνα φαινεται...

[Nikoskazer2000]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos_zr
Κοιτα φιλε Γιαννη να σου πω. Ειναι αναλογα με τον ανθρωπο πιστευω...

Προσωπικα την μηχανη την πηρα στα 29 μου (οποτε οχι μικρος).
Δεν ειχα ΠΟΤΕ πριν μηχανη, και πηγα και πηρα μια μηχανη που και θηριακι ειναι και δεν νομιζω να προτεινε κανεις σε καποιον που δεν εχει ξαναπιασει μηχανη στα χερια του. (Συγκεκριμενα μου ειπαν πανω απο 5 φορες το "Τιιιι πηρεεες;;; Καλα εισαι ΤΡΕΛΟΣ;;!!")

Με ριξανε με 80 χλμ στο τσιμεντενιο στηθαιο στην Αττικη Οδο ενα μηνα αφου ειχα αρχισει να την οδηγαω.

Μου εχει πεσει 4 φορες σε μανουβρα κατω και εχω πληρωσει μεχρι στιγμης κανα χιλιαρικο στα περαστικα.

Και ομως: τι εκανα; Τα παρατησα; Οχι! Αντιθετως! Την αγαπησα με ΑΚΟΜΑ πιο μεγαλο παθος (ειμαι γνωστος μαζοχας τι να κανουμε; ) και δεν το βαζω κατω με τιποτα.
Κανω συνεχεια χιλιομετρα για να την μαθω, σε καθε ειδους συνθηκες και δρομους, και θελω στην πρωτη ευκαιρια να κανω το riding school και τα 3 Levels του CSS (Πρωτα ο Θεος).

Σε αντιθεση με αυτα, φιλος του αδερφου μου με VFR. "Πορωμενος" μηχανοβιος επι χρονια, και επεσε ΜΟΝΟΣ του ανωδυνα προχθες το πρωι περνοντας αναμεσα σε αμαξια. Δεν επαθε τιποτα, η μηχανη εχει σπασμενα πλαστικα, αλλα το παιδι Ξενερωσε και τωρα θα την πουλησει λεει για να παρει αμαξι!

Τι του λες τωρα αυτουνου; Στην πρωτη στραβουλα και παει τελειωσαμε!

Γενικα λοιπον νομιζω οτι ειναι στον ανθρωπο. Αν ο αλλος ειναι αυτο που λεμε μηχανοβιος "του γλυκου νερου" τοτε οση ψυχοθεραπεια και να του κανεις στην πρωτη στραβη θα λακισει... Αντιθετως, ο Καπετανιος στην φουρτουνα φαινεται...

Το 'χεις πιάσει το νόημα... :a19:

[KaTaNaS]

γεια χαρά και απο μένα...

εγώ απο την θέση μου πιστεύω πώς είναι καθαρά ψυχολογικό!


πρίν ξεκινήσω το εντούρο,
και τύχαινε να πέσω,
να γλιστρήσω,
γενικότερα να βρεθώ σε επαφή με την ασφαλτο ξενερωνα απίστευτα...


τώρα που πλέον, σε μια καθ'όλα νορμάλ βόλτα χώμα θα πέσω 2-3 φορές

έχω συνηθίσει στην ιδέα του ΠΕΦΤΕΙΣ-ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΕΣΑΙ



και ενα απλό γλίστρημα στην άσφαλτο δε μου κάνει καμμία αίσθηση πιά...

μόνο να ψάχνω το λάθος που με οδήγησε στη πτώση!




άλλωστε , 2 τροχοί είναι ... και η ισορροπία είανι πολύ λεπτό πράγμα! (αυτό μεταξύ αστείου και σοβαρού)

φίλε anf125 όπως έγραψες... απο κάθε αναποδιά το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ψαχτούμε να μάθουμε να ανλεβουμε ακόμα ενα σκαλί εμπειρίας...

[hidefnick]

Αρχικά δημιουργήθηκε από anf125
.

Εγώ μετά από δύο πρόσφατες (ανώδυνες ευτυχώς - γρατζουνιές στα πόδια) πτώσεις είδα μεγάλη διαφορά στον τρόπο οδήγησης τις πρώτες εβδομάδες, οδηγούσα πολύ συντηρητικά, σχεδόν όπως στην αρχή (πριν 2 χρόνια), φοβόμουν ιδιαίτερα να πατήσω πολύ τα φρένα, άφηνα μεγαλύτερες αποστάσεις από προπορευόμενα οχήματα, κοιτούσα περισσότερο καθρέφτες και έλεγχα πιο προσεκτικά τις διασταυρώσεις ακόμα και όταν είχα προτεραιότητα.

Δηλαδή αφού έπεσες άρχισες πάλι να οδηγείς όπως πρέπει για να επιζήσεις στους ελληνικούς δρόμους. Ουσιαστικά αυτό γράφεις..............

(Φαντάζομαι γκρίνια που θα φάω από του γρήγορους συμφορουμίτες)

[anf125]

Αρχικά δημιουργήθηκε από wiredgr
Δηλαδή αφού έπεσες άρχισες πάλι να οδηγείς όπως πρέπει για να επιζήσεις στους ελληνικούς δρόμους. Ουσιαστικά αυτό γράφεις..............

Μπορείς να το πεις κι έτσι, το αρχικό συναίσθημα όμως ήταν ξενερωτικό γιατί κατά κάποιο τρόπο είχα συνδιάσει την εμπειρία με πιο επιθετική οδήγηση... Που δεν είναι ακριβώς σωστό. Τελικά μάλλον θα αναβάλω για του χρόνου αγορά μεγαλύτερης μηχανής, κάτι που συμφωνεί και με περιορισμούς προϋπολογισμού λόγω κάποιων άλλων οικονομικών ανοιγμάτων.

[marios8]

Αρχικά δημιουργήθηκε από anf125


οδηγούσα πολύ συντηρητικά, σχεδόν όπως στην αρχή (πριν 2 χρόνια), φοβόμουν ιδιαίτερα να πατήσω πολύ τα φρένα, άφηνα μεγαλύτερες αποστάσεις από προπορευόμενα οχήματα, κοιτούσα περισσότερο καθρέφτες και έλεγχα πιο προσεκτικά τις διασταυρώσεις ακόμα και όταν είχα προτεραιότητα.

Καλος πρατεις Ετσι πρεπει να οδηγαμε μηχανη σε καθημερινη βαση. Αν θες να δοκιμασεις τις δυνατοτητες της μηχανης σου υπαρχουν και τρακ ντεις

[road spirit]

θα συμφωνήσω με νικο_zr, είναι διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Και εγώ έχω γνωστό που ήταν πορωμένος, αμέτρητα χιλιόμετρα με μοτο, και μετά από ένα ατύχημα - στο οποίο αυτός δεν έπαθε τπτ και η μηχανή μόνο σπασμένα φαίρινγκ - ξενέρωσε και τη πουλάει και δεν θελει να ξαναασχοληθεί.
Εγώ από την άλλη, στο 15ετές μοτοσυκλετιστικό βιογραφικό μου έχω αρκετές πτώσεις, οι περισσότερες ανώδυνες αλλά και μια τρομακτική βροντή με CBR 929, αγοράζοντας οικόπεδο μετά από χαμένη είσοδο σε στροφή με αρκετά χλμ. Τη γλύτωσα με ένα ράγισμα στο καρπό και τπτ άλλο, χάρη στον εξοπλισμό (φορούσα τα πάντα, κράνος γάντια, μπουφάν, μπότες κλπ). Παρόλα αυτά, οδηγω ακόμα, και με περισσότερο πάθος αλλά και με περισσότερη ωριμότητα και γνώση (πλέον γκάζια μόνο μέσα σε πίστα, κομένες οι μαλακίες στο δρομο κλπ).

[kostisthegreek]

Εχω κι εγώ κάτι -λίγες ευτυχώς- πτώσεις στο ενεργητικό μου. Ποιός δεν έχει άλλωστε???
Και μία πρόσφατη και είμαι με χτυπημένο γόνατο και ψιλοκουτσένω.
Αυτό που κάνω πάντα μετά από πτώση είναι να μάθω τι στο διάολο έφταιγε και έπεσα.

Προσοχή και πάντα όρθιοι!

[BAD BOY]

Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΛΕΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ.
ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΩΝΩ.
ΒΟΥΤΑ ΤΟΝ ΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ...
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΑΙΩΝΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΣΦΑΛΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ

[adam_tsouk]

Αρχικά δημιουργήθηκε από anf125
Σκοπός του topic είναι να συνεισφέρει όποιος μπορεί με συμβουλές και ψυχολογική υποστήριξη για... επανένταξη και βελτίωση των εκάστοτε παθόντων, από προσωπικές εμπειρίες ή εγκυκλοπαιδικές γνώσεις ή ακόμα εξειδικευμένα μαθήματα ασφαλούς οδήγησης και γενικότερα να συμβάλλει στην αγάπη για τη μοτοσυκλέτα και την -ασφαλή- δίτροχη οδήγηση.

δηλαδη θα γραφουμε εδώ "κουραγιο φιλε ΧΧΧ που 'έπεσες η ζωή είναι ωραια" και άλλα τετοια πετυχημενα;


οχι δεν ειναι κακο...

[anf125]

Αρχικά δημιουργήθηκε από adam_tsouk
δηλαδη θα γραφουμε εδώ "κουραγιο φιλε ΧΧΧ που 'έπεσες η ζωή είναι ωραια" και άλλα τετοια πετυχημενα;


οχι δεν ειναι κακο...

Μπορείς να πάρεις μια ιδέα από αυτά που γράψαν οι παραπάνω... Σκέφτηκα ότι αφού και η πτώση είναι μέσα στο πλαίσιο της οδήγησης αξίζει κάποιας αναφοράς. Αν τώρα βρίσκεις χαζό το θέμα ή οτι δε σε αφορά γιατί δεν πέφτεις ποτέ δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή.

[BAD BOY]

Αρχικά δημιουργήθηκε από anf125
Μπορείς να πάρεις μια ιδέα από αυτά που γράψαν οι παραπάνω... Σκέφτηκα ότι αφού και η πτώση είναι μέσα στο πλαίσιο της οδήγησης αξίζει κάποιας αναφοράς. Αν τώρα βρίσκεις χαζό το θέμα ή οτι δε σε αφορά γιατί δεν πέφτεις ποτέ δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή.

ΔΕΝ ΤΟ ΧΕΙΣ ΜΑΛΛΟΝ.ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

[adam_tsouk]

Αρχικά δημιουργήθηκε από anf125
Μπορείς να πάρεις μια ιδέα από αυτά που γράψαν οι παραπάνω... Σκέφτηκα ότι αφού και η πτώση είναι μέσα στο πλαίσιο της οδήγησης αξίζει κάποιας αναφοράς. Αν τώρα βρίσκεις χαζό το θέμα ή οτι δε σε αφορά γιατί δεν πέφτεις ποτέ δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή.

μα τι ψυχολογικη υποστηριξη ρε φιλε;

σε κεντρο αποτοξινωσης ειμαστε;

ελεος!

τεςπα, its ur topic...

[zireous]

Θυμάμαι πιτσιρικάδες με τα ποδήλατα μαγκώναμε επίτηδες το μπροστινό σε κάτι τεράστια παλιά πεζοδρόμια γυαλί από τη φθορά με ελάχιστα χιλλιόμετρα, και φυσικά πέφταμε, προσπάθώντας να βρούμε τρόπους να πέφτουμε καλύτερα -μυαλό έ;

Τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως θάτανε καλύτερα να μας ψιθύριζε κάποιος ότι θά'πρεπε να φοράμε και τίποτα επιγονατίδες και ίσως και κάνα ψευτοκρανάκι για BMX όταν δοκιμάζαμε πα#αριές...

Σχετικά με τις πτώσεις με μηχανές...
Εγώ βλέπω ότι πρώτο ρόλο (και ειδικά σε καταστάσεις πυκνής κίνησης) για να μη πέφτεις είναι η στρατηγική που (πρέπει να) έχεις -είναι αυτή που δεν βλέπω να ακολουθούν οι περισσότεροι, και που δεν θα μάθεις στο CSS (εκεί όμως θα μάθεις να οδηγάς σωστά, να βλέπεις μπροστά και όχι τη νίτσα στο κάμπριο όταν στρίβεις με 1## στην αττική οδό, να αποφεύγεις γρήγορα εμπόδια κλπ, οπότε η μισή δουλειά έχει γίνει).

Πληροφορίες για τη στρατηγική της MSF για οδήγηση μέσα κι έξω από τη πόλη -και πως να αποφύγεις τις χαζοτούμπες σε στροφές με 10 χλμ μεταξύ άλλων-, σε άλλο ποστ αυτού του φόρουμ (άν βιάζεσαι πάτα πιο κάτω εκεί που λέει να τη ψάξεις).

Επειδή έχει συζητηθεί και παλαιότερα το κατά πόσο πρέπει να είσαι χαλαρός ή σφιγμένος κατά τη πτώση (ή να κολυμπάς στην άσφαλτο για να αποφύγεις κουτί που έρχεται), είναι πιο σημαντικό να έχεις προυπολογίσει ότι σε χ δευτερόλεπτα πέφτεις και να έχεις ακόμα και εκεί εναλλακτικές, και ναι, μόνος τρόπος για να την αποφύγεις τη ρημάδα τη τούμπα τελείως, είναι ο Ζεν τρόπος.

Να μην είσαι εκεί.
(Στο σημείο όπου ή τούμπα έρχεται.)

Άρα, και αποστάσεις πρέπει να κρατάς, και στις διασταυρώσεις να είσαι πονηρεμένος, και να ξέρεις που γλιστράνε τα φρένα σου, και καθρέφτες, και σιγά, και να είσαι αρκετές κινήσεις μπροστά στην οδική σου συμπεριφορά, και το καλύτερο από όλα, να τη ψάχνεις με τη ταχύτητα σε ερημικούς δρόμους.

Τώρα τι ψυχολογική υποστήριξη να θέλει αυτός που έφαγε τούμπα; Εγώ θυμάμαι μετρητά ήθελα για να φτιάξω τη μηχανή όχι ψυχολόγο. 15 χρόνια έχω να φάω χορταστική τούμπα (για την ιστορία, εκείνη η σχεδόν τούμπα πέρυσι που ισορροπούσα με τη πλάτη στο χώμα και χέρια και πόδια κράταγαν τη μηχανή να μη γρατζουνίσει κάνα πλαστικό ΔΕΝ ήταν επισήμως τούμπα, η μηχανή ουδέποτε ακούμπισε το έδαφος)


Και όσο περνάει από το χέρι μου κανένα αρ#ίδι στα λευκά δε θα τσιμπήσει άλλο φακελάκι από μένα (και ώς γνωστόν ο μόνος τρόπος για να μη πληρώσεις γιατρό είναι να μην τον χρειαστείς).