Ένα μεγάλο ποσοστό στην Ελλάδα, είναι ενταγμένο σε κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα και με παρωπίδες πιστεύει ότι λέει ο αρχηγός (όταν αναφέρεται ο "αρχηγός" του είτε με το όνομά του, είτε με την ιδιότητά του, π.χ. "ο πρόεδρος", το μάτι γυαλίζει, επιδιώκει να είναι όρθιος και η φωνή του μοιάζει με του Νταλάρα σε ισπανική μπαλλάντα). Σ' αυτό το ποσοστό εντάσσονται συνήθως αυτοί που έχουν εξυπηρετηθεί με παράνομο τρόπο, από πολιτικούς του κόμματος στο οποίο ανήκουν, έχουν παρακάμψει νόμους, κανόνες, προτεραιότητες, σειρές.. Και το χειρότερο είναι πως πραγματικά πιστεύουν ότι είναι αδικημένοι, ότι είναι πιο σωστοί και ηθικοί από άλλους που έχουν κάνει χειρότερα!
Ένα πάλι μεγάλο ποσοστό, (αλλά μικρότερο από το προηγούμενο), ναι μεν βλέπει και καταλαβαίνει τα γνωστά (που λένε όλοι και αμπελοφιλοσοφούν ατέλειωτες ώρες για το ότι κι οι δυο είναι το ίδιο κ.λπ. κ.λπ. κ.λζζζζζζζζζζζζζζζζ :o <-- να τι μου προσέφεραν τα κόμιξ που γκρίνιαζε η μάνα μου! Μπορώ να εκφραστώ καλύτερα σε πολιτικές συζητήσεις! Κι αυτό ήταν μόνο ένα μικρό παράδειγμα. Αν ανάψουν τα αίματα θα χρησιμοποιήσω ολόκληρο τον γλωσσικό πλούτο που αποκόμισα "ζβιιιινν, γκαμπαντάγκ, ζντουπ" κ.ά.), αλλά πάλι ψηφίζουν ένα από τα δυο κόμματα γιατί (Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκω κι εγώ και δίνω σ' αυτούς το περισσότερο δίκιο!), πιστεύουν ότι (μια που είστε λίγο πολύ όλοι της γενιάς που μεγάλωσε με χάρυ κλυν και αναφέρθηκε και προηγουμένως) το κόμμα στο οποίο ρίχνουν την ψήφο τους, θα κάνει το μικρότερο κακό!
Την τρίτη κατηγορία, που προφανώς είναι η μικρότερη, την απαρτίζουν αυτοί που πιστεύουν πως θα γίνει ένα μαγικό και οι δυο παραπάνω κατηγορίες θα συνετιστούν, πως έχουν τόση πειθώ που θα καταφέρουν με τον προφορικό λόγο σε μια τηλεοπτική συζήτηση, με το γραπτό λόγο σε ένα μοτοσυκλετιστικό forum, ή με το ξύλο σε πορείες, σπάζοντας ότι βρίσκεται μπροστά τους, να κάνουν όλους τους υπόλοιπους να ξυπνήσουν επιτέλους και να δουν πόσο "άδικο" έχουν που δεν ψηφίζουν αυτό που υποστηρίζουν οι ίδιοι (και που φυσικά δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστέψουμε πως κι αυτοί δεν είναι τα ίδια κουμάσια). Αυτή είναι η κατάσταση τη σήμερον στην Ελλάδα.
Με το υπάρχον πολιτικό σύστημα δε μπορεί να είναι διαφορετική! Είναι δημοκρατία το πολίτευμά μας; Φυσικά και όχι. Τα κόμματα το εξασφαλίζουν αυτό! Όταν το κόμμα αποφασίζει ποιους από τους υποψηφίους θα εντάξει υπό την προστασία του, στην ουσία επιλέγει το ίδιο (λίγα άτομα που λαμβάνουν τις αποφάσεις δηλαδή), ποιος θα είναι ο εκπρόσωπος των ψηφοφόρων μιας περιοχής στη βουλή. Αν ένας υποψήφιος κατεβεί ανεξάρτητος, πάαααρα πολύ σπάνια θα εκλεγεί! Κι αυτό, είτε επειδή θα είναι πάαααρα πολύ πλούσιος, ώστε να μπορέσει να προβάλλει τον εαυτό του (πράγμα σπάνιο για μη ενταγμένο σε κάποιο κόμμα), είτε επειδή το κόμμα στο οποίο ανήκει, επέλεξε κάποιον άλλο, ενώ ο ίδιος είχε ήδη μια ιστορία (γεμάτη ρουσφέτια, διευκολύνσεις κάθε είδους κ.λπ. κ.λπ. με αποτέλεσμα να έχει ένα μεγάλο κοπάδι πιστών ψηφοφόρων! Αν διαλύονταν με κάποιο τρόπο τα κόμματα, αν, αν, αν (Σκέψου κι εσύ ένα "αν"! Θα σ' αρέσει!)..
Τέλος πιστεύει κανένας πως δεν είναι φακελωμένος; Υπάρχουν δεκάδες τρόποι για να μας φακελώσουν! Καραείμαστε και όποιος πιστεύει πως κρύβοντας το ονοματεπώνυμό του εδώ μέσα, μπορεί να κοιμάται ήσυχος, πως μπορεί να λέει τη γνώμη του ελέυθερα, κοιμάται ύπνο βαθύ! Για να μη μιλήσω για κινητά και άλλες χιλιάδες υποθέσεις που κάνουμε καθημερινά όλοι (για τις οποίες υπάρχουν ενδείξεις αλλά καμμιά απόδειξη) θα σας πω ότι π.χ. πριν τις εκλογές του 2004 με πήραν από τη νεολαία ενός κόμματος και με διάφορες ερωτήσεις προσπαθούσαν να με ψυχολογήσουν και να ενημερώσουν ανάλογα το φάκελό μου. Κλείνοντάς τους το τηλέφωνο αγανακτισμένος, είμαι σίγουρος για το τι γράφτηκε (μην περιμένετε φυσικά να σας πω ποιο κόμμα ήταν, γιατί ορισμένοι εδώ μέσα ψοφάνε να μάθουν. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που επέμενε κάποιος σαν το μουλάρι, πως για να πω το αγαπημένο μου χρώμα, θα έπρεπε να πω πρώτα τι ψήφισα στις προηγούμενες εκλογές. Αλλιώς, λέει, να σκάσω και να το βουλώσω)!
Απάντηση με παράθεση
Μμμ μάλιστα.. Όποιος δε σου μιλάει με το γάντι, σε βρίζει;
Οι αναμνήσεις... :o 
