Αθήνα-Κωνσταντινούπολη-παράλια Τουρκίας

[arisk]

Το ταξίδι αποφασίστηκε μάλλον τυχαία στα πλαίσια του “διευρύνω τους ορίζοντές μου”.Μαζί με τον καλό μου φίλο Νίκο είπαμε να κάνουμε λίγα χιλιόμετρα παραπάνω.Δύο μηχανές (ένα vstrom 650 και ένα varadero 1000).Μοναδική προετοιμασία ένα service που είχαμε κάνει και ένα κιτ επισκευής ελαστικών που κουβαλούσαμε μαζί.Προορισμός : Κωνσταντινούπολη-Παράλια Τουρκίας και από εκεί επιστροφή μέσω θάλασσας. Κουσάντασι-,Σάμος Πειραιάς.
Ξεκινήσαμε στις 28-07-09 στις 4.00 τα ξημερώματα από Αθήνα ελπίζοντας να φτάσουμε νωρίς το απόγευμα Κωνσταντινούπολη.
Η απόσταση ήταν περίπου 1110 χιλιόμετρα.

[arisk]

Η πρώτη ώρα πέρασε δύσκολα λόγω έργων στην εθνική οδό κα με μικρή σχετικά ταχύτητα.Όσο αφήναμε την Αθήνα τόσο ανέβαινε και ο ρυθμός μας.Κια πραγματικά με ταχύτητες μικρότερες των 120κμ (τουλάχιστον) δεν μπορείς να μαζέψεις χιλιόμετρα εύκολα.
Δύο στάσεις για ανεφοδιασμό κάθε 250 κμ περίπου και πρώτη κανονική στάση γύρω στις 11.00 στην Καβάλα.Αφού φάγαμε και ήπιαμε καφέ σαν άνθρωποι, ξεκινήσαμε γύρω στις 12.00 με προορισμό τα σύνορα.

[arisk]

Η Εγνατία οδός είναι πραγματικά το απολαυστικότερο κομμάτι εθνικής οδού που μπορεί κάποιος να οδηγήσει. Πολύ καλή ποιότητα ασφάλτου και εντυπωσιακό κράτημα.

[arisk]

Περίπου στις 14.00 φτάσαμε στο τελωνείο.
Οι Έλληνες αφού έριξαν μια γρήγορη ματιά στα διαβατήρια και στις πράσινες κάρτες μας ευχήθηκαν καλό ταξίδι.

[arisk]

Στην είσοδο της Τουρκίας περιμέναμε περίπου ένα 20λεπτο χωρίς να ξέρουμε φυσικά το λόγο Περάσαμε από τρία σημεία ελέγχου και αφού χαζέψαμε λίγο στα αφορολόγητα συνεχίσαμε για Κωνσταντινούπολη.
Από τα σύνορα και μετά οδηγήσαμε σε καλής ποιότητας άσφαλτο(έμοιαζε καινούρια) αλλά αυτό που μας έκανε τρομερή εντύπωση είναι ότι δεν υπήρχε διαχωριστική μπαριέρα μεταξύ των δύο ρευμάτων της εθνικής τους οδού αλλά διαχωριστικό …χαντάκι που πραγματικά δεν θέλεις να σκεφτείς τι θα μπορούσε να πάθει ο άτυχος που θα έπεφτε μέσα.

[arisk]

Μου έκανε εντύπωση η παντελής έλλειψη αστυνομίας(στις εθνικές τους οδούς). Είναι ζήτημα αν σε όλο το ταξίδι είδαμε δύο τρία περιπολικά.
Από μακριά ο Εύξεινος πόντος

[arisk]

Φτάσαμε στην Πόλη στις 17.00 περίπου. Μετά από 1110 χιλιόμετρα νιώθαμε αρκετά κουρασμένοι.
Να τονίσω ότι το να μπαίνεις σε μια πόλη με 15 εκ κατοίκους περίπου είναι σα να μπαίνεις σε λαβύρινθο. Οδηγούσαμε μέσα σε πόλη για 30 περίπου χιλιόμετρα χωρίς να ξέρουμε προς τα πού να κατευθυνθούμε.
Οι τούρκοι ήταν τρομερά εξυπηρετικοί αλλά μιλούσαν άπταιστα …τουρκικά. Δυστυχώς δεν καταλαβαίναμε τίποτα.Μετά από πολλές ερωτήσεις φτάσαμε στον προορισμό μας που ήταν η περιοχή sultanahmet που είναι και η παλιά πόλη με την εντυπωσιακή Αγιά Σοφιά το μπλε τζαμί και το παλάτι top kapi.
Βρήκαμε ξενοδοχείο με 55 ? τη βραδιά το δίκλινο.Εδώ μια απόψη της πλατείας sultanahmet τη νύχτα.

[arisk]

Σε ένα παγκάκι έξω από το ξενοδοχείο ”xτυπήσαμε” και 4 Efes pilsen των 500ml.
Ακόμα και οι Τούρκοι δεν έχουν τα ελληνικά απατεωνίστικα κόλπα με μπύρες των 330 ml που πλασάρουν τα ελληνικά κωλομάγαζα της αρπαχτής. Αλλά αυτό θα το αναπτύξουμε σε άλλο θέμα.
Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας βγήκαμε βόλτα στην περιοχή.
Η Αγια Σοφια τη νύχτα.Εντύπωση μας έκανε οτι σχεδόν όλα τα τουρκικά ταξί και όχι μόνο) ήταν
Fiat Altea

[arisk]

Ένα μέρος από το μπλε τζαμί.

[arisk]

Στην Τουρκία δεν τρώμε χοιρινό όπως γνωρίζουμε.
Επίσης αυτό που λέμε εμείς κεμπάπ (Μοναστηράκι, Θανάσης κλπ) δεν έχει σχέση με το δικό τους κεμπάπ το οποίο είναι ο μοσχαρίσιος γύρος. Δυστυχώς το πρώτο γεύμα μας ήταν απλά μέτριο. Επίσης αυτό που εμείς το λέμε κεμπάπ αυτό το λένε …κιοφτέ.(ή κάπως έτσι)Φάγαμε τρομερό κιοφτέ (μακριά από τουριστικά) σε ένα αυθεντικό τουρκικό μαγαζί και πληρώσαμε 4 λίρες τη μερίδα.(περίπου 2?)
Ένα άλλο παράδοξο ήταν ότι στα μαγαζιά που σερβίριζαν κεμπάπ και διάφορα άλλα εδέσματα δεν είχαν μπύρα ή άλλου τύπου αλκοόλ αλλά διάφορα ξενέρωτα αναψυκτικά.
Πρωινό στην ταράτσα του ξενοδοχείου και μαγική θέα.
Hagia Sofia όπως λένε οι Τούρκοι

[arisk]

Αλλά και το μπλε τζαμί το οποίο είναι αρκετά μκρότερο σε μέγεθος και επιβλητικότητα σε σχέση με την Αγια Σοφια.

[arisk]

Μετά από ένα καλό πρωινό επισκεφτήκαμε το μπλε τζαμί το οποίο αποτελεί τόπο προσευχής των Μουσουλμάνων.

[arisk]

Λόγω ζέστης φορούσαμε …βερμούδα. Στην είσοδο λοιπόν μου έδωσαν ένα κομμάτι μπλε ύφασμα για να το φορέσω (σαν ποδιά κουζίνας ένα πράμα) μην τυχόν με δει ο Αλλάχ με γυμνά…γόνατα)Καιτα παπούτσια σε ...σακουλίτσα.

[arisk]

Μερικές φωτο από το εσωτερικό.

[arisk]

ομοίως