Τετάρτη 25 Ιουλίου (το σωτήριο για τους Χριστιανούς έτος) 2007
- Ζουζούνι μου….για βάλε λίγο το κράνος με τα λουλουδάκια, να δούμε σου κάνει;
- Έλα μωρε μωρό τώρα….δε μπορώ το κράνος…από τώρα θα το βάλω;;;
- Δε σου είπα να το βάλεις…να το δοκιμάσεις, να δουμε ποιο θα βάλεις εσύ και ποιο εγώ…
- Δε μπορώ να βάλω το μπλε, το ανοικτό;;;;
- Ναι…βάλε το ανοικτό και κάτσε σπίτι. Με το ανοικτό δε πας πουθενά…
- Ουφ…καλά………Πως κουμπώνει.;;;;;; Άνοιξέ το…δε μπορώ να αναπνεύσω…πωπω…με σφίγγει… βγάλ’ το μου…..
- Καλά κούκλα…άστο…μηπως να κάτσουμε εδώ;;;;
- Όχι…θέλω να πάμε διακοπές…
- ε…ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ;;;;
- Εντάξει;;;; πως σου φαίνεται, καλό είναι;
- Ωραίο…ρε συ…πόσο το πήρες;;;;
- Άλλο λέω….στο κεφάλι σου είναι καλά;;;; για κούνα το λίγο;;;;
- Δε κουνιέται…κουνιέται μαζί με το κεφάλι…ΒΓΑΛ’ ΤΟ ΜΟΥ ΘΑ ΣΚΑΣΩ…
- Σιγά….μη πάθεις και αναρρόφηση… οκ, θα βάλεις αυτό, και θα βάλω εγώ το άλλο…να ξέρεις…ανάλογα με το δρόμο, θα το φοράς για καμια 1-1,5 ώρα συνεχόμενη…
- Ναι, δεν έχω πρόβλημα. Είχα πάει διακοπές και πριν 10 χρόνια με μηχανή, με ένα Νιντζα…δε με πειράζει…
- Και τότε ρε συ…γιατί μου τα μπεγλερίζεις;;;;;
- Ε, εντάξει…είπα μήπως βάλω το ανοικτό…
- Ναι…τραγούδα….
- Πωπω…θα σκάσουμε…κάνει πολύ ζέστη….
- Καλά, άστο αυτό…θα τη παλέψουμε…
Όπως μπορείτε να καταλάβετε αυτή ήταν η πρώτη μάχη που έδωσα προκειμένου να τη πείσω να βάλει το κράνος με τα λουλουδάκια (σ.σ. αυτό του Ρόσσι από τη Βαλένθια, με τα γραφικά αλα ώστιν Παουερς). Τη μάχη την κέρδισα, αλλά όχι τον πόλεμο…. Τόπος διεξαγωγής της πρώτης μάχης, το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη. Τελικός προορισμός, η αμουλλιανή. Ένα συμπαθητικό και ήρεμο νησάκι ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο πόδι της Χαλκδικής, απέναντι από το άγιο όρος….
Με τα πολλά ξεκινάω….η θερμοκρασία στη πόλη της Θεσσαλονίκης αγγίζει τους 41 βαθμούς, χωρίς δυστυχώς να υπερβάλλω ούτε ένα εκατοστό από αυτό που γράφω…Η ώρα είναι 10:30 και βγάνω για το δρόμο για Χαλκιδική με προορισμό τον Πολύγυρο. Ούτε καν που έχω ρωτήσει κανένας πως πάω, που πάω, γιατί πάω…αλά πάω πιστεύοντας πως θα δω κάποια ταμπέλα που να λέει «Ουρανούπολη» ή έστω «Ιερισσό» για να πορευτώ…Η ζέστη αφόρητη, ο δρόμος προσφέρεται στα πρώτα 30 χλμ για μια ταχύτητα υποφερτή, αλλά μετά, ούτε λόγος…Διψάμε σα τα κοράκια, και έχουμε ιδρώσει βέβαια…Όχι πολύ, αλλά τόσο ώστε να βλέπουμε παντού οάσεις με νερό….Σταματάμε στην Αρναία. Χωρίς δεύτερη σκέψη εγώ τρέχω στο πλάτανο της κεντρικής πλατείας, σκύβω να πάρω το τσίγκινο δοχείο για να πιω από το γάργαρο τρεχούμενο νερό της πηγής…πρέπει να ήπια χωρίς υπερβολή κανα λίτρο νερό, χωρίς να φουσκώσω καν…δε θυμάμαι να έχω διψάσει πιο πολύ στη ζωή μου, και να έχω ΄κατεβάσει τόσο νερό χωρίς να σκάσω…
- Άντε, δε θα πιεις εσύ;
- Όχι μωρέ…σιγά μη σκύβω…να με βλέπουν όλοι οι παππούδες..
- Ναι…εσένα είχαν όρεξη…άντε ρε, πιες νερό να φύγουμε…
- Όχι, ντρέπομαι…
Δηλαδή έβαλε τη ντροπή της πάνω από τη δίψα της…έλεος δηλαδή…ποτέ δεν θα καταλάβω τσι γυναίκες.
Και για μην είμαστε οφ τόπικ….το V-strom τα πηγαίνει μια χαρά…τη μεγάλη μαλακία την έχω κάνει εγώ τη μαλακία. Έχω γεμίσει ασφυκτικά το κιτίο αποσκευών των 46 λίτρων της kappa, ενώ έχω ζωστεί μια τσάντα μπάνιου την οποία την έχω φορέσει έτσι ώστε να έρχεται και να βολεύεται πάνω στο ντεπόζιτο…ερασιτεχνικά πράγματα για κάποιον που έχει κάνει τον γύρο της Πελοποννήσου και ξέρει τι εστί ταξίδι με τη μηχανή για τα καλά…η τσάντα είναι 10000% άβολη, καθώς έχει χοντρά κορδόνια τα οποία με κόβουν, αφήστε που με δυσκολεύει απίστευτα στις στροφές…Μέγα λάθος, και μεγάλη η κούραση…η ταχύτητά μου από κάποιο σημείο και μετά εξαρτάται από αυτή τη τσάντα, καθώς δεν μπορώ να στρίψω σαν ανθρωπος….και στρίβω σα μαλάκας, από τη στιγμή που έκανα μαλακία. Να τη δώσω στην κοπέλα μου δεν μπορώ γιατί το να χτυπάει στη πλάτη μου είχε επώδυνο περισσότερο από όσο νόμιζα…τα λάθη μας τα λέμε για να μη τα κάνει κανείς άλλος….
Κανα δέκα χιλιόμετρα μετά τη πρώτη στάση, έρχεται και η δεύτερη, σε μια βρύση σκιερή και χωρίς ηδονοβλεψίες παππούδες. Η κυρία κάνει τη βρύση να στερέψει αφού έπινε για κανα 3λεπτο νερό ασταμάτητα…αφού πλεον έχουμε ξεδιψάσει και η δυο, τίποτα δε μας σταματά…τίποτα;;;; αφου δε ξέρουμε το δρόμο….τεσπα..λεπτομέρειες…..
Μετά απο αρκετά λάθη στη διαδρομή, καθώς σε μια διχάλα του δρόμου για ακόμα μια φορά άκουσα το ενστικτό μου το οποίο είναι ΠΑΝΤΑ λάθος, ελπίζωντας πως αυτή τη φορά θα π΄'εσω στην εξαίρεση του κανόνα και έκανα 25 χλμ τζαμπα και βερεσε... έφρασα στη τρυπητη, απο όπου θα επιβίβαζα το κουκλλάκι μου για πρώτη φορά σε μια μαούνα...
Διακριτικά, πηγαίνω σε ένα τύπο ο οποίος ήταν εκεί για να κανονίζει το ανεβοκατέβασμα απο το πλοίο, και τον ρώτησα αν χρειάζεται να βγάζω έξω διπλώματα και τέτοια, και μου είπε "σιγά ρε...που θα πας;;;;" με καθυσήχασε αμέσως. Όχι τίποτε άλλο, αλλά το δίπλωμα είναι το μοναδικό έγγραφο που μου λείπε...όλα τα άλλα τα έχω...αλλά που θα πάει....αν η εθνική πάρει το ευρωμπάσκετ θα πληρωθώ χοντρα στο στοίχημα και θα αγοράσω ένα...
Μπαίνω στο μαουνάκι, και νεβαίνω να πλερώσω εισιτήριο....
- Καλησπέρα
- Καλησπέρα...
- Δυο άτομα και μια μηχανή
- Τι μηχανή;
- Μαύρη, άπλητη και σουζούκι..
- Πόσα κυβικά;
- 648
- 5 ευρώ
- Όλα μαζί;
- Ναι, 3 ευρώ η μηχανή και απο ένα το άτομο...
Λίγα λεπτά μετά διαπίστωσα κάτι που θα μείνει στο μυαλό μου....το εισιτήριο στυο πλοίο έκανε 1 ευρώ και ο φραπές 1,5......
Απάντηση με παράθεση
:a1: 
:a66: 
:a020: 
Να πω και άλλα; 
Ειναι με ΔΙΑΦΟΡΑ το καλυτερο ταξιδιωτικο που εχω διαβασει ποτε!!! Και δεν ειχε ουτε μια φωτο! 
