Μηχανο- ποίηση

[marulis]

Το παρακάτω δεν είναι προσωπική εμπειρία. Είναι ενός φίλου που μετά τον « οδήγησε » να γράψει το παρακάτω ποίημα που είναι κατά την προσωπική μου ματιά κατάθεση ψυχής . φίλε Αποστόλη πάντα τέτοια.

Μην πας

Μην πας
Όταν είσαι μόνος
Στις πίστες της Βαρυμπόμπης
Όταν σου γνέφει
Από μακριά
Όταν δεις ότι έχει
ΚΤΜ 400 ’’πολεμικό’’
Όταν σου συστηθεί
-Μιχάλης (οι γνωστοί με φωνάζουν ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ )
Όταν δεις ότι είναι
Κάτω από 25
Με μούσι και σκουλαρίκια
Και σου προτείνει
Να πάτε μαζί εντουραδα……….

Μην πας………….
Όταν με το καλημέρα
Σε περναει από
Το ποτάμι ως το ντεπόζιτο
Όταν από την αρχή
Της βόλτας συχνά – πυκνά
Σταματαει και σε περιμένει
Κοιτώντας πίσω πάνω
Απ’ τον ώμο του
Όταν σου λέει ότι
Ξέρει μονοπάτια ωραία

Μην πας………..
Όταν μετά από ώρα
Μούσκεμα από το σπρώξιμο
Σε ανηφόρες κάθετες
Με σπασμένη χούφτα
Γρατσουνισμένο μοτέρ
Και σκελετό απ’ όλες τις μεριές
Με πρησμένα χέρια
Και κομμένη ανάσα (το XRακι αντέχει)

Όταν αυτός που χορεύει
Πάνω στο μηχανάκι
(αυτός που είναι δεμένος απ’ τον ουρανό με σχοινί )
Όταν γυρίσει αυτός ο συγκεκριμένος
Και σου πει : αυτό το μονοπάτι
Είναι δύσκολο
- θα χαροπαλέψουμε –
Ε! λοιπόν τότε σε ξέρω τι σκατας είσαι
Πήγαινε
Κι άντε ΓΑ……ΣΟΥ

Αποστόλης.

[LsKostas]

το χεις λεμε...

[marulis]

Αρχικά δημιουργήθηκε από LsKostas
το χεις λεμε...

Ευχαριστώ μοναδικέ και φανταστικέ μου πελάτη.

Μα καλά σε κανέναν δεν άρεσε από τους άλλους που το διάβασαν.

Εμένα μου θύμισε όταν ήμουν ψαράκι και με έβγαζαν στο βουνό , και ενώ έλιωνα από κούραση και εξάντληση, η χαρά μου έφτανε στον ουρανό. :smilea: :wacko:
Και τόσες άλλες περιπέτειες με γνωστούς και αγνώστους που με καναν άντρα στο βουνό

[Baggelhs20]

οραιο εχεις ταλεντο!