Έχοντας αποφασίσει να δώσω τη μάχη της πληροφόρησης με πραγματικά γεγονότα (γι’ αυτό και ποτέ δεν θα μπορούσα να γίνω δημοσιογράφος), σας στέλνω ένα χρήσιμο (κατά τη γνώμη μου βέβαια) οδοιπορικό για ανθρώπους με τραυματισμένo κάτω άκρo. Σκέφτηκα να το βάλω στα ταξιδιωτικά στην αρχή αλλά μετά είπα να το βάλω στις γενικές (προφανώς για να μην αποκτήσω επιπλέον τραύματα από αγανακτισμένους (δικαίως) administrators).
Τίτλος· Ταξίδι στο μαγευτικό WeCenn (τροπική περιοχή στις Περιστεριώτικες άλπεις)
-Όχημα· Ένα πεντάτροχο όχημα θερμιδοκίνητο (καίει τις δικές μου θερμίδες) με κίνηση και στους πέντε τροχούς (με τις απαραίτητες μετατροπές που θα δούμε παρακάτω). Πρέπει απαραιτήτως να έχει ρυθμιζόμενα καθίσματα, βάσεις αγκώνων, καθώς και βάσεις για βαλίτσα (κατά προτίμηση αλουμινένιες). Διάδοροι άσχετοι την ονομάζουν καράκλα γραφείου. Αλλά τη τι θέλω την καρέκλα που τσουλάει στο γραφείο μου λέτε; Ε;
-Θα χρειαστείτε· Αναγνώσιμο υλικό, τρόφιμα για 45 λεπτά, νερό, χαρτί υγείας (και όχι φυστίκια αιγίνης), wettex ή ειδικό απορροφητικό υλικό για το μέτωπο για να κρατάει τα λιγδιασμένα (σιγά μη λούτεσαι κιόλας κουτσάλογο) μαλλιά ή τον ιδρώτα σας. Επίσης τηλέφωνο (ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ), fullface κράνος, προστασία σε αγκώνες, γάντια καλοκαιρινά, αδιάβροχα, ένα κατσαβίδι σταυρό και ένα ίσιο. Τέλος ειδική κάλτσα με ελαστικά σημεία στο πέλμα.
ΥΓ1. Προσπαθήστε να πάρετε τα απολύτως απαραίτητα. Laptop, dvd και τέτοιες μαλακίες επιμηκήνουν επικίνδυνα το χρόνο παραμονής στην περιοχή και μετά θα μας κλέγεσται για αιμοροείδες!
Αν έχεται πρόβλημα και στα δυο σας πόδια κάντε τη πάπια (και ζητήστε μια από τη νοσοκόμα με το κωδικό όνομα Βαγγέλης).
Το ταξίδι πρέπει να ξεκινήσει λίγο πριν φτάσετε στα όρια των αντοχών σας. Μην φύγετε ούτε πριν ούτε μετά. Αν αργήσετε μην ξεκινήσετε καν. Πάρτε μόνο το χαρτί υγείας και ότι έγινε έγινε. Αν πάτε νωρίς, μπορεί μετά από λίγο να σας έρθει τίποτε άλλο και να χρειαστεί να ξαναπάτε άμεσα. Το παν στα ταξίδια είναι το σωστό timing. ΠΙΕΙΤΕ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝ¨ΗΣΕΤΕ. Γιατί αν πιείτε στο γυρισμό θα ξαναπάτε σύντομα.
Προσαρμόστε ένα ξύλο βιβλιοθήκης μήκους αντιστοίχου με την απόσταση από την μέση σας μέχρι τη φτέρνα σας. Βάλτε τη μια άκρη του εκεί που ξέρετε. ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Το εκεί που ξέρετε (γιατί νομίζετε οτί τα ξέρετε όλα) είναι η βάση της πλάτης του οχήματος. Προσέξτε το άλλο εκεί που ξέρετε (το τμήμα του που αντιστοιχεί στο τραυματισμένο μέλος σας) να ακουμπά πάνω στο ξύλο και όχι στην άκρη του γιατί άμα σας πάρει ο κατήφωρος από τη μια μεριά τη γαμήσατε. Ακουμπήστε τη φτέρνα στο άλλο άκρο και αφού σταθεροποιηθείτε είμαστε έτοιμοι. Πρέπει βέβαια να έχετε φουλάρει τις βαλίτσες με τα απαραίτητα και να φοράτε τον εξοπλισμό σας!!!
Με το «καλό» σας πόδι (όχι απαραίτητα με αυτό που ζωγραφίζετε, αυτά μόνο στις ταινίες γίνονται) πατήστε κάτω και δώστε το ρυθμό. Χρησιμοποιήστε τα χέρια για να στρίψετε και μη βγάζετε αγκώνες ή γέρνεται το σώμα στις στροφές γιατί μετά θα κατουράτε σε σωληνάκι αλλαγής υγρών φρένων κάτι το οποίο χρειάζεται εξαιρετικό σημάδι ή άψογη σφουγγαρίστρα.
Μετά τα πρώτα ταξίδια θα ανακαλύψετε ότι πάτε πιο γρήγορα με την όπισθεν. Μην το κάνετε από την πρώτη φορά. Ο πόνος θα είναι μικρός μπροστά στην ξεφτίλα να ‘στε ξάπλα με μια ταβλα στον πάτο σας και τις πατούσες να κοιτάνε την πανσέληνο.
Ενημερώστε τους οικείους σας ότι ξεκινάτε (για να πάρουν το 166 αν δεν ματάρθετε)
Μην βιάζεστε όταν πλησιάζετε τον προορισμό σας γιατί μπορεί όλα να αποδειχτούν μάταια.
Φορέστε τα αδιάβροχα γιατί το νερό από τον νιπτήρα δεν μεταφέρεται με τις χούφτες χωρίς (πολλές) απώλειες.
Αν νοιώσετε κούραση αράχτε. Κάντε ένα τσιγάρο τσιμπήστε κάτι.
Μην κάνετε το ταξίδι χωρίς λόγο. Πάντα και παντού υπάρχει ένας λόγος γι’ αυτό κάποιοι λένε πως παντού υπάρχει ένας μύθος· Γιατί αυτή η μπύρα είναι κάτουρο.
Σκουπίστε το πουλάκι σας (ότι μπορείτε και βλέπεται με τέτοια κοιλιά βέβαια) πριν σηκωθείτε. Μετά είναι αργά. Αν νιώθετε ανασφάλειες βάλτε ένα προφυλακτικό. Καλύτερα μαλάκας παρά κατουρημένος.
Απολαύστε την επιστροφή. Δοκιμάστε νέες τεχνικές αλλά πάντα τοίχο-τοίχο.
Ελπίζω να μετέφερα επαρκώς τη μαγεία του ταξιδιού.
ΥΓ2. Σκουπίστε τα δάκρυά σας πριν το ταξίδι της επιστροφής. Οι άντρες που κλαίνε είναι ανεκτίμητης αξίας όταν μπορούν να το εκμεταλλευτούν. Εμείς τώρα με το ενα πόδι στον τάφ(ρ)ο δεν μπορούμε να υποσχεθούμε ατέλειωτες νύχτες και γι’ αυτό δεν δίνουμε ψεύτικες υποσχέσεις...
Άντε με τις υγείες μας.
Χαιρετίσματα σε όλους και όλες σας από το κρεββάτι του πόνου.
(Κάποια σημεία του ταξιδιωτικού αναφέρονται μόνο σε αγοράκια για ευνόητους λόγους. Άλλο η σεξουαλικότητα άλλο το κατούρημα.)
Δεχόμαστε ερωτήσεις παρατηρήσεις κλπ που κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη...
ΥΓ3. Αμα περιμένετε φωτογραφίες να μου πάρετε μια φωτογραφική της προκοπής. Θα ξαναπάω σύντομα...
Thou-Vou ou(s)t
Απάντηση με παράθεση
αλλος νοστρας μας βρηκε! 
