Έπεσα με τη μηχανή του πατερα μου, ένα τσόπερ, σε λακούβα στην Περιμετρική Πάτρας. Πήγαινα με 70 στη δεξιά λωρίδα, όταν έπεσα στη λακούβα η οποία είχε και ένα σαμαρι στο τελείωμά της, μάλλον αυτός ο συνδιασμός ήταν ο μοιραίος για να μην μπορεσω να την κρατησω, συν το ότι ηταν τσοπερ. Δεν την ειδα καθόλου, μαλλον επειδη ηταν ασφαλτοστρωμενη όλη, και ισως εμοιαζε με απλη σκια στο δρόμο.
Έκανα 25-30 μέτρα ευθεία στην άσφαλτο μέχρι να σταματήσω. Ακουγα συνεχως τη μηχανη πολύ κοντα μου με το γκαζι κολλημενο ανοιχτο... Στα τελευταια μετρα καταφερα να ηρεμησω, σταματησα να παλευω, και τα εκανα με τη πλατη -ισως και απο λιγο τυχη-. Η μηχανη σταματησε 5-10 μετρα μπροστα μου.
Επειδη δεν εσβυσε και ήταν τερμα στα κόκκινα, και επειδη πήρε το ματι μου και ενα αμαξι στο δρομο, με το που σταματησα πηγα αμεσως οπως όπως στην ακρη του δρομου στη μπαριερα. Η μηχανη εσβυσε οταν αδειασαν τα καρμπυρατερ και συνεχεια όλη την ωρα φοβομουν μη σκασει.
Φορούσα κράνος αλλά ατυχως δεν ειχα παρει τα γαντια και το τζακετ. Και να σκεφτει κανεις οτι τα παιρνω παντα!
Αποτελεσμα, ενα ραμα στο δεξί γόνατο, καταγμα σκαφοειδους στον αριστερο καρπό και μικρο ραγισματακι στην κεφαλη της ωλένης (ή κερκίδας δε θυμαμαι) στον αριστερο αγκώνα.
2 μήνες γύψο για το σκαφοειδες που αν δε δεσει -συνηθως δεν- παει για εγχειρηση.
Αναβολή οριακα 2 μηνων απο το στρατό, παρουσιαζόμουν τη Δευτερα 7-8.
Μεγαλη δυσκολία να κοιμηθω ειδικα τις 2 πρωτες μερες απο τους πονους αλλά και τη μονιμως ιδια θεση (ανασκελα).
Το κρανος χτυπησε δυο φορες κάτω. Δεν έχασα τις αισθησεις μου και θυμαμαι πολυ καλα τη μια, γιατι έσουρνα με το πρόσωπο και έβλεπα ασφαλτο. Η ζελατινα αντεξε! Εχει γινει σα γυαλόχαρτο πολυ χοντρο. Ο γιατρος οταν ειδε το κρανος μου ειπε πως αν δε το φορουσα δε θα ειχα ουτε προσωπο ουτε σαγονι και μαλλον ουτε δεξι ματι... άν φυσικα ειχα επιζησει.
Κυριως για αυτο τα γραφω.
Οποιος δε φοραει κρανος στερει απο τον εαυτο του μια δευτερη ευκαιρια στη ζωη. και ειναι και πολυ μεγαλος βλακας. Θα το καταλαβει και μονος του οταν/αν χτυπησει.
Το ''αν'' το εβαλα για να ξορκισω τα κακα πνευματα, αυτο που πιστευω ειναι το ''όταν''.
Λέμε συνεχεια ''πρόσεχε'' αλλά δεν αρκει, εγω πρόσεχα και πήγαινα συντηριτικα. Αυτο με εχει χαλασει παρα πολυ γιατι ηταν τελειως αδικη πτωση.
Αν φορουσα δερματα υπήρχε μεγαλη πιθανότητα να μην περνουσα καν απο το νοσοκομειο. Αλλά ποιος βαζει δερματα σε καθη απλή δουλεια που πρεπει να πάει, σωστα? Η απόφαση έιναι δική του, αλλά το κρανος τουλάχιστο ειναι νομος.
Εγω φαινεται εκεινο το πρωι σκεφτηκα ''δε με ενοχλούν 2-3 καμμένα δαχτυλα'' και ετσι δεν πήρα γάντια.
Να ντυνεστε σα να προκειται ΠΑΝΤΑ για τη βόλτα που θα πέσετε, αυτο θα έλεγα σα συμπέρασμα.
Απάντηση με παράθεση
and drive just :a44: and fly 
