ο δρόμος από Ασφένδου για Ιμπρο....οι πέτρες που σας έλεγα
Μέχρι στιγμής δε μου έχει δωθεί η δυνατότητα να στρίψω λίγο (τουλάχιστον όσο μπορώ εγώ)
ο δρόμος από Ασφένδου για Ιμπρο....οι πέτρες που σας έλεγα
Μέχρι στιγμής δε μου έχει δωθεί η δυνατότητα να στρίψω λίγο (τουλάχιστον όσο μπορώ εγώ)
Αφού περνάω Ασφένδου (δεν μένει κανείς) βλέπω μπροστά μου την Ιμπρο και ψηλά τα χιόνια. (Υπόψη ότι όταν είναι να χιονίσει, αυτό το κομμάτι αποκλείεται)
είναι ώρα τώρα να κατηφορίσω από Ιμπρο προς Σφακιά. Μια διαδρομή που την έχω κάνει και άλλες φορές αλλά μ’αρέσει ιδαίτερα. Είναι μια διαδρομή που κινείται ψηλά και παράλληλα με το ομώνυμο φαράγγι και έχει και πράσινο
Ναι βρε κουτά.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
σας σκέφτηκα και σας
και σας χαιρετώ μέσα από την καρδιά μου που μ'αφήσατε να πάω μόνος.
Πάντα όταν κατέβαινα αυτό το δρόμο σκεφτόμουνα πως και κανένας δεν έχει φτιάξει κανά κιόσκι με θέα το φαράγγι και κάτω το Φραγκοκάστελο???
Οι σκέψεις μου εισακούστηκαν, και.......αυτό το καφενείο είναι γαμάτο πάνω στα βράχια (όπως βλέπεις) αλλά κλειστό και αυτό ρε γκαμώτο.
Ο τύπος που το έχει και το έφτιαξε κρεμόταν με ένα σχοινί και έβαζε πέτρα την πέτρα
Ο δρόμος κατηφορικός με μπόλικα πεύκα και κάτω θέα το πιστάκι (τα μαμημένα τ ζωντανά δε σ'αφήνουν να χαρείς τπτ....κάθονται μέσα στο δρόμο και σε γράφουν στα φρύδια τους ΚΑΝΟΝΙΚΑΑ). Τα Σφακιά από δω είναι δεν είναι 10 λέπτα από την δεξιά μεριά, ενώ αριστερά είναι το Φραγκοκάστελλο.
Τα ζωντανά που σας έλεγα.
.
.
.
.
.
.
.
.
και θα πει κάποιος......καλά ρε παπΑΑΑΑΑΑρα τα κατσίκια έπαιρνες φωτο και μας δείχνεις???
και επαναλαμβάνομαιαν και δε μ'αρέσει.......ότι μου κ@λ@σει τραβάω ρε και άμα φες μη διαβάζεις
Άντε και φτάσαμε Σφατσιααά.
Λίγη θέα από Σφακιά.
Δεν σταματάω όμως από τωρα στους συγγενείς…είναι ακόμα 1μμ, και αν κάτσω δεν πρόκειται να συνεχίσω.
Ξέρετε μερικοί από σας ρακές, κρεατάκι ντόπιο, καμιά ρακή, πίτες με μέλι, να πιούμε και καμιά ρακή???
Αφήνοντας τα Σφατσιάα (όσο περνάει η ώρα αρχινάμε να μιλάμε την τοπική...τσσσσσσσ) ούτε 5 λεπτά δρόμο συναντάμε την παρακάτω παραλία (γαμάτη) που έχει και ταβερνάκι (όχι γρα;φικό όμως)
Η συνέχεια της διαδρομής έχει Ανώπολη-Μουρί (Μαδάρες)-Αράδαινα-Παραλία Φοίνικα-Αι Γιάννης. Η διαδρομή προς Ανώπολη είναι ότι πρέπει για στραμπούληγμα. Ανηφορική, γεμάτηκλειστές φουρκέτες και από τα βράχια να πετάγονται τα ζωντανά.
Φτάνοντας Ανώπολη (παλαιότερα είχε πολλούς κατοίκους) αλλά πλέον ζήτημα να μένουν 200….γιατί άραγε?????
ΒΕΝΤΕΤΕΣ κύριοι βεντέτες.
Από Ανώπολη (οι ντόπιοι με κόβανε καλά καλά...όπως και οι τοπικοί μπάτσοι) κινώ για Μουρί και Μαδάρες. Ο δρόμος δείχνει καλός και είναι. Πετράκια έχει αλλά όχι κοτρώνια.
Είναι άλλο πράγμα να μπάινεις στην φύση.
Ναι ρε να μπαίνεις.......ο καθένας όπου θέλει
Μεγάλο ζόρι τραβάτε και δε θα τα πάμε καλά
Το τοπίο αλλάζει γρήγορα σκηνικό, από το Πεύκο στο κοκκινόχωμα και από κει στην ξεραϊλα και την αγριάδα. Σε αποζημιώνει όμως αυτή η εναλλαγή στο έπακρο. Σε κάθε στροφή δεν είσαι σίγουρος πως θα είναι από κει και πέρα
Όσο προχωράω προς τα μέσα συναντάω κυνηγούς που με κοιτάνε δύσπιστα και καχύποπτα θα έλεγα, ενώ εχει και πολλά χιμαδιά.
Στο σημείο αυτό βρήκα και τους πρώτους μου νερόλακκους, τους οποίους πέρασα με απόλυτη επιτυχία, αν και νομίζω ότι ήταν εύκολοι λόγω του σκληρού χώματος. ένας μόνο ήταν περίεργος και τα ψιλοχρειάστηκα, γιατί το μπροστινό βυθίστηκε αρκετάααααααα. δεν μασήσαμε όμως…τι μας είπε ο dirty?? γκαζάκι…εεε και γω…. γκαζάαακι ρεεεεε.
Άσχετο, αλλά έχω έναν φόβο με τους σκυλάγγουρες. Ρε γαμώτο μου την πέφτουν. Αυτό σκεφτόμουνα και στην διαδρομή αυτή, γιατί όπου χιμαδιά και σκυλιΑΑΑ. Και για κακή μου τύχη, στο πιο δύσκολο κομάτι με νεροφαγώματα μεγάλα και κοτρώνια, αποφασίσανε δύο αξιαγάπητα τσοπανόσκυλα να μου δείξουνε τις φιλικές τους διαθέσεις………Περιττό να σου πω ότι μέχρι εκείνο το σημείο πήγαινα κοτάρα λόγω του δρόμου (ποιού δρόμου??…τέσπα), με που μου την πέφτουνε τα θηρία (τι τα ταϊζουνε ρε πούστη μου), τα ξέχασα όλα………….σπάει ο καρπός και το 950 πήρε φωτιά. Πηδούσε σα κατσίκι…..και αφού ξέφυγα από τους οχτρούς μου, κατανάλωσα πολύ ενέργεια για να αντιμετωπίσω την φουρκέτα (κατηφορική κιόλας γκαμώτο)που υπήρχε μπροστά. Τέλος έφτασα σε αυτό το εκκλησάκι, όπου και άραξα για το καθιερωμένο τσιγαράκι.
Τα χρώματα είνι φοβερά ότι χτίζεται δένει με το τοπίο σε σημείο που να μην διακρίνεις από απόσταση τα κτίσματα πχ
εδώ΄έχει έναν μισογκρεμισμένο πύργο
Η διαδρομή αυτή ήταν γύρω στα 15χουλουμου πήγαινε.
Επιτόπυ στροφή και ξεκινάμε για να πάρουμε μια άλλη διακλάδωση προς μαδάρες (στον χάρτι είναι πάνω από Ανώπολη το αριστερό κομμάτι).
Δεν το έκανα όλο όμως γιατί άρχισε να με παίρνει η ώρα.
Επομένως στροφή ξανά μανά και ξεκινάμε προς τα πίσω να πάμε για Αράδαινα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
