Τις τελευταιες μερες συνειδητοποιω οτι εχω να καβαλησω μοτο 5 μηνες.
Αντε να υπηρξε και ενα μικρο διαλειμμα 10 ημερων μεσα σε αυτους τους μηνες, το οποιο ομως ηταν ισα-ισα για να θυμηθω αμυδρα πως ειναι να ταξιδευεις η να πηγαινεις βολτα με τους φιλους σου.
Τα τελευταια 2-3 χρονια εγω οπως και πολλοι αλλοι φιλοι προσπαθησα να ασχοληθω λιγο πιο εντατικα με τις εννοιες μοτοσυκλετα-μοτοσυκλετισμος.
Διαβαζα, εψαχνα, δοκιμαζα, εξοπλιστηκα (ποτε 100%, αλλα ειχα σαν αλλοθι το γεγονος οτι ποτε δεν ξεπερναγα, μαλλον ουτε καν προσεγγιζα τα ορια μου, και δεν μιλαω καν για τα ορια της μηχανης).
Και μεσα σε αυτη την ψευδαισθηση λοιπον οτι γνωριζα το γυροσκοπικο και οχι μονο, οτι επαιρνα ολα τα απαραιτητα μετρα, οτι δεν ειχα να αποδειξω κατι στον εαυτο μου, οτι,οτι,οτι....εφτασα στο σημειο να πιστευω οτι επρεπε παντα να προσπαθω να κανω το κατι παραπανω.
Να κανω σεμιναρια και να μπω πιστα, να εχω ολες μου τις αισθησεις σε ετοιμοτητα και βαλε, να συμπληρωσω καποια πραγματα στον εξοπλισμο ασφαλειας μου, να πειραματιστω σε καποια πραγματα, και γενικα να γινω οσο πιο προσεκτικος και καλος οδηγος μπορουσα, και γιατι οχι και γρηγορος.
Ειναι πραγματα που πιστευω οτι τα θελουμε ολοι μας.
Και ολον αυτο τον καιρο δεν μπορεσα να ανοιξω τα ματια μου, και να δω, οτι εχω αφιερωσει ολον μου τον χρονο και την ενεργεια μου στην δουλεια για να μπορεσω να φτασω τους στοχους που ειχα βαλει για μενα και την μοτοσυκλετα μου, ενω ειχα οτι ηθελα μπροστα μου.
Για αυτα που ηθελα να κανω τελικα οπως το βλεπω τωρα, ημουν εξοπλισμενος, ειχα τις γνωσεις ειχα τα λεφτα,ειχα παραπανω κυβικα και αλογα, αλλα καπου εχασα το παιχνιδι και προσπαθησα να δω και λιγο παραπερα ενω δεν μου χρειαζοταν.
Αλλωστε τα ταξιδια και η χαρα μιας χαλαρης βολτας οπου τον πρωτο λογο εχει η ιδια η βολτα και οχι ο χρονος ολοκληρωσης της, η ο προορισμος, δεν χρειαζονται Γιοσιμουρες,Ολινς ανοδιωμενες βιδες και ολοσωμες φορμες (καλα αυτο το συζηταμε), ουτε λιωμενες ξυστρες.
Απλα χρειαζεται να πεισεις τον εαυτο σου, οτι αυτα και μονο αυτα αγαπας, και οτι πολλες φορες δεν μποεις να πας παραπερα.
Δεν ειμαστε ολοι φτιαγμενοι για καποια πραγματα.
Ουσιαστικα πρεπει να τα βρουμε με τον εαυτο μας, αργα η γρηγορα, και αμα το καθυστερησουμε, θα προσγειωθουμε αποτομα στην πραγματικοτητα.
Φτανω λοιπον τωρα που γραφω σε σημειο, να πιστευω οτι η μοτοσυκλετα σαν ιδεα, δεν ειναι και ουτε ηταν κατι για μενα. Ενα μεσο ηταν και οχι σκοπος.Μαλιστα ενα μεσο που καλυπτει καποιες βασικες αναγκες μου, γιατι δεν μπορω να πω οτι αυτη την στιγμη μου λειπει ιδιαιτερα η διασκεδαση, αλλα η μετακινηση για την οποια εχουμε και παπι.
Οποτε τι μενει. Οταν με το καλο παρω ξανα τη μηχανη στα χερια μου, η πρωτη βολτα θα γινει απο το συνεργειο στα γκαραζ. Και μαλιστα θα με προβληματισει. Γιατι απο το γκαραζ θα βγαλω το παπι.
Και ποιος ξερει ποτε θα ξαναμπει εκει μεσα για να βγει η αλλη....η ψευδαισθηση.
Μπορει να γραφω μπερδεμενα, αλλα σκεφτομαι αρκετα καθαρα τωρα.
Δεν γινεται οι ανθρωποι να αλλαζουν τοσο αποτομα, απο την μια στιγμη στην αλλη. θα μου πεις.
Αλλα δεν μπορω και να το βοηθησω ρε γαμωτο.
Απάντηση με παράθεση
.
:rotflmao: 
