Σε ένα τέταρτο έχω σηκωθεί. Βιάζομαι να φτάσω Σούγια. Αφού περνάω μια λιμνούλα που έχει πάνω στο οροπέδιο.
Σε ένα τέταρτο έχω σηκωθεί. Βιάζομαι να φτάσω Σούγια. Αφού περνάω μια λιμνούλα που έχει πάνω στο οροπέδιο.
Πιάνει το κατηφορικό κομμάτι, το οποίο ήταν ζάχαρη.
Ζάχαρη σου λέω ρε…..γιατί δε με πιστεύεις.
Μόνο που από ένα κομμάτι και μέτα η αριστερή μεριά του δρόμου ήταν γκρεμνά…….
και ο Γιάννης να πετάει πάνω από τα σύννεφα.
Αφού έχω περάσει το ωραίο κομμάτι και απέναντί μου έχω πλέον τον ομαλό.
Ο δρόμος με οδηγεί μόνος του προς την Σούγια.
Μετά από μερικά ανούσια χλμ, μάλλον η διάθεσή μου θα έφταιγε, έφτασα στην παραλία μου. Και να το σπίτι μου. Ναι, αυτό το δέντρο στο βάθος. Οποιαδήποτε άλλη φορά έχω έρθει, πάντα κάποιος τσόγλανος το έχει καβατζώσει. Αλλά τωωωραααα…..είναι δικό μου.
να και η άλλη μεριά της παραλίας. Το καλοκαίρι έχει πολύ κόσμο....αλλα έχει χώρο για όλους
Αφού εντοπίσαμε το που θα την βγάλουμε το βράδυ, πάμε για μια επίσκεψη σε έναν καφενέ που πήρε το μάτι μου. Και το μάτι μου δεν έσφαλε. Το μαγαζάκι μικρό, με ντόπιους να παίζουν πρέφα και να διαβάζουν εφημερίδα, η ξυλόσομπα να καίει.
Μια χαρούλα. Η ώρα πέρασε εύκολα. Κουβεντούλα με τα κοπέλια και τους μεγαλύτερους, λίγη εφημεριδούλα ένα τεταρτάκι ρακί…..και πλέον είναι ώρα να πάμε να στήσουμε το τσαρδί μας. Έχει νυχτώσει για τα καλά και δεν φαίνεται καλά ο δρόμος. Πηγαίνω αργά και το κατεμι μου κάνει κονξες στην άμμο….αλλά δε μασάω. ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΡΑΞΩ.
Σταματάω στα γρήγορα, χώνω μια πέτρα κάτω από το σταντ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.και ρίχνω ένα κατούρημα.
Ώρα να στήσουμε το δείγμα σκηνής. Και λέω δείγμα γιατί είναι από αυτά που παίρνεις στην παραλία το καλοκαίρι για να προστατεύεσαι από τον ήλιο. Ευυυυυυκολο το στήσιμο.
Βγάζω τις κορντούρες και την αράζω λίγο. Ρέεεεεεκλα….χαλάαααααρωση. Και αφού έχω ηρεμήσει, βγάζω γκαζάκι, μπρικάκι, μελάκι και ένα τεταρτάκι ακόμη που πήρα από τον καφενέ για τις δύσκολες ώρες. είναι ώρα για να παρασκευάσω το υπνωτικό.ΡΑΚΟΜΕΛΟ.
Γαρυφαλάικι δεν είχα αλλά δε με χάλασε
Το κακό είναι ότι το είχα λίγο πιο δυνατά την φλόγα….και φούσκωσε…και παραλίγο να πάθουμε ζημιά.
Ναι ρε τζιτζιφιόγκο......κάνε και το σήμα της νίκης....κοοοοοοόπανε
Η ηρεμία που ένοιωσα μου άδειασε το μυαλό. Γύρω σκοτάδι, μια γλυκιά ψύχρα να σε διαπερνάει και τα κύματα να σκάνε πάνω στο ψιλό βότσαλο. Εικόνες, ήχοι και μυρωδιές που τα εκτιμάς πολύ περισσότερο, επειδή καθημερινά ζεις στην Αθήνα.
Πρέπει να κάθησα έτσι, να αγναντεύω, μέχρι αργά. Μέχρι να γίνει ο αέρας που κατέβαινε από το βουνό που με είχε φιλοξενήσει πριν λίγες ώρες στον Ομαλό, τόσο κρύος όσο γεμάτο ήταν το μυαλό μου και η ψυχή μου από τις τελευταίες δύο μέρες.
Καλόν ύπνο ρεμαλιάαααα.
Τι ?
Δεν θα 'χει αλλο ???
Ταξιδεψε μας κι αλλο ρε Γιαννακη ...
Μαμακια εκανα που δεν ηρθα !!!
Ή που θα πηγαιναμε κι απο 'κει που ΔΕΝ περναγε ή που ΔΕΝ θα μας σηκωναν απο το πρωτο καφενειο που θα βρισκαμε !
:rotflmao:
:rotflmao:
Και στις δυο περιπτωσεις, μαλλον Αγιο ειχες !
Γιαννη μου τσακισες την ψυχολογια βραδυατικα.
Βοηθεια μας
-Have you any famous last words?
-..Not Yet!
-"Not yet"!? Is that famous?
Aπλά...
...και γαμώ τα ταξιδιωτικά!
Πάντα τέτοια!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση