Ποιος από εσάς είναι τόσο ή και πιο βλάκας από μένα
Δε στούκαρα χθές, αλλά σήμερα την έκανα τη βλακεία μόνος μου.
Πόσο σημαντικό δε είναι, να μην νευριάζεις όταν καβαλάς ή να σταματάς όταν τα πάρεις κρανίο (το λέει ακόμα και στα θεωρητικά του διπλώματος) δε μπορώ να το πω πιο έντονα.
Πίσω στη βλακεία μου όμως.
Ξεκαβαλάω τη κυρά έξω από τη μπάρα πάρκινγκ, για να επιχειρήσω να περάσω από το πλάι.
Τζίφος, ο αριστερός καθρέπτης έβρισκε για καμμιά δεκαριά πόντους και ήταν ακριβώς στο ύψος της.
Δεξιά το τσιμεντένιο κολωνάκι δεν επέτρεπε πειραματισμούς.
Γέρνω λίγο δεξιά, γέρνω λίγο περισσότερο μήπως και περάσω ίσα-ίσα και....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
....όχι δεν έπεσα, παρά έκανα προς τα πίσω, για να βρω κάπου αλλού να την αφήσω.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ακούγεται η εξής φράση :
-Έλα μωρέ που δε χωράς, αμάν πια με τη νταλίκα! Στη δουλειά όλοι περνάνε δίπλα από τη μπάρ στο
πάρκινγκ.
Η "νταλίκα" κατά τη γυναίκα μου (παπί κατά τη κουνιάδα μου) παρεπιπτόντως ζυγίζει 249 κιλά μετά υγρών, τα οποία, όπως σπαστικά συχνά διαβάζω σε δοκιμές μηχανών, "μαγικά" εξαφανίζονται μόλις ανοίξεις λίγο το γκάζι και αρχίζει να κυλάει.
Οι ¨στη δουλειά" έχουν τα μπέβερλι της εταιρείας της και περνάνε από εκεί που περνάω και γω
άνετα.
(Άνοιγμα παρένθεσης : κατά τη διαδρομή προς το προορισμό μας, η ίδια φωνή ήταν αυτή που
συνεχώς ακουγόταν να λέει :
-Πέρνα από δεξιά, δεν έχει κίνηση από κει! (ασχολίαστο)
ή
-Εδώ δεξιά! (με απαγορευτικό για ευθεία και αριστερά)
ή
-Χωράς ανάμεσα! (οι δυο μαζί και η μηχανή είμαστε σύνολο 449 κιλά τα οποία κινούνται με ταχύτητα 5χλμ/ώρα και η απόσταση μεταξύ των αυτοκινήτων είναι 70 εκατοστά, ενώ η μηχανή έχει πλάτος 77)
και λοιπά άλλα μικροαστεία αλλά πλήρως αποσυντονιστικά σχόλια : κλείσιμο παρένθεσης)
Η λέξη ¨νταλίκα" λοιπόν, είναι αυτή που έκανε το κακό. Ενεργοποίησε μια σειρά συνάψεων στον
εγκέφαλό μου, οι οποίες με τη σειρά τους έδωσαν εντολή στο νευρικό μου σύστημα, το οποίο με τη
σειρά του ενεργοποίησε τους μύες του δεξιού μου χεριού στην εξής κίνηση :
Γύρισμα του καρπού προς τα μένα με αποτέλεσμα το άνοιγμα του γκαζιού.
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης όμως έκανε τη δουλειά του, ανεξάρτητα και με την ίδια σειρά,
συνάψεις - νευρικό σύστημα - μύες και τα δύο δάκτυλα του δεξιού μου επίσης χεριού, τράβηξαν τη
μανέτα του φρένου.
Αδιευκρίνιστος μένει ο λόγος για τον οποίο έγειρα πλέον προς τα αριστερά και ακούμπησα στη
τσιμεντένια βάση της μπάρας με την αριστερή ποδιά.
Ανακεφαλαίωση :
1. Γκάζι ανοιγμένο
2. Εμπρός φρένο πατημένο
3. Επαφή με τσιμεντένιο τοίχωμα στα αριστερά
4. Ελαφριά κλίση επίσης προς τα αριστερά
4. Μυαλό θολωμένο από ανεξήγητα πολλά νεύρα
Αποτέλεσμα :
Μπουμ, μπουμ, μπουμ με το γκάζι κολλημένο ανοιχτό και τα χέρια μου να έχουν κλειδώσει
στη θέση τους, χωρίς να το αφήνουν, χωρίς να αφήνουν όμως ούτε το φρένο, ούτε τη μηχανή να
πέσει και ο πίσω τροχός να σπινιάρει διαρκώς.
Ώρα λοιπόν για το γκάλοπ που προανήγγειλα :
Ποιος από σας είναι τόσο ή περισσότερο χαζός από μένα που να του έχει κολλήσει το χέρι
στο γκάζι και να μην το αφήνει.
Οι απαντήσεις αναμένονται με τα σαρκαστικά σας σχόλια υποχρεωτικά.
Απάντηση με παράθεση
