Οδηγώ μηχανή ακριβώς 2 χρόνια χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία.
Επειδή πρόσφατα άλλαξα μηχανή από την GS650 στην GS1200 και μιας και καλοκαίριασε είπα να κάνω στο σχολείο enduro training level 1 της σχολής Moto Adventure του Νίκου Σπανού ώστε εάν βρεθώ σε χωμάτινο δρόμο προς κάποια παράλια να ξέρω πως με ασφαλή τρόπο να φτάσω στον προορισμό μου, τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω.
Τηλεφώνησα στην σχολή και ρώτησα εάν για την περίπτωση μου είναι κατάλληλο αυτό το σχολείο και εάν υπάρχει κίνδυνος για μένα και την μηχανή μου. Μια ευγενέστατη κύρια μου απάντησε ότι είναι μια πρώτη επαφή με το χώμα τίποτα το extreme τίποτα το επικίνδυνο.
Φτάνοντας στο sport camp/enduro park στο Λουτράκι με υποδέχτηκαν οι εκπαιδευτές οι οποίοι ήταν φιλικοί και ευγενέστατοι.
Η πρώτη αρνητική εντύπωση ήταν ο χώρος που μας είπαν να αφήσουμε τις μπαγκαζιερες κτλ ήταν μια βρώμικη αποθήκη που ότι ακουμπούσες βρωμιζόταν.
Στην συνέχεια μπήκαμε σε ένα μεγάλο χώρο όπου έγινε η θεωρητική εκπαίδευση.
Μετά φύγαμε από το enduro park και πήγαμε σε μια αλάνα που σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε enduro park ήταν απλά ένα χωμάτινο γήπεδο ενός εκκλησιαστικού ιδρύματος!!
Εκεί έγινε το πρακτικό μάθημα το οποίο περιλάμβανε ασκήσεις όπως οδήγημα με το ενα/δυο γόνατα πάνω στην σέλα της μηχανής κ.α . εκεί κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι εγώ κάνω την εκπαίδευση για να πηγαίνω ασφαλής σε καμία παραλία όπως είπα παραπάνω και όχι να συμμετέχω σε τσίρκο.... Τέλος πάντων έγιναν όλες οι ασκήσεις, μιας που μας έπεισαν για την χρησιμότητα τους όχι εύκολες άλλα όχι και ακατόρθωτες.
Όταν τελείωσε το πρακτικό μέρος επιστρέψαμε στο enduro park για φαγητό. Μέχρι το σημείο εκείνο να σημειώσω ότι είχαν πέσει ήδη δυο μηχανές κάτω από τους ένδεκα συμμετέχοντες !!! Το φαγητό ήταν επιεικώς απαράδεκτο αλλά με τέτοια κούραση τρωγόταν.... όταν θέλεις να έχεις ένα επίπεδο ποιότητας πρέπει να το έχεις σε όλους τους τομείς...
Στην παρούσα φάση τα συνολικά συναισθήματα μου ήταν θετικά για την εκπαίδευση.
Μετά το διάλειμμα για το φαγητό οι εκπαιδευτές μας είπαν ότι υπολείπεται και μια βόλτα στο βουνό για να χαρούμε αυτά που μάθαμε. Εδώ άρχισε ο εφιάλτης. Ανεβήκαμε στις μηχανές και στο όρθιο πάντα και αρχίσαμε την ανάβαση σε χωμάτινο δρόμο που σε πολλά σημεία είχε κοτρόνες και νεροφαγώματα με ένα τέμπο υπερβολικά γρήγορο.
Οι αντοχές μου έφτασαν στα όρια γιατί τελικά το GS1200 αποδείκτηκε υπερβολικά βαρύ και η ταχύτητα πολύ γρήγορη για να το οδηγείς όρθιος... Ήταν μια από της πιο αγχωτικές καταστάσεις στην ζωή μου να είσαι όρθιος να τρέχεις πάνω στις πέτρες και να προσπαθείς σαν αχάριος να μην τσακιστείς. Τελικά φτάσαμε στον προορισμό μας και αν κατάλαβα καλά από τον τρόπο που ξάπλωσε ο εκπαιδευτής ήταν και αυτός εξουθενωμένος.
Τα συναισθήματα μου για την εκπαίδευση σε αυτό σημείο έγιναν τελείως αρνητικά.
Για μένα αυτή η ταλαιπωρία ήταν το απόλυτο ξενέρωμα και κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να ξαναζήσω. Περίμενα κάτι άλλο μια χαλαρή βόλτα να χαρούμε το βουνό και αντί αυτού αισθάνθηκα ότι κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα και στα τριάντα οκτώ μου να κάνω κάτι σαν motto cross!!
Μετά το ολιγόλεπτο διάλειμμα αρχίσαμε το κατέβασμα. Η Κατάσταση ήταν η ίδια και ακόμα χειρότερη τρέχαμε πάλι στο όρθιο η ένταση στο full είχα φτάσει στα όρια μου πραγματικά. Κάποια στιγμή πέφτει μια μηχανή μπροστά μου και μετά από 300 μέτρα πέφτω και εγώ!
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κρύψω τον εκνευρισμό μου στον εκπαιδευτή όταν μάλιστα η μηχανή μου έπαθε ζημία και έπρεπε να ρυμουλκηθεί.
Προφανώς η μπροστινή ρόδα κτύπησε σε κάποια πέτρα και λόγο κούρασης δεν κράτησα το τιμόνι γερά έτσι δίπλωσε και έπεσε η μηχανή....
Ο λόγος που υπήρχε αυτή η ταχύτητα ίσως ήταν το προχωρημένο της ώρας και η βιασύνη των εκπαιδευτών να τελειώνουν..
Ο σχεδιασμός αυτής της βόλτας ήταν κατά την γνώμη μου λάθος και επιπόλαιος, είχε μεγάλη επικινδυνότητα για σοβαρό τραυματισμό και μεγάλη ζημιά της μηχανής. Έπρεπε να δοθούν συστάσεις στην αρχή για το βαθμό δυσκολίας, να τονιστεί ότι όποιος δυσκολεύετε να σταματήσει να πάρει μια ανάσα και να συνέχει, κάτι που ποτέ δεν ειπώθηκε ..
Αυτοκίνητο συνοδείας για πρώτες βοήθειες δεν υπήρχε αν κάποιος κατά την πτώση κτύπαγε σοβαρά τι θα γινόταν θα τον έπαιρναν δυκάβαλο???
Τελικά οι διαβεβαιώσεις της ευγενικής κυρίας των εκπαιδευτών για την ασφάλεια του μαθήματος αποδείκτηκαν μη αληθής. Ποτέ δεν ειπώθηκαν τα θέματα ευθύνης και τι γίνεται σε περίπτωση τραυματισμού. ..
Να σημειώσω οτι τελικά από τις 11 μηχανές οι 5 έπεσαν συνολικά...
Προφανώς για μένα ήταν μια δυσάρεστη εμπειρία με οικονομικές συνέπειες,,,
Το BMW moble care ήταν και αυτό μια δυσάρεστη έκπληξη μιας και σε περίπτωση ατυχήματος δεν καλύπτει την μεταφορά του επιβάτη, Δηλαδή παντελώς άχρηστο.
Νομίζω ότι περιέγραψα τα γεγονότα ακριβώς όπως έγιναν.
Fanis