Τράκο Νο 2
Και μετά από ένα μήνα και 20 μέρες…
Σήμερα Πέμπτη πρωί ώρα 8.45. είμαι στην Κων/πόλεως προς Καλλιθέα στο ύψος του ΡΟΥΦ, πηγαίνω κανονικά στην πορεία μου με 40-50χλμ.
Ξαφνικά, ένας παππούς με μαύρη Mercedes αποφασίζει να παραβιάσει το κόκκινο φανάρι την ώρα που εγώ έφτανα στο σημείο «βολής» του.
Ένα δευτερόλεπτο μόνο πρόλαβα να πατήσω φρένο αλλά είχα ήδη χτυπήσει στη μούρη του αυτοκινήτου και βρισκόμουν στον αέρα κάνοντας στριφτή τούμπα για να σκάσω επάνω στο καπό και το μπαρμπρίζ του. Μετά έπεσα στον δρόμο. Οι περαστικοί έπαθαν σοκ όταν σηκώθηκα γιατί δεν περίμεναν ότι θα ήμουν…σχεδόν εντάξει.
Αποτέλεσμα: ράγισμα του καρπού στο δεξί χέρι και κάποιους μώλωπες στο μπούτι.
Η μηχανή, το μπροστινό σύστημα έγινε «σίγμα», τα πλαστικά… «χαίρετε»…., βάση μπαγκαζιέρας off, αυτά είναι τα επιφανειακά που μπόρεσα να δω γιατί αναχώρησα με το 166 για εξετάσεις και λοιπά.
Τώρα εγώ είμαι σπίτι, κι η μηχανή στο συνεργείο για επισκευή. Πώ ρε π…στ….μου, ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΚΙ Η ΜΗΧΑΝΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ!!!
Πάλι καλά που ο κύριος παππούλης παραδέχτηκε στο ΤΟΤΑ ότι πέρασε με κόκκινο.
Και τώρα πάλι μετά από ένα μήνα ξανά ρε γμτ…με το ίδιο χέρι μπαταρισμένο και αναρρωτική.
Και που να δείτε την μερσέντες….σπασμένο μπαρμπρίζ(με την πλάτη μου), καπό όλο μέσα, μάσκες μπροστά κόλος…. κλπ.
Ευτυχώς ο παππούς δεν έπαθε τίποτα παθολογικό με την φάση γιατί άντε μετά να ξεμπερδέψω.
Το δίδαγμα από όλη αυτή την ιστορία τελικά είναι ότι ….
ΑΜΑ ΦΟΡΑΣ ΚΡΑΝΟΣ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ «ΘΕΟ» ΜΑΖΙ ΣΟΥ!!!!!
Άντε περαστικά μας…
Απάντηση με παράθεση
