(αντιγράφω από το προηγούμενο forum για να υπάρχει στο καινούργιο)
3ήμερο οδοιπορικό στην Ήπειρο
Αύγουστος 2003
Τελικά το αποφάσισα. Με μόνο 3 ημέρες στην διάθεσή μου αποφάσισα να γράψω μερικά επιπλέον χλμ στο Fazer σε μέρη που λόγω καταγωγής και προηγούμενων επισκέψεων τα γνώριζα καλά μόνο όμως με το αυτοκίνητο έως τώρα.
Απαλλαγμένος από περιττά βάρη (βλέπε συνοδηγούς και μπαγκάζια), Παρασκευή μεσημέρι πια αφού ξεμπέρδεψα με την δουλειά και μετά από έναν γρήγορο έλεγχο σε λάδια,νερά, πιέσεις κλπ ξεκίνησα μαζί με μερικές δεκάδες χιλιάδες Έλληνες από την κλασική Αθηνών-Κορίνθου.
Τίποτα το ιδιαίτερο - μόνο πολλή κίνηση με αποτέλεσμα να χρειάζεται άπειρη προσοχή αφού η ταχύτητα κίνησης την περισσότερη ώρα ήταν αρκετά μεγαλύτερη αυτής των αυτοκινήτων.
Σχεδόν καθιερωμένη στάση στο Κιάτο για επίσκεψη στα πεθερικά, ολίγον φαί (μην βαρύνω κιόλας) και μετά βούρ για Ρίο, με την Κορίνθου-Πατρών να μου επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά την πεποίθησή μου ότι πρόκειται για έναν από τους πιο επικίνδυνους δρόμους στην Ελλάδα. Με ταχύτητα περίπου 120-150 χλμ φτάνω Ρίο χωρίς ευτυχώς απρόοπτα.- Από εκεί και πέρα αρχίζει η πραγματική απόλαυση.
Μπροστά μου τα βουνά της Στερεάς και ορδές αυτοκινήτων τις οποίες το Fazer αρεσκότανε να καταπίνει με τρομερή ευκολία χρησιμοποιώντας τις 2 άντε 3 τελευταίες σχέσεις του κιβωτίου.
Παραδόξως τα όργανα της τάξης αν και είχαν ξαμοληθεί με τα ραντάρ στα χέρια, φάνηκαν να συγχωρούν την μηχανή μου ακόμα και με διπλάσια των γελοίων ορίων ταχύτητα. Περίεργο
Με περίπου 90 έως 140 διασχίζω Μεσολόγγι, Αγρίνιο και κάτι ψιλά και φτάνω στην γραφική Αμφιλοχία, ενώ απειλητικά σύννεφα όλο και βαραίνουν στον ουρανό - ώρα για τον πρώτο ανεφοδιασμό.
18,5 λίτρα βενζίνης για 330 χλμ, μάλλον καλά
Τσιγαράκι στο βενζινάδικο, κουβεντούλα με τους ντόπιους και κάπου εκεί ανοίγουν οι ουρανοί. Μιλάμε για πολλή βροχή. Φοράω αδιάβροχα προσπαθώντας να κάνω τον γενναίο,και κάνω να συνεχίσω. Μεγάλη μαλακία. Από την βροχή δεν έβλεπες στα 30 μέτρα και μετά από λίγο ούτε τα όρια του δρόμου
Κακήν κακώς γυρίζω Αμφιλοχία και κάνω ότι ξέχασα να πιώ καφέ... Παρηγοριά μου δύο Γερμανοί με BMW (τι άλλο) που και αυτοί αν και υποτίθεται συνηθισμένοι είχαν εγκαταλείψει την προσπάθεια και περίμεναν να κόψει για να συνεχίσουν.
Ευτυχώς αυτές οι καλοκαιρινές μπόρες δεν κρατάνε πολύ και μετά από 20 λεπτά περίπου είχε σχεδόν σταματήσει.
Βρεγμένος δρόμος και τα καινούργια Diablo δείχνουν ν'αξίζουν τα λεφτά τους. Μικρότερη ταχύτητα φυσικά αλλά κανένα πρόβλημα, με την Ελληνική φύση να εκπέμπει αυτή την χαρακτηριστική μυρωδιά (ευωδιά) μετά από την βροχή και σιγά σιγά ένας δειλός ήλιος να κάνει και πάλι την εμφάνισή του με κόκκινο πια χρώμα . Η φύση σε όλο της το μεγαλείο στις στροφές του Κατάφουρκου σε βαθμό που παρατάω την διάθεσή μου για παιχνίδια και απολαμβάνω οδηγώντας μάλλον αργά.
Περνάω ’ρτα και με το φώς να μειώνεται χώνομαι στην κοιλάδα του Λούρου με τον δρόμο στα περισσότερα σημεία να είναι πια στεγνός. Ένας τοπικός γρήγορος με μια Corolla έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του και προσπαθεί να το παίξει κάπως στην γκόμενα δίπλα του. Ότι έπρεπε για να ξυπνήσω λίγο νάναι καλά το παλικάρι, έφτασα Γιάννενα πιο γρήγορα.
Μικρή στάση για τσιγάρο και βενζίνη (στα χωριά δεν την βρίσκεις όποτε την χρειαστείς) και σχεδόν βράδυ πια ξεκινάω για τα τελευταία 35χλμ της πρώτης μέρας ενώ έχει ξαναρχίσει η βροχή όχι όμως στην προηγούμενη ένταση . Κουρασμένος πια, δεν έχω όρεξη για ηρωισμούς και πηγαίνοντας στα σίγουρα φτάνω χωριό, τσακισμένος από τα τελευταία χιλιόμετρα με την βροχή, το σκοτάδι και τα φώτα των απέναντι
Καλωσορίσματα, φαΐ, και εμμονή να πάμε κλαρίνα Ρε παιδιά είμαι κουρασμένος, δεν τραβάω - τίποτα αυτοί τι να κάνεις . Ούτε που κατάλαβα πως κοιμήθηκα κατά τις 2 πια
Μια πραγματικά θαυμάσια μέρα ξημέρωσε το Σάββατο .Έγερση κατά τις 9, με την φύση καταπράσινη να σε προκαλεί. Γερό πρωινό, βαρύς καφές και ποδαράτη βόλτα στο χωριό προς αναζήτηση γνωστών. Λίγος κόσμος φέτος, ας όψεται η οικονομική κρίση.
Το Fazer λερωμένο και γεμάτο μυγάκια αλλά αγέρωχο δείχνει να θέλει κι άλλο Ας είναι. Καταπράσινο τοπίο (οι βροχές κάναν καλή δουλειά φέτος), φιδίσιοι δρόμοι με καλή πρόσφυση και ένα περίεργο αίσθημα . Πας αργά και δεν θέλεις να πας γρήγορα γιατί το απολαμβάνεις. Πας γρήγορα και δεν θέλεις να κόψεις γιατί πάλι το απολαμβάνεις !!!
30 περίπου χιλιόμετρα και δεύτερος καφές στα πανέμορφα Δολιανά. Η θέα τρομερή και οι ντόπιοι να αναρωτιούνται μήπως χάθηκα και βρέθηκα εκεί κατά λάθος.
Ο ήλιος αρχίζει να ζεσταίνει για τα καλά και το μπουφάν γίνεται αφόρητο. Ώρα για βουνό. Το Πάπιγκο δεν είναι μακριά. Από Καλπάκι παίρνω τον δρόμο για Κόνιτσα και μετά από μερικά χλμ στρίβω για Αρίστη. Η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει και η σκιά των ορεινών όγκων γίνεται επιβλητική. Κάπου εκεί συναντώ μοτοπαρέα από Αθήνα και μετά τις σχετικές γνωριμίες συνεχίζουμε παρέα μέχρι το Πάπιγκο που έχει πλημμυρίσει από κόσμο και ειδικά από Γερμανούς.
Μπάνιο στις Δρακολίμνες (η πισίνες) για τους τολμηρούς (πολύ κρύο νερό για μένα - έχω και κάποια ηλικία ρε παιδιά) και κάτι έχει αρχίσει να μας γαργαλάει το στομάχι. Πείνα θα είναι. 4 μηχανές ορμάνε προς τον Βοϊδομάτη και ένας τύπος με ένα Τransalp βάλθηκε να μας τρελάνει όλους. Τελικά ο δρόμος έγινε πιο γρήγορος και υπέκυψε στα τετρακύλινδρα, αλλά είναι να απορείς τι θα έκανε με ένα εργαλείο στα χέρια του
Στο τραπέζι τώρα στενάξανε οι πέστροφες και το γκαρσόνι δεν προλάβαινε μπύρες και τα σχετικά μέχρι του σημείου να αναρωτιόμαστε πως θα φύγουμε.
Αργά - αργά ξεκινάμε για τον γυρισμό - εκείνοι για Κόνιτσα και εγώ πίσω για χωριό.
Σύνολο 2ης ημέρας - 160 χλμ μέσα σε πανέμορφους δρόμους και το βράδυ τα συνηθισμένα κλαρίνα μιας και τέτοια εποχή στην Ήπειρο τα πανηγύρια είναι περισσότερα και από τις μύγες.
Χωρίς πλάκα, κάθε μέρα σε ακτίνα 30-40 χλμ υπάρχουν τουλάχιστον 3 πανηγύρια και είναι αδύνατον να ξεφύγεις.
Κυριακή και το πρόγραμμα είναι άδειο. Ευτυχώς, Αλβανός εγκατεστημένος από δεκαετίας στο χωριό αναλαμβάνει τον ρόλο συνοδηγού και μαζί γυρνάμε διάφορα χωριά πότε για δουλειά, πότε για βόλτα και πότε για γκομενοδουλειά (δική του δυστυχώς). Η μόνη του μοτοεμπειρία ήταν από σαραβαλιασμένα παπιά οπότε καταλαβαίνετε πως ένοιωσε γράφοντας περίπου 100 χλμ (μαζεύονται χωρίς να το καταλάβεις) στην σέλλα του Fazer. Δηλώνει οπαδός και υποψήφιος πελάτης όταν το πουλήσω
Κάπου εδώ παρατηρώ και την αρχή ενός προβλήματος όταν ο δείκτης βενζίνης με στέλνει να ψάχνω για βενζίνη ενώ είχα γράψει μόνο 200 χλμ από το τελευταίο γέμισμα. Δεν έδωσα σημασία αν και η αντλία του βενζινάδικου με δικαίωσε και το ντεπόζιτο γέμισε με 12 λίτρα ενώ συνολικά χωράει 21-22. Αφού το ντεπόζιτο γέμισε, ο δείκτης αρνείται να επιστρέψει στην full γραμμή δείχνοντας ξεκάθαρα ότι κάτι δεν πάει καλά.
Δευτέρα πρωί και μετά από ένα καθυστερημένο ξύπνημα αρχίζω να ετοιμάζομαι για τον γυρισμό. Πρωινό, ένα πρόχειρο πλύσιμο στην μηχανή που είχε γίνει αγνώριστη, λαδάκι στην αλυσίδα και έτοιμος για Αθήνα. Έκπληξη της ημέρας ο δείκτης βενζίνης που αρνείται να ξεκολλήσει από το "άδειο" ενώ το ντεπόζιτο είναι γεμάτο. Και δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά ταυτόχρονα ανάβει και το προειδοποιητικό λαμπάκι βενζίνης !!!
Θα μου πεις μικρό το κακό, αλλά πρέπει να σχεδιάσεις τους ανεφοδιασμούς με μεγάλο περιθώριο λάθους άσε που είναι σπαστικό να ταξιδεύεις με μονίμως αναμμένο το λαμπάκι. Χώρια που δεν ξέρεις γιατί στο διάολο συμβαίνει αυτό
Γυρισμός χωρίς απρόοπτα με αρκετή κίνηση στο δρόμο και κάπου στο Αγρίνιο σταματώντας για βενζίνη και κουνώντας δεξιά - αριστερά την μηχανή για να διαπιστώσω πόση βενζίνη έχει μέσα (παλιά κλασική μέθοδος - οι παλιοί ξέρουν), διαπιστώνω κάτι μεταλλικούς θορύβους μέσα από το ντεπόζιτο !. Κοιτώντας καλύτερα βλέπω και κάτι κομμάτια να επιπλέουν στην λίγη βενζίνη που είχε μέσα ! Προφανώς το φλοτέρ έχει διαλυθεί στα εξ'ων συνετέθη . Περίεργη βλάβη - δεν μου έχει ξανατύχει κάτι παρόμοιο. Ελπίζω να βρεθεί κανένα εξουσιοδοτημένο ανοικτό στην Αθήνα Αυγουστιάτικα μιας και το μηχανάκι είναι εντός εγγύησης .
Σύνολο 1250 χλμ σε 3 μέρες (όχι και λίγα), με περίπου 55 ευρώ βενζίνη συν διόδια, φέρρυ κλπ.
Το μηχανάκι άψογο (πλην του προβλήματος φυσικά), ταξίδευε ξεκούραστα, προσπέρναγε αστραπιαία, όποτε χρειάστηκε φρέναρε εντυπωσιακά, οι φωτούκλες του κάνανε τους σκοτεινούς δρόμους μέρα και γενικά συμπεριφέρθηκε σωστά σε όλες τις καταστάσεις είτε στην Εθνική, είτε στους επαρχιακούς δρόμους (το στοιχείο του), είτε στο βρεγμένο είτε στο στεγνό.
Τα Diablos επίσης συμπεριφέρθηκαν πολύ καλά ακόμα και στο βρεγμένο ενώ στον δρόμο της Κόνιτσας έδωσαν ρεσιτάλ. Ελπίζω να κρατήσουν για λογικά χιλιόμετρα
Πίσω στην Αθήνα με εκείνη την γλυκιά κούραση σ'όλο μου το κορμί και τις μυρωδιές ακόμα στην μύτη μου.
Με την πρώτη ευκαιρία θα το ξανακάνω !!!
Όσοι πιστοί προσέλθετε
Απάντηση με παράθεση
