Πολλές φορές διαβάζω στο forum για συμφορουμίτες που έτυχε να περνούν αμέσως μετά από ατύχημα κ να δουν μοτοσυκλετιστή τραυματισμένο. Δεν θα ήταν καλό αν ΟΛΟΙ εμείς που καβαλάμε μηχανή αφιερώναμε ένα 2 μηνο να μάθουμε πρώτες βοήθειες; Στο εξωτερικό μαθαίνουν στα σχολεία. Εμείς φτάνουμε να γίνουμε γονείς κ δεν ξέρουμε αν πνιγεί το παιδί μας με το φαγητό τι να κάνουμε..! Πιστεύω θα σωζόντουσαν πολλές ζωές αν ξέραμε όλοι, έστω κ τα στοιχειώδη, αφού πολλές φορές εκαβίτες κ γιατροί (!) δεν ξέρουν...
πριν τον αγώνα ελέγχουμε ΟΛΕΣ τις βίδες...
Οποιος θέλει υπάρχουν διασωστικοί σύλλογοι εθελοντικής μορφής , που παρέχουν ανά τακτά διαστήματα σεμινάρια πρώτων βοηθειών και οχι πρόχειρα μάλιστα.
Πρόσφατα είχε κάνει ο Άνεμος ένα.
Gandalf
Στην Ελλάδα θέλουμε να λειτουργούν τα πάντα υπέρ του ατόμου , έστω και εις βάρος του συνόλου.
Ρίξε μια ματιά ΕΔΩ
"Growing old is inevitable. Growing up is optional"...
Πολυ καλη ιδεα.
Θα επρεπε να ειναι υποχρεωτικο (οχι τιποτα χοντρα πραγματα) αλλα τα βασικα,αιμοραγιες,τεχνιτη αναπνοη και τι αλλο γινεται σε περιπτωσεις σοβαρου τραυματισμου μεχρι να ερθει ασθενοφωρο.
Οχι στα σχολεια αλλα οταν δινει καποιος για διπλομα.
Ειναι χρησιμο γενικα.
Το μονο δυσκολο ειναι οτι ΑΛΛΟ η θεωρια και αλλο η πραξη...αλλα απο το τιποτα καλη και η θεωρια.
if anything just cannot go wrong, it will anyway -Murphy's law
Λογω ενασχολησης μου με την πυγμαχια παλαιοτερα εκανα καποια σεμηναρια πρωτων βοηθειων.
Εκτος του οτι ειναι πολυ δυσκολο να εφαρμωσεις την θεωρεια χωρις την αναλλογη πειρα, αυτο που μας ελεγε διαρκως ο γιατρος ηταν να προτιμησουμε να μη βαλουμε το χερι μας αφου δεν ειμαστε επαγγελματιες διοτι οι καιροι ειναι τετοιοι που πας να κανεις καλο και βγαινεις μπλεγμενος.
Το τονιζε διαρκως ο ανθρωπος και κατι παραπανω θα ξερει...
Τα σεμινάρια πρώτων βοηθειών, είναι πολύ εποικοδομητικά.
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω 2 φορές και ομολογώ ότι έμαθα πολλά πράγματα, (αχρείαστα να είναι).
Ιδιαίτερα χρήσιμο και για όσους έχουν παιδιά, ώστε να ξέρουν ανά πάσα στιγμή πως πρέπει να πράξουν σε περίπτωση που κάτι συμβεί.
Εν συντομία, μαθαίνει κανείς για:
Εκτίμηση της κατάστασης
Στάση ανάνηψης
Τεχνητή αναπνοή
Μαλάξεις στο θώρακα
Αιμορραγία-κατάγματα-εγκαύματα
Απόφραξη της τραχείας
Τραύματα στο μάτι-κεφάλι
Καρδιακή προσβολή
Δηλητηρίαση
Απώλεια αισθήσεων
Υπόψη, η αντιμετώπιση των παραπάνω, δεν είναι η ίδια σε περίπτωση παιδιών.
Επίσης δεν είναι μόνο θεωρητικά τα σεμινάρια, αλλά κάναμε πράξη αυτά που μας δίδασκαν, σε ανθρώπινα ομοιώματα-κούκλες, με κανονικό βάρος και ύψος.
σίγουρα η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Και από το να μην ξέρεις τι κάνεις καλύτερα να μην το κάνεις. Τουλάχιστον όμως, στην περίπτωση που δεν νιώθεις σίγουρος (μόνο με την εμπειρία θα νιώσεις) μπορείς να καλέσεις ΣΩΣΤΑ το ασθενοφόρο, να δώσεις την ΑΚΡΙΒΗ θέση του τροχαίου και να περιγράφεις επαρκώς το μέγεθος των τραυμάτων, την ηλικία και την κατάσταση του ασθενή κλπ. Πράγματα πολύ απλά, που βοηθούν πολύ, και όμως είναι άγνωστα.
πριν τον αγώνα ελέγχουμε ΟΛΕΣ τις βίδες...
Εχω και εγω παρακολουθησει 2 σεμηναρια του ελληνικου ερυθρου σταυρου και μπορω να πω οτι
εμαθα παρα πολλα και διορθωσα λανθασμενες αντληψεις που ιδη ειχα.
Ηταν υπωχρεωση μου να ξερω απο πρωτες βοηθειες μιας και διευθηνω μια προσκοπικη ομαδα οπου οι κυνδινοι τραυματισμων ειναι αυξημενοι στις δρασεις που κανουμε.
Αυτο που καταλαβα και μας τονιζαν ιδιαιτερα ειναι η διατηρηση της ψυχραιμιας και απο εμας αλλα
και απο τους "θεατες" που θα βρησκονται κοντα ακομη και αν προκιτε οι πρωτες βοηθειες να προσφερθουν σε δικο μας-οικιο προσωπο.
Καλο εως υποχρεωτικο θα ηταν ενα σεμηναριο τουλαχιστον για τα βασικα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση