Μια βόλτα με τα πόδια στο χωματόδρομο το Σάββατο δείχνει πως ο αέρας έχει κάνει δουλειά... τα έχει παγώσει σχεδόν όλα!
Μια βόλτα με τα πόδια στο χωματόδρομο το Σάββατο δείχνει πως ο αέρας έχει κάνει δουλειά... τα έχει παγώσει σχεδόν όλα!
...και φυσικά τη κρίσιμη τελευταία στροφή πριν το καταφύγιο. Δε κατεβαίνω με τί-πο-τα.
Το βράδυ η ατμόσφαιρα είναι πεντακάθαρη και επιχειρώ να βγάλω κάποιες φωτογραφίες, αλλά φυσάει τόσο πολύ που ακόμα και ακουμπώντας σε σταθερό σημείο μου είναι αδύνατο να κρατήσω τη κάμερα αρκετά σταθερή...
Κυριακή πλέον, η μέρα της επιστροφής! Από χθες έχουμε κάνει ένα πέρασμα με το τζιπ του Μπάμπη και έχουμε ρίξει μπόλικο αλάτι στο χωματόδρομο, δημιουργώντας έτσι μια ροδιά χωρίς πάγο, αλλά μερικά σημεία παραμένουν παγωμένα.
Περπατάω τα πρώτα 500-600 μέτρα και παρατηρώ πως υπάρχουν τρία σημεία χωρίς πέρασμα. Οπότε παρακαλάω τον Μπάμπη να ξανακάνουμε ένα πέρασμα με αλάτι, ρίχνοντας σε αυτά τα συγκεκριμένα σημεία, για να μπορέσω να φύγω.
Είναι πια 4 το απόγευμα, ο ήλιος έχει λιώσει ό,τι ήταν να λιώσει, και φίλοι του Μπάμπη έχουν έρθει στο καταφύγιο (με τα τζιπ τους) να τον ευχηθούν για τη γιορτή του. Όταν τους εξηγεί πως πρέπει να λείψει για λίγο για να πάμε μαζί να ρίξουμε αλάτι στο χωματόδρομο, γεννάται η σπίθα για την παρακάτω επική στοιχομυθία:
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ο φίλος μας τίμησε με την επίσκεψή του με αυτές τις δύσκολες συνθήκες, αλλά τώρα πρέπει να φύγει και γι'αυτό θα πεταχτούμε να ρίξουμε λίγο αλάτι να ανοίξουμε το δρόμο.
ΑΣΧΕΤΟΣ Α: Ανοιχτός είναι ο δρόμος ρε παιδιά!
ΕΓΩ: Είμαι με το μηχανάκι και σε μερικά σημεία έχει πάγο και θα γκρεμιστώ αν πάω να περάσω.
ΑΣΧΕΤΟΣ Β: (κοιτάζοντας έξω απ'το παράθυρο) Το Vstrom έξω έχεις; Αυτό περνάει άνετα!
Ε: Δυστυχώς το περπάτησα το δρόμο πριν λίγη ώρα και υπάρχουν ακόμα 2-3 σημεία τελείως παγωμένα, χωρίς πέρασμα.
Α.Β: (επιμένοντας): Αφού περνάει ρε φίλε... να το πάρω εγώ να το κατεβάσω;
Ε: (μικρή παύση λόγω καμμένης ασφάλειας) Κοίτα... (κι'άλλη παύση για να ανανείψω από το σοκ) Αν αναλαμβάνεις να πληρώσεις τα ανταλλακτικά μετά, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να στο δώσω.
Α.Α: (δείχνοντας τον Α.Β.) Φιλαράκι αυτός εδώ που τον βλέπεις έχει τρέξει στο Παρίσι-Ντακάρ!
Α.Β: (απλά λάμπει)
Ε: (δυσκολεύομαι να ανταπεξέλθω) (απευθυνόμενος στον Α.Β): Αλήθεια; Πριν πόσα χρόνια;
Α.Β: (μη έχοντας πιάσει την ελαφριά κακία για την ηλικία του) Καμμιά δεκαριά.
Ε: Μπράβο, αλλά εγώ και πάλι με τον πάγο δε περνάω, οπότε θα πεταχτούμε να ρίξουμε λίγο αλατάκι.
Βγαίνουμε έξω και πάμε να κάνουμε τη δουλειά μας με το Μπάμπη, εγώ να βράζω απ'το κακό μου και ο Μπάμπης να μου λέει να μη δίνω σημασία.
Εγώ είχα συγχιστεί επειδή απ'όσο ξέρω εκτός απ'τον Ορφανό που πήγε και το σήκωσε το 2003 , το Γιαννακούλη που τερμάτισε μαζί του και το Χούντρα που έφαγε τα μούτρα του μερικά χρόνια νωρίτερα, στο Dakar δεν έχει εμφανιστεί άλλος Έλληνας.
Και μου την έλεγε τώρα ο κάθε άσχετος που έτρεξε υποτίθεται στο Dakar επειδή δε μπορούσα να περάσω 350 κιλά που στηρίζονταν σε δυο BattleWing δρόμου πάνω από κατηφορικό πάγο; Γκρρρ...
Τέλος πάντων, έδωσα τόπο στην οργή, και αργότερα (και τώρα) που το σκέφτομαι γελάω με τη καρδιά μου!
Τελικά ρίξαμε αλάτι, και μετά από 1+ ώρα που έφυγα δεν είχα κανένα πρόβλημα. Είχα ξεφουσκώσει και τα λάστιχα για καλύτερη πρόσφυση και λιγότερα χοροπηδήματα πάνω στα χαλίκια, ώστε να μπορώ να ακολουθώ τη ξεπαγωμένη ροδιά με την απαραίτητη ακρίβεια (μιας και ήταν στενή η ροδιά) και πράγματι κατέβηκα χωρίς πρόβλημα.
Στο βενζινάδικο στα Πράμαντα ξαναφούσκωσα τα λάστιχά μου. Είχα μπροστά 22 και πίσω 30 στο χωματόδρομο. Καλά ήταν για ξεφούσκωμα στα τυφλά! Γέμισα το ντεπόζιτο και μετά από πεντέμιση ώρες ήμουν σπίτι μου στην Αθήνα.
Το μόνο που παρεμβλήθηκε ήταν μια αστεία συνομιλία με τον zikpol - ήμουν πριν τη γέφυρα στο Αντίρριο και τον πήρα τηλέφωνο να δω μπας και βρισκόμασταν. Μου είπε ότι δε μπορούσε και όταν του είπα ότι ετοιμάζομαι να περάσω τη γέφυρα με τον αέρα που είχε, μου είπε "ΟΚ, καλό δρόμο και χάρηκα που σε γνώρισα!"
Τελικά πέρασα χωρίς κανένα πρόβλημα και έφτασα γρήγορα σπίτι μου. Μου είχε κολλήσει ένα καταραμένο χαμόγελο που δεν έφευγε με τίποτα. Ένιωσα ίσως ευτυχής, και είπα πως ήθελα να θυμάμαι αυτή την ευεξία...
Γενικές σκέψεις που δεν κολλούσαν πουθενά αλλού:
1. Ξήλωσαν την όμορφη πλατειούλα με τη προτομή του ποιητή στη Πλατανούσσα! Ελπίζω να φτιάξουν κάτι εξίσου όμορφο, στενοχωρέθηκα που το είδα έτσι...
2. Έξω απ'το καταφύγιο βρήκαμε ίχνη που κάποιοι είπαν ότι ταιριάζουν σε μια μεγάλη αρκούδα και το αρκουδάκι της. Όλοι χάρηκαν που υπάρχουν ακόμα τέτοια ζώα, παρόλο το ρυθμό που τα καταστρέφουμε...
3. Με έφτιαχναν πολύ οι νταλικέρηδες που έβγαζαν δεξί φλας για να μου δείξουν ότι κάνουν άκρη για να περάσω, και μου έκαναν μετά φώτα για να χαιρετίσουν αφού τους είχα προσπεράσει και χαιρετήσει με το χέρι.
4. Στενοχωρήθηκα που δε μπόρεσα να χαιρετήσω έτσι ένα Daihatsu Ι.Χ. γκρίζο που έκανε άκρη να περάσω. Φίλε μου, με τον αέρα που είχε δε τόλμησα να ξεκολλήσω το χέρι απ'το τιμόνι!
5. Η αξία του CouchSurfing δεν είναι μόνο οικονομική. Άλλο πράγμα να σου δείχνει κάποιος τον τόπο του, να γνωρίζεστε και να σε φιλοξενεί σπίτι του και άλλη η κρυάδα του ξενοδοχείου.
6. Συνολικό κόστος ταξιδιού για 8 ημέρες: Περί τα ?600.
7. Χιλιόμετρα που διανύθηκαν: 3200km
8. Ο εξοπλισμός έχει μεγάλη σημασία. Είχα συγχιστεί που είχα δώσει τόσα λεφτά για τις πλαϊνές βαλίτσες, αλλά τελικά και τέλεια ταιριάζουν στο μηχανάκι (θέλουν κολπάκι που δεν ήξερα) και η λειτουργικότητά τους υπό κακές συνθήκες παραμένει υποδειγματική. Ακόμα και το διπλό stand που είναι έξτρα σε αυτό το μηχανάκι αξίζει μόνο και μόνο για κάτι τέτοιες φάσεις με 80km/h ανέμου...
9. Δεν υπάρχει μηχανάκι που να μπορεί να κάνει τα πάντα καλά. Το Vstrom είναι
+ άνετο (τροχοί, αναρτήσεις, γκάζι, προστασία από αέρα, σέλα, φώτα)
+ παρέχει ενεργητική ασφάλεια (τροχοί, αναρτήσεις, γκάζι, φώτα, φρένα)
+ είναι διακριτικό (θόρυβος - όταν ήμουν στο ανάχωμα της Κερκίνης σκεφτόμουν γνωστούς που έχουν πληρώσει απίστευτα ποσά για να αγοράσουν κομμένο αριστερό καπάκι (πηνείουγια το Ducati τους, για να κάνει *ακόμα* περισσότερο θόρυβο - ε δε θα έβλεπες και πολλά πουλιά στη λίμνη έτσι)
+ προσφέρει αυτονομία και ταυτόχρονα οικονομία (σχεδόν 400km με 22lt με οικονομική οδήγηση)
Σε αρκετές φάσεις off-road λαχταρούσα ένα DRZ 400 που να μπορεί να οργώσει χωρίς δεύτερη σκέψη, ή έστω ένα λάστιχο πιο χωμάτινο από τα BattleWing, αλλά τελικά η άνεση και η ασφάλεια που παρείχε το υπάρχον πακέτο σε συνθήκες θυελλωδών ανέμων, βροχής και χιονιού (με φορτωμένο μηχανάκι φυσικά) ήταν πιο σημαντικές ιδιότητες.
Τη Παρασκευή, αφού είχα αφήσει πίσω τα Γιάννενα και κατευθυνόμουν προς το καταφύγιο πάνω στα Τζουμέρκα, είχε ακόμα φοβερό αέρα, και σε ένα σημείο όπου ο δρόμος έγλυφε ένα σκαμμένο βράχο είδα ξαφνικά ένα κομμάτι βράχου να ξεκολλάει. Είχα δει πολλές πέτρες πεσμένες στην άσφαλτο, αλλά ποτέ να γίνεται μπροστά μου... ένιωσα σα σε διαφήμιση SUV, που το χτυπάνε τα κύματα και πέφτουν πέτρες και αυτό τα αποφεύγει/αποκρούει όλα και σε κρατάει ασφαλή. Ευτυχώς με το Vstrom δε χρειάστηκε να κάνω κάποια ιδιαίτερη τιμονιά επειδή το κομμάτι του βράχου που αποκολλήθηκε έσκασε 15 μέτρα μπροστά μου και θρυμματίστηκε σε 3 μεγάλες κοτρόνες, καμμία εκ των οποίων δεν συνέπιπτε με την ακριβή τροχιά μου. Αλλά επειδή είχα το Vstrom δε τρόμαξα όσο πχ αν είχα το παλιό GPZ μου, χωρίς ABS, χωρίς αναρτήσεις, χωρίς ελαστικότητα για ελιγμούς...
Νομίζω πως το στήσιμο του Vstrom αποτελεί ιδανικό συμβιβασμό για το τερραίν της Ελλάδας, και σε συνδυασμό με τη τιμή του εξηγεί το γιατί έχει βρωμίσει ο τόπος με Vstrom :-)
ΤΕΛΟΣ
Πολυ ομορφα
Σ'ωραιος
Πολύ όμορφη η βόλτα σου φίλε, ζήλεψα με τις εικόνες που πήρες από πρώτο χέρι !
Νά'σαι καλά και στην επόμενη με το καλό !!
Πολύ ωραίο ταξίδι και μάλιστα χειμώνα...
Ρεσπεκτ λέμε!
Ειναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα...
ανάβεις φωτιές!!!!!!!!
μπραβο ρε συ
ωραιες φωτογραφιες μερη ,και αψογη αφηγηση
υ.γ το ηξερες για το καιρο η αγνοια κινδυνου?(εννοω χειμωνιατικα σε αυτα τα μερη)
πωλειται tank bag μαυρο 30ltτης bagster gia transalp 650
http://www.moto.gr/forums/showthread...threadid=52567[url]
Hταν ενα ταξιδιωτικο που ΔΕΝ ηθελα να διαβασω...
Τελικα Αλεξανδρε ειχες δεν ειχες με εκανες να ΣΚΑΣΩ απο τη ζηλια μου που δεν ηρθα μαζι σου....
Το σκεφτομουν αλλα κατι η δουλεια, κατι ο καιρος που προβλεποταν βαρυς, τελικα δεν τα καταφερα.
Παντως στα σοβαρα το ταξιδιωτικο αυτο το απολαυσα οσο ελαχιστα. Δεν ξερω τι ηταν.
Η φοβερη και λεπτα χιουμοριστικη περιγραφη;
Οι φωτογραφιες ΑΠΕΙΡΟΥ καλλους;
Η αισθηση που εξεπεμπε, μιας μεγαλης διαθεσης για ταξιδι και περιπετεια;
Οτι και αν ηταν παντως δεν χορταινω να το διαβαζω ξανα και ξανα και να θελω διακαως να κανω και εγω την ιδια διαδρομη...
Χιλια μπραβο φιλε για το ταξιδι και αλλα τοσα που μας πηρες "μαζι σου"....
Θελω και γω λεμεεεεεεεεε!!!!
Νίκος
Open Horizons
respect...
oti kai na pw einai ligo....
Ας το ονομάσουμε "αισιοδοξία" :-)Αρχικά δημιουργήθηκε από x-rider
υ.γ το ηξερες για το καιρο η αγνοια κινδυνου?(εννοω χειμωνιατικα σε αυτα τα μερη)
Κυριακή με Πέμπτη βράδυ ο καιρός ήταν τέλειος για ταξίδι, πρακτικά δε χρησιμοποίησα τα αδιάβροχά μου. Τη Παρασκευή με έσκισε...
respect!
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση