Εις μνημην ...
Αυτο μονο μπορω (δυστυχως) ν' αφησω κληρονομια στα παιδια μου (μας) ...
1. ΜΗΝ ενοχλειτε τις Νεράιδες
2. Trekking στην Πάρνηθα 18/03/06
3. Καφετερια η "Παρνηθα"
4. Παρνηθουλα 25/3/06
5. Παρνηθουλα 25/3/06
Ενδεικτικη αναφορα ...
Οι Νεράιδες ΔΕΝ μένουν πια εδώ ...
Εις μνημην ...
Αυτο μονο μπορω (δυστυχως) ν' αφησω κληρονομια στα παιδια μου (μας) ...
1. ΜΗΝ ενοχλειτε τις Νεράιδες
2. Trekking στην Πάρνηθα 18/03/06
3. Καφετερια η "Παρνηθα"
4. Παρνηθουλα 25/3/06
5. Παρνηθουλα 25/3/06
Ενδεικτικη αναφορα ...
Είναι πολλές οι Μνήμες!
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Με στεναχώρησε απίστευτα το γεγονός της φωτιάς που εξαφανίζει ακόμα την πιο ουσιαστική ανάσα της Αθήνας..Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
Αυτο μονο μπορω (δυστυχως) ν' αφησω κληρονομια στα παιδια μου (μας) ...
Με χαροποιεί ιδιαίτερα όμως το γεγονός ότι βλέπω ακόμα ανθρώπους που έχουν ευαισθησίες και τεράστιες δόσεις αγάπης για κάτι τόσο πολύτιμο όπως είναι ένα δάσος, κάτι που δεν ανήκει σε κανέναν κι όμως ταυτόχρονα ανήκει σε όλους μας, πηγαίνοντας κόντρα σε όλους αυτούς που αδιαφορούν παντελώς με μόνο πράγμα στο μυαλό τους το προσωπικό τους όφελος..
Μέσα στην τεράστια θλίψη αυτοί οι άνθρωποι δίνουν μια φλόγα ελπίδας..
Μακάρι να ήταν όλοι σαν εσένα Χρήστο, ο κόσμος θα ήταν πολύ ομορφότερος σήμερα.
Μακη μου, τι να τις κανουμε ομως τις ευαισθησιες; Σκ@τ@ ειμαστε!Αρχικά δημιουργήθηκε από makis206
Με στεναχώρησε απίστευτα το γεγονός της φωτιάς που εξαφανίζει ακόμα την πιο ουσιαστική ανάσα της Αθήνας..
Με χαροποιεί ιδιαίτερα όμως το γεγονός ότι βλέπω ακόμα ανθρώπους που έχουν ευαισθησίες και τεράστιες δόσεις αγάπης για κάτι τόσο πολύτιμο όπως είναι ένα δάσος, κάτι που δεν ανήκει σε κανέναν κι όμως ταυτόχρονα ανήκει σε όλους μας, πηγαίνοντας κόντρα σε όλους αυτούς που αδιαφορούν παντελώς με μόνο πράγμα στο μυαλό τους το προσωπικό τους όφελος..
Μέσα στην τεράστια θλίψη αυτοί οι άνθρωποι δίνουν μια φλόγα ελπίδας..
Μακάρι να ήταν όλοι σαν εσένα Χρήστο, ο κόσμος θα ήταν πολύ ομορφότερος σήμερα.
Σκεφτομαι να παω επανω μηπως υπαρχει κατι να βοηθησω....
Νίκος
Open Horizons
Αρχικά δημιουργήθηκε από makis206
Με στεναχώρησε απίστευτα το γεγονός της φωτιάς που εξαφανίζει ακόμα την πιο ουσιαστική ανάσα της Αθήνας..
Με χαροποιεί ιδιαίτερα όμως το γεγονός ότι βλέπω ακόμα ανθρώπους που έχουν ευαισθησίες και τεράστιες δόσεις αγάπης για κάτι τόσο πολύτιμο όπως είναι ένα δάσος, κάτι που δεν ανήκει σε κανέναν κι όμως ταυτόχρονα ανήκει σε όλους μας, πηγαίνοντας κόντρα σε όλους αυτούς που αδιαφορούν παντελώς με μόνο πράγμα στο μυαλό τους το προσωπικό τους όφελος..
Μέσα στην τεράστια θλίψη αυτοί οι άνθρωποι δίνουν μια φλόγα ελπίδας..
Μακάρι να ήταν όλοι σαν εσένα Χρήστο, ο κόσμος θα ήταν πολύ ομορφότερος σήμερα.
Καλα τα λες Μανωλιο αλλα που ειναι αυτος ο κοσμος ρε γαμωτο?
Συνεχεια συναντω κοσμο εξυπνο,λογικο, αφυπνισμενο που νοιαζεται για το καλο της ανθρωποτητας και το αποτελεσμα καθε φορα ιδιο και χειροτερο.
Ειμαστε ποσοι εδω μεσα που εχουμε ευαισθησιες ,σκεφτομαστε ,ακουμε τελος παντων καποια σωστα πραγματα.Στο συνολο γαμωτο ποσοι ειμαστε ,ειμαστε τοσοι λιγη τελικα ή μονο παπαριες λεμε.
Καπου βαθια μεσα μου πιστευα οτι οσο περναει ο καιρος γινομαστε και καλυτεροι.
Μαλ@κια μου.
Νικολή αν είχα τη δυνατότητα θα ήμουν ήδη επάνω, ειλικρινά στο λέω φίλε.Αρχικά δημιουργήθηκε από Ταξιδευτής
Μακη μου, τι να τις κανουμε ομως τις ευαισθησιες; Σκ@τ@ ειμαστε!
Σκεφτομαι να παω επανω μηπως υπαρχει κατι να βοηθησω....
Έχουμε που έχουμε το τεράστιο πρόβλημα με τους λιγοστούς πυροσβέστες και τα μηχανοκίνητα μέσα, ένα χεράκι βοηθείας απ'τον καθένα μας κάτι θα μπορούσε να δώσει σ'αυτή τη μάχη..
Παιδιά το πρόβλημα είναι τεράστιο, το αντιλαμβάνεστε περισσότερο από μένα !!
Αν καούν κάποιες εκτάσεις στην Κρήτη για παράδειγμα, όλο και κάπου θα υπάρχει πράσινο να σώσει την κατάσταση μετά την κατάσβεση της φωτιάς τουλάχιστον μέχρι ν'αναγεννηθεί η καμμένη γη, αυτό που γίνεται στην Πάρνηθα όμως είναι πολύ μεγάλο κακό για τον τόπο όλων μας..
Sorry αν ξέφυγα απ'τον δρόμο που θά'θελε να δώσει ο Χρήστος στο συγκεκριμένο θρεντ. Αν ισχύει αυτό ας τα μεταφέρει κάποιος στα ήδη υπάρχοντα θρεντ στις γενικές..
.
Αρχικά δημιουργήθηκε από makis206
....................
Sorry αν ξέφυγα απ'τον δρόμο που θά'θελε να δώσει ο Χρήστος στο συγκεκριμένο θρεντ.
...................
ΔΕΝ ειχα βλεψεις για καποιο συγκεκριμενο δρομο Μακη μου...
Ειναι απλα, τα βουρκωμενα απ' το πρωι ματια μου...
ΔΕΝ μπορω καν να "εκραγω" για να ηρεμησω...
Να φωναξω εναντιον των Πολιτικων, των Κλικαδορων, των Ασυνειδητων, του Κρατους ...
Ουτε με μενα δεν εχω το κουραγιο να τα βαλω πια...
ΔΕΝ γραφω στα αλλα θρεντς, γιατι απλα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!
Το μονο που μπορω να κανω ειναι να αναπολω τα χιλιαδες βηματα, με παρεα ή μονος, με ηλιο, χιονι ή βροχη, στα δεκαδες πανεμορφα μονοπατια αυτου του βουνου.
Αυτο το βουνο ηταν το ερεισμα για να ξεκινησω την ορειβασια, πριν πολλααα χρονια.
Οσα βουνα κι αν εχω ανεβει απο τοτε, εδω ξαναγυρναγα με αγαπη, λατρεια θα ελεγα, για να αδειασω το κεφαλι μου απο ειδους σκοτουρες και προβληματα.
Το θεωρουσα κατι σαν μητερα μου.
Του εφερνα τα παιδια μου, να βλεπει πως μεγαλωνουν και τ' αγαπησαν κι αυτα, σ' ενα βαθμο.
Δεν μπορω να ξεχασω την μεγαλη μου κορη, 3-4 χρονων τοτε, που τρεχοντας μπροστα, σ' ενα κατηφορικο μονοπατι, κουτουλησε κυριολεκτικα στο στερνο ενος τεραστιου (σαν αλογο) ελαφιου, που την κοιταγε αταραχο κι αγερωχο, μιας κι ηξερε οτι ΔΕΝ ειχε να φοβηθει τιποτε απ' αυτην.
Η Σκίπιζα, η Μόλα, η Γκούρα, η Γαϊδουρόβρυση και αλλες πηγες, ηταν παντα αγαπημενοι προορισμοι για εναν καφε...
Στο πυροφυλακιο (πανω απ' την Σκίπιζα) περασα πολλες ωρες, ατενιζοντας την ομορφια και ηρεμωντας, μεχρι να φτασει καποιος αλλος οδοιπορος και τοτε (κατι σαν αγραφος νομος), αφου ανταλλασαμε και δυο κουβεντες, παραχωρουσαμε ο ενας την θεση στον αλλον, μη θελοντας κανεις να χαλασει την ηρεμια της μοναξιας του αγνωστου συνοδοιπορου.
..................................
Απο το πρωι δεν κανω τιποτ' αλλο απο το να κλαιω μεσα μου και καποιες στιγμες μου ξεφευγει και προς τα εξω...
"I want to scream but I have no mouth" (θελω να ξεφωνισω αλλα δεν εχω στομα) ηταν ο τιτλος απο ενα διηγημα (Ε.Φ.) που ειχα διαβασει μικρος (δεν θυμαμαι πια τον συγγραφεα) και ΔΕΝ μπορουσα ποτε να φανταστω πως θα εφτανε καποια στιγμη που θα με ξεφραζε τοσο...
"Δεν υπαρχει νερο. Μοναχα φως.
Ο δρομος χανεται στο φως κι ο ισκιος της μαντρας ειναι σιδερο..." (Γ. Ρίτσος)
Είχα μια εικόνα στο μυαλό μου το πρωί για το πως μπορεί να αισθάνεσαι αλλά μετά απ'αυτό το μήνυμα κατάλαβα για πρώτη φορά πόσα πολλά χάθηκαν..Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
ΔΕΝ ειχα βλεψεις για καποιο συγκεκριμενο δρομο Μακη μου...
Ειναι απλα, τα βουρκωμενα απ' το πρωι ματια μου...
Βούρκωσα κι εγώ... λόγια ; δεν..
Χρήστο , για εμένα αυτά χάθηκαν στο κάψιμο της Πεντέλης... εκεί που το έζησα απο κοντά σαν κάτοικος.
Πλέον θέλω να κάνω κάτι δραστικό και οχι απλά να θλίβομαι... μα και ένα δέντρο να σώσω στο τέλος , για μένα είναι κέρδος.
Με έχεις ταξιδέψει ρε φίλε με τα Link που έβαλε , στον πολύ κοντινό περασμένο χειμώνα που πρόλαβα και πήγα την κόρη μου να δεί το θαύμα της Πάρνηθας .... ευτυχώς
Ελπίζω να σβύσουν την φωτιά , γιατί απο όσο μαθαίνω ακόμα συνεχίζει το έργο της.
Gandalf
Στην Ελλάδα θέλουμε να λειτουργούν τα πάντα υπέρ του ατόμου , έστω και εις βάρος του συνόλου.
Τελικά... μόνο οι μνήμες θα μείνουν... τώρα διαβάζοντας το θρεντάκι εδώ θυμήθηκα που είχαμε πάει στο Μπάφι μία βροχερή μέρα. Εγώ ως κότα δεν είχα πάει χώμα αλλά είχαμε βρεθεί με το Χρήστο (crsk) τη maira τον Dim το χωμάτινο...
κοιτάω μία στο μυαλό μου το τότε... βγαίνοντας μέσα στην συννεφιά και μία τώρα την εικόνα... ένα γκρίζο τοπίο.
Θυμάμαι τη χαρά που είχαμε κατεβαίνοντας... τώρα από που να κατεβούμε; και που να πάμε...
Μάκη το είχα κάνει αυτό που λες, τότε που κάηκε η Πεντέλη.Αρχικά δημιουργήθηκε από makis206
Νικολή αν είχα τη δυνατότητα θα ήμουν ήδη επάνω, ειλικρινά στο λέω φίλε.
Έχουμε που έχουμε το τεράστιο πρόβλημα με τους λιγοστούς πυροσβέστες και τα μηχανοκίνητα μέσα, ένα χεράκι βοηθείας απ'τον καθένα μας κάτι θα μπορούσε να δώσει σ'αυτή τη μάχη..
Να τώρα, μετά απο τόσα χρόνια, πάλι τα ίδια και τα ίδια
μέχρι να μείνουν ΜΟΝΟ οι "νερατζιές" στα πεζοδρόμια.
Κι αυτό γιατί, αυτές δεν "εμποδίζουν" τα...οικόπεδα.
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
Απο το πρωι δεν κανω τιποτ' αλλο απο το να κλαιω μεσα μου και καποιες στιγμες μου ξεφευγει και προς τα εξω...
"I want to scream but I have no mouth"
Φίλε μου Χρήστο, έσβησα το παραπάνω black humor περί στάχτης...
Παρ΄όλο που αντιμετωπίζω τα πάντα με χιούμορ, εδώ κατάλαβα ότι "δε χωράει"...
Τίποτα δεν είναι πιό θλιβερό από το να έχεις το δίκιο με το μέρος σου...
...και να βλέπεις τις πολιτικές καρικατούρες, έμπλεες ικανοποίησης για την "κινητοποίηση" των αρμοδίων (πεοχειραντλούντων) κρατικών λειτουργών να ...παραδίνουν τα δάση μας, στους πέριξ των υπουργείων εγκαταβιούντες λυμεώνες...
...προς "αναδιανομή" στις τσέπες των διαπλεκόμενων παρανυχίδων αυτής της χώρας...
Οι συνωστιζόμενη κουστωδία των ημιεγγράμματων "ειδικών" που ανέλαβαν να μας "σώσουν", γνωρίζει καλά ότι το πρόβλημα των πυρκαγιών θα λυθεί...
...μόνον όταν καούν τα πάντα στην Ελλάδα...
Κανένας δεν έχει ευθύνη...κανένας δεν παραιτείται!
Το έργο επαναλαμβάνεται...
Τα αιμοβόρα αγρίμια των "μέσων", της πολιτικής και της διαπλοκής θα παριστάνουν τα "αρνάκια" μέχρι να ξεχαστεί κι αυτή η συμφορά...
...όμως υπάρχει μια μαφιόζικη παροιμία που λέει..."άμα ο λύκος φορέσει προβιά κατσίκας, να μην παραπονιέται μετά αν τον πηδήξει ο τράγος"...
Θα τον πηδήξει?
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση