Δίτροχοι σωτήρες
Ημερομηνία Δευτέρα, Οκτώβριος 08 @ 08:35:01 EEST
Θέμα Ε.Κ.Α.Β
8/10/2007
Κείμενο: Ηλίας Μπόσμος
Φωτογραφίες: Σάββας Κουρίδης
Αναδημοσίευση από το περιοδικό 2 Τροχοί
(τεύχος 158 - Ιανουάριος 2007)
Η συνέντευξη έχει τελειώσει και βρισκόμαστε να μιλάμε για μοτοσυκλέτες, ταξίδια, αξεσουάρ. Τριγύρω υπάρχουν αφίσες από περιοδικά μοτοσυκλέτας, αυτοκόλλητα καταστημάτων και κράνη. Μια ακόμα παρέα μοτοσυκλετιστών; Όχι ακριβώς, ή καλύτερα, όχι μόνο.
Προολυμπιακή Αθήνα. Διασώστες του ΕΚΑΒ επιχειρούν ένα τολμηρό εγχείρημα και δημιουργούν την ομάδα Μ. Μια "μάχιμη" ομάδα η οποία χρησιμοποιώντας την ευελιξία της μοτοσυκλέτας θα προσέφερε άμεση επέμβαση σε επείγοντα περιστατικά. Μιλήσαμε με τον επικεφαλής της ομάδας, κ. Νεκτάριο Επταμινιτάκη, καθώς και με άλλα μέλη της ομάδας. Η πρώτη γνωριμία είχε γίνει παλαιότερα σε όχι και τόσο ευχάριστες συνθήκες.
Ποια είναι η ιστορία της ομάδας; Πότε και πώς ξεκίνησε;
Η ιστορία ξεκινάει το 1996 με ένα Yamaha Diversion 600, δωρεά της εταιρείας. Μέχρι το 2002 η μοτοσυκλέτα αυτή είχε διανύσει μόνον 11.000km, επειδή μέχρι τότε το πιλοτικό πρόγραμμα δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Από το 2003 και μετά και ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρξε πολιτική βούληση για αγορά και άλλων μοτοσυκλετών, αλλά και για επάνδρωση της ομάδας.
Πόσες μοτοσυκλέτες διαθέτετε και πόσες χρησιμοποιείτε;
Χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση δεκατρείς μοτοσυκλέτες . Η κάθε μία είναι χρεωμένη σε έναν αναβάτη, ο οποίος τη χρησιμοποιεί αποκλειστικά. Και κάθε μια έχει τουλάχιστον 30.000km, δείγμα του πόσο καλά δουλεύει το πρόγραμμα. Υπάρχουν φυσικά και δυο-τρεις εφεδρικές ώστε εάν μια μοτοσυκλέτα υποστεί βλάβη ή συντηρείται να μπορούμε να βγούμε έξω και να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας. Εάν αυτό είναι αδύνατο λόγω καιρικών συνθηκών, χρησιμοποιούμε μικρά αυτοκίνητα. Διασώστης και γιατρός φορτώνουν τις βαλίτσες της μοτοσυκλέτας και κυκλοφορούν με το αμάξι. Όπως είναι λογικό, δεν υπάρχει η ίδια αμεσότητα.
Σε ποιές πόλεις υπάρχει η ομάδα Μ;
Οι πόλεις στις οποίες λειτουργεί η ομάδα μας είναι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, το Ναύπλιο, η Ρόδος, η Καβάλα, το Ηράκλειο και η Λάρισα. Σκοπός μας δεν είναι να υπάρχει μια μοτοσυκλέτα σε μια πόλη, απλά διακοσμητική για να λέμε ότι υπάρχουμε και εκεί. Στόχος μας είναι η μηχανή να δουλεύει εκεί που βρίσκεται! Εάν δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα (όπως στην Πάτρα και τα Γιάννενα), η μοτοσυκλέτα φεύγει και πηγαίνει εκεί όπου τη χρειάζονται. Μας ζητούν μοτοσυκλέτες από όλη την Ελλάδα και πρέπει να κάνουνε την καλύτερη δυνατή κατανομή.
Πόσα άτομα είστε και πώς επιλέγονται τα μέλη της ομάδας;
Αυτήν τη στιγμή είμαστε δεκατρείς διασώστες - οδηγοί και επτά γιατροί. Θα θέλαμε να είμαστε περισσότερα άτομα, να γεμίσουμε όλη την Ελλάδα με μοτοσυκλέτες του ΕΚΑΒ. Όμως δεν μπορούμε αύριο να πάρουμε πενήντα μηχανές και μετά να ψάξουμε άτομα. Είναι και θέμα ασφάλειας. Τα περισσότερα παιδιά είναι "παλιά τιμόνια". Οι καινούργιοι εξετάζονται από εμένα εξονυχιστικά. Εγώ έχω εκπαιδευτεί στο Ισραήλ στον τομέα της προσωπικής ασφάλειας (σ.σ. Νεκτάριος Επταμινιτάκης- επικεφαλής της ομάδας Μ). Προσπαθούμε να διαλέγουμε επιλεκτικά. Οδηγός, διασώστης, μέλος της ομάδας. Αυτό είναι το τρίπτυχο.
Ποιος είναι ο χρόνος αντιμετώπισης περιστατικού και πόσα είναι τα περιστατικά που αντιμετωπίζετε καθημερινά;
Στην Αττική υπάρχουν τέσσερις μοτοσυκλέτες το πρωί και τέσσερις το απόγευμα, όσοι δηλαδή και οι τομείς ευθύνης. Πειραιάς, Γλυφάδα, Μοναστηράκι και Πεδίο του Άρεως. Εάν το περιστατικό είναι στον τομέα ευθύνης, ο χρόνος αντιμετώπισης είναι 5-6min, ενώ το ασθενοφόρο αυτοκίνητο λόγω της δύσκολης πρόσβασης χρειάζεται 20 - 30min (σ.σ. πολλές φορές και περισσότερο). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η μοτοσυκλέτα έχει εξοπλισμό ισάξιο νοσοκομείου. Μπορεί να διασωληνωθεί επί τόπου ο ασθενής. Με το κλασικό ασθενοφόρο αυτό θα γίνει στο νοσοκομείο, καθώς μόνον ένα στα δέκα ασθενοφόρα είναι κινητή μονάδα. Με τη μοτοσυκλέτα ο τραυματίας έχει μεγάλες πιθανότητες να ζήσει, καθώς στα πρώτα καθοριστικά λεπτά θα έχει δίπλα του γιατρό και εξειδικευμένο εξοπλισμό.
Στη μοτοσυκλέτα επιβαίνει γιατρός ή διασώστης;
Τη μοτοσυκλέτα την οδηγεί διασώστης. Ο συνεπιβάτης είναι γιατρός και αυτό είναι το σημαντικό της υπόθεσης. Ο διασώστης, ακόμα και εάν γνωρίζει κάποιες ιατρικές πράξεις, δεν έχει το νομικό πλαίσιο, το δικαίωμα δηλαδή να τις προσφέρει.
Κάθε πότε αντικαθιστάται ο εξοπλισμός των αναβατών και τα αναλώσιμα της μοτοσυκλέτας (π.χ. ελαστικά); Η αντικατάστασή τους γίνεται άμεσα όταν χρειάζεται ή υπάρχει γραφειοκρατία;
Η καταπόνηση της μοτοσυκλέτας είναι μεγάλη, αφού όλα τα χιλιόμετρα γίνονται σε αστικό περιβάλλον με τη μοτοσυκλέτα φορτωμένη. Σε ό,τι ζητήσουμε υπάρχει άμεση ανταπόκριση από τη διοίκησή μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην αποθήκη μας υπάρχουν περίπου τριάντα ζευγάρια καινούργια λάστιχα.
Δώστε μας μερικές πληροφορίες για τις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιείτε. Τι εξοπλισμό διαθέτουν;
Οι μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε είναι τα Yamaha TDM 900, καθώς και τα Kawasaki KLR 650. Διαθέτουν φάρους, σειρήνες, μπαγκαζιέρα και πλαϊνές βαλίτσες. Διαβιβάζουμε με Tetra και VHF. Σε λίγο καιρό θα αποκτήσουμε και τέσσερα GPS τα οποία θα εναλλάσσονται ανάλογα τη βάρδια. Τα on-off χρησιμοποιούνται όπου οι συνθήκες είναι δύσκολες για τα TDM. Στην Παλιά Πόλη της Ρόδου π.χ. ένα μονοκύλινδρο 650 είναι πιο ευέλικτο από μια μεγάλη μοτοσυκλέτα όπως το Yamaha. Στο Ναύπλιο χρησιμοποιούμε επίσης on-off για να έχουμε άμεση πρόσβαση στην ευρύτερη περιοχή της Αρβανιτιάς, μια κακοτράχαλη περιοχή όπου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες έχουμε πνιγμούς λουομένων. Με τον εξοπλισμό αυτόν, τα TDM ζυγίζουν περισσότερο από 300kg. Καταλαβαίνετε ότι η κατανομή του βάρους γίνεται οπισθόβαρη και χρειάζεται μεγάλη πείρα για να μην υπάρχουν ατυχήματα.
Συμβαίνουν ατυχήματα εν ώρα υπηρεσίας;
Είναι στο πρόγραμμα κάποια ατυχήματα. Λόγω όμως της πείρας και της σχολαστικής συντήρησης των μοτοσυκλετών, τα ατυχήματα είναι σπάνια, παρά τον μεγάλο αριθμό χιλιομέτρων αλλά και των συνθηκών που γίνονται αυτά.
Σε ποια υπηρεσία υπάγεστε; Η υπηρεσία θεωρεί επιτυχή τη λειτουργία της Ομάδας;
Η διοίκηση του ΕΚΑΒ, αλλά και το υπουργείο είναι πολύ ευχαριστημένοι με την αποτελεσματικότητα του τμήματος. Για αυτό έχουμε και πλήρη στήριξη σε ό,τι χρειαστούμε. Είμαστε μια μάχιμη ομάδα και αυτό φαίνεται να το εκτιμούν. Χαρακτηριστική η περίπτωση της πτώσης του αεροπλάνου "Ήλιος" στο Γραμματικό, όπου φτάσαμε πρώτοι μέσα από θάμνους και μονοπάτια και ουσιαστικά ήμασταν η μοναδική επικοινωνία της ΕΜΑΚ με το σημείο. Ή με τη χιονοθύελλα όταν πήγαμε με το τρένο στην Οινόη για να απεγκλωβίσουμε κόσμο. Έχουν έρθει από Ιταλία, Αγγλία, Ισραήλ, ακόμα και από Μόσχα για να πάρουν κάτι από την πείρα μας. Η μεγαλύτερη αναγνώριση όμως είναι οι επιστολές, τα τηλεφωνήματα, το αγκάλιασμα από κάποιες λέσχες μοτοσυκλέτας, το "ευχαριστώ" από έναν περαστικό.
Το άρθρο αυτό προέρχεται από Fireman Magazine
http://www.fireman.gr
Απάντηση με παράθεση
:a19: 
)αλλα αυτος και ολοι οι αλλοι προτιμανε να ειναι ολη μερα στους δρομους διαρεχοντας τρελους κινδυνους.Το μονο που μπορουμε να πουμε στα παλικαρια ειναι μπραβο
