Τελευταία έχω διβάσει αρκετά άρθρα επί του θέματος..
Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω άρθρο.
"Μπαίνει το ΔΝΤ ...πέφτει περονόσπορος
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Αργεντινή, Λετονία, Ρουμανία, Ουκρανία και πολλές ακόμη χώρες έχουν δοκιμάσει στο πρόσφατο παρελθόν αλλά και κατά την παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση τις ολέθριες εξυγιαντικές παραινέσεις του ΔΝΤ.
Η Αργεντινή ίσως είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα γιατί η παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όχι μόνον έφερε την οικονομική καταστροφή στη χώρα καθώς και την κοινωνική εξέγερση, αλλά αύξησε επιπλέον τους επικριτές του ΔΝΤ και πέραν του στρατοπέδου της παραδοσιακής Αριστεράς.
Ο γνωστός επαναστάτης Τσε Γκεβάρα δήλωνε το 1959 στο ραδιόφωνο της Αργεντινής (αναδημοσίευση από το Wikipedia): «Τα συμφέροντα του ΔΝΤ εκπροσωπούν τα μεγάλα διεθνή συμφέροντα τα οποία φαίνεται να έχουν εδραιωθεί και επικεντρωθεί στη Γουόλ Στριτ». Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα ο νεοκεϊνσιανός, και όχι μαρξιστής, Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς χαρακτήριζε «φονταμενταλιστικές» τις πολιτικές που προωθούσε ο διεθνής οργανισμός.
Σκοπός του ΔΝΤ δεν είναι να βοηθήσει, έστω μέσω σκληρής λιτότητας, να ορθοποδήσει μια χώρα (και πώς άλλωστε, αλλά να παράσχει στη χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα πληρωμών τα λεφτά να ξεχρεώσει τους πιστωτές της, καταδικάζοντάς τη στην ανέχεια και τη φτώχεια μέχρι νεωτέρας.
Χώρα-μοντέλο την έκαναν...
Η Αργεντινή θεωρούνταν από το ΔΝΤ χώρα-μοντέλο, καθώς τη δεκαετία του '90 εφάρμοσε κατά γράμμα την περιβόητη συναίνεση της Ουάσιγκτον, τον «δεκάλογο» του νεοφιλελευθερισμού. Τον όρο συναίνεση της Ουάσιγκτον επινόησε πρώτη φορά το 1989 ο οικονομολόγος του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών της Ουάσιγκτον, Τζον Γουίλιαμσον. Ο Γουίλιαμσον με τον όρο αυτό κωδικοποίησε τις πολιτικές με τις οποίες η Ουάσιγκτον, μέσω κυρίως του ΔΝΤ, επιχειρούσε να λύσει την πρώτη μεγάλη κρίση στην «αυλή» της, αυτή του χρέους της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του '80.
Οι «10 εντολές» της συναίνεσης της Ουάσιγκτον περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την κατάργηση των επιδοτήσεων, τη μείωση της φορολογίας, την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, ιδιωτικοποιήσεις και απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα.
«Σώθηκε» αλλά πέθανε
Το 2001 το ΔΝΤ παρείχε οικονομική βοήθεια στην κυβέρνηση της Αργεντινής υπό τον όρο να μειώσει ολοκληρωτικά το δημοσιονομικό της έλλειμμα. Πώς; Με την πλήρη εξάλειψη των κοινωνικών προγραμμάτων, τη μείωση κατά 20% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων. Αντί για σωτηρία... τα μέτρα έφεραν τον... θάνατο: τη στάση πληρωμών που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του Μπουένος Αϊρες τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, προκαλώντας πρωτοφανή κοινωνική και πολιτική κρίση.
* Η συνταγή «Αργεντινή» εφαρμόστηκε λίγα χρόνια αργότερα στη χώρα-μέλος της Ε.Ε., τη Λετονία. Τα 7,5 δισ. ευρώ που υποσχέθηκε ο διεθνής οργανισμός μαζί με τη Σουηδία και άλλες χώρες, έφτασαν σε μείωση κατά 20% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και ανάλογη περικοπή των συντάξεων. Ο προϋπολογισμός για τα νοσοκομεία μειώθηκε κατά 40%. Ποιο το όφελος; Αρνητική ανάπτυξη ρεκόρ 24% τα δύο τελευταία χρόνια και ανεργία 22,8%, η υψηλότερη στην Ε.Ε.!
Περιγράφοντας την αντίδραση της Λετονίας στην οικονομική κρίση ο Μαρκ Γουέσμπροτ, Αμερικανός οικονομολόγος του εδρεύοντος στην Ουάσιγκτον Κέντρου για την Οικονομική Πολιτική, τη χαρακτήρισε σε άρθρο του στην εφημερίδα «Γκάρντιαν» «κτηνωδία σε στιλ 19ου αιώνα» (!).
* Η παρέμβαση Ε.Ε.-ΔΝΤ στη Ρουμανία με δάνειο 20 δισ. ευρώ έφερε 100.000 απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Στην εκτός Ε.Ε. Ουκρανία η οικονομική βοήθεια 16,4 δισ. δολαρίων του ΔΝΤ έχει μέχρι στιγμής... προκαλέσει αρνητική ανάπτυξη 15% το 2009, ύφεση που είναι η χειρότερη των τελευταίων 15 ετών.
Δεν πήρε πρέφα από Ιρλανδία
Οσο για τη διορατικότητα του διεθνούς οργανισμού απέναντι στις κρίσεις, το ΔΝΤ χαρακτήρισε τον Σεπτέμβριο του 2007 «ισχυρές» τις οικονομικές επιδόσεις της Ιρλανδίας, «χάρη στις υγιείς πολιτικές». «Το τραπεζικό σύστημα έχει επαρκή κεφάλαια, είναι κερδοφόρο, έχει ρευστότητα και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι χαμηλά». Και ύστερα (2008)... οι ιρλανδικές τράπεζες κατέρρευσαν και για να εξυγιανθούν, περικόπηκαν... οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. *
Απάντηση με παράθεση
