Αναχώρηση με πόνο καρδιάς αλλά και χαρά γιατί ο γύρος πρέπει να συνεχιστεί. Προορισμός το Τσαπί Μεσσηνίας μέσω Πεταλιδίου-Κορώνης. Μέσα από άθλιο δρόμο κατάφυτο αλλά αδιάφορο περνάμε και το Βασιλίτσι και βρίσκουμε την ταμπέλα και το δρόμο που μετά από 8 χιλιόμετρα, τα 3 χώμα, οδηγεί στο Τσαπί. Εκεί θα αράζαμε για σχεδόν 3 μέρες με φιλικό ζευγάρι. Το camping είναι χαλαρό, με στοιχειώδεις ανέσεις ενώ για φαγητό θα πάτε σε μια από τις δύο ταβέρνες οι οποίες φυσικά είναι στα μαχαίρια...Παραλία super ε!Ύπνος σε διπλό στρώμα θαλάσσης, μπάνιο τρελό, φαγητό, ζωγραφική σε πέτρες, χαλαρός κόσμος, βόλτες στην Φοινικούντα με τους Άγγλους λιώμα, στην Κορώνη στο κάστρο και εξόρμηση μέχρι Μεθώνη, Πύλο και Βοϊδοκοιλιά.
Στη Φοινικούντα είχε πολύ όμορφο κόσμο, χαλαρά μαγαζιά αλλά 15 Αυγούστου στις 11.30 και καλά δεν μπορούσαν να μας σερβίρουν και έπεσε στράβωμα.
Η Κορώνη ήταν πολύ πιο καλή. Μπαίνω λοιπον σε φαρμακείο και ζητάω Παραφινέλαιο χύμα για να καθαρίσω την αλυσίδα. «Α. Έχω μόνο 250ml σε συσκευασία» Ο.Κ. λέω και κοιτώντας το κουτί τι βλέπω; "Κατάλληλο για την δυσκοιλιότητα." Με τρόμο της λέω «Το θέλω γιατί καθαρίζει την αλυσίδα της μηχανής» Η τύπισσα πρέπει να έμεινε μαλάκας!