Αρχικά δημιουργήθηκε από sas
Ναι βρε κουτά.
.
.
σας σκέφτηκα και σας
και σας χαιρετώ μέσα από την καρδιά μου που μ'αφήσατε να πάω μόνος.
Μη με πληγωνεις περισσοτερο ρε Γιαννακη ...
Τα σκυλια εγω τα περναω ευκολα, ειτε με τα ποδια, ειτε με την μηχανη.
Θα σου κανω μαθηματα στο Δελεαρ αποψε!
Keep up the good work!
Για να βλεπουν και καποιοι το τι σημαινει χωμα και τι μπορεις να γνωρισεις μεσα απο αυτο!
Ωραίος ο ςας
Τι μου θύμισες
Σπούδαζα το 79-82 στα Χανιά
Ξαναπήγα το 88 και είχαν αλλάξει
Φαντάζομαι ότι τώρα θα είναι αγνώριστα
Παραμύθι δίχως δράκο, παραμύθι δίχως πέραση
ΜΕΡΟΣ Βουυυυυυυυυυυυυυυυυυ
ΣΦΑΚΙΑ-ΘΕΡΙΣΟΣ-ΟΜΑΛΟΣ-ΣΟΥΓΙΑ εδώ γιατί οι μοδιστράτορες με αλλάξανε θέση
Μετά το φαϊ και το ποτό σειρά είχε τιιιι?????
Μα τι άλλο….από το να πέσω ξερός στο κρεββάτι. Το καλό ήταν ότι δεν κοιμήθηκα στο σπίτι του ξαδέρφου (γιατί από τα πιθανά ροχαλητά μου μπορεί να με πετούσε και έξω). Μάλλον το είχε ψιλιαστεί ότι θα γινόνταν κάπως έτσι και μου είχε ετοιμάσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο. Ένα ξενοδοχείο μόνος μου!!!!!
Όχι ακριβώς μόνος…..σε κάποιο δωμάτιο υπήρχαν και 3 τουρίστριες.
Στο σημείο αυτό αγαπητοί μου απέτυχα…….δε μπόρεσα να ανακαλύψω το δωμάτιο που μένανε οι κοπελιές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ο ξάδερφος αρνιόνταν πεισματικά να με καθοδηγήσει. Τέσπα.
Τελικά έγινε αυτό που έτσι και αλλιώς θα γινόνταν, πήγα στο δωμάτιο μου….έκανα ένα ζεστό μπανάκι και την έπεσα σε «βραδυνή νάρκη».
Το πρωϊ ξυπνήσAME στις 8.
Μη τσιμπάτε ρεεεεε. Μόνος μου ξύπνησα, αφού σας είπα δεν είχα παρέα. Τα παράθυρα ήταν ορθάνοιχτα και την έκανα μια έξω και είδα αυτό. Ωραία εικόνα για να ξυπνήσεις, δε μπορώ να πω.
Πρωϊνή γεύση από το λιμανάκι των Σφατσιών
Ο καιρός όπως είδατε, έδειχνε βαρύς. Το ίδιο ήμουν και γω αφού ακόμα δεν είχα πιεί καφέ. Με νωχελικές κινήσεις ξεκίνησα να ετοιμάζω τα πράγματα. Φόρτωσα την μηχανή, και πήγα μέχρι της Κομητάδες, ένα χωριουδάκι δίπλα στα Σφακιά. Ο ξάδερφος ήταν ήδη εκεί, στα ζωντανά του (Κατσίκια, πρόβατα, γουρούνια, γαλλικές αλπίνες). Αφού τον βοήθησα να φορτώσει κάτι γουρουνάκια (όχι τα 3) για την Αγιά Ρουμέλη (εκεί που καταλήγει το φαράγγι της Σαμαριάς), καθήσαμε για ένα καφεδάκι. Η ώρα είχε περάσει και είπα να ξεκινήσω.
Ξεκινώντας να ανέβω το φαράγγι προς την Ίμπρο, ψηλά τα βουνά ήταν φορτωμένα με σύννεφα. Μάλλον το πέρασμα μου θα είχε και ομίχλη…..σκέφτηκα. Γουστάρω τρελά την ομίχλη.
Μετά από κανα 3αρι χουλουμου και αφού είχα ανέβει καμιά 400-500αριά μέτρα (σε ύψος) οι σκέψεις μου επιβεβαιώθηκαν. Ομίχλη. Όχι πυκνή. Σε ορισμένα σημεία, ανάλογα με τον αέρα, οι στροφές χανόντουσαν και το μόνο που έβλεπες ήταν λίγα μέτρα μπροστά σου, καθώς και τα δέντρα που περνούσες δεξά και αριστερά. Ήταν αρκετό αυτό όμως για να μου φτιάξει η διάθεση και ένα χαμόγελο υπήρχε μόνιμα χαραγμένο στο πρόσωπό μου. Οι κινήσεις μου ήταν αργές, το κατεμι γουργούριζε γλυκά αν και απ’ ωρα έδειχνε έτοιμο και πρόθυμο για ποιο έντονες καταστάσεις. Εγώ εν τω μεταξύ γέμιζα το μυαλό μου με εικόνες.
και άλλη μία από το γίδιο κομμάτι
Φτανοντας στην Ίμπρο (μιλάμε για μικρές αποστάσεις 17χουλουμου) η ομίχλη είχε χαθεί. Ο δρόμος από δω και πέρα άνοιγε. Ιδιαίτερα (αν θυμάμαι καλά), από το χωριό Πέτρες μέχρι και κάποια χιλιόμετρα πριν τις Βρύσες (μεγάλο χωριό..χωρίς κάτι ιδιαίτερο, 30 χουλουμου περίπου από τα Χανία). ο δρόμος ήταν σχετικά φαρδύς, αρκετά καλός (σε σημανση και ποιότητα οδοστρώματος) και με ωραίες μεγάλες στροφές. Επιπλέον δεν είχε γκρεμίλες ούτε ζωντανά στο δρόμο.
Ήταν ώρα να παίξουμε λίγο. Ο κατιμας το είχε απ ‘ώρα. Εγώ έκανα ένα 5λεπτάκι να εγκλιματιστώ και η συνέχεια ήταν αυτό που λέμεεεε……η ώρα του παιδιού. Γλυκές κλίσεις πάνω στις ανοιχτές φιδίσιες στροφές και τα χιλιόμετρα να ανεβαίνουν. Μερικά χιλιόμετρα πριν τις βρύσες οι στροφες γίναν ποιο κλειστές και το οδόστρωμα δεν ήταν τόσο καλό.
Φώτο από δω δεν έχω…..σιγά μη σταματούσα ρεεεεεε.
Εγώ δεν είχα χορτάσει όμως, ούτε η μηχανή. Τι κάνουμε επομένως???? Στροφή και πάλι πάνω. Τώρα που είχαμε δει και τον δρόμο ήταν ακόμα καλύτερα. Ανεβήκαμε λίγο και πάλι πίσω προς Βρύσες.
***Άσχετο…..αυτό που μου αρέσει σε αυτό το μηχανάκι, είναι ότι στα κατάλληλα χέρια (προφανώς αυτά, δεν είναι τα δικά μου….τα μαρούλια) μπορεί να σε πάει πολύ γρήγορα στο χώμα και μόλις βγει άσφαλτο να συνεχίσει πολύ γρήγορα.
Οι Βρύσες δεν ήταν μέσα στα σχέδιά μου για στάση, αλλά έλα που είχα ένα βάρος στα οπίσθιά μου. Επομένως στάση για καφέ καιιιιι….ξέρετε εσείς.
Από τις Βρύσες συνέχισα στους επαρχιακούς δρόμους προς Φρες. Στο χωριό αυτό είναι και το Παναγία των 2 βράχων. Ωραίο εκκλησάκι.
Και από το εκκλησάκι η Φρες.
Το σημερινό πρόγραμμα έλεγε Σφακιά-Θέρισσο-Ομαλο-Σούγια. Από Φρες κατευθύνθηκα προς Μελιδόνι για να πιάσω τον χωματόδρομο που βγάζει στις Καρές. Ήταν καλός χωματόδρομος, αφού μάλλον χρησιμοποιείται συχνά από τους ντόπιους
Οκ το λοιπόν βγήκαμε Καρές. Από εκέι και η φώτο και συνεχίζουμε για να βρούμε τον χωματόδρομο που οδηγεί στην Τσακίστρα.
Τον δρόμο τον βρήκαμε….σχετικά καλός, είχε όμως αρκετά σημεία με νεροφαγώματα. Το εκκλησάκι ψηλά και το ρεματάκι να περνάει χαμηλά.
Η ώρα είχε περάσει. Ήταν 1 και είχα βγει εκτός προγράμματος. Αυτό είναι το καλό όταν είσαι μόνος. Δε σε νοιάζει αν θα βγει το πρόγραμμα. Σκοπός είναι να το χαρείς εσύ και όχι ντε και καλά να γράψεις χιλιόμετρα. Σταματάς όπου θέλεις, για όσο θέλεις, ακολουθείς τους ρυθμούς που εσύ θέλεις. Όμωωωως…δεν ήμουν εντελώς μόνος, είχα και το στομάχι που είχε ξεκινήσει να διαμαρτύρεται. Θέρισσος βλέπεις είναι αυτός (είναι κλασσικό σημείο για μάσα). Πλώρη για Θέρισο επομένως και γρήγορα. Πέρασα τα Μυγιανά και πλησιάζω…
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση